O ağac harda bitib,

hanı qonduğun budaq?

***

Bilirəm,

hardasa savaşdır yenə.

Bilirəm, dünyanın harasındasa

insanlar al qana bulaşır yenə.

Susun!

Bir anlığa susun, siz Allah!

Qoysanız unudam olub-keçəni?!

Və qoy uzaqlara, lap uzaqlara

aparsın, aparsın bu külək məni...

***

Bilsəm də aclıq

arzunu, istəyi çeynəyir, udur -

yenə əvvəlkitək oxuyam gərək.

Bilsəm də məhbəs

arzunu, istəyi sökür, dağıdır -

yenə əvvəlkitək oxuyam gərək.

Bilsəm də ölüm

arzunu, istəyi puça çıxarır -

mən yenə,

yenə əvvəlkitək oxuyam gərək!

***

Bir gün getsəm, gülüm,

getsəm yanından,

getsəm

və həsrətin çıxsa canımdan -

külək yetər, gülüm,

haqlayar məni

qatar qabağına,

təzədən yanına qaytarar məni...

***

Səninlə, ah, səninlə,

nə olacaq səninlə

bir gün mənsiz qalanda?!

Hansı işıq çəkəcək,

aparacaq de, səni,

hansı qaranlıq - məni?

Ağrılar sümüyündə,

gicgahında ağrılar,

gözündə, ürəyində,

canda-qanda ağrılar...

Səninlə, ah, səninlə,

nə olacaq səninlə -

mənsiz, mən olmayanda?!

***

Bağrıyanıq göyərçin,

de, hardasan, harda, sən?

Eşidirəm obaşdan

həzin, qəmli nəğməni -

özünsə yoxsan, ancaq.

O ağac harda bitib,

hanı qonduğun budaq?

Eşidirəm səsini

sənin hər axşamçağı.

Oxuyursan harda sən, harda? -

bilmirəm, ancaq.

Hər gün qürub çağında

açılırsan sən necə!

Uzaqdasan, yaxında? -

biləmmirəm heç cürə.

Eləcə

bütün gecə

ötürsən için-için -

ovudan varmı səni?

Bağrıyanıq göyərçin,

harda axtarım səni?

Nədən təsəllisizsən?

De, hardasan, harda, sən?

***

Dəniz.

Və yalnız dəniz,

Yenə bu sonsuz dəniz.

Ata, niyə gətirdin

axı məni şəhərə?

Nədən ayırdın məni

dənizdən?

Yuxumda azğın sular

dalğa-dalğa qabarır,

alıb mənim qəlbimi

dənizlərə aparır...

Ata, niyə gətirdin

axı məni şəhərə?

Rafael Alberti

(İspaniya)

Tərcümə: Mahir N.Qarayev

Ədəbiyyat qəzeti.- 2024.- 15 noyabr, №44.- S.32.