Tale adamı, Zəngəzur

adamı: Musa Urud!

İçimdən keçdi birdən-birə...

Musa Uruda bir məktub yazmaq istədim.

Bəlkə də ad eyniliyindən oldu, bilmirəm, yadıma unudulmaz Məmməd Arazın Musa Yaquba xitabən misraları düşdü, böyük ustadların ruhuna böyük sayğılarla onu improvizə edərək təqdim edəcəm:

Musa Urud, gözü yolda Sisyanın,

Gözlərinin qara yaşı göyərdi.

Göyərmədi istədiyi bircə dən,

Salvartının qara daşı göyərdi.

Bir ömür var qarşımda, həzin-həzin vərəqləyirəm.

Urud ömrüdur o, bizim Musa müəllimin ömrü.

İllərlə görüşməsək də, dostumdur, yoldaşım, qardaşım, ağsaqqalımdır.

Yanlış anlamayın, onun məndən, mənim ondan keçəcək bir işim yox.

Ayda-ildə zəngələşərik, zəngləşmərik...

Hə, bir qonaqlıq söz verib mənə və sirdaşım Comərdli Kərimə, əziz sirdaşıma.

Adamın üstündə Allah var, hər dəfə arayanda təklifini yada salır, intəhası, mən də, Kərim də nə qədər arzulasaq da, həm getməyə macal tapmırıq, həm də düzü, bir az qıymırıq.

Bu qədər səmimi, bu qədər içdən, bəlkə oxuculara deyilməyəcək səmimiyyəti ifadə etdim.

Olsun! - bu da mənim günahım olsun!

Amma, bilərəkdən girirəm bu günaha.

Zəngəzurun Comərdli kəndində ocağına şəstlə girəcəyim adam Kərim, Ərəfsədə "CXP-li" dediyimiz Fariz, Urudda qapısını ürəklə döyəcəyim insan Musa müəllimdir.

Məsələn, eyni ərklə yanaşdığım Göyçədə əziz müəllimim Sahib Alıyev, uğurlarına özümdən daha çox sevindiyim lisey yoldaşım, deputat Rizvan Nəbiyev, görüşmədiyimiz sənələrin aramıza sərinlik qata bilmədiyi Rizvan Hacıyev... Və əlbəttə, abim Mürvət Həsənlidir...

Qərbi Azərbaycandan hədsiz sayda çox dostlarım var, çox...

Çoxu həmkarımdır deyə, adını çəkmirəm, birdən kimisə unudaram, inciyərlər...

Hə, Qarabağ işğaldan azad olunandan bəri mən də özümü "Qərbi azərbaycanlı" elan etmişəm, hesab edirəm ki, düz də etmişəm, amma bu başqa məsələ - hələ Güney azərbaycanlı, kərküklü də olacam!

"Başqa məsələ" deyəndə, bir az çəmini, yolunu-yöntəmini tapıb bu məsələnin də axırına çıxmaq üçün riskə getməliyik. Sərhədlərimiz çox süni, tarixi və hüquqi vətənimiz rus işğalı nəticəsində çox əndrabadidir.

Gəlirəm mətləbə, özü də karandaşlar göyərməmiş.

Bizim, bütün cəmiyyətimizin Zəngəzur ruhunu diri saxlayan insanlar arasında əlimizi tuşlaya biləcəyimiz adamdır Musa Urud.

İnsan kimi...

Ziyalı kimi...

Ədib kimi...

Deputat kimi...

Ulu öndər Heydər Əliyevin siyasi irsini yorulmadan, usanmadan təbliğ edən bir ictimai-siyasi xadim kimi...

Salvartının qara daşı çoxdan göyəribsə, bizim ruhumuzun bundan çox göyərməsinə nə hacət?!

Qərbi Zəngəzura gedəcəyik, mütləq və mütləq gedəcəyik.

Gedəndə, mütləq, birinci Musa müəllimin qapısını döyəcəyik, evində çörək kəsəcəyik.

O xalça, Musa Urudun dədə evindəki o xalça, üzərindən Qarabağda cəhənnəmə vasil olmuş erməninin şəkli asılmış o xalça yenə divardan asılı olacaqmı?

Mən uçan xalçalara inanan yaşda deyiləm, divarlardakı xalçaların müqəddəsliyinə etiqad edirəm (bu şərtlə ki, üstündən düşmənin deyil, dədə-babalarımızın şəkli asılsın), amma ilk növbədə, yürüdüyümüz yol və onun üzərindəki xalçalar qutsal olmalı.

Qılavuzumuz İlham Əliyevdir!

Dünyanı düz oxuyan, düz görən, tarixdən düz nəticə çıxaran adam.

Ərköyünlüyümüzə dözən, günahlarımızı bağışlayan, varsa, haqqımızı verən odur.

Minillikləri əhatə edən tariximizin bütün yükü onun çiynində.

"Sehrli xalça" gözləyirik ondan, bəli, bəəəli, məhz sehrli xalça!

İllər öncə Qarabağa qayıtmaq üçün də sehr lazım idi, amma o mistik adam bunu bacardı.

Tam səmimi deyirəm, özü də kifayət qədər rasional düşünərək, bizi Qarabağa və Şərqi Zəngəzura bir "sehrli xalça"nı - geopotikanın sirlərini bilən o adam qaytardı - millətin gücünü hiss edərək, eli arxasına alaraq.

Milli güc bir çox hallarda məhz ərkdir.

Milli güc bir çox hallarda məhz ümiddir.

Milli güc bir çox hallarda qalın kölgədir.

Amma bütün hallarda milli güc bir işıqdır!

O işıqlı adamın düşüncəsini yayan adamlardandır Musa Urud.

Yenə deyirəm, içimdən keçdi birdən-birə onun haqqında yazmaq.

Aşıq Zəngəzurludu,

Üzü, gözü nurludu.

Yurdsuz xar olan igid

Eliynən qürurludu.

Qürur - bir insanın ömür yoluna ən gözəl qiyməti verən ifadə budursa, deməli, mənalı bir həyat var ortada.

Mənim dədə yurdumdan (Laçının Qarıqışlaq kəndindən) Musa müəllimin doğulduğu Urud kəndi arasında çox az məsafə var - aramızdakı dağın adı İşıqlı!

Qaragöl, Dəmirdağ, İşıqlı - bizim mistik ünvanlarımızdır.

Gerçəkliyə qayıdaq.

Gerçəklik budur ki:

Azərbaycanın heç bir ziyalısı, içində işıq olan heç bir kimsə Vətən davasına çıxanda təmənna güdməyib.

Təmənnamız - fədakarlıq, fədakarlıq - əzmimiz olub!

Qərbi Zəngəzura qayıtmağımızın ayrı bir yolu da yoxdur - bütün yollar səbir və təmkindən keçir.

Milli imzalara, milli düşüncə mənsublarına qarşı, dövlətin xas adamları əleyhinə çoxları çalışacaq - bu, bizim taleyimiz deyilmi?

...Və Siz bir tale adamısınız, Mura Urud, tale adamı!

Tale - Vicdan, Tale - Qələm, Tale - Zəngəzurdur!

Taleh ŞAHSUVARLI

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 14 fevral, №6.- S.6-7.