Hac Kərim ağanın nəfsi
Hekayə
Tam adı-soyadı Xosrov Şahani Şarkdır. İranın tanınmış satirik yazarı və ssenaristidir. 1930-cu ildə Məşhəd şəhərində
dünyaya gəlib.
1958-ci ildə ilk satirik
hekayələri Tehranda
çıxan "Rövşənfikr",
"Xəndaniha" və
digər jurnallarda işıq üzü görüb. Sonralar o,
"Xəndaniha" jurnalının
Satira və yumor şöbəsinin müdiri vəzifəsində
çalışmaqla bərabər,
aparıcı qəzet
və jurnallarla əməkdaşlıq qurub.
Yazar 2002-ci ildə vəfat
edib.
Hekayə kitablarından bəziləri
bunlardır: "Lənətlənmiş
kor" (1961), "Məhəlləmizin
pəhləvanı" (1966), "İcad komediyası"
(1967), "Dəhşət saçan şəhər"
(1969), "Adamayovuşmaz" (1970), "Yuxarılar və aşağılar" (1973), "Avtoqraf" (1975), "Özündənrazılar"
(1977), "Havalı tüfəng"
(1979), "Açılmaz düyün"
(1983), "Həkim Pokratın
"Folks"u" (1984) və
sair.
Dünyadan köçən atası
Hac Kərim ağaya miras olaraq köhnə
tikili sayılacaq iki ev qoyub
getmişdi: bunlardan birində Kərim ağa özü yaşayırdı, digərini
isə kirayə verirdi. O da bir az varlanandan sonra ikinci evin
satışından əldə
edəcəyi pulla ya öz evinə
əməlli-başlı əl
gəzdirmək, ya da onu söküb, yerində təzə bir ev tikmək
barədə xəyallar
qururdu.
Yeri gəlmişkən, bu Hac Kərim ağa heç Məkkəyə,
Həcc ziyarətinə
də getməmişdi.
Sırf Qurban bayramında dünyaya göz açdığı
üçün uşaqlıqdan
bəri adının önünə "hac" kəlməsi
artırılmışdı ki, bu da doğulduğu günün mübarəkliyinin
bir nişanəsi idi. Zaman ötdükcə,
bu nişanə onun adının ayrılmaz qisminə çevriləcəkdi. Nə
vaxt doğulduğundan
xəbərsiz olanlar və elə tanış olduğu hər kəs, beləcə, onun müqəddəs yerləri
ziyarət etmiş həqiqi bir hacı olduğuna inanmağa başladı. Ancaq indi danışacağım
əhvalat bununla yox, tamamilə fərqli bir məsələ ilə bağlıdır və
o, baş verəndə...
Nə isə, qoy hər
şeyi sizə sırasıyla anladım.
Bir axşam evimizə təşrif buyuran Hac Kərim ağa hal-əhval tutduqdan sonra gəliş səbəbini açıqladı:
- Bir neçə gün əvvəl atamın məzarını ziyarət
eləməyə getmişdim,
əbədi istirahətgahının
baxımsız hala düşdüyünə şahid
oldum. Yağışla
küləyin təsirindən
sinə daşı yan tərəfə sürüşmüşdü deyə, məzar çuxuru suyla dolmuşdu. Qanım lap it qanına döndü, sinə daşını əvvəlki yerinə oturtmağı qəbiristanlığın
işçilərindən xahiş elədim, bundan ötrü gərəkli məbləği
onlara ödəyəcəyimi
də bildirdim. Bir daha daş yerindən
sürüşməsin, rəhmətlik
təkrar narahat olmasın deyə, onu sementləməyi təklif elədim. Onlar da cavabında dedilər ki, sementi özüm alıb-gətirsəm,
lazım olan hər işi görməyə hazırdırlar.
Mən də bu yerdə
onun sözünü kəsdim:
- Bəs onda niyə
gedib, sementi özün almırsan?!
- Bunu edəcəkdim, amma heç kəs satmadığından
mən bir-iki kisə sement tapıb, ala bilmədim. Sən demə, o materialın satışı
yalnız və yalnız Sement Satışına Nəzarət
İdarəsinin razılığı
əsasında mümkün
imiş. O idarədə
mənim hər hansı tanış-bilişim
yoxdur, ona görə də bəlkə sənin mənə əl tutacaq bir adamın
olar deyə, qapına gəldim, təki kömək eləsin, onun xəcalətindən çıxaram.
Məni
gülmək tutdu:
- Heç mənim də orada tanışım
yoxdur... Amma, məncə,
o üç-dörd kisə
sement üçün
tapşırılmağa bir
lüzum da yoxdur. İstəyirsənsə, birlikdə
ora yollanaq, sement almaqda köməyimi səndən
əsirgəmərəm.
Amma kaş bunu deyən
anda dilim dilim-dilim olaydı! Əynimi geyinib, ona qoşuldum və biz Sement Satışına Nəzarət
İdarəsinin yolunu
tutduq.
Məsələnin sayılı dəqiqələr
ərzində öz həllini tapacağını
düşündüyümdən idarə müdirinə dedim:
- Bizə üç-dörd
kisə sement lazımdır.
Məni
eyhamlı baxışlarla
süzən müdir soruşdu:
- Siz haradan göndəriblər
belə?
Onun müştərilərlə məzələnməyə
həvəsli olduğunu
qət etdiyimdən dedim:
- Mən də bu ölkənin bir vətəndaşıyam.
Bəlkə sement almaqdan ötrü buraya xahiş-minnətlə
gəlməliydim?!
Qətiyyətimi görən müdirin
sir-sifəti ciddiləşdi
və əvvəlki məzələnmə ifadəsi
harayasa qeyb olan kimi mənə
dedi:
- Əgər həqiqətən
buralı olsaydınız,
əziz dostum, sementin satışıyla
bağlı ən bəsit qaydalarla ən azı ucundan-qulağından xəbərdar
olardınız! Sement
- sizin üçün
lobya və ya noxud deyil
ki, gedib qonşuluqdakı
baqqal dükanından
ürəyiniz istəyən
qədər alasınız.
Sementin istehsalını
da, satışını da, ondan istifadəni də dövlətimiz nəzarətdə saxlayır.
Dediyiniz o dörd kisə sementi hansı məqsədlə
alacağınızı bilmədikcə,
onu sizə satan deyilik. Axı hər bir işin özünə
görə qaydası-qanunu
var.
Dedim:
- Qanunların keşiyində
duranları da, bunun üçün əlindən
gələni edənləri
də Allah özü
qorusun! Vallah, sizin kimi insanlar
olmasaydı, heç daşı daş üstünə qoymaq olmazdı. Cənab müdir, inanın, biz sement satışı qaydalarından tamamən xəbərsiz idik. Əgər bizi onlarla tanış etsəydiniz, sizə yerdən-göyəcən minnətdar
olardıq.
- O dörd kisə sementi hansı məqsədlə alacaqdınız?
- Hac Kərim ağanın mərhum atasının məzarı üstdəki
sinə daşını
yerinə bərkitmək
məqsədiylə.
Bunu eşidən müdir əvvəlcə onunla məzələndiyimi sandı,
buna görə də
həm üzündəki
ifadə dəyişdi,
həm də qaş-qabağı sallandı.
Bunu sezən Hac Kərim ağa izaha keçdi:
- Atam son dərəcə dindar biri olduğu
üçün Allah-təala
öz mübarək yağışıyla onun
məzarını sulamağı
rəva görüb və nəticədə qəbir tamamən su ilə dolub.
Sement də mənə o məzarı
təmir etdirməkdən
ötrü lazımdır...
Bizim onunla məzələnmədiyimizdən,
barmağımıza dolamadığımızdan
əmin olan müdir dedi:
- Mövcud qanunvericilikdə
məzarın təmiri
məqsədiylə sement
satışı barədə
maddə-filan yoxdur. Siz evinizin təmiri
üçün şəhər
bələdiyyəsinə rəsmi
müraciət edin, əgər onlardan buna müsbət cavab gəlsə, onda biz də sement satışına izn verərik.
Hər şey məntiqli görünürdü - daha
nə deyəydik axı?! Müdirin otağından çıxanda
Hac Kərim ağa soruşdu:
- Bəs indi neyləyəcəyik?
- Sənin iki evin var da, elə deyil?
- Hə.
- Kirayə verdiyin ev üçün bir çertyoj çəkdir, sonra isə onun yerində
yeni ev tikmək barədə bələdiyyədən
get, icazə sənədi
al. Belədə sən
nəinki dörd kisə, hətta qırx kisə sement almağa da fürsət qazanarsan. Sinə daşına lazım olanını işlədər, qalanını
isə yığıb-saxlayarsan.
Çünki evin təmiri zamanı işinə yarayacaq.
O, gülümsünərək dedi:
- Ağıllı fikirdir! Onda mən tikinti
üçün ərizədə
birbaşa yüz kisə sement istəyim: nə qədərinisə işlədərəm,
qalanını da qara bazarda sataram, gedər. Artıq qazanc cib deşmir
ha! Hələlik isə
öz evimdə yaşayaram, şükürlər
olsun, onun hələ ciddi təmirə bir ehtiyacı yoxdur.
- Fəna fikir sayılmaz və ağlabatandır. Əgər
hamı bu yolu seçirsə, onda sən niyə
sınamayasan?! Amma...
- Nə "amma"?
- Tutalım, sən tikinti üçün razılıq sənədi
aldın, sənə sement satdılar, məzarı təmir etdirdin, geriyə qalan kisələri də sərfəli qiymətə satdın. Bəs bələdiyyədən,
ya da o Nəzarət İdarəsindən gəlib,
qalan kisələri neylədiyini soruşsalar,
onlara nə cavab verəcəksən, hə?! Axı sən yeni ev tikmək niyyətindən
tamamən uzaqsan.
- Əşşi, nə olar, olar da! İndi oturub, bunun da dərdini çəkim?! Hətta yuxarı atılan alma da yerə düşənəcən azı
on kərə fırlanmağa
fürsət tapır.
Hac Kərim ağanın gəldiyi bu ciddi qənaəti çürütməm, düzü,
mümkün görünmürdü.
Odur ki, etiraz eləmədim, həm də adam nə
etdiyinə qəti qərar veribsə, onda özü bilən məsləhətdir.
Sonrakı səkkiz ay boyu
Hac Kərim ağa ilə birlikdə sırf bu işin
həlli üçün
ora-bura süründük.
Tikintinin planını
hazırlatdıq, gərəkli
sənədlərin surətini
çoxaltdıq, tikintiyə
icazə sənədini
alana qədər sayı-hesabı bilinməyən
dəhlizlərdə gözləməli
olduq, kabinet, şöbə və sektorlara baş çəkdik, gündə
yüz kərə yalan yerə and içdik, dostumun haqqı yetmədən mənimsədiyi o "hacı"
ünvanı dilimizdə
əsl şüara döndü. Nə gizlədim, Hac Kərim ağanın əsl niyyəti təmiz olmadığı üçün
bu icazə sənədindən ötrü
səkkiz ay ora-bura ayaq döydük, əgər bu işə həqiqətən
niyyətli olsaydı,
məsələnin həlli
yəqin bir az da uzanardı.
Aldığı icazə sənədini
Hac Kərim ağa Sementdən İstifadəyə
Nəzarət İdarəsinə
apardı, orada uzun-uzadı və zəhlətökən çək-çevirdən
sonra ona yüz kisə əvəzinə, cəmi
əlli kisə sement satmağı uyğun gördülər,
qanunun tələblərinə
hərfbəhərf riayət
edən məmurların
o sərt üzünü
görüncə, dostum
onlarla dirəşməyin
mənasızlığını anladı. Həm də atalarımız
"Bəy verən atın dişinə baxmazlar" dediyinə görə, dostum əlli kisəyə də razı oldu. Ödəməni edib, mühasibatlıqdan anbar sənədini aldı və birgə qatlaşdığımız
o baş ağrısından
bu sayədə qurtulduq.
Hac Kərim ağa özü də köhnənin dəllalı
idi, o cür sənədləri necə
tərtib eləməyin
hiylələrindən yaxşı
agah idi, yəni gözdən tük çəkməkdə
mahir idi. Odur ki, sement satışını da sonralara
ertələmədi, qısa
vaxtda əlindəki malı düz üç qatına xırıd elədi.
Aradan səkkiz ay ötmüş
o, təkrar mənə
baş çəkdi.
Sement və atasının sinə daşıyla bağlı
suallarımı eşidincə
tutuldu:
- Atamın məzarını
heç cür təmir elətdirə bilmədim. Sərfəli bir müştəri düşdü, mən də əlimdəki bütün sementi ona satdım. Eyb eləməz, gələn yay rəhmətliyin
məzarına elə
əl gəzdirəcəyəm
ki, lap yüz il də
dursun!
- O qazandığın pula, eləmi?
Dostum uğunub getdi və ardınca arsız şəkildə
bildirdi ki, gələn
həftə bələdiyyənin
və Sementdən İstifadəyə Nəzarət
İdarəsinin nümayəndələri
işlənən materialın
həcmini yoxlamaq üçün evinə gələcəklər. Sonra karıxmış
halda soruşdu:
- İndi
mən başıma nə çarə qılım?!
Dedim:
- Allaha şükürlər
olsun, sən bu işdə necə ustalaşmısansa,
artıq istənilən
məmurun ağzını
yummağa qadirsən!
Bu məsələdə sənə
ağıl verməm yersizdir. Məzar üçün sement lazım olanda, öz köməyimi səndən əsirgəmədim.
Bundan belə işlərini özün
yoluna-yolağına qoy.
O, yarıkönül dilləndi:
- Yaxşı, onda özüm başıma bir çarə qılaram.
Aradan bir neçə gün də ötdü. Bir səs-soraq
çıxmadığından işlərin gedişatını
öyrənməkdən ötrü
özüm ona zəng vurdum. Məlum oldu ki, Hac Kərim ağanın işləri yolunda gedir. Maraqlandım:
- Bəs o müfəttişlərdən
yaxanı necə qurtardın?
- Axı mənim niyyətim təmiz idi...
- Əbəs yerə "Niyyətin hara, mənzilin
ora" deməyiblər
ha. Buna necə nail oldun?
Onu da desənə?
- Heç necə. Rastıma nəcib adamlar çıxdı və onlar tikintiyə
baxış keçirməyə
ümumiyyətlə gərək
duymadılar.
- Yəni hər hansı təftiş-filan
olmadı, eləmi?
- Hə, dediyim hər sözə inandılar, inşaatın
da nə smetasına baxdılar, nə də o qədər sementi hara işlədəcəyimə.
Birlikdə yarım saatlığa çay içib-söhbətləşdikdən sonra dağılışdıq.
- Ay Allah onlardan razı olsun! Hər yerdə yaxşı adamlara da rast gəlinir, pislərə də. Halbuki biz hamını öz arşınımızla ölçməyə
meylliyik. Sənin yerinə çox sevindim. Deyəcək başqa bir sözün yoxdur ki?
- Yox, yox, - dedi.
- Salamat qal!
Yay bitdi, sərasər yağışların yağdığı
payız mövsümünün
ardınca qış öz bəyaz örtüyü ilə ömrümüzə qədəm
qoydu.
Bir gün səhər yeməyi yediyimiz dəqiqələrdə dostum
Hac Kərim ağanın
xanımı başılovlu,
pərişan bir halda qapımızı döydü və elə kandarda ikən bildirdi:
- Əl bizim, ətək sizin! Hac Kərim ağanın dadına yetişin, yoxsa biz bu dünya-aləmdə
rəzil-rüsvay olub-gedəcəyik!
- Nə olub axı?
- Ev satışındakı
fırıldaqçı əməllərinə
görə Hac Kərim
ağanı həbsə
atıblar.
- Bəyəm o, bu cür işlərlə məşğul idi ki?! Mənim bunlardan yerli-dibli xəbərim yoxdur!
- Əlbəttə, yox... Sizin başınıza da,
Hac Kərim ağanın
getdiyi həccə də and içərəm
ki, o, belə işlərlə
məşğul deyildi!
- Bəs elə isə məsum birisini necə həbsə atıblar axı?!
Qadın
yaşlı gözlərini
çadrasının ucuyla
sildi:
- Deyilənlərə görə,
Hac Kərim ağa düz beş yüz kisə sement satıbmış...
- Beş yüz kisə?!
- Hə, ağa. Təzə evin tikintisi üçün ona beş yüz
kisə sement ayrılıbmış. O da ev
adıyla tikdirdiyi
"gecəqondu"nu kiraçılara
veribmiş.
- Bəs öz evi necolub?
- O ev tamam uçub.
- Hansı ev?
- Atasından miras qalan və palçıqdan
tikilən o evi deyirəm də. Axı onu kiraya
verirdi. Srağagünkü
leysan yağışdan
sonra həmin ev uçdu. Yeni evin tikintisinə başlamağa isə ərim heç cür macal tapmadı.
- Məsələnin bu cür bitdiyinə də biz hələ şükür etməliyik.
- Ancaq, ağa, sizə də bəllidir ki...
- Həmin evin köhnə tikili olduğu gərək qurumlara əvvəlcədən
bəyan ediləydi.
- Ərim bunu da demişdi. Amma idarədə
onun sözünə inanmamışdılar. Çünki
əllərinin altında
planlar, sənədlər
və fotolar var... Guya bu, yeni ev
imiş.
- Bəs indi... mən sizə necə kömək edə bilərəm?
- Bacarırsınızsa, zamin
durun, qoy ərimi sərbəst buraxsınlar!
- Mənmi?!
- Hə, siz.
- Ələ salmısınız
məni?! Atasının
məzar daşının
təmirindən ötrü
ona cəmi dörd kisə sement lazım idi. Əgər mən bu işdə
öz köməyimi ondan əsirgəmədimsə,
deməli, o da məzarı
sahmana salmaq əvəzinə, gedib sement alverinə qurşanmayaydı! Yoxsa ərin hökumətlə
qoz-qoz oynamağın
necə bitəcəyindən
yerli-dibli xəbərsiz
idi?!
Həmin
günün axşam qəzetlərindən bu xəbəri öyrəndim:
silsilə fırıldaqlar
sayəsində bir neçə "gecəqondu"
inşa edən Hac Kərim ağa cürbəcür saxtakarlığa
və hiyləyə baş vuraraq, daha bir evin
tikintisi üçün
icazə ala bilib. Bu işlərdə ona yardım edən şəriki isə hələlik qaçıb-gizlənməyə
nail olub. İkimərtəbəli
dəmir-beton evin inşası məqsədiylə
Sementdən İstifadəyə
Nəzarət İdarəsindən
aldığı min beş
yüz kisə sementin hamısını
o, qara bazarda möhtəkirlik yoluyla əlüstü xırıd
edib. İnşası
zamanı sementdən heç yararlanmadığı
birmərtəbəli ev
isə elə ilk leysandan sonra uçaraq, yerləbir olub. Hac Kərim ağa artıq yaxalanaraq həbsə atılıb, onun şərikinin tutulmasıyla
bağlı isə gərəkli istintaq tədbirləri görülür".
Dirsəklərimi masaya qoyub, başımı əllərimin
arasına aldım. Beynimdə bu sözlər yallı gedirdi: "Qanun... Min beş yüz kisə sement... "Gecəqondu"... Onun şəriki... İstintaq
tədbirləri..."
Dilim-dodağım necə təpimişdisə,
heç udquna da bilmirdim. Elə həmin dəm qəzetsatan oğlanın
küçədən yüksələn
bu harayı qulaqlarımda cingildədi:
"Qəzet alın!
Fırıldaqçı hacı
həbsə atılıb!
Tikdirdiyi "gecəqondu"
uçubmuş! Hacının
şəriki aradan çıxa bilib!!! Bir ailə evsiz-eşiksiz qalıb... Çarəsiz
kirayəçilər..."
Bunları eşidincə, gicgahlarımda
dolaşan qan sürətlə atmağa
başladı. Başım
necə gicəlləndisə,
gözlərimin önündəki
hər şey - oturduğum otaq da, həyət-baca da - əsl
ilğıma döndü...
İranlı yazıçı Xosrov Şahani
Tərcümə: Azad Yaşar
Ədəbiyyat qəzeti.- 2024.- 20 yanvar, ¹2.- S.46-47.