Təsəlli

Ona

Doğrusu, yalqızlıq heç çətin deyil...

Elə bil ki, zəlzələdir, sol tərəfin titrəyir,

Şəkillər üsyan edir, siqaretlər səngimir...

Yapışır xatirələr adamın yaxasından,

Uzaq durmur ondan qalan əşyalar da yanından.

Hər gün gözün yol çəkir miskin-miskin,

sərməstcə.

Yoxsa yanımdan ötən

sarışın, boz paltolu,

ya sarı gödəkçəli kürən qız səndin, bəlkə?..

Yox, artıq "bəlkə"lərə

qalmayıb etimadım.

Bilirəm, çox unutqansan,

yəqin, yadından çıxdım.

Bürcləri çox sevirdin,

mən "balıq"dım, sən "oğlaq".

İndi ulduzlar qədər kənardayıq,

kənarda...

Nəsimitək səndən iraq yanmışam,

yanaram da.

Sənsizlik nədir guya?

Qalmışam, qalaram da...

Doğrusu, yalqızlıq heç çətin deyil...

Yaşamaqçün şəklin mənə təsəlli.

Bax sənə son sözüm var:

Ya gəl, şəklini apar,

ya məni də şəklə çevir...

Cinayətsiz cəza

Mikayıl Müşfiqə

Məhkəmə...

Danışır hakim:

"Həyatın yazılmamış

qanunlarına əsasən,

çərçivəyə uymayanlar,

"çəkic" və "orağ"a tabe olmayanlar

bir də haqqı danmayanlar

həbs və sürgün olunsunlar!.."

- Etirazı olan var?

Salon susdu...

Yalnız Müşfiq susmadı,

dodaqaltı pıçıldadı:

"Yenə o bağ olaydı"...

Amiranə, istehzayla

hakim dilləndi:

"O bağlar da,

o çağlar da

yoxdur, dayan!

Qərar: Edam!"

Səndən sonrakı mən

Təlimçilər deyirlər ki,

ən böyük rahatlıq meditasiyadır.

Ruhanilər deyirlər ki,

ən böyük xoşbəxtlik

namaz qılmaqdır.

Absurdistlər deyirlər ki,

həyat çox mənasızdır...

Mənsə deyirəm ki,

ən böyük rahatlıq

yanında olmağım.

Ən böyük xoşbəxtlik

gözlərinə baxmağım.

Ən böyük ibadət isə

qəlbimi sənə açmağımdır.

Sən olmayan təqdirdə,

məncə, absurdistlər haqlıdır...

Riyaziyyatı bilməməyin

fəsadları

Dostum Mirmahmuda

Əvvəllər biz Troya atı kimi "bomboş" idik,

Dürüstlüyü atamıza örnəklə,

Fədakarlığı özgə günahı çiynimizə yükləməklə,

Sədaqəti isə sevdiyimizdən uzaqda

ulduzları izləməklə öyrəndik...

Böyüdük, guya nə dəyişdi?

Yenə xaraba evlərtək uçuq-sökük,

kimsəsizik.

Həyat bizi yamanlara və yaxşılara

bölməklə sınadı,

Qismətimizə "0" düşdü.

Vurulduq mənasız insanlara,

hasilimiz məlum deyildi.

Fədakarlıqsa, bizdən

nələrisə çıxdı.

Əksildiyimizi görmədik.

İndi düzünü de,

vaxtilə riyaziyyatı yaxşı bilsəydik,

bu günə düşərmiydik?..

***

Dəniz kənarında ləpələrin qucaqlaşmasına

tamaşa edir,

sanki teatr tamaşasında "biz"i izləyirəm.

Dalğaların sahilə çırpılıb

dənizə qovuşduğu kimi,

geri dönməyini... gözləyirəm...

***

Səndən qabaq

qupquru ağac kimi,

cansız və nəfəssizdim.

Sonra sən gəldin,

ruhundan üfürdün,

"Can" dedin,

dirildim...

***

Tanrı olmaq, yəqin,

çox çətin olar...

Düşün ki, hər şeyin var,

Fəqət...

tək-tənhasan

və darıxırsan....

***

Bilmirəm, necəyəm indi...

Bir onu bilirəm ki,

vaxt var idi

qəlbimdə vulkan çaxnaşır,

xatirələr lava kimi süxurlaşırdı.

İndi süxurlar aşınıb,

Vulkan da susub.

***

Bu gün doğum günündür.

Deyəsən, tortun üzərindəki

şamları üfürəndə

səhvən "həyat eşqim"i də

söndürmüsən.

***

Əbəs yerə göz yaşarmır...

Sadəcə, ümid, arzu,

gümanların tüstüsü acıdır.

***

Yaşamaq yanmaqdırsa,

dənizləri kim öldürdü?

***

Darıxmağa kimsə yoxdu deyə,

köhnə ev telefonundakı

cırıltılı səsi dinləyirdi.

O səsin adı "Təsəlli"ydi...

***

Təqvimlər təzələnir,

fəsillər dəyişir.

Günlər,

aylar,

illər keçir.

Biz isə eyniyik.

gah gələcək üçün darıxır,

gah keçmiş üçün heyifsilənirik.

İlkin Öz

Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 8 mart, №9.- S.21