Əlvida, Bəxtiyarım

Gen açdı qapımızı ölümün dərd küləyi,

Qaraldı anaların, bacıların örpəyi.

Bu acı xəbər kəsdi milyon-milyon ürəyi -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Hər eldə, hər obada qəm sükutu görünür,

Sənin söz matəmində Şahmar, Xudu görünür…

İzdiham dalğalanır, yas buludu görünür -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Nəfəsinin ətrini nəğməndən alanın var,

"Atılmışlar"a baxıb, gözləri dolanın var;

Doğma ayaq səsinə tamarzı qalanın var -

Əlvida, Bəxtiyarım!

"Bir ürəkdə dörd fəsil" susur, çağlaya bilmir,

Gözlərinin yaşını "Bahar" saxlaya bilmir;

"Fəryad" fəryad qoparmır, "Ceyran" ağlaya bilmir -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Xalqın əzizlədiyi məzarın qala olub,

Dağdan ağır yükümüz bu dərd, bu bəla olub!

Bu gün qəmli Bakımız Nəcəf, Kərbəla olub -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Qismətin kitab-kitab ömür olub, yaş olub,

Ellərə məhəbbətin el gözündə yaş olub!

"Öldü" - deyə bilmirəm, dodaqlarım daş olub -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Ağ saçın gün düşməyən yala-yamaca dönüb,

Arzu dolu ürəyin yanmış ağaca dönüb!..

"Payız düşüncələri" sahibsiz taca dönüb -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Ruhunu yaşadacaq Qorqudun çaldığı saz,

Tikanlı sözlərindən diksinməz ağlıdayaz.

Sənin Vətən dərdini Vətən oğlu unutmaz -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Qulağıma gəlməyir, uzaqdır bu gün səsi,

Deyir gözümün yaşı, deyir könlümün səsi:

Əlvida, dilimizin fatehi, sərkərdəsi -

Əlvida, Bəxtiyarım!

Əlvida, Bəxtiyarım!

Mirzəxanlı, Nurəddin

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-20 fevral.-S.6.