Həmişə bahardı Hüseyn Arif

Ömrü boyu "qalsa bu dünyada yaradan qalır" qənaətiylə baş-başa yazıb-yaratdı Hüseyn Arif. Yazdığı kimi yaşadı - "əsl sənətkarı kabinetdə yox, Aranda axtarıb, dağda nəzərlər!" - dedi. Umacağı - Hüseynə çörəyim halaldır desən, şairə ən böyük mükafatdı bu - oldu. Öz qədir-qiymətini hamıdan yaxşı bildi - Hüseyn Arifi itirmə vaxtsız, o elə şairdi, bir də tapılmaz öncəgörməsini görk etdi. Dünyanın çox qeylü-qalına turşməzə bir qımışıqla söz fırladıb keçdi - Evimizdə üç dilbilməz uşaq var, Biri nəvə, biri nənə, bir mən.

İyulun 8-də Musiqili Komediya Teatrında böyük şairin anadan olmasının 85 illik yubiley günündə də söz alanlar daha çox Hüseyn Arifin öz dilindən danışdılar, onun dediklərini yaddaş valında dindirdilər.

Tədbirin aparıcısı, AMEA-nın müxbir üzvü, millət vəkili Nizami Cəfərov vurğuladı ki, Hüseyn Arif kimi şairlərin doğum, yaşam tarixi bu cür yuvarlaq, konkret ay-gün-il hesabıyla hesablanmır. "Hüseyn Arif xalq müdrikliyinin hadisəsidir. O, bizim ədəbiyyatımızın bütün zamanlar üçün yenidən doğulan müdriklərindəndi. Xalq nə qədər müdrikdirsə, Hüseyn Arif də o qədər müdrikdi. Xalqıyla yaşayan sənətkar müdrik olmaya bilməz. Hüseyn Arif xalqımızın bütün düşüncə tərzini, müdrikliyini özündə birləşdirən sənətkardı. O, təbiətin özüydü, təbiətdəsə gözəl olmayan şey yoxdu. Hüseyn Arif ömrü boyu təbiətdən ayrılmağa cəhd eləyən, heç vaxt da ayrıla bilməyən sənətkardı".

Şairin yubiley günündə təqdim edilən "Şeir deyilmi… (hikmətli sözlər)" kitabına maraqlı ön söz yazan professor Məhərrəm Qasımlının ürək sözləri də alim həmkarının sözünün mabədi kimi diqqəti çəkdi: "Hüseyn Arifdən sonra söz demək çox çətindi - çünki indicə saz dilləndi, söz dillənən yerdəsə Hüseyn Arif özü danışır. Hüseyn Arifin çox böyük missiyalarından biri də aşığı, sazı, sözü qorumaq idi. O, Aşıqlar Birliyini, "Aşıq Pəri" məclisini yaratdı. Hər yerdə, hər məqamda saza sahib durmağa çalışdı. O, yeriyən bir "Dilqəmi" idi, Dilqəmin taleyinə bənzər tale yaşayırdı, ağrılı, göynəltili… "Saz" poemasını yazanda da, "başımda Dilqəmdi, qarşımda Dilqəm" söyləyəndə də biz onu Dilqəm yerində, Dilqəm taleyində görürük".

Tələbə Qəbulu Dövlət Komissiyasının sədri Məleykə Abbaszadə şairdən "əmi-dayı" deyə müraciət etdiyi, əziz bir insan, atasının yaxın dostu-sirdaşı kimi söz açdı: "İndinin özündə də onun qapımızı ərklə açıb "Mehdi qağa evdədimi?" deməsi qulaqlarımda səslənir".

Xalq şairi Nəriman Həsənzadə məclisi elə Hüseyn Arif ovqatıyla, səmimiyyətiylə ovsunladı, "Hüseyn qağa"sına yaraşan söz dedi: "Elə bil Hüseyn Arifin canında iki Hüseyn Arif var idi. Onunla çox unudulmaz görüşlərim olub. O, pıçıltılarıyla eşidilmək məktəbini qoyub getdi".

Professor Qəzənfər Paşayev şairlə olan çoxsaylı görüşlərini xatırladı: "Mən o xoşbəxt bəndələrdənəm ki, Hüseyn Ariflə uzun müddət təmasda olmuşam. Ailəvi dost olmuşuq. O, insanı təəccübləndirəcək dərəcədə sadə insan idi. Bu sadəliyi müdrikliyi tamamlayırdı. Bu sadəliyin arxasında zəngin bir mənəviyyat məntiqi dayanırdı. Yayın belə qızmar çağında bu zalda ayaq üstə durmağa yer tapılmamasının özü Hüseyn Arif unudulmazlığının möhürbəndi kimidi".

Prezident təqaüdçüsü, yazıçı Vidadi Babanlı yaradıcılığa Hüseyn Ariflə eyni vaxtda gəldiklərindən, Moskvadakı tələbəlik illərindən söz açdı: "Hüseyn sözün həqiqi mənasında şair idi. Şeir vəhy kimi gəlir, oturub yazmasan quş kimi uçub gedir. Hüseyn Arif ömrü bütövlükdə bir şeriyyət idi, bənzərsiz idi".

Bəstəkar Tahir Əkbər H.Arifdən xatirə qalan Aşıqlar Birliyinin üzvlük vəsiqəsinin tarixindən söz açdı: "Mənə dedi ki, sən aşıqların sözlərinə elə mahnılar bəstələyirsən - onlar xalq mahnılarından seçilmir".

Tanınmış şair Eyvaz Borçalı "qağa"sından əziz qardaş kimi söz açdı: "Onu dərindən tanıyıb, dərindən sevənlər bilərlər. Hüseyn əbədiyaşar şairdir".

Şair Əli Rza Xələfli məclisə gələnlərin hər birinin gözlərindən Hüseyn Arifin boylandığı zənnində olduğunu dilə gətirdi, ustada həsr etdiyi şeri oxudu, onun Cəbrayıla gəlişlərini xatırladı.

Şair Səadət Buta "Aşıq Pəri" məclisinin yaranması günlərini yada saldı.

AYB-nin Qazax bölməsinin sədri Barat Vüsal ustadımı onunla şeirləşməsindən aldığı nəşədən hələ də məst olduğunu söylədi: "Hüseyn Arif şıx olan şairlərdən idi. Sağlığında: "Sevirəm Tiflisi, sevirəm, ancaq öləndə Qazaxda götürün məni" yazan şair Ağstafada dünyasını dəyişsə də, məlum səbəbə görə Qazax məscidindən haqq dünyasına yola salındı. Bu, şair öncəgörməsinin, fəhminin gözəgörünməz sirri idi".

Sonda şairin qızı Zöhrə xanım söz alaraq atasının xatirəsini əziz tutanlara, xüsusən, tədbirin təşkilatçısı Füzuli Hüseynzadəyə dərin təşəkkürünü bildirdi: "Bu gecə üçün kim nə etdisə ürəklə etdi, kim nə dedisə ürəkdən dedi. Atam özündən sonrakı nəslə, balalarına həmişə deyərdi ki, sevin, elə sevin ana torpağı - desinlər Hüseynin balalarıdır. Təsəllimiz odur ki, özünün yazdığı kimi, "həmişə bahardı Hüseyn Arif!"

Sərvaz

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-10 iyul.-S.7.