Nurəngiz Gün yaradıcılığına Vaqif Yusifli baxışı
Qarşımda bir kitab
var: "Poeziyamızın ağ
çiçəyi Nurəngiz
Gün". Müəllifi:
ustad-tənqidçi, filologiya
elmləri doktoru Vaqif Yusifli. Vaqif Yusiflinin tənqidçi kimliyi artıq çoxdan ustad mərhələsində
qərarlaşıb. Nurəngiz
Gün isə İlahi tərəfindən
qeyri-adi yaradıcılığa
və daxilindəki mənəvi dünyanın
nurunu zahirində də daşımağa layiq görülmüş
bir şairə! Onun yaradıcılığında
qadınlıq, analıq,
zəriflik, duyğu, şəfqət, sevgi sel kimi axır,
çağlayır, şeirlərini
oxuyanların könlündən
poeziya önündə
səcdəyə düşmək
arzusu qopur. "Xocalı simfoniyası"
kimi bir əsəri məhz Nurəngiz Gün kimi analıq, qadınlıq duyğuları
qabarıq, həssas bir şairə yaza bilərdi, o duya bilərdi xalqının ağrısının,
kədərinin dərinliyini.
Öz yaradıcılığında
bəşərə, dünyaya
analıq duyğuları
ilə yanaşan, insana könül gözü ilə baxan şairə haqqında bu dəyərli monoqrafiyanın
Ön söz müəllifi akademik
İsa Həbibbəyli yazır:
"Nurəngiz Gün
XX əsr Azərbaycan
ədəbiyyatında milli düşüncəyə, düşünülmüş
vətəndaşlıq mövqeyinə
və özünəməxsus
poetik üsluba malik olan sənətkar kimi səciyyələnir.
O, zərif Ana səsi
içərisində böyük
vətəndaşlıq sözü
deməyi bacarmış
vətənpərvər qadın
şairəmizdir".
Vaqif Yusifli Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun "Sənətkarın
elmi pasportu" seriyasından dərc olunan monoqrafiyasında məhz şairənin Azərbaycan poeziyasındakı
yerini, missiyasını
müəyyənləşdirmək məqsədini qarşıya
qoymuşdur: "Nurəngiz
Gün dillər əzbəri olan bir şeirinin sonunda yazır: "Yol gedirəm, yol olanadək" - əslində Nurəngiz Günün yaradıcılığı
və onun şair şəxsiyyəti
Azərbaycan ədəbiyyatında
ayrıca yoldur. Mən bu yolun
izinə düşdüm.
Pəncərəsindən üzü
Günəşə boylanan
bir həməsrimin necə günəşləndiyinin,
dünyaya, insanlara necə nur saçdığının
şahidi oldum".
Ədəbiyyatda maraqlı
tendensiyalardan biri də şairlərin zamanla nəsrə meyil etməsi, nəsrdə qələmini
sınamağa cəhd
etməsidir. Nurəngiz
Gün ədəbi aləmə "Tanrı bəşər övladıdır"
adlı povesti ilə gəlmişdi. Qadın taleyini digər povestinin - "Qırmızı gecə"nin
də leytmotivinə çevirən Nurəngiz
Gün 1984-cü ildə
"Yeni səslər" poeziya
almanaxında oxucu qarşısına tam yeni bir
kimlikdə çıxdı:
asan görünsə
də, əslində çox çətin olan bir vəzndə
- sərbəst vəzndə
şeirlər müəllifi
şairə Nurəngiz
Gün. Vaqif Yusifli şairənin sağlığında qələmə
aldığı, bu monoqrafiyanın isə
"birinci sözü"
kimi verdiyi məqaləsində Nurəngiz
Günün nəsrdə
qabil olduğunu tənqidçi meyarı ilə vurğulayaraq yazır: "Amma çox
keçmədən ruhunuzdakı
şeiriyyət sizi poeziyaya çəkdi.
İlk oxunuşda bu şeirlər mənə qəribə təsir bağışladı. Bunlar
şeirdən çox,
duaya bənzəyirdi.
Və şeirdən çox, çiçəklərin
üsyanına bənzəyirdi.
Çiçək yağışı
idi o şeirlər".
Tənqidçinin poetik
kimliyin proza üzərində qələbə
çalmasının səbəblərini
əsaslandırdığı, yeni şair imzasının özünəməxsusluğunu vurğuladığı bu
fikirlərinin doğruluğu
sonralar şairənin
yaradıcılığında dəfələrlə təsdiqləndi.
"Poeziyamızın
ağ çiçəyi
Nurəngiz Gün"
monoqrafiyasında Vaqif
Yusifli şairənin poetik dünyasını müxtəlif aspektlərdən,
baxış bucaqlarından
tədqiq, təhlil edir. Ustad tənqidçi
Nurəngiz Günün
oxucuya tanış olan şairə obrazına elmi çalarlar qataraq, elmin güzgüsündə
poetik dünyanın əksini təqdim edir. Nurəngiz Gün poeziyasının xüsusiyyətlərini araşdırarkən,
şairənin istifadə
etdiyi vəznlərə
xüsusi diqqət yetirən Vaqif Yusifli heca, sərbəst
və əruz vəznlərində qələmini
sınayan şairənin
qarışıq vəznli
şeirlərinin də
olduğunu xüsusi vurğulayır və bu fərqli məqamın şairənin
poetik dünyasının
tələblərindən doğduğunu
qeyd edərək yazır: "Bu, onunla əlaqədardır ki, şairə
müəyyən bir fikri daha təsirli
ifadə etmək üçün sərbəstdən
hecaya keçir, yaxud əksinə. Belə olduğu təqdirdə, şeirin məzmununa heç bir xələl gəlmir, sadəcə,
forma-vəzn daxilində
müəyyən dəyişmə
baş verir". Nurəngiz Gün poeziyasının qidalandığı
mənbələrdən danışarkən,
Vaqif Yusifli onun vətən və türkçülük
ideyalarından yoğrulan
şeirlərində Nazim Hikmət
sevgisini xüsusi qeyd edir.
Monoqrafiyanı Nurəngiz
Günün sağlığında
yazdığı yazı
ilə başlayan Vaqif Yusifli "sağlığında qiymət
verdiyi" şairənin
yaradıcılığına illər sonra yenidən qayıdır, bu dəfə yeni zamanın güzgüsündən
bu özünəməxsus
poetik dünyaya nəzər salır və monoqrafiyanı şairənin vəfatı
ilə bağlı qələmə aldığı
"Həzin xəyal"
yazısı ilə bitirməyi məqsədəuyğun
sayır: "O, "Tanrı"
ilə ədəbiyyata
gəldi, şeirləri
ilə Tanrısına
üz tutdu, ölümüylə də
Tanrısına qovuşdu.
O "Tənha ada",
o Həzin Xəyal - Nurəngiz Gün".
Monoqrafiyanın maraqlı
bölümlərindən biri
"Haqqında ürək
sözləri" bölməsidir.
Vaqif Yusiflinin Nurəngiz Gün haqqında bu monoqrafiyaya qədər yazılan bütün elmi, publisistik yazıları bir bölümdə birləşdirərək,
öz tənqidçi
münasibətini də
vurğulamaqla fərqli
üslubda qələmə
aldığı bu hissəni "kitab içində
kitab" kimi təqdim
edə bilərik.
Nurəngiz Günü
"metaforalar şairi"
adlandıran ustad-tənqidçi
bu poeziyanın bütün qatlarına enərək Azərbaycan ədəbiyyatında istər
forma, istər məzmun,
istərsə də, ideya baxımından tam fərqli yaradıcılığa
malik bir sənətkarın
varlığının elmi
pasportunu təqdim edir. Bu "elmi pasport"da Nurəngiz Günün yaradıcılığının
tədqiqi ilə yanaşı, onun şəxsiyyətindən ştrixlər
də öz əksini tapmışdır.
Nurəngiz Günün
yadigarı, millət vəkili Jalə xanım Əliyevanın xatirələri, müsahibəsi,
foto-albom monoqrafiyanın
ümumi konteksti ilə ahəngdarlıq təşkil edir. Bu kitabın bundan fərqli şəkildə
meydana gəlməsi də ədalətli olmazdı. Çünki Nurəngiz Günün şəxsiyyəti də
onun poeziyası qədər güclü, diqqətçəkən, orijinal
və təkrarsız
idi.
Elnarə QARAGÖZOVA
Ədəbiyyat qəzeti. - 2024. - 20 yanvar, № 2. - S. 38.