Ömür, mənə sən aman ver
Buludlar ağ, qara, bomboz
yanıyla işıqlar axır,
qəlbimdə bir nisgilim var
buludlar tərəfə qalxır.
Ahəngdi dünyanın dili,
o dili bilənlər hanı?
ömür, mənə sən aman ver
soraqlayım mən hər yanı…
Dilimdə ahəng kəlməsi,
ahəng - Allahın yoludu
ayrı işim-gücüm yoxdu
eşqim - o yolun yoludu.
Hələ, hələ işim çoxdu,
məni tez aparma ölüm
Allah, mənim köməyim ol,
borcumu bitirim gəlim.
Eşq içində
Mənə
- eşq olsun dedin…
Mən indi eşq içindəyəm…
üzdən belə sakit, dinməz…
qəlbimdəsə -
Allah bilir nə gündəyəm…
Bəlkə də özüm deyiləm,
bəlkə gördüyün kölgəmdi…
öz gözümdə bilsən kiməm?..
gördüyün ayrı görkəmdi…
Bütün kainat qəlbimdə…
buludlardan yuxarı
burulğanlı, tufanlı,
o sonsuz aləm mənəm…
Sevda içində titrəyən,
təbəssümlü qara torpaq,
təzə yaşıllaşan otlar
bu bal kimi ilıq hava… mənəm
nə görürsən… mənəm…
Sən Allah, sən kimsən axı?
nə belə ürkək baxırsan?
niyə elə sən havada
hərdən batırsan, çıxırsan,
sən Allah, sən kimsən axı?
Nə doğma, nə şirin
- eşq olsun! dedin…
mən indi eşq içindəyəm…
Ruhun yeni yaraşığı
Gül yaradır gülün ruhu,
gül ətrinə bələnir gülün ruhu
saralır-solur, ölür gül
göylərə qalxır
gülün ruhu.
İnsan yaradır insanın ruhu
ya ahəngə qovuşur,
ya dərbədər olur insanın ruhu
saralır, solur, ölür insan
göylərə qalxır
insanın ruhu.
Yer üzündə
haldan-hala düşür
dənizin, ağacın, dağın?
torpağın daşın… ruhu.
Hər yaranmışın ruhu
göylərə qalxır
yeni yaraşıqda.
...Və göy üzündə, yenidən
illər, minillər boyu
silkinir yer üzünün
toz-torpağından...
Salam olsun o kəslərə...
Mən də belə od tutmuşam…
gözünə dəymir işığım?
dərdimiz yaman böyükdü,
gözə görünən işığa
necə sığım?
İşığın da dilavəri,
işığın da lalı var….
salam olsun o kəslərə,
onlarda
işıq əhvalı var…..
And
...İlahi, necə də gözəl düzülüb
buludların üstünə əlvan işıqlar.
Bir göy buludun boynuna dolanan
az qala dil açıb danışan işıq!
sənə and içirəm!
Mən göy üzünə sənin kimi,
sən yaraşıqda gələcəyəm!
Bir bax, qurtarır ömür...
Mənə ən doğma qadın!
qəlbimdə odun, dilimdə adın...
nədən, nədən ömrümdə
üzükdə qaş olmadın?
Eşq ağacı yaşıldı
ha dolandıq başına
hərəmiz bir tərəfdə
bələndik göz yaşına…
Əl uzatdım əlinə
əlimdən vurdu dünya
istədim gül göndərim
gülümdən vurdu dünya....
Bir bax, qurtarır ömür...
rahatlıq tapmır ömür
sevdalar bir ilğımmı?
ha gedir, çatmır ömür...
…Ayrı günlər olaydı,
günlər gülrəng olaydı....
ömrümüz bir birinə
arxa, ahəng olaydı...
İlğımmısan...
…Sən ilğımmısan, yoxsa
qəlbimdən doğulub,
dünyaya meydan oxuyan
mələkmi?
Bu dünyanınmı adamısan,
yoxsa, mən uydurmuşam səni?
…Ah, bir ilan qıvrılıb su kimi axdı
çiçəklər arasından,
xatırələrimdə...
Tellərinin doğmalığı titrəyir
əllərimdə…
ömrümün hökmü verilir
qəlbində,
gözlərındə…
Gülümsəyən göy üzü
Bir dağın döşündəydim...
dünya çıxmışdı yadımdan...
dünyaya yeni gəlmiş,
hələ Həvvası yaranmamış
Adəmin günündəydim...
Həvvanın ətri gəlirdi
çiçəklərdən, otlardan, səmadan....
göy üzüylə birdi gəlbim...
Göy üzündə fırtınalar
vardı,
ildırımlar vardı,
bir-birilə vuruşan buludlar vardı.
qəlbim bir ilahi sirrə, ilahi duyğuya
intizardı...
Əhməd Qəşəmoğlu
Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-19
iyun.-S.5.