Kuba poeziyasının azadlıq ruhu

Xose MARTİNİ

(1853-1895)

***

İki vətən verib taleyim mənə,

Birisi - Kubadı,

birisi Gecə.

Günəş taxtdan düşüb,

üfüq dalında

əlində qərənfil, səssiz-səmirsiz,

kədərli qadıntək üz gizləyincə

Kuba göz önündə canlanır tamam,

titrək əlindəki qanlı gülləri

bircə baxışımla mən tanıyıram.

Coşqun ürəyimi daşıyan sinəm

indi başdan-başa viranə, boşluq.

Yəqin ki, dünyadan köçmək vaxtıdı,

"Əlvida" sözünə yaxınlaşmışıq.

Gur işıq, doğma səs kəsər yolumu,

Gündüz arzulardan imkanım varmı?!

"Əlvida" söyləyib vidalaşmağa

Gecədən münasib vaxt tapılarmı?!

Ancaq elə bu vaxt sübhün yelləri

əsir, təmizləyir qəmdən qəlbimi.

Yenə də döyüşə çağırır məni

səhər şəfəqləri - bayrağım kimi.

Qanlı qərənfili qırıb atıram,

açıram qapımı səhər yelinə.

Göyləri dolduran al buludlartək

Kuba göz önündə canlanır yenə.

***

Çöllərdə soluxan bir ot sayağı,

Köksümə baş qoyub dayana ürək.

Tabutum vətənin geniş torpağı,

Yana başım üstə ulduzlar şamtək.

Qoy satqınlar girsin daş məzarlara,

Soyuq məzarlara, yaş məzarlara,

Namusla yaşadım, bu söz - adımdı,

Üzü Şərqə ölmək mükafatımdı...

Çevirəni:

Sabir Rüstəmxanlı

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 14 fevral, №6.- S.16.