İyul

Adətən şeirləri

yazırlar ağ səhifədə.

Bu adi sətirləri

sənə həmin kafedən

qəzet üstdə yazıram.

Beş milyonluq bir şəhər:

yəni çoxalmışıq biz.

Sayımızla sərasər

artıbdı təkliyimiz -

xüsusən də gecələr,

adamlar köç edəndə

yerin həndəvərindən

vəhşi yuxularına,

anlayırsan dərindən

onların xorultusu sözütək mənasızdır.

Yalquzaqtək bir ağız

ulamaq keçir onda

könlündən, amma kağız

yazıqdır və dilsizdir.

Və beləcə batırıb səsini öz içində -

o böyük, qərib Çində

söz edirsən söyüşü.

Bilirsən ki, çoxunun

öz-özüylə döyüşü

bitibdi başlamadan, indi isə bax, budur

efirdə nə ikona,

nə Quran yazısı var.

Reklam olunur kola,

mavilər, narıncılar,

okey, mersi mikonəm.

Məddahlar bağ evində,

Nəsimi Hələbdədir.

Həyatda və "fm"də

yalnız səs-küy dəbdədir,

ucuz rep və meyxana.

Otuz gümüşə satdı,

eh, Məsihi İuda.

Maliyyə böhranıdı

ölkədə və dünyada -

şərhə varmı ehtiyac?

Düzü, kefim və halım,

Əslində belədir, bax.

Şükür ki, sağdır hamı,

Qalanı hamam və tas,

şəhər... tünlük... basabas...

Odur ki yazma sən də

dünyadan və ölkədən.

Kefim bir az düzələr

belə olsa, bəlkə də:

dost dostun güzgüsüdür.

Söhbətə başqa söhbət

dostum, qatıb da yazma.

Yaz: uşaqlar necədir,

keçib getdimi astma?

Dərmanların bitdimi?

Yaz ən adi şeylərdən,

qızılgül gərdisindən.

Nəbadə yazmayasan

fələyin gərdişindən,

bunu nənəm də bilir.

Yaz ki, saçın uzanıb,

tüklənib arıq üzün.

Tükənibsə də pulun,

qara dəftər ki durur,

hər gün bərbər günüdür.

Yazma, açıq krandan

gecə su damcılayır;

tappatuplar, qorxular

içini qamçılayır -

suyu bağla və yetər.

Bəlli ki, hər saz çalan

Ələsgər, Cünun deyil.

Yediyimiz çörəkdə

hər şey su və un deyil,

od, zəhmət, Yaradan var.

Sanma, səni bir kimsə

nə anlayır, nə duyur.

Hər bir bilməyin altda

bir az günah uyuyur;

bəlkə, qaçaq günahdan?!

Onsuz da döyənəklər

iş nədir - yaxşı bilir.

Ürək - döyünməkdirsə,

yalnız saatdır, demək -

olmasaydı ağrılar.

Yaz ki, uşaq paltarı,

bax, hələki ipdədir,

guya qara sancaqlar

paltarları dişlədi

və sən də ufuldadın.

Yazma, qonşu otaqda

həmkarların... hər nəysə...

Təki onlar yarısın:

hətta yalan xəbərlər

ünvanına düz çatsın.

Sorma insan haqları,

terror, rejim və sair.

Nolar, yaz Müşfiq kimi

bir az aşiqə dair,

bir az məşuqa dair.

Yaz ki, qadının susur,

Deməli, sevir hələ.

İkiməchullu düstur

pozulmayıb məhlədə,

yaz ki, sən də sevirsən.

Yazma ki, qan axıtdıq,

demə buymuş istiqlal.

Yaz ki, göydə hilal var,

var yerdə isti qumsal.

dərin bir ayaq izi yazma ki, yoxdu, dostum.

Söylə, yenə xəritədə

öz ölkəni görürsən.

Sən də Sərhəd kişitək

bundan qürrələnirsən.

Bundan yaxşı nə var ki...

Yazma, qonşu hasardan

görünən kənd evləri

kasıb, nimdaş, uçuqdur,

dərdlidir sakinləri.

Yaz ki, xoşbəxtdir onlar.

Yazma, mavi Mərmərə

dönüb qan çanağına.

Ay, qumsallıq, mənzərə

insan qanacağına

hələ çox umudludur.

Yaz ki, günəbaxanlar

sarıdır, qürurludur.

Yaşıl boranı tağda

dünya kimi yumrudur,

həm də sülh içindədi.

Yaz, dostlar qocalmayıb,

qamətləri dimdikdir.

Yerişləri yorğadır,

burunları dimdikdir,

şığıyırlar qırğıtək.

Yazma, isti bezdirib,

göz deşir yenə xəzri -

unutma, yaydır, dostum,

eləcə gözünü yum,

düşün ki, əsməlidir.

Yaz ki, qayınatanın

çayında yarpız da var,

bostanında qarpızlar.

Üstündəki zolaqlar

görüşür saplağında.

Nolar, danadişilər

qoy gəmirsin ləkləri.

Axı çağdır damağı

arıyla böcəklərin,

oxuyurlar sevgiylə.

Yazma, artıb qayğılar,

demə: dünya fanidir.

Mənası başqalaşar,

sözləri tək-tək dindir:

dünya...fani...qayğı...çox...!

Yaz ki, aslan oğluna

öyrətmisən üzməyi.

Yaz, öyrədib anası

qıza naz eləməyi

köynəyi tikə tikə.

İş görür uslu-uslu,

yaz ki, ayüzlü anan.

Yaz, zəhmkar duruşlu

atan gizləmir artıq

yuxa qəlbini səndən.

Yaz ki, hələ qapılar

açılır və örtülür.

Qapıların dalında

totuq körpələr gülür,

yatır yumaq qarılar.

Nə qədər bir kimsə var

yaz ki, yada salmağa

tənha deyil adamlar,

heç kim unudulmayır:

sən də, mən də, onlar da.

Yaz, samovar istidir,

dikdir şamtək ağ tüstü.

Meynəlik divar dibi

bu sərin axşamüstü

gözləyir qonşuları.

Dolu yaşandı iyul,

yaz: yazı tək sətriylə.

Qönçələr də duyulur

çəməndə gül ətriylə,

hətta gendən, uzaqdan.

Adətən ağ səhifədən

yazırlar... eh, nə fərqi...

Mənsə həmin kafedə,

qarşıda kirli güzgü,

sənə yazırdım, dostum.

Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2024.- 29 noyabr, №46.- S.15.