Sabaha yağış dedi

sinoptikçi qız indicə,

uzanıb keçir gecə...

Mən çıxıb getməıiydim

xəyalların dalınca,

evlərin bacasından

xatirələr tüstülənən gecələrin birində...

Eh birdənəm,

bu gözəlim məmləkət

hayandan baxsan qürbət -

səni xatırlayınca küçələrin birində!

***

Yenə də yağış...

yenə də külək...

belə getsə

yeri-göyü fırfıraya döndərəcək.

Mən körpünü keçməliyəm,

qarşıda mürgülü küçə,

tinlər, dalanlar...

Məni gözləyən gerçəklər,

nağıla dönən yalanlar...

Deyirdilər

ömür özü bir yarışdı,

bu başından o başına ana yurdun

bir qarışdı...

Yarıyolda dayanıb

mən sonacan getmədim,

bilməm iblisəmi uydum,

nağılamı inammadım?!

Sınıq körpü üstündə

duyğular, düşüncələr atını çapır,

külək yağış

suyunu

köhnə günah kimi

üzümə çırpır...

***

Yanaqların və təbəssümün heyvagülü rəngində,

təkcə gözlərin gömgöy...

ilk dəfə səni belə gördüm, belə sevdim!

İlk görüşün havasından

hələ başımız açılmamış

illər nə tez ötüb keçmiş?!

Sən yenə də qanad taxa-taxa hər sözümə,

yanağın və təbəssümün heyvagülü rəngində

gülümsəyirsən üzümə.

***

Namaz üstündə oxunan

sonuncu dua kimi

uzanır, uzanır gecə...

Qədəhlərin cingiltisindən

heç kim hiss etmir

vaxt

əlimizdə necə can verir?!

***

Hərdən güzgüdən özümə baxanda

öz taleyindən qaçan adamın

vəziyyətinə düşürəm -

soyuğa düşmüş, üşümüş...

Sanki qarşıdakı divara

əlimi vurub qayıdanacan

vaxt, zaman ötüb keçmiş!

***

İlaxır çərşənbə gecəsi

Aşafarma oğlu

Məmişin evi yandı.

Qazlar, toyuqlar səs-səsə verdi,

itlər hürüşdü.

"Məşədi İbad" tamaşasıydı elə bil

qəssab Ağamirzənin həyətində -

qonşular baxa-baxa...

evin sonuncu tiri də

yana-yana düşdü yerə...

Hər yan, sükuta daldı,

Sən də susdun İlahi,

od tutub yanan xatirələrin

səsini eşidə-eşidə…

***

1973-cü ilin məzunlarına

sinif yoldaşlarıma

Dostların yolunu gözləyirəm

bu qapının bu tinində,

bir-bir gələcəklər.

Yasəmən ağacında

Qumrular asta-asta dinir,

vaxt keçir...

İndicə

bu an

bu qapıdan girəcəklər,

ehtiyatla,

ürkək-ürkək...

Ötən illərin xatirələrini

saçlarının bəyazında gizlədərək

***

Ulduzlu gecə...

uyuyub tar səsinə adamsız küçə.

Neçə gündü bəd xəbərlər gəlir:

yaxındadır şaxta, sazaq!

Buz bağlayacaq hər yan,

hər yer,

duyğular, sevdalar,

yollar, üzlər, xatirələr,

daha nələr, nələr...

Vecinə deyil

dizimə baş qoyub

mürgüləyən pişiyin -

sənin kimi dünyadan xəbərsiz...

***

Pəncərədə işıq sönüb,

hər yan sükuta dalıb:

sən oyaqsan bilirəm.

Saatlar ötüb keçir...

bir kimsə yox xəbər verəm,

Sənə bir çiçək göndərəm.

Gedirəm,

ayaq səslərimi küçədə qoyub...

***

Söz verdim, söz verdim bu gün:

daha güzgülərə baxmayacam!

Qırmızı-qırmızı

üzümün qırışlarını,

saçımın ağını,

solğun rəngləri göstərir.

Şəhid xəbərləri gəldikcə ölən

xəyalların

qanadlanıb uçmaq həvəsini

göstərmir ancaq...

***

Hər şey birdən-birə oldu:

küçədə qarşıma çıxdı -

yaşlı qadındı,

anama elə oxşayırdı!

İllah da yerişi,

boyu-buxunu...

Elə bil "YouTube"da izləyirdim

dünən gördüyüm yuxunu...

***

Allahım,

bütün sabahlar bomboş xulya,

ilğım kimi ötüb keçən günlər

ancaq göz qamaşdırır.

Bəs nədən

ürək belə təlaşdadır?

Guya

Kamal Sunalın qatilləri

ətrafımda dolanır -

atdığım hər addımı

diqqətlə ölçüb-içirəm.

Məsələn:

çayxanalarda,

yas yerlərində

və yorucu tədbirlərdə

bəh-bəhlə dinləyirəm

"1001 Gecə" nağıllarını...

Küçəni keçəndə

yol verirəm

köpəklərə,

uşaqlara,

maşınlara...

Bir tək

özümü

yola verəmmirəm...

***

İllərlə üzlər gördüm,

gözlər gördüm -

yarı şeytan,

yarı, mələk baxırdı.

Sözlər eşitdim,

ilanı yuvasından çıxaran.

Elə o, sözlərlə də

çəkib, çəkib

məni saldılar

ilan çıxan çuxura!

***

Uzun qış gecələri

nəhayətsiz səmada dolaşan

ulduzları da tərpədir görən

xatirələr-filan?!

Yəni ötən günləri yada salmaq,

nələrisə, kimlərisə xatırlamaq!

Nə də hərdən

qaçıb getmək harasa, ulduzlar olmayan yerə...

Mən qaçanmadım -

inandım:

bir gün yer üzündə

qurdla qoyunun

bir yerdə otlayacağına!

***

Hər gün

dan yeri sökülüncə,

quşların cik-ciki eşidilincə,

pəncərədən baxmaqdı ilk işim.

Orda-nar ağacında

Dolaşalar ətcəbala,

yağış yazmırsa

ümid var sabaha.

Dönürəm yatağa...

gözlərim yavaş-yavaş yumulur.

Qulaqlarımda dolaşaların səsi,

üzümdə nəfəsin...

***

Yarasaların səsindənmi diksindi,

avtobus tələsik ötüb keçdi

son şənbə axşamından?!

Qonşunun iti tənbəl-tənbəl donquldandı,

telefonum susur nə zamandı.

İnqilab İsaq axtarardı məni

hər gün zəng edib:

- ay qağa, hardasan,

nə edirsən-soruşardı...

ordan-burdan söz salıb danışardı...

Mən onun şeirlərylə hər axşam danışdığım kimi.

***

Masamın üstündəki kağız parçasından

cırıb atmışam,

yazdığım şeirdə

həsrətin rəngini.

Yaddaşımda

ilişib qalan misra kimidi

ağır-ağır

ötüb-keçən günlərim...

Fəxrəddin Əsəd

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 7 mart, №9.- S.24.