2005-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Əzimli (Əzimov) Ələddin Qüdrət oğlu 1955-ci il yanvar ayının 10-da Cəlilabad rayonunun Alar kəndində anadan olub. 1978-ci ildə BDU-nun filologiya fakültəsini bitirib. 1978-2000-ci illərdə müəllim işləyib. 2000-2013-cü illərdə "ANS" Müstəqil Media və Yayım şirkətinin Cəlilabad müxbir məntəqəsinin rəhbəri olub. Kiçik yaşlarından şeir və publisistik yazılarla mətbuatda çıxış edir. 1969-cu ildə VII sinifdə oxuyarkən şairin "Bulaq" adlı ilk mətbu şeiri "Azərbaycan pioneri" qəzetində dərc edilib.

"Yarımçılıq yuxular" adlı ilk şeirlər kitabı 2004-cü ildə nəşr olunub. Müəllif 60 yaşının ərəfəsində oxucuların görüşünə "Altımışa doğru" adlı kitabı ilə gəlib.

2014-cü ildə şairin tələbə yoldaşlarına həsr etdiyi "Elə yaşayaq ki, unudulmayaq" adlı poeması ayrıca kitab şəklində çap olunub.

Son dövrdə çox fəal çalışan Ələddin Əzimlinin "Üç şairin bir kitabı" adlı şeirlər toplusu , eləcə də "Sən" adlı kitabı 2015-ci ildə işıq üzü görüb.

2016-cı ildə "Varis", 2019-cu ildə isə "Susamış dəniz" adlı kitabı çap olunub. Şairin sayca 8-ci kitabı olan "Şeir yazmıram ki" şeirlər toplusu 2022-ci ildə nəşr olunub. Onun "Əllərini ver mənə" kitabı isə 2024-cü ildə işıq üzü görüb.

Sənin xatirinə

Bu günün

Günəşli gündüzünü

yola saldım,

gecəsini əzizlədim,

ulduzunu, Ayını da.

Oturub ağac altda

dinlədım

həzin-həzin axıb gedən

rahat,

şüşə kimi çayını da.

Gecə keçdi bilinmədən,

asta-asta,

məni dara çəkə-çəkə.

Ay da batdı suda,

ulduzlar da.

Qəmgin-qəmgin

qaranlığı vəsf elədim

bu şeirin

yarımçıq son sətri ilə,

yalnız

sənin xatirinə...

Epizodlar

Örtüldü, açıldı qapı,

ancaq

gözə dəyən olmadı.

Qapının nə o üzündə,

nə də ki, bu üzündə

görünən olmadı.

Qışqırdı kimsə ucadan,

lap ucadan.

Boğuldu səsi,

bir anlıq kəsildi nəfəsi.

Hayına-harayına

yetən olmadı.

Əl-ələ tutdu uşaqlar,

səs-səsə verərək

həyətdə

o ki var oynadılar.

Yorulub çəkildilər kənara,

sakitlik axtara-axtara.

Dənizdən bir balığı

dalğalar atdı sahilə.

Qumluqda çırpınan

balıq can atsa da geriyə -

dənizə,

yetmədi istəyinə.

Gəlişi-gedişi

budurmu dünyanın?

...Dan yeri söküldü,

nurlu bir səhərdir.

İnsanlar, ayılın, oyanın,

görün bu nə xəbərdir?..

Bir anlıq düşüncə

Ürəyində tutduğun,

kefin istəyəndə unutduğun,

ağlayanda ovutduğun

bir adi adamam.

Qəribədir,

özüm-özümə yadam.

Bu bürkülü yay günü

gedəcəyim yerim yox,

dönəcəyim məkanım.

Qarışıb ürəyimdə

səsim, sözüm, gümanım.

Söylə,

nə istəyirsən?!

Gah gözümə görünüb,

gah da gözdən itirsən.

Unutma,

səndən asılı deyiləm.

Həyatdan gileyliyəm,

bəxtimdən narazıyam.

Darıxır, sıxılıram taleyimdən.

Heç nə,

heç nə ummuram

kimsədən,

lap elə səndən.

...Dan yeri söküləndə

uzaqlara çəkilmək,

səfər etməyim gəlir.

Üz tutub boşluqlara,

baş alıb getməyim gəlir...

Sənli günlərim

Gedər,

gedər bu qatar

üzü qürbətə tərəf.

Həzin duyğularımı, ürəyimi,

uzun illərin sevgisini,

sənli günlərimi aparar.

Əsər,

əsər, bu külək

qatıb-qarışdırar buludları.

Günəşli yaz öncəsi

yolub tökər

budaqları çiçək-çiçək.

Yağar,

yağar bu yağış

naz sata-sata üzgün ləçəklərə.

Qoymaz daşı daş üstə,

dağ çəkər

yorğun, qəmli ürəklərə.

Axar,

axar bu çay.

üzü dənizə, gündoğana.

Sığmaz məcrasına,

doğma sahillərinə,

köpüklənər dalğalana-dalğalana...

Sükut

Sükut -

göylərin fəryadı.

Barmaqlarının ucunda yeriyən qadın.

Sükut -

bir daş parçası,

içində ağlayan,

boğulan

qarışqa nəfəsi.

Sükut -

dodaqların, dişlərin arasında

oğrun-oğrun gizlənən dil.

Sükut -

yaxamdan yapışan,

məni harasa sürükləyən

möhkəm bir əl.

Qardaş, gəl burax yaxamı,

bacarırsansa,

qışqır,

ucadan qışqır,

poz sükutu.

Çalış,

qurtar məni bu məhbəsdən!..

Bəşər övladı

Bəşər övladı,

bir çöllükdə, səhrada

təngənəfəs olmaq,

yoxsa,

yandırıcı, boğucu bu istidə

yaşıl bir ağacın kölgəsində

mürgüləyə-mürgüləyə

xəyala dalmaq yaxşıdır?

Bəşər övladı,

bir çox mətləbləri

anlamayanlar da,

gecə-gündüz yol gedib

ömrün sonuna

daha tez çatmaq istəyənlər də

az deyil dünyada.

Susuzluqdan,

aclıqdan qabırğaları sananan uşaqları,

can verən

yüz minlərlə insanı demirəm hələ.

Bəşər övladı,

deyirlər, qalaktikadan

uşaq yumruğu boyda görünür Yer kürəsi.

Sahibsiz Afrika isə böyükdür,

öz dərd-sərindən də böyük.

Can üstə olanların

dodaqları çat-çat,

istəkləri, ümidləri bölük-bölük.

Bir düşün,

bu çarəsiz insanları

necə qoruyaq, sakitləşdirək?!.

Doğuluş

Doğuldu

axşamkı gecənin səhəri.

Sərin bir meh oxşadı

yenicə açılan çiçəkləri,

dənizin mürgülü ləpələrini.

Göylərdən mavi donlu, yaraşıqlı buludlar

həsrətlə boylandı bu mənzərəyə

başıaşağı.

Küçəmizin kənarından keçən arx

buruldu bağçamıza.

Salamladı

bağçanı, ağacları, körpə yarpaqları.

Bir gecəlik ayrılıqdan,

ötəri qürubdan sıyrılıb

doğuldu,

yenidən geri döndü hərarətli Günəş...

Səs

Dərələrdən, düzdən keçdim,

Gecədən, gündüzdən keçdim,

Dəryadan, dənizdən keçdim,

Sözündən keçə bilmədim.

Vaxt oldu yolum bağlandı,

Ayağım, qolum bağlandı,

Dərdim dəryatək çalxandı,

İzindən keçə bilmədim.

Haqqın nuruyla çəkilən

Ürəyimdədir o şəklin.

Hər an yoluma dikilən,

Gözündən keçə bilmədim.

Haqq demək özümə qaldı,

Ağrılar dözümə qaldı,

Tanrıdan bizə nə qaldı?

Düzündən keçə bilmədim.

Kimsə dedi: - tələs, tələs,

Axır oldum təngənəfəs.

Göydən endi qəfil bir səs,

Səsindən keçə bilmədim...

Kövrək can

De, kim oyatdı yuxudan,

Ağrılı, titrək canımı?

Çırpdı sərt qayaya, daşa

İnsafsız külək canımı.

Xoşbəxt sanma hər güləni,

Ayaq bilməz baş biləni.

Yaşadacaq zaman məni,

Saf arzu, dilək canımı.

Sözdən minarəm, tacım var,

Saysız qardaşım, bacım var.

Dünya, sənə bir borcum var,

Gəl apar kövrək canımı...

Təsəlli

Misra-misra,

sətir-sətir gələn söz,

dilimin ucundan

varaqlara səpilən söz

yadigardır bu gündən sabaha.

Dostlar, nəvələr üçün,

söz qədri bilənlər üçün.

Qələmim

qulağımın dibindədir,

səs gözləyir,

söz gözləyir.

Ey ümmanlar,

deyin, yazım,

görüm

ağdır, ya qaradır -

nə rəngdədir

bu sözlər, bu deyimlər.

Bəlkə,

ağrılı qəlbimə kömək, təsəllidir,

görüm, axı bunlar nədir?..

Qorxu

Yüzün içində birəm,

birin içində yüz.

Mən sahiləm,

sən çılğın dəniz.

Milyonların içində

tənhayam, kimsəsiz.

Xoşdurmu sənə,

dillənsənə...

Sağım-solum adam,

nəinki onlara,

hətta özüm özümə yadam.

Səhərə az qalır,

hələ oyağam.

Bir parça şüşədir

dünya əlimdə.

Sürüşüb düşəcəyindən qorxuram.

Bu hissi çilikləyən, sındıran gərək.

Unutmadın ki,

tənhayam, dedim bir az öncə.

Bu müdhiş mənzərəyə

yarı qorxu,

yarı gözüyumulu baxıram.

Haçansa,

qeybdən kimsə,

köməyimə çatınca...

Ələddin Əzimli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 10 yanvar, №1.- S.28.