Payız bağları

Budaqlar titrəyir həzin küləkdən,

Salxımlar özünü asıb tənəkdən.

Quzular sıçrayıb keçir xəndəkdən,

Yenə cərgələnir payız bağları.

Zığzığlar bu yerdə hakimdir yenə,

Qarğalar qoz gəzir hey dönə-dönə.

Təbiət bürünüb sarı bir dona,

Yenə sərgilənir payız bağları.

Səs-küy bu yerlərdən baş alıb gedib,

Payızın havası bağı məst edib.

Qurqurəng, bildirçin hardasa itib,

Yenə sərçələnir payız bağları.

İki arzu

Səhərdir… gedirəm meşə arası,

Görünür günəşin yalnız parası.

Nə göydə bir səs var, nə də ki, yerdə,

Bir sükut hökmü var göy meşələrdə.

Yarpaqlar başımın üstə görüşür,

Boynuma bir damla zərli şeh düşür.

Durub düşünürəm: bu necə yerdir,

Hər tərəf elə bil canlı şeirdir.

Deyirəm nə ola, meşə, ay meşə,

Mənim bu sözlərim dillərə düşə;

Sənin yarpaqların saralmayaydı,

Mənim də saçımı qar almayaydı.

Qara qovaq

Bir vaxt mənə doğma idin,

Ey möhtəşəm qara qovaq.

Deyirdim ki. yetirərsən

Məni bir gün yara, qovaq.

Heyif indi nə sən varsan,

Nə o çağlar, nə o dövran.

Bəs o günlər, bəs o zaman

Uçub getdi hara, qovaq?

Yaşayırsan diləyimdə,

Ağır yüksək kürəyimdə.

Bu gün mənim ürəyimdə

Olmusan bir yara, qovaq,

Ey ünvansız qara qovaq!

Gülə-gülə ölürəm

Yarımçıq həftəyəm mən,

Həmişə kefdəyəm mən.

Bişməmiş küftəyəm mən,

Gülə-gülə ölürəm,

Ölə-ölə gülürəm.

Zəifləyib dizlərim,

Sözə baxmır sözlərim.

Yaxşı görmür gözlərim,

Gülə-gülə ölürəm,

Ölə-ölə gülürəm.

Dəyirmanda çaxçağam,

Yanı açıq bir bağam.

Neçə dərdə ortağam -

Gülə-gülə ölürəm,

Ölə-ölə gülürəm.

Tacəddin Şahdağlı

Ədəbiyyat qəzeti.-2009.-22 may.-S.4.