İllər, xatirələr
1995-ci
ilin yayı idi. Mənim avqustun 25-də 60 yaşım tamam
olmalı idi. Ulu öndər Heydər Əliyev vətəndaş
müharibəsinin ilk ocaqlarını
söndürmüşdü. Gərginlik nisbətən sakitləşmişdi.
Soyulmuş, talanmış bir ölkənin yaralarını sağaltmağa
çalışırdı, eyni zamanda, gələcəyinin
layihəsini işləyirdi.
İyun ayı idi. Əslində mən 60 illiyimi qeyd etmək fikrində deyildim. Ölkənin bu vəziyyətində yubiley
keçirmək arsızlıq
kimi görünərdi.
Şair Ramiq Muxtar mənə yanaşdı. Dedi: - "Sədərək" şirkəti
var, sizin yaradıcılıq gecənizi
keçirmək istəyir.
Etiraz etmək istədim. Sözümü
yarımçıq qoydu:
- Anar müəllimlə
danışmışıq, şirkət vəsait ayırıb, bu ayın, iyunun 26-da Filarmoniyanı Mədəniyyət
Nazirliyi verib. Mən fakt qarşısında qaldım (sonra bildim ki, əslində
həmin şirkət
Rəsul Rzanın yaradıcılıq gecəsini
keçirmək üçün
Anara müraciət edib. Anar isə mənim gecəmin keçirilməsini
məsləhət bilib.
Lakin bu təklifin ondan gəldiyini mənim bilməmi istəməyib). Xülasə, gün gəlib çatdı. Səhər
Anarla görüşdük,
dəvətnamələr paylanmışdı.
Anar Prezident Aparatına, ulu öndər Heydər Əliyevə dəvətnamə
göndərməyimi məsləhət
gördü. Dedim ki, bu qədər
işin-gücün içində
mən də dirənim ki, ad günümü
edirəm. Ayıbdı!
Anar bir an susdu.
- Bəs sonra biləndə ki, ölümdən qurtardığı
bir adamın altmış yaşı olub, bir dəvətnamə
də göndərməyib,
ona necə təsir edər? Sənə, mənə ayıb olmazmı? Biz dəvətnamə göndərək. Onsuz da işi başından
aşır. Prezidentin
vaxtı dəqiqə-dəqiqə hesablanıb.
Bu, gün-günorta axşama Prezidenti dəvət etmək sayğı deməkdir. Əlbət ki, gəlməyə vaxtı
olmayacaq.
- Düz deyirsən, dəvətnamə göndərmək
lazımdır.
Göndərdik. Anar Prezidentin köməkçisinə zəng etdi. Bir saat sonra hər şey dəyişdi. Heydər Əliyev kimi bir dahinin məntiqi də, təsəvvürü də çaşdırıb mat qoyması təbiidir. Belə olmasa, o, ulu öndər Heydər Əliyev olmazdı.
"Ədəbiyyat qəzeti" olduğu kimi görüşü lent yazısından oxucularına təqdim edir. Yazını lentdən köçürən "Ədəbiyyat qəzeti"nin əməkdaşı Sərvaza öz təşəkkürümü bildirirəm.
Fikrət
Qoca
Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-10
iyul.-S.3.