Mən azad Xocalıyam!

İllərdi dərd dağıydım,

Kədərdən yoğrulmuşam.

Bu gün Zəfər mənimdi,

Yenidən doğulmuşam.

Mən azad Xocalıyam,

Daha qəm istəmirəm.

Silirəm göy yaşımı,

Duman, çən istəmirəm.

Mən azad Xocalıyam,

Dönəcəm gülüstana.

Yarama məlhəm olub

Görk olacam cahana.

Keçmişimdən min iz var,

Badara, Qarqaram mən.

Min bir sınaqdan keçib

Bax, yenə də varam mən.

Qoy var olsun ordumuz,

Şəhidimiz, qazimiz.

Yeni bir tarix yazdı

Müzəffər sərkərdəmiz.

Mən azad Xocalıyam,

Daha qəm istəmirəm.

Silirəm göy yaşımı,

Duman, çən istəmirəm.

Xocalı

Bizə bir söz yetər

ürəyimizi dağlamağa,

amma min söz yetməz

dərdimizi ovutmağa,

könlümüzü almağa...

bu söz ömrü boyu

yandırıb-yaxacaq bizi,

uşaqlı, qocalı

yaxamızdan tutacaq ikiəlli...

Şükür, indi azadsan,

Zəfərin mübarək,

Xocalı!

Xocalı laləzarı

Burda qırmızı lalələr

Saya gəlməz, Xocalı!

Sən, ay qırmızı köynəklim,

Dərd köhnəlməz, Xocalı!

Gözümüzün biri gülər,

Biri ağlar, Xocalı.

Bu lalələr min dərdimə

Məlhəm olar, Xocalı!

Bu laləzar qırğınlara,

Qadalara "Yox!" deyər.

Düşmənə meydan oxuyar,

"Gözəlliyə bax!" deyər...

Şəhid ruhlarını oxşar,

Məzarları qucaqlar.

Bu laləzar yurdda yenə

Gur yanacaq ocaqlar!

Qaram, bilirəm ki,

günahkaram mən

Yaman günahkaram, yağmayaydım kaş,

O gün Xocalıya mən də, dərd oldum.

Axı çox sevirdi məni uşaqlar,

O gecə yağmaqla mən namərd oldum.

O gün dizə qədər qana batdım mən,

Körpələr çığırdı, yerimdə dondum...

Onu çox incitdim soyuqluğumla,

Dərdinin üstünə şaxta, buz qoydum.

Söndürə bilmədim yanan qəlbini,

Donmuş gözlərimlə baxdım tüstüyə.

Düşmən bir tərəfdən, mən də bir yandan

Vaxtsız qonaq kimi yağdım üstünə.

Mən soyuq olsam da, qan yaddaşımda

Gör neçə körpənin solmuş üzü var.

Qaram, bilirəm ki, günahkaram mən,

Üstümdə ömürlük qan izləri var...

Xocalı

Ağappaq qar üstünə

Qanı çilənmiş balam.

"Qar adam"ın yanında

Qana bələnmiş balam.

Anası saçlarından

Buludlardan asılmış.

Atası "Vətən", - deyib

Düz ağzından atılmış.

Babası buz heykəli

Torpaq üstə yıxılmış.

Nənəsi havalanıb

Dili-ağzı tutulmuş.

Bacı və qardaşları

Əzabla öldürülmüş.

Utansın belə dünya,

Zülmü artıq ağ olmuş!

Bir oba, bir məzarlıq

Bütün nəsil qırılmış.

"Unutqanıq!", deməkdən

Demə, dilim yorulmuş.

Biz unutqan olsaq da,

Tarix bunu unutmaz.

İnsanlığın düşməni

Heç bir kəsə dost olmaz!

Heç bir kəsə dost olmaz!

Xocalı soyuğu...

Bu qış çox üşüdüm,

indi də, fevral soyuğu

əli qılınclı dayanıb həyətimizdə...

başını bayıra çıxarınca

geri qaytarır adamı.

Fevralın içindən çıxıb

qaçmaq istəyirsən,

amma dərdindən heç yana qaça bilməzsən.

Fevralda qan donduran Xocalı soyuğu var,

ürəyim yanır fevralın şaxtasından

qar üstündə yıxılıb qalmış

o körpə qızcığazın solmuş çöhrəsi

silinmir xəyalımdan...

Mina Rəşid

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 28 fevral, №8.- S.10.