Ölürsəm də, vaz geçmərəm bu yoldan, Sənə gəldim, sənə gəldim, sevgilim...

Sənə gəldim

Qoşup gəldim mor gül qoxan bağlardan,

Aşıp coştum qovuşmayan dağlardan.

Əlimdə məşəl, sönməz ocaklardan

Sənə gəldim, sənə gəldim, Azərim.

Yurdumdan yurduma salam gətirdim,

Yarı qalmış masalları bitirdim.

Ver əlini, tüm əlləri yetirdim,

Sənə gəldim, sənə gəldim, öz elim.

Qazanımda qaynar duran aşlarla,

Haqsızlığa əyilməyən başlarla,

Sinəmə çəktigim acı yaşlarla

Sənə gəldim, sənə gəldim, öz dilim.

Ver əlini, Azərbaycan, canım, can.

Sənə olsun sinəmdəki can qurban.

Ölürsəm də, vaz geçmərəm bu yoldan,

Sənə gəldim, sənə gəldim, sevgilim.

Salam sənə, Bakı!

Sən düşümdəki

Dalqasız dənizlər yuxusu.

Ovuclarımda cıvıl-cıvıl quşlarla

Sənə həsrətimi gətirdim.

Sənə səslənirəm

Ana dilimdə.

Uzat qollarını,

Tut əllərimdən.

Aydınlığa qovuştum,

Sislər dağıldı birdən.

Baxtım ki, Bakı mənə qucaq açır,

Salxım-salxım sevgisini

Dört mövsüm yengi yerində

Ətrafıma saçır.

Salam sənə, Bakı

Ey türkülərimin dili,

Ey ulu əcdadlarımın eli,

Ey gülünü

Yadlara qoxlatmayan sevgili!

Sənə gəldim

Yaralı yurdumdan sənə gəlmişəm,

Öz anamdan doğma qardaş bilmişəm.

Salam, sənə, Bakı, ürəkdən salam,

Yorğunam, öksüzəm, solmuş, bitmişəm.

Dərdlərimi sənə deməyə gəldim,

Qəlbini qəlbimə hörməyə gəldim.

Mən kəndi yurduma qəribəm, qardaş,

Yaramın çarəsin bilməyə gəldim.

Şuşana, Qarabağa əsgər olmağa gəldim,

Ürəkdən gönüllərə həmdəm olmağa gəldim.

Gönlüm hür, dilim özgür, qul olmadım ellərə,

Uğrunda min can verib, ölməyə gəldim.

Uzun yoldan gəlmişəm, əlimi tutarmısan?

Əsgərinin selinə məni də qatarmısan?

Uzaq yolları aşdım, dağ-daş, dərə bilmədən,

Həsrətim qovuşmağa qolların açarmısan?

Dincələcək ağ bəxtim

Qarabağın köksündə

Sərin sular ayrılıq atəşiylə yanmasın,

Sınırımız bir olsun, torpağımız canlasın.

Bir-bir qoparacağız bizi tutan zənciri,

Uyuyan hisslərimiz yuxusundan oyansın.

Dərdləşsə, könül acım Orta Asya elində,

Sərinləsə könüllər Bakının kölgəsində,

Yüksələr, yüksələrəm, ərşə dəyincə başım,

Dincələcək ağ bəxtim Qarabağın köksündə.

Ana yurddan sökülmüş Kərkük ürəkdən ağlar,

Fəryadına səs verməz, duman bağlamış dağlar.

Çığlığını duyan yox, pas tutmuş tüm ürəklər,

Bir-birindən uzaqda ana ağlar, yar ağlar.

İsmi heç bir tarixə sığmayan bir milləti,

Atabəy otağından şanlanan əsaləti

Ana yurd ellərinə əmanət edilmişdi,

Özü Türk, qanı duru, can Mosul vilayəti.

Ver əlini, Türkiyəm, əlin əlimi yaxsın,

Fərat nəhri İdilə, Dəclə Xəzərə axsın.

Ana yurddan sökülmüş Türkman elləri ağlar,

Al bayraq göy bayraqla Qarabağda qavuşsın.

Tüm ürəklər tək ürək içində birləşəcək,

Vətənlər çalxalanıb əl-ələ veriləcək.

Ümidlər sərablardan arınıb sayrılacaq,

Bayraqlar dalğalanıb Turanda birləşəcək.

30.01.2020.

Ankara

Qarabağ

Azərbaycan aləmi top səsinə oyandı,

Xain düşmən gizlicə Xankəndiyə dayandı.

Əsli heç, dili düşmən, hay-haylar qəbiləsi

Qazdığı xəndəklərdə öz qanına boyandı.

Xocalı, Ağdərəli mərdlərim sinə gərdi,

Qarabağlı cavanlar namərdə baş əgdirdi.

Burda bir vətən vardı, daşı dür, suyu kövsər,

Necə gənclər canını torpağa qurban verdi.

Dirənsin igidlərim, coşsun, qalxsın ayağa,

Sarılsın bir-birinə, dodaq dəysin yanağa.

Bu gün namus günüdür, torpağın müqəddəsdir,

Ayaqlansın şəhidlər, salam versin bayrağa.

İki dövlət, bir millət olaraq coşacağıq

Tüm əngəlləri bir-bir yox edib aşacağıq.

Azərbaycan xalqına salama duracaq dünya,

Sınır qapılarını qəlblərə açacağıq.

Röya

Məchul bir yerdəyəm,

Uzun-uzun sərvlər

Əl açmış pəmbə səmalarına.

Gur-gur sular axır

Əski bir daş köprüdən

Və çəkib səsləri gəlir

İnsanlar görürəm,

İnsanlar,

Məşhər kimi,

Kimi məsud, kimisi məyus,

Kiminin əlində çəkic,

Kiminin bomboş əlləri.

Dev daşlar yıxılır,

İxtiyarın biri

Dayanmış daş köprüyə,

Ağlayır,

Qarşı yaxadan

Yanıq bir səs yüksəlir.

Yuksəlir, qalanı aşaraq.

Biri toxunur qoluma

Və birdən

Torpağında qan,

Havasında vətən

Qoxusu alıram,

Harda olduğumu anlayıram.

Qarğışa uğramış kişi

Ummuştu çox şey,

Gündən, günəşdən.

Yardan, qardaşdan

Qırılmıştı, vurulmuştu

Az gəlmiş, düz getmiş,

Çox demiş,

Dəniz demişti.

İki maviyə inanmış,

Batmıştı, boğulmuştu.

Qarğışa uğramış bir kişiydi,

Yol demiş, yoldaş demişti.

Qum demiş, qumsal demişti.

Əllərini tikənlər kəsmiş,

Nə yol qalmıştı, nə yoldaş,

Qarğışa uğramış bir kişiydi.

Diləmişti diləgini diləksizlərdən.

Dağılmıştı yuvası

Qapıldığı ilğımla

Qeyri ellərdə qalmıştı duası.

Aldanmışıq

Torpaqlar torpaq deyə torpaq yaradılmadı,

İnsanlar insan deyə torpağa atılmadı.

Həyata həyat deyə bir gözlə baxılmadı,

Devrimlər sellər kimi əsrlər yaxmadadır,

İgidlər torpaq kimi torpaqda yatmadadır.

Günlər düzülüb gedər, hər gün eyni biçimdə,

Qürbət sel kimi coşar tortulaşmış içimdə.

Güllər var, alov-alov, açar xəzan bağçamda,

Güllər ki, ömrüm kimi əriyib solmadadır,

Günlər ki, ardım-sıra süzülüb axmadadır.

Neçə gözlər yollara ümidlə baxdı, daldı

Neçə illər sevgini sevgidən qapdı, aldı.

Neçə gəncin əli boş, gözü ardında qaldı,

Yollar ki, sərab kimi silinib bitmədədir,

Yollar ki, illər kimi düzülüb getmədədir.

Xançı ilə həsbhal

Nə qürbətdə gəzdim, nə də yoruldum,

Nə dərdim söylədim, nə də soruldum,

Sirrimi deyəcək tək səni buldum,

Mən kəndi yurdumda qəribəm, xançı.

Sənə anladacaq dərdlər çox məndə,

Güllərim dərildi təzə gülşəndə.

Artıq qaranlıqdan bəhs etmə sən də,

Əzəldən bu zülmət nəsibim, xançı.

Nə qədər anlatsam, yenə ruhum boş,

Vaz keç məndən xançı, qəriblərə qoş.

Təsəlli yox mənə, burax başıboş,

Mən kəndi yolumu seçmişəm, xançı.

Yolçu sərab

Bir əzəli yoldur ki, fani ömürdə həyat,

Dalğın bir irmaq kimi əlimizdən sürüklər,

Zənn etmə gələcəkdir, yolun sonunda vüslat,

Səni yalqızlıq yolun bitdiyi yerdə bəklər.

Ayrılır bu yola çıxmış olan sevənlər,

Hər yolçudan bir silik iz, xatirə qalacaq.

Müsafirdir bu yolda ağlayanlar, gülənlər,

Səni müşfiq qucağı ana torpaq saxlayır.

Hənuz dodaq izlərin silinmədən bardaqda,

Vücudunun istisi soyumadan yataqda,

Sən gedərsən, o gedər, uzun yollar bitərkən,

Bir gün gəlir köçərsən,

"ah, varamadım" deyərkən.

Yol

Ətəyində solmuş illərin sərinliyi,

Gözlərində nədamət illərinin mənliyi,

O qaranlıq qapıdan irəliyə keçincə,

Üfüqlər qədər ülvi, tanrılar qədər uca,

Qanadırkən dodaqlar bir gülün yarasını,

Cızacaqdır zehninə yolların mənasını.

Yollar ki, gəlişmidir, gedişmidir, bilmirik,

Yollar ki, durmadadır, gedən və gələn bizik.

Həyat bəstəsi

Rübai

Əriyib axşama qarışırkən gün,

Dura bilirmisən həp öylə gülgün?!

Həyat bağçasından bir gül daha dər,

Bitmədən son dəmi bu fani ömrün.

Xoyratlarından örnəklər:

Ləkəsiz bayrağına,

Sönməyən ocağına

Mən sənə anam dedim,

Gəl, sar məni bağrına.

Dağ dərdi;

yara dərdi, dağ dərdi.

Ellər üçün çiçəklər,

Mənim üçün dağ dərdi.

Qala mənnən;

dağ mənnən, qala mənnən.

Sizlərə yazdıqlarım,

Əmanət qala mənnən.

Lalə güldü;

nar güldü, lalə güldü.

Düşdüm amansız dərdə,

Yar yandı, düşman güldü.

Kəs bağı;

kəs budağı, kəs bağı.

Gönlün mənnən cayıpsa,

Aramızdan kəs bağı.

Bağ dərdi;

əzdi məni bağ dərdi.

Zaman belimi büküb,

Dərdim böyük, dağ dərdi.

Hazar dedim, yar dedim,

Dəğməsin nazar dedim.

Düşmən məni düyarsa,

Yuvamı pozar dedim.

Nəsrin ərbil

Ədəbiyyat qəzeti. - 2024. - 13 yanvar, № 1. - S. 11.