Titanik, bəlkə də

batar içində...

Bir ürək bu qədər kövrələcəksə,

Sirrini dil niyə tutar içində?

Əzmlə sahilə üzən insanın

Titanik, bəlkə də batar içində...

Dərd-qəm sizlərə gəlməsin şirin,

Şirinsə, dərdimin götürün birin.

Bu coşqun adamı gecə dindirin,

Əsrin yorğunluğu yatar içində...

Köhnələn oyunlar və köhnə hamam,

Qəlbləri daşdandır, qayadandır tam.

Həyatda arzuya çatmayan adam

Asılmış bir dara çatar içində.

Yıxılar, gülüm

Unutmaz Tanrı heç olub-keçəni,

Hər şeyə məhşərdə baxılar, gülüm.

Bir özgə üzüyə küsər əllərin,

Vaxt gələr, barmağın sıxılar, gülüm!

Axı çox gözəldi sənin gülüşün,

Axı məhv elədi məni gedişin.

Axı həsrətini çəkdim keçmişin,

Çıxar axırımıza "axı"lar, gülüm.

Məni sən ovutdun, səni seanslar,

Pozulub həyatda olan balanslar.

Taleyin hökmüylə bütün bu şanslar

Bizim üzümüzə çaxılar, gülüm!

Bu zaman oxundan geriyə baxsaq,

Sevgimiz olmazdı bu cürə axsaq.

Bir illik həsrətin əlin buraxsaq

Böyüməz, böyüməz yıxılar, gülüm!

Gözlədim mən səni...

Gözlədim mən səni, harda qalmısan?

Gözlərim yol çəkir, şəkil əvəzi.

Gözlədim mən səni, harda qalmısan?

Yoruldu qəmlərdən sınıq tərəzi...

Gözlədim mən səni, harda qalmısan?

Doğmatək girmişdim bəs ürəyinə?!

Gün gələr, torpaqla doğmalaşaram

Torpaq qucaqlayar sənin yerinə.

Gözlədim mən səni, harda qalmısan?

Həsrətin gör məni nə hala salıb.

O günəş gözlərin uzaqlaşandan

Günün gündüzündə günüm qaralıb.

Gözlədim mən səni, harda qalmısan?

Gözləmək yerinə, kaş getməyəydi.

Kabuslu yuxudan oyanan zaman

Dərdimi başqası eşitməyəydi...

Mən uşaq olanda

Mən uşaq olanda belə deyildi,

Heç nə bilmirdim, amma xoş idi.

Nə qədər qəlbi boş bədən gəzirmiş,

Onda "kukruz"ların içi boş idi...

Mən uşaq olanda belə deyildi,

Yaramı öpərdi, anam keçərdi.

Böyüdük, ölümlü həyatı gördük,

Onda oyuncağın daşı ölərdi.

Mən uşaq olanda belə deyildi,

Zaman da sovrulub tez keçməz idi.

Mən belə anladım, onda əcəl də

Bizdən can almağa tələsməz idi.

Mən uşaq olanda, uşaq olanda

İstərdim böyüyüm bir an içində.

Və tapdım özümü zaman köçündə...

Öyrəndim dərdimi gizli tutmağı,

Öyrəndim şad günü mən unutmağı.

Böyüyün göz yaşı böyük olarmış,

Böyüklük gizlicə ağlamaq imiş.

Uşaqlıq həsrəti, öz uşağında

Axtarmaq, qoxlamaq, aramaq imiş...

Yıxanım oldun

Gedirəm mən daha çox uzaqlara,

Qismətdən, taledən, bəxtdən uzağa.

Gedirəm, düşünmə səndən uzağa,

Sən mənim ən uzağ yaxınım oldun.

Fərhad, ya Şirintək işim yox ünlə,

Gedibsən, özünü apar özünlə.

Mən sənə "yaxınım" desəm də fəqət,

Sən acı sözünlə yıxanım oldun.

Bülbül intizarla nə deyir mənə?

Sevgini duymayan kəs gülür mənə.

Bəlkə də, çox idi xoş ömür mənə,

Ömrümü axıra çıxanım oldun.

***

Poladtək sınmayan dilək əridi,

Havanın nə şıltaq, dəcəl fəslidi.

Mindiyin qatarın yolu bəllidi,

Vaqonun içində geri gəzirsən...

Sevgidə kim uddu, kimsə uduzdu,

Yırtıcı bir hicran qəlbimə cumdu.

Tutaq ki, lap mənə acığın tutdu,

Yazdığım məktubu niyə əzirsən?

Könüldə olan yük qalxmaz əlimlə

Həyatı maraqlı etmisən kimlə?!

Sən uşaq deyilsən, axı mənimlə

Oynayıb-oynayıb niyə bezirsən?..

İbrahim Aybars

Ədəbiyyat qəzeti.- 2025.- 31 yanvar, №4.- S.30.