Dolu

Tamaşadı,

Baxanların gözü doymayır,

Dəcəl dolu özü çalıb,

Özü oynayır.

Elə bil ki...

Düşüb ələ-ayağa

Arı elə qaynaşır -

Orxan deyir, ay ata,

Deyən axı bal daşır...

Nə gözəl olar

Qalxan günəşdən

Qalxmaq öyrənək.

Enən günəşdən

Enmək öyrənək.

Gün qalxır, yenə

Gülür dağ-dərə.

Gün enir, baxın,

Gözəldir yenə.

Nə gözəl olar

Gülə-gülə sən

Günəştək qalxıb,

Enə biləsən.

Tənha ağac

Yuyub bəndi-bərəni,

Su basıb arxı gecə.

O üzdə qalan ağac

Elə bil çırmanıb ki,

Atlanıb arxı keçə.

Şaftalı bağında

Alı baxdı Vəliyə,

Vəli baxdı Alıya.

Bir-birinə him edib,

Cumdular şaftalıya.

Bir də baxıb gördülər

Sənəm xala yetişib.

And içdilər, yemirdik,

Baxırdıq ki yetişib?

Bağda

Bir daş atdı, şaftalı,

Bir daş atdı, nar gəldi.

Heyif, çox yığacaqdı,

Doldu cibi, dar gəldi.

Analar bir günəşdi

Ana adı, ünvanı

Deyildir yaddan çıxan.

Analar bir günəşdi,

Övladlar günəbaxan.

Pinti qız

Verib kol-kosa,

Cırıb donunu.

Anası yenə

Danlayıb onu.

İşə qarışıb

Tikiş maşını.

İncik bulayır

O da başını.

Dağ çayı

Yenə dağ çayı

Dağlardan qaçır.

Qorxmur azmağa -

Çünki yolunu

O özü açır.

Qızbəsin güllü donu

Qızbəsin güllü donu

Gül-çiçəkli, qarmonu.

Küləklər yırğalayıb

Necə çalır gör onu...

Yelləncək

Mələk yelləncək asıb

Ağacdan, oynayırdı.

Ağac da yırğalanıb,

Onunla oynayırdı.

Dibçək

Aşdı-daşdı

gül-çiçək.

İçində itdi

dibçək.

Dava

Kağızdan quş düzəldib,

Adil atdı havaya.

Məstan pişik sıçradı

Əlbəyaxa davaya.

Qoruqçu çay

O üzünə

keçmək olmur.

Biçənəyi

biçmək olmur.

Bizim bu çay

dəli-dolu.

Daşıb yenə,

kəsib yolu.

Dolu gəlir

o tay-bu tay.

Təbrik edin, işə çıxıb

yaz gələndən qoruqçu çay...

Arıçı

Arıçı, balmış dilin,

Taladı varın məni.

Ürəyimi gül bilib,

Çalmadı arın məni...

Arzunun hədəsi

Yatıbsan, tənbəl saat,

qoy, yuxudan duracam.

Tənbeh edib o ki var,

qulağını buracam.

Gözlərindən

doyurdular

Rauf,

Zaur şamamanın

qabığını soymurdular.

Yeməmişdən baxıb-baxıb,

gözlərindən doyurdular.

Küsəyən bağ

Yaxşı qorumayıbdı

heyvasını, narını.

Bağ da Adildən küsüb,

quşlara yem eləyir

əl altından barını.

Ulduzları sayan qız

İşə salıb özünü,

ulduzları sanadı.

Ha sayırsa, qurtarmır,

indi Lalə bir yana,

Ulduzlar bir yanadı...

Bağda

Bu bağın axşam-səhər

çəkildikcə hər nazı -

Sulanır yavaş-yavaş

Budaqda alma-armud,

yerdə Dilqəmin ağzı...

Böyüyən qız

- Böyümüşəm, - söyləyib

əllərini açmışdı.

Qonşu qızı Gültəkin

atasının boynundan

az qala ki, aşmışdı...

Arı pətəyi

Kol-kos diddi, süzüldü

Qətibənin ətəyi.

Arılar daraşacaq

bilib arı pətəyi...

Vüqarın hiyləsi

Arı şəkli çəksə də,

çəkmədi iynəsini.

Sonra baxıb bəyəndi

Vüqar öz hiyləsini...

Vüqarın çəkməsi

Çəkmənin səsi

onu satmışdı.

Qoruqçuyacan

gedib çatmışdı.

O da çəkməni

qoyub qaçmışdı.

Yenə başına

oyun açmışdı.

İndi qoruqçu

haray salıb ki,

- Alma yeyəcək

tapsa çəkmənin

sahibini kim...

Sərvaz Hüseynoğlu

Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 1 iyun, №20.- S.12.