Dərvişin şeiri

Hara getsəm sonsuz səma maviliyi mənimlə,

Çıxmaq olarmı bu göy qübbənin altından?!

Sən də, sən də, sən də

Göy üzü kimi mənimləsən.

Sən həm sürgün yerimsən,

Sənsiz həm də hər yer

vətənsizlik hissi ilə yandırır içimi.

Məni çarmıxa çək bədənində!

Desinlər, onu sonuncu dəfə bu bədəndə gördük,

Desinlər, o bu bədənin içindən keçib getdi harasa,

Harasa qayıtması mümkün olmayan çox uzağa.

Bədənindən yüksəlim meraca.

Məni bədəninin müqəddəsliyində peyğəmbər,

Məni bədəninin küfründə kafir et!

Məni bədəninin səhrasında Məcnun et!

Məni bədəninin Məryəm tərəfindən doğ!

Sevginin tələsinə eyni yerdən sal məni,

Eyni səhvin axmaqlığından yıxılım sənə,

Eyni səhvin seçimindən sıxılım sənə,

Eyni yerdən min dəfə qaz quyumu.

Bir gecə daha uzat bu sevgi nağılını, ey Şəhrizad!

Bütün günahların yerini bircə-bircə göstər mənə,

Bütün almaları dişləyək, buğdaları oğurlayaq səninlə.

Çək məni çarmıxa bədənində, adımı İsa qoy,

İkiyə böl ömrümü: səndən əvvələ, səndən sonraya, Musa çağır məni,

Anamdan qızımacan içimdəki bütün qadın bütlərini sındır, Məhəmməd de mənə.

Qəlbinin quyu dərinliyinə ipsiz at,

Qanlı köynəyimi göstərib aldat dünyanı,

Elə bilsinlər daha yoxam, sən Yusifim - çağır məni.

Gözlərimi gözəlliyinin əsarətində saxla, Yaqub de adıma.

Əllərinin qurbanı olum, qurbanı olum əllərinin, İsmail de mənə.

Sevda dənizinin tufanlarıyla sına, Nuhum de, ruhum de!

Öldür məni yüz dəfə, min dəfə, çoxalt məzarını bu miskin Yunusun.

Aç mədəniyyət qapılarını üzümə,

Körpülərindən keçir, keçidlərindən apar,

Bədəninə zəncirlə, dörd divar hör,

sənə məhkum, sənə məhbus et məni.

Bircə-bircə, dənə-dənə, zərrə-zərrə, damla-damla

ən başından, lap əvvəlindən başla,

"A"-dan başla - "andan", "aydan", "ağdan", "aynadan",

Hər gün yenidən "A"dan başla,

Cahilin olum, məzun etmə məni səndən.

Dodaqlarımın yanğısını öpüşlərinlə söndür!

Ayaqlarımı yollarında yor, əllərimi tellərində.

Qulaqlarımın atəşkəsini məxməri səsinlə güllələ,

Göz-göz, hissə-hissə, parça-parça böl məni,

Sonra yenidən, bədəninin Məryəm tərəfindən doğ məni.

İndi sənə

mühacirin vətəninə

xəritədə baxdığı kimi baxıram.

Ey mənim

ən,

lap,

çox,

ötə,

daha,

bir az da

uzağım!

Çiləsi dolmuş dərvişin

Yolun qırxıncı pilləsində

Zülmət hücrəsində

Səni gözləyir,

Səni gözləmədən...

Ramil ƏHMƏD

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 28 noyabr, №45-46.- S.13.