Hər kitabın öz dünyası

Rafiq Yusifoğlunun "Dəniz, sən və mən", "Eşqin qarlı yollarında" kitablarına daxil olan şeirlərin mövzusunu yerə, göyə, insana olan sevgi etirafları təşkil edir. Yar köksünə baş qoyalı başını itirmişlər üçün etibarlı kompas kimidi hər iki kitabına daxil olan şeirlərin. Qaçılmaz bir dünyagörmüşlük, görüb-götürmüşlüklə sevdalar dünyası önündə məsum körpə çaşqınlığı qəribə, eyni zamanda, çox təbii şəkildə qaynayıb-qarışıb bu şeirlərdə. Oxuyanda ki:

Sevən sevdiyinə sarı

Ayağı yalınca gedər.

Üzü günəşə qaçanın

Kölgəsi dalınca gedər -

bu dəqiq müşahidənin qos-qoca bir eşq yolçusunun dünyayla həmyaşıd, həmahəng olduğu qənaətinə dirənib qalırsan.

Oxuyanda ki:

Gəzdiyim gözəli tapmışam, indi

Qəlbimi açmağa söz axtarıram -

yenə baxıb görürsən bu qos-qoca eşq yolçusunun hələ bu tezliklə nə dəmir çarığı ayaqlarından, nə dəmir əsası əlindən düşəsidi.

Yatmış duyğuları oyatmaq üçün heç olmasa bir qaya hellətmək amacı ilə baş-başa yazılıb hər iki kitaba daxil edilən şeirlər. Bu sətirlərin müəllifi gəlimli-gedimli dünyanı köynəyindən keçirən söz adamlarının hansı missiyanın daşıyıcısı olmasına arifdi və yaxşı bilir ki:

Qız alıb, gəlin köçürüb,

Gənclərə buta içirib,

Neçə-neçə ögey dərdi

Öz köynəyindən keçirib,

Oğul eyləyib şairlər.

Qənaəti budur ki:

Sözün də kösövü, gülü,

Sözün də gözü var imiş.

Gözümün içinə baxır,

Sözün də gözü var imiş.

R.Yusifoğlunun yeni kitablarına cəm olan şeirlərdə elə həzin, kövrək duyğular sərgilənib ki, onların hansından başlayıb hansına doğru söz açmağın öz çətinliyi var. "Birindən söz açsan inciyər biri" səksəkəsi candan çəkilmir. Ona görə də bütövlükdə oxumağı, "Eşqin qarlı yollarında" "Dəniz, sən və mən" düşüncəsinə dalmağı münasib bilirik.

Fəxrəddin Meydanlının "Sevənlər qocalmır" ("Şirvannəşr, 2009") kitabına daxil edilmiş şeirlər də bir növ R.Yusifoğlunun sevgi nəğmələrinin mabədi kimi oxunur. Kitaba tanınmış şair İlyas Tapdıq və filologiya elmləri namizədi Vaqif Yusifli maraqlı ön söz yazıblar. V.Yusiflinin fikriylə şərikik ki, "F.Meydanlının bütün şeirlərində sevgi obrazı başdadır, yəni onun hər şerində bir sevgi çağlayır… Fəxrəddinin sevgi şeirlərində qəlbi qocalmaq qorxusu keçirməyən bir aşiqin - müasir insanın nikbinliyi canlanır - bunlar ənənəvi hicran şeirləri deyil. Bunlar sevgidən və bu sevginin gözəlliyindən doymaq bilməyən bir insanın könülə sığmayan fərəh hissləridir".

Şairin:

Yenə dalğalanar şıltaq ləpələr,

Dəniz vəcdə gələr ürəyim kimi.

Üfüq də nurunu narın səpələr,

Oyadar qəlbimdə yatan eşqimi -

misraları canlı bir tablo kimi yadda qalır. Elə poeziyanın yaşam yolu da yadda qalmaqdan keçir.

Sərvaz

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-17 iyul.-S.5.