Kürən buludlar

Niyə kükrəyirsən, ay kürən bulud,

Guya ki, qədrini bilənlərin var?

İlham atlarına bir təpik vurub,

Səni bezdiribmi bu boşboğazlar?

Nə çıxar tökülən göz yaşlarından,

Azad, çılğın olmaq xoş deyilmi, ya?

Cinləri çağırıb hər cinlənəndə,

Bundan xoş olarmı ölümlü dünya?

Hər cürə işləri, həkətləri var,

Qoyun otartdırar şairə, bunlar.

Boşuna kükrəmə, kürən buludum,

Sən dinclik tapanda könlün xoş olar.

Balbal nəğməsi

Ömür, sənə gəldim-getdim,

Sonda nəyi tutdurdum?

Səma zəngindən zər dərdim,

Selə, suya baş vurdum.

Ömür, sənə vardım-döndüm,

Dan suyunda bəsləndim.

Mənə qulaq tutar, deyə

Göy tanrıya səsləndim.

Gözlərimi açdım-yumdum,

Gəzdim dağı-düzəni.

Dilini udmuş daşam mən,

Söylətməyin siz məni.

Biz türkləriz

Biz türkləriz..

Biz türkləriz!

Göy səmada bərq vuraraq kükrəriz,

Göy səmada bulud olub titrəriz.

Göy börüdən gəlir bizim soyumuz,

Göy Tanrıdan qüvvət alıb yaşarız.

Köksümüzdən böyük amal asılıb,

Tariximiz salt daşlara yazılıb.

Heç zaman sapmadıq biz yolumuzdan,

Nə də göz yaşında boğulmamışıq.

Göy üzünə yayılır göy qurdun ötkəm səsi,

Yüz illəri titrədib türklüyün fəth həvəsi.

At tərkinə minəndə içimdə ruhum oynar,

Türkü üfüqə səslər məngu çağırış səsi.

Qollarıma güc gəlir, at belinə minincə,

Düşüncə ucur göyə, əl uzanır qılınca.

Əsrlərin tərkinə qürurla qalxıb çıxan

Bu xalq qayadan da sərt,

bu xalq qaymaqdan incə.

Heç zaman yenilmədik, yengi hara, biz hara?

Türküstanın kümbəzi ucaldı səmalara.

Hər zaman mənimlədi əcdadımın öyüdü,

Layiq olmaq gərəkdir ölümsüz babalara.

Göy Tanrıdan könülə nur diləriz,

Göy səmada yenə də kükrəyəriz.

Göy börülü göy bayraq yenidən göyə qalxsa,

Düşman milyon da olsa, hamısını yenəriz.

Biz türkləriz!

Biz türkləriz!

Biz türkləriz!

Uluğbek Esdaulet

Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 25 may, №19.- S.11.