Padşahlar, şairlər

Bəxtiyar Vahabzadəyə

I

Ana laylamızın ilki hardadır?

Ata şeirimizin kökü hardadır?

Bu gün nəğməmizin sönməz ilhamı

Dədəmiz Qorquddan min il o yana

Torpaqdan göyərən misralardadır...

Odun özünü də nəğmə çətirlər,

Şeir bu millətə

ilk iman,

ilk din.

Zamana sığmayan odlu sətirlər

Nə vaxtsa alova çevrilib yəqin.

Elə ona görə qalib ordudur,

Bir ayağı yerdə, biri yəhərdə,

Elə ona görə Odlar Yurdudur

Adı pozulsa da xəritələrdə.

II

Üsyankar şairlər gələr dünyaya -

Onda ki dünyanı bürüyər ahlar,

Onda ki milləti salmazlar saya

Cavan müstəbidlər,

qoca padşahlar.

Çox vədə şairi anlamayıblar,

Tərifləməyiblər,

danlamayıblar.

Elə ki... dünyanın işləri əydi,

Məzlumlar

padşahın "xətrinə dəydi"

Əsl şairləri "sınayıbdılar".

Əsl şairləri qınayıbdılar,

Əsl şairləri "anlayıbdılar",

Əsl şairləri danlayıbdılar,

Əsl şairləri damlayıbdılar,

Fərman veribdilər ölümlərinə...

Elə ki, səbrlər kükrədi, daşdı,

Elə ki, su gəlib başlardan aşdı,

Cavan müstəbidlər,

qoca padşahlar

Əsl şairləri "anlayıbdılar",

Əsl şairləri yanlayıbdılar.

Cavan müstəbidlər,

qoca padşahlar.

Taxtdan yıxılandan bir saat əvvəl

Pula satılmayan sənətkarları,

Şana atılmayan sənətkarları

Tutublar, asıblar dar ağacından...

Hər vaxt belə olub şairə dövran.

Şair vurulubdur - ruhu yaşayıb,

Şair qovrulubdur - ahı yaşayıb,

Çinarlar ucalıb - şair yaşayıb,

Dağlar da qocalıb - şair yaşayıb,

Ürəklər ovudub misralarını.

Nə cavan müstəbid, nə qoca padşah

Vura bilməyibdi söz qatarını.

Gülləsi açılıb,

özünə dəyib,

Qəfilcə, beləcə gəbəribdilər.

Ürəklər hər gecə, hər təzə səhər

Elin nəğməsini elə yayıblar,

Şairlər

köksündə iztirab, qəhər

İllərin üstüylə addımlayıblar.

Hidayət

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 4 aprel, №11.- S.20.