Payıza açılan qapı
Fəxrəddin Əsədin eyniadlı kitabı
haqqında
Qarşımda Fəxrəddin
Əsədin yeni çap olunmuş
"Payıza açılan qapı..."
adlı
kitabı var. Mən kitabda toplanan şeirlər vasitəsilə şairin yaradıcılığına səyahət
edərək onun müasir dövrdə cəmiyyətimizdə baş
verən, hadisələrə
nüfuz edən,
modern şeirləri ilə
seçilən bir sənətkar kimi poetik düşüncələrini
təhlil etməyə
səy göstərdim.
Hazırda Fəxrəddin Əsəd
Azərbaycan Yazıçılar
Birliyi Ağdaş
rayon bölməsinin sədri
kimi ictimai iş aparır. Fəxrəddin Əsəd
imzası oxuculara çoxdan tanışdır.
Onun şeirləri mütəmadi olaraq respublikada çıxan qəzet və jurnallarda çap olunmaqdadır. Məni Fəxrəddin Əsədlə
şəxsən tanış
edən bu yaxınlarda dünyasını
dəyişən mərhum
dostumuz İnqilab İsaq
olmuşdur. Fəxrəddin
sadə, səmimi və ünsiyyətcil olmaqla, özünü yaxşı tərəfdən
göstərməyi bacaran
bir insandır.
Kitaba ön söz yazan professor Rüstəm
Kamal yazır: "Fəxrəddin
Əsəd poeziyasında
şeirlərin "məna
sıxlığı"nı metaforalar yaradır. Şeirlərin mayası metaforalardan "tutulur".
Kitabın başqa bir yerində isə ön söz müəllifinin
"Fəxrəddinin bütün
şeirləri özünə
ünvanlanıb" - deməsi
diqqəti cəlb edir. Alimin vurğuladığı
bu ifadənin şairin lirik "mən"inin avtobioqrafiq ruha kökləndiyini deməyimizə haqq verir.
Kitabda toplanan şeirlərin əksəriyyəti sərbəst
vəzndə yazılmış,
az bir hissəsi
isə heca vəznindədir. Şairin
Vətənə, doğma
yurduna həsr etdiyi şeirlər çoxluq təşkil edir. Kitabda son illərdə Azərbaycan
xalqının, onun mərd oğullarının
Qarabağın düşməndən
azad olunması ilə bağlı xalqımızın apardığı
haqlı savaşını
göstərən şeirlər
əsas yer tutur. Fəxrəddin Əsəd poetik leksikonuna daxil olmuş bəzi söz və ifadələrdən bolluca
istifadə edir. "Yağış", "yuxu",
"kölgə", "iz" və "sığal" kimi sözlərin tez-tez təkrar olunması yerli-yerində olmaqla, şeirlərininin ahənginə
xüsusi bir məna çaları əlavə edir. Şeirlərində yer alan bədii təsvir vasitələri,
o cümlədən metafora
və metanomiyadan istifadə olunması, şeirlərin bədii yükünü artırmaqla,
onların daha obrazlı səslənməsinə
səbəb olur.
Biz səma adamıyıq,
Demək,
Günəşə daha
yaxınıq!
Nə qədər yaxın olsaq da,
Heç
ağlıma gəlmədi,
Qış gecələri, kirayə
evlərdə,
Günəşi üstümə çəkib
yatmaq!
Şairin
şeirlərinin istər
forma tərzi, istərsə
də bədii düşüncə məqamı
özünəməxsusdur. Fəxrəddin Əsəd
poeziyasından xəbərdar
olan oxucu şeirlərdə səliqə
ilə verilən təşbehlərdən şeirlərin
məhz ona məxsusluğunu asanlıqla
seçə bilir.
Şər qarışır...
Evlərin işıqları
Qız yanağıtək
Pəncərə şüşəsindən asılıb...
Fəxrəddin Əsəd poeziyasının
leytmotivini əsasən
hərbi-vətənpərvərlik ruhunda yazılmış şeirlər təşkil
edir. Bu baxımdan, onun "Əsgər məktubları" silsiləsindən
yazdığı şeirlər
maraq doğurur. Belə bir məşhur
deyimi bu yerdə xatırlamaq yerinə düşür.
"Hər cür müqayisə qüsurludur".
Mən bu fikirlərə istinad edərək məşhur
rus şairi Konstantin Simonovdan bir poetik nümunəni misal gətirmək istəyirəm. Bildiyimiz kimi, Böyük Vətən müharibəsi
illərində dəmir
iradə göstərən
və faşizm üzərində möhtəşəm
qələbə qazanan
sovet xalqının dözümlülüyü, əzmkarlığı
və iradəcə möhkəmliyini mükəmməl
bədii tərzdə
ifadə edən "Gözlə məni" şeiri diqqəti cəlb edir. Əsgər onu həsrətlə gözləyən
nişanlısına belə
yazır:
"Hamı-hamı gözləməkdən
bezəndə,
Sən gözlə məni!"
Təkcə bu şeirə görə şair Lenin mükafatı laureatlığına
layiq görülmüşdür.
Fəxrəddin Əsədin
təqdim etdiyi qəhrəman isə öz nişanlısına
qızğın döyüş
getdiyi vaxt ölümün gözünə
dik baxaraq, bu cür təsəlli
məktubu yazır:
Məndən xəbər çıxmasa,
Zəng
etməsəm qınama.
De ki, sağ-salamatam,
Təskinlik ver anama.
44 günlük İkinci Qarabağ müharibəsində,
xalqımızı bürüyən
ağır dərd və kədəri yaxına buraxmamaq üçün bu cür şeirlər hər bir Azərbaycan
əsgərində nikbin
ovqat yaradaraq, onların tez-gec qələbə çalacağına
ümid yaradır. Təbii ki, şair ömrünün xeyli hissəsini sovet dövründə yaşamışdır.
O vaxtlar belə bir təbliğat hakim idi ki, hamımızın Vətəni SSRİ-dir. Vətənin
sərhədləri Vladivostokdan,
Kamçatkadan başlayaraq,
Murmanska qədər geniş bir ərazini əhatə edib. Ancaq Azərbaycan
müstəqillik əldə
etdikdən sonra Vətənimizin sərhədləri
konkretləşərək Kəlbəcərdən, Laçından,
Zəngilandan başladı.
Biz yalançı beynəlmiləlçiliyə
deyil, milli ruhu özündə ehtiva edən bir ölkənin
vətəndaşı olmağımızdan
qürur duyuruq. Şair şeirlərinin birində bu məsələyə aşağıdakı
kimi münasibət bildirir:
Qayalar silkələnib,
Düşmənləri daşlayır.
Hardakı keşikdəyəm
Vətən ordan başlayır!
Şairin
əsgərlərimizin dilindən
verdiyi sevgi məktubları şeirə
incə bir ruh, nikbin bir
əhval-ruhiyyə gətirərək
düşmən önündə
mübariz və mərd dayanmağın önəmli olmasını
şərtləndirir.
Biləydim əlindəmi
Mən bağışlayan yaylıq?
Uzun körpü kimidir,
Aramızda ayrılıq.
Şairin
zarafatyana yazdığı
kiçik bir şeirdə böyük mətləblərin gizləndiyi
sezilir. Müəllifə
görə yaşadığımız
dünya və yer üzü nə qədər geniş olsa da, əlçatmaz deyil. Burada insanlar təsadüfən olsa da,
qarşılaya bilər.
Uzun müddət bir-birindən ayrı düşənlərin görüşmək
imkanı vardı. Yəni bu dünya
nə qədər geniş olsa da, hər kəs öz istədiyi ilə rastlaşa bilər. Ancaq o biri dünyada isə bu mümkün
deyil. Orda bir nəfərin digəri ilə görüşməsi imkan
xaricindədir.
Bizim ümid yerimiz,
Oynadığımız gizlənpaç.
Mən yumdum gözlərimi,
Haydı,
bacarırsansa,
Sən başqa dünyaya qaç!
Kitabda satirik ruhlu, kinayə ilə deyilmiş fikirlərə
də rast gəlmək mümkündür.
Bir tərəfdən insan
sağlamlığı keşiyində
duran, ekologiya üçün çox mühüm əhəmiyyət
kəsb edən yaşıllığı qorumağın
zəruri olması önə çəkilirsə,
digər tərəfdən
soyuqdan qorunmaq üçün, əlac kəsiləndə
çinar ağacını
kəsməyin acısı
oxucunun ovqatını
təlx edir.
Allahım, bağışla məni
-
Bu günahkar bəndəni
"Atam" - deyib,
Üz tutduğun çinarın
üstünə,
Bu gün əlibaltalı gedirəm...
Yanğını, susuzluğu aradan
qaldırmaq üçün
insanın suya ehtiyacı var. Susuz qalmaq, suya olan
tələbatı ödəmədən
yaşamaq mümkün
deyil. Su həm insana, həm də cadar-cadar olmuş torpağa çox lazımdır. Torpaq şıdırğı yağan
yağışa möhtacdır.
Qəlbin eşq dolu atəşini ancaq vüsala qovuşmaq söndürə
bilər. Şairin lirik "mən"inin gəldiyi qənaət budur.
Ehtiram Səfərov
Ədəbiyyat qəzeti.- 2024.- 7 sentyabr, №34.- S.31.