Məmməd Əkbər-100
Məmməd Əkbərin rəvan,
sadə, aydın, şirin nəsr üslubu vardır. O,
ən sadə mətləblərdən yazanda
da öz qələminin xüsusiyyətini
saxlayır. Publisistika ilə yanaşı
onun hekayələrində
və oçerklərində
incə bir yumor vardır. "Məstəli" adlı hekayədə qazancının azlığından
şikayət edən
bir əyyaş təsvir olunur. Məstəli deyir:
..."Maaşdan başqa ayda on manatlıq da butulka satıram, yenə də dolana bilmirəm".
Bu dialoqa heç bir izah və əlavə lazım deyildir. Diqqətli oxucu bu bir cümlədən nə lazımsa dərk edir.
"Kağız" hekayəsində qızını ali məktəbə düzəltmək üçün Bakıya gələn avam qadın Leyla xalanın portreti verilmişdir. Bu qadını inandırıblar ki, uşağı ali məktəbə qoymaq üçün pul lazımdır. Leyla xala da həmin təsəvvür ilə şəhərə gəlir. Leyla xala burada öz yerlisi, məşhur həkim Nərimanzadə ilə görüşür. Qızını səylə hazırlaşdırır. Qızı Tibb institutuna müvəffəqiyyətlə imtahan verir. Qadın sonra dərk edir ki, həqiqi təhsil və inkişaf üçün rüşvət deyil, səy və gərgin əmək lazım imiş.
"Yadigar" adlı hekayədə Vətən müharibəsinin ağır günləri, sovet adamlarının siyasi-mənəvi birliyi təsvir olunur. Burada oxucu əldə silah vuruşan döyüşçülərlə yanaşı, arxa cəbhə adamlarını iztirab çəkən, məhrumiyyətlərə uğrayan, lakin ləyaqətini saxlayan evdar qadınları görür.
Mövzudan asılı olmayaraq Məmməd Əkbərin bütün oçerk və hekayələrində həyat həqiqəti, canlı, real xalq məişəti lövhələri, sadə, sıravi insanlar inandırıcı təsvir olunur.
Oxucu bu hekayələr və oçerklərdə hər şeydən əvvəl həyat həqiqətini, zəhmət adamlarının ləyaqətini, inkişafını, həyatımıza mane olan köhnə cəmiyyət qalıqlarının ibrətli aqibətini görəcəkdir. Şübhə etmirik ki, Məmməd Əkbərin hekayələri rəğbət və maraqla oxunacaqdır.
Mir CƏLAL
Məmməd
Əkbər əlli ilə yaxın müddətdə mətbuat
səhifələrində öz oçerklərilə, məqalələrilə,
tərcümələrilə iştirak etmişdir. Mən
şəxsən onu 1925-ci ildən tanıyırdım…
Məmməd
Əkbər çox səmimi, təvazökar bir insandı,
xoş əhval, şirinsöhbət bir adamdı.
Süleyman Rüstəm
Məmməd
Əkbərin yazdıqlarının hamısı həyatdan gəlmədir…
Onları sadəcə "oxudum" demək azdır, maraqla
oxudum. Bunlardakı əhvalatların sadəliyinə, mənəvi-təbiyəvi
təsir gücünə heyran qaldım və inandım ki, Məmməd
Əkbər yaşamaq və yaratmaq əzmi ilə
yazıb-yaratmış, onun ürəyi həmişə
insanları xoşbəxt görkəmk arzusu ilə
çırpınmışdır.
Abbas Zamanov
…O,
mətbuatda çalışdığı qırx ildən
artıq müddətdə bir dəfə də olsun oxucular
qarşısında, ədəbi ictimaiyyət
qarşısında, öz sənət yoldaşları
qarşısında başıaşağı olmamış,
zəngin təcrübəsi və ustalığı ilə
hamının hörmətini, məhəbbətini
qazanmışdır. O, həmişə narahat, həmişə
diqqətcil və qayğıkeş idi… Qəzetçi Məmməd
Əkbərlə yazıçı Məmməd Əkbər
bir gün də olsun bir-birindən ayrı düşməmişdir.
Yusif Əzimzadə
1942-ci
ildə Üzeyir bəyin zəngi və arzusu ilə Radio Komitəsində
işə düzəldim, çox gənc idim. O illərdə
haqqında çox xoş sözlər eşitdiyim Məmməd
Əkbər müəllimlə orada tanış oldum.
M.Əkbərin
zahirən çox sakit görkəmi vardı. Həqiqətən
belə təsir bağışlayırdı ki, elə bil ətrafdakı
hadisələrə onun o qədər də dəxli, təsiri
yoxdur. Amma öz daxilinə qapanan şəxslərdən idi.
Yəni hər şeyi o içəridə çəkirdi və
bütün münasibətlərdə çox az
danışırdı. Böyük yumor hissinə malik idi.
Mənim
ailə vəziyyətimdən, valideynimdən xəbərdar
olduğundan hər hansı bir hadisədə ürəyimə
toxunan bir kəlməyə belə çox incə
yanaşardı. Gözəl mövqedə idi.
Müharibədən
sonrakı illərdə rastlaşanda səmimi
görüşürdük, uzun-uzadı söhbətlər
edir və o illəri, hadisələri də
xatırlayırdıq. İnsanları çox gözəl
xarakterizə edə bilirdi Məmməd Əkbər müəllim.
Kazım
Ziya ilə çox yaxın idi. O zaman bu şəxslər
görüşəndə əsas danışıq
mövzusu sənət idi, ədəbiyyat idi. Onların
görüşlərində biz də hadisələrin
şahidi olurduq. Gördükləri tamaşalarımı,
hadisələrimi, əsərlərə münasibətlərinimi
çox gözəl bölüşürdülər. Fikirləri
bizə sanki məktəb idi.
Turan Cavid
Məmməd
Əkbərlə 1945-ci ildən tanışam. Səhər
tezdən saat 8-də evdən çıxar, axşam 8-də
evə qayıdardı. Bütün ömrü-günü
"Ədəbiyyat qəzeti"ndə keçərdi. O,
redaksiyanın kökü idi, gələnə də, gedənə
də cavabdeh o idi. İşinə məsuliyyəti onu
hamıya elə tanıtdırmışdı. Hər işə
yarayan adam idi.
Qələminə gəlincə, Azərbaycanın
o zamankı qəzetlərini vərəqləsək,
hamısında Məmməd
Əkbərin oçerklərini,
tərcümələrini görəcəksiniz.
Təmiz, nəcib, təvazökar adam kimi hamının
qəlbinə yol tapmışdı M.Əkbər.
Əziz Mirəhmədov
Məmməd
Əkbər əla qəzetçi idi. Bu cəhətdən
onun öz zamanında tay-tuşları arasında tayı-bərabəri
yox idi. M.Əkbərin "Ədəbiyyat qəzeti"nin təşkilatçılarından,
aparıcı xadimlərindən biri olması, bir də
hamıdan vacib M.Əkbər müəllimin böyük hərflərlə
yazılan istedadlı insan olması idi.
Mən gözümü
açıb redaksiyaya
gedib-gələndə,
əlimdə yazım
"Ədəbiyyat qəzeti"nin astanasından içəri girəndə
mənim qabağıma
çıxan, özünə
xas mehribanlıqla qarşılayan, dərdimə,
oduma yanan, yazımı qəbul edən, vaxtaşırı
qəzetin səhifələrində
dərc eləyən məhz Məmməd Əkbər müəllim olub.
M.Əkbəri o zaman cavan müəlliflərin,
daha doğrusu, stipendiya ilə dolanan tələbə-müəlliflərin xeyirxahı
kimi tanıyırdıq.
Yəni o bilirdi ki,
bu, inkişafdır, bu, qələmin itiləşməsidir, bu,
təcrübənin çoxalmasıdır
- bu cür növbətçi sözlər
öz yerində, bu cavanlar əgər
bu idarəyə gəlib-gedirlərsə, deməli, bunların ehtiyacı var və onlara kömək etmək lazımdır. Bax, o köməyi
biz birinci növbədə Məmməd
Əkbər müəllimdən
görərdik.
Bəkir Nəbiyev
Şəxsiyyətinə,
isnanlığına, qələminə ehtiramla
yanaşdığım Məmməd Əkbər müəllim
çox nadir adamlardan idi. Yazıçılar
İttifaqında beş adamın hər biri beşini də tərifləməzdi
dünyada. İkisini tərifləyərdi, birinə deyəcəkdi
belə, o birisinə başqa cür… Amma M.Əkbər müəllimi
Yazıçılar İttifaqının nə qədər
üzvü varsa, soruşsan hamısı tərifləyəcək.
Bu yeganə adamdır! Elə adam olmaq çətin şeydir.
Ona görə həyatda yaxşılar qalib gəlir ki,
yaxşılar azdır, yaman çoxdur. Yaxşı mənən
çoxdur, daxilən güclüdür. Yaman da
çoxluğuyla birlikdə tək bir yaxşı
üstünə gələndə qorxa-qorxa gəlir. Çünki
bilir ki, yamandır özü. Bu mənada Məmməd Əkbər
müəllimi bir yazıçı, xeyirxah insan kimi
xatırlayanlar çoxdur. Bu qədirbilənlər çox
sağ olsunlar!
Fikrət Qoca
Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-8 may.-S.5.