Ver özünə

Söy bu baxtı, bu taleyi:

- Ay bu baxtı, bu taleyi!..

Qıy bu baxtı, bu taleyi,

Kim yazıbsa, ver özünə!

Yaza-yaza şair yazdı, -

Qismətini sözdən asdı!

Xoşbəxtliyi bir abzasdı,

Kim yazıbsa, ver özünə!

Qəlbimdə bir darıxmaq var!..

Bu depressiyadan çıxmaq var...

Adın yazılı çaxmaq var;

Kim yazıbsa, ver özünə!

Aç qapını, ört qapını

Bir evim var, qapısı qırx,

Aç qapını, ört qapını!

Qapıçının səbri nə çox,

Aç qapını, ört qapını!

Qıfılı yox, hamsı açıq,

Birindən gir, birindən çıx...

Qərar sənin, ya tik, ya yıx, -

Aç qapını, ört qapını!

Bir ömürdən gün-gün düşdüm,

Hər gün daha üzgün düşdüm...

Bundan sonra üç gün, beş gün...

Aç qapını, ört qapını!

Yaz gedənim, qış gəlibsə,

Dolu gedib, boş gəlibsə,

Son gələnim, xoş gəlibsən,

Aç qapını, ört qapını!

Fevral qaldı üstümüzə

Ağzı pozuq, ağzı yava,

Biri toyda saldı dava.

- Sümüyünə düşmür hava, -

Söz də soxdu bəstəmizə.

Fərdlər başqa, dərdlər təkrar,

- Yoxsula, - yox! Varlıya, - var!

Şərbət verən nəbzi yoxlar,

Dərman olmaz xəstəmizə!

Ha mərd ol, ha döy döşünə,

Əl uzadan yox düşənə!

Dost olduğuyçün düşmənə, -

Düşmən olduq dostumuza.

Ruhduq, canı ödünc aldıq,

Gen dünyadan bir künc aldıq.

Zalım fələkdən gün çaldıq, -

Fevral qaldı üstümüzə!..

Yağışlar Allahın

göz yaşlarıdır

Yazmaq-yaratmaqdır, onun qədəri!

Böyüyün böyükdür dərdi, kədəri...

Bir damcısı bəsdir dağıda Yeri, -

Yağışlar Allahın göz yaşlarıdır!

Nə qədər canlı var, anası odur!

Sonsuz kəhkəşanın bənnası odur!

Külək qəzəbidir, - ən asi odur,

Yağışlar Allahın göz yaşlarıdır!

Günəşi parlasa, sıcağı xoşdur!

Cəhənnəm olmasa, - ocağı xoşdur.

Sevincdən ağlasa, hər çağı xoşdur,

Yağışlar Allahın göz yaşlarıdır!

Yazır, - yazdığını silən də özü...

Hər ölən ürəkdə öləndə özü.

Ağlayır bir gözü, gülür bir gözü,

Yağışlar Allahın göz yaşlarıdır.

Yenə pəncərəmi döyür, deyəsən;

Açasan qapını "buyur!" deyəsən...

Dünyanın günahın yuyur, deyəsən, -

Yağışlar Allahın göz yaşlarıdır!

Ərəfə

Küləklər ahdan başladı,

Yağışlar şehdən başladı.

Adəm ilə Həvva çaşdı, -

Dünya günahdan başladı...

- Bir günah da biz elədik,

Elə bildik düz elədik.

Çatana "sevirəm" deyib

Sözü sevimsiz elədik...

Nə qədər eşq, o qədər qəm!

Belə gəlib dünya, aləm.

Kimi bizi qaraladı,

Kiminə biz çəkdik qələm...

Keçmir bu Yerdə nazımız,

Eyzən qəm çalır sazımız.

Torpaq payın alıb susur

Razımızla narazımız...

Günəş keçir o tərəfə:

Xəbərdir, qoyulur zərfə.

Səhər əyan olacaq,bu

nəyə son, nəyə ərəfə...

Salvador Dali

Ən qəddar insan mənəm;

Qarışqalar da şahidim...

Şirniyyat tabağında,

Filanıncı ilin

Yay günü bir nəsil qarışqanı

məhv edəndən sonra,

çayla ləzzətlə şəkərbura yedim...

Hörümçəklərin evini yıxdım,

Yer belləyəndə soxulcanların

Yuvasını dağıtdım.

Hamam böcəklərinin anasını ağlatdım...

Kürkümüzə düşən birələrdən

qurtulmaq üçün yorğanları yaxdım,

Sonra hünülərin atasını yandırdım, -

Qanımızı içirdi o yaramazlar!

- Bütün insanların intiqamını aldım!

Daha sonra,

Salvador Dalinin

əriyən saatlarından vaxtı soruşub...

Ağırlaşan başımı yatağa atdım...

Və yatdım...

Nübar Eldarqızı

Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 25 may, №19.- S.25.