"Ağ Bulud"un essesi və silsilə şeirlər

Azər bəy!

Hörmətli Baş redaktor!

Məmməd İsmayılla bağlı ağ buludla birgə yazdığın esse məni çox təsirləndirdi. O hadisənin mən də şahidiyəm. Doğrudan da, cənazə namazı qılınanda "M.İsmayılın Ağ buludu" yandırıcı günəş şüalarının qabağını kəsdi, hava sərinlədi.

Şairin dəfnindən sonra mən də ürəyimi boşaltmaq istədim. Silsilə şeirlər yazdım. Yox, əslində bu şeirləri də həmin ağ bulud yazdı...

Hörmətlə: Barat Vüsal

24.08.2025

Şaman

Ömürə ortağı sevirmiş kimi,

Su dolu bardağı sevirmiş kimi,

Bu yurdu, torpağı sevirmiş kimi,

Ölsən də, başqa şey eyləmək olmur,

Məmməd İsmayılı sevməmək olmur!

Taleyi tapşırır işi oğluna,

Vəsiyyət edir dağı-daşı oğluna.

Yurda qurban olan kişi oğluna

Min yol rəhmət olsun, deməmək olmur,

Məmməd İsmayılı sevməmək olmur!

Kişi adı üstdən qara çəkilir,

Namərd öz qəsdindən hara çəkilir?

Şair ürəyindən dara çəkilir,

Hər şair olanda bu ürək olmur,

Məmməd İsmayılı sevməmək olmur!

O, şeir yazmayıb varağın üstdə,

Ölüb, düz oğlu düz olmağın üstdə!

Onun da qanı var bayrağın üstdə,

Görüncə dönüb baş əyməmək olmur,

Məmməd İsmayılı sevməmək olmur!

Olasan övliya, ya Şaman... şərəf!

Vətən, Millət üçün yaşaman - şərəf!

Məmməd İsmayıltək yaşamaq şərəf,

Məmməd İsmayıltək ölməmək olmur,

Məmməd İsmayılı sevməmək olmur!

Bəlkə

Nə təhər gizlədək üz qarasını,

Ürək döyünəsi, göz qalasımı?

Başını yeyirmiş öz balasının,

Udurmuş... budurmu həyat, deyirəm,

Bəlkə ölüm deyil ölüm deyilən?!

Ölüyük, yoxsa ki, sağ-salim, Azər,

Sağ olan özünü sağ sanmır, Azər!

Məmmədsiz sağammı, sağsanmı, Azər?

Olmaya qudurmuş həyat, deyirəm?

Bəlkə ölüm deyil ölüm deyilən?!

O anan, bu anam.. yatır bir ucdan,

Elə bil oyanan yatır bir ucdan.

Çətin ki, oyana... yatır bir ucdan,

Bəs harda yatırmış həyat, deyirəm?

Bəlkə ölüm deyil ölüm deyilən?!

"Quran" xətm olundu... Ayə qurtardı,

Bizdən nəzər çəkdi Yiyə, qurtardı.

Niyə başlamışdı, niyə qurtardı,

Nə üçün bitirmiş həyat, deyirəm?

Bəlkə ölüm deyil ölüm deyilən?!

Şair qəbri

Şair qibləsini təyin edəndə

Nədənsə də yola baxıb yozdular.

O, elə sevirdi yolu... qəbrini

Onçün belə yola yaxın qazdılar.

Bu təkcə səninmi, ya mənimdimi?

Zamanında anla, vaxtında baş aç!

Gördüyün yol elin-obanındımı?

Yox, həm də Məmmədin yoludur, qardaş!

Ağlın oğurlatdı sözlərə verib,

Gəzdi oba-oba el sorağında.

Bir gün öz yolun da bizlərə verib,

Özü məzar oldu yol qırağında.

O, sağ, bu da ölü... biri, biri nə?

Görür məzarını ordan keçənlər.

Ayaq saxlayaraq, biri-birinə

O baxır, yoxsa ki,

Yoldan keçənlər?!

Göy oğlu

Allahla insanı yaxınlaşdırıb,

Məmməd İsmayıl da yaşadı, getdi...

Hər şeir yazanda döyüşmək üçün

Qılınc qələmini qurşadı, getdi.

Haqqı da, Xalqı da qoşa sevirdi,

Üzərlik yandırıb başa çevirdi.

Namərdi sehriylə daşa çevirdi,

Atanda şeytana daş atdı, getdi.

Vətən, deyənməzlər ögey oğluna,

Bu torpaq vurğunu, o Göy oğluna!

Qurban Xan övladın, o bəy oğluna,

Şəhid atasına oxşadı, getdi.

Şair yası

Onu böyütmüşdü bir təpəl qoyun,

Gəzəl almaya da başdaşı qoyun!

Bəs özü hardadı Əsrik oğlunun?

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Baxıb, bu dünyanı gözü ki alıb,

Göz birdi, böyüyüb göz iki olub.

Bu il, Durna köçü gecikib, qalıb,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Yata bilməz, atam, igid qalxıbdı,

Hayımıza çatan igid qalxıbdı.

"Savalanda yatan igid" qalxıbdı,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Qoymayın acgözlər yığa Xar tutu,

Verməyin ayağa baha Xar tutu!

Qoruyun, həyatı daha bərk tutun,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Təəssüf, uyubdur ada adamlar,

Od düşüb - adama, oda - adamlar.

Farmazon adam yox, sadə adamlar

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Ona da beşikdir təpə, bilərlər,

Yasa Ağatlıtək çata bilərlər.

Allahı gəzənlər tapa bilərlər,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Ölməzlik üçündür yaz, "Quran" gəlib,

Üzünü köçürüb yazıram, gəlib.

Deyirlər, yaslara yas quran gəlib,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Dost yasına gedən azı nə edib?

Sanki yer üzünün yasına gedib,

Barat da özünün yasına gedib,

Məmməd İsmayılın yas yerindədir!

Tək Dağdağan

Doğru yol göstərdin bir zaman bizə,

Daha həsrətinlə göynəyəcəyik.

Yaşamaq eşqini öyrəndik səndən,

İndi ölməyi də öyrənəcəyik!

Yaddan çıxarmı o gənclik illəri,

Öz sevgindən nəzər salıb verərdin.

Kimin istedadı vardısa az-çox,

Ona özün qələm alıb verərdin.

Uğura övliya çıxırmış kimi,

Qarşıya çıxardın yolda-yolaqda.

Çönüb qəfil sənə baxıb görərdik,

"Bir adam yol gedir bizdən qabaqda".

Kəmər qayasının başında bitmiş,

Bir ağac özüdü sanki qağanın.

Əsriyə dönəndə gəlin, deyərdi,

Altdan siz də keçin tək Dağdağanın!

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da"

Saz-saz dünyasında, sənət mülkündə

Məmməd İsmayıltək olanlar varsa,

Millətin, yolunda qələm əlində,

Məmməd İsmayıltək ölənlər varsa,

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da!"

Kəmər qayasını qara kəmərtək

Belinə qurşayıb bax, bu "pəhlivan".

Bu türk oğlu türkün, kişi oğlunun

Ölməzlik yağırsa baxışlarından,

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da!"

Dəftəri dönübdü bu yer üzünün,

Ölübdü ən böyük qərib Tovuzda,

Əlindən çıxıbdı dünya özünün.

Təzədən dünyaya gəlib Tovuzda,

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da!"

Yaşamaq gərəkmi nə təhər gəldi,

Yaşamaq nə lazım ömür xətrinə?!

Gedənlərdən ötrü zirvələr yoldu,

Allahın verdiyi könül xətrinə,

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da!"

Əsl kişi adı daşıyaq, gəlin,

Vətənin torpağı, daşına görə,

Gedək, kişi kimi yaşayaq, gəlin,

Belə kişi oğlu kişiyə görə

"Hələ yaşamağa dəyər bir az da!"

Barat VÜSAL

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 29 avqust, №31.- S.10.