Ürək dili

İstəyən vaxt şeir yazmaq

Mənim ən böyük arzumdur.

Şeir qafiyələnmiş adi söz deyil,

Mənəvi qidamdır, ruzumdur.

Mən hamı üçün şeir yazmıram,

Yazıram söz qanan insanlar üçün.

Şeirdə ürəyimin

diliylə danışıram

Yalnız ürəkləri olanlar üçün

Qəm şəkli

Rəssam dostum,

Çəkə bilirsən

Çək qəmin şəklini.

Çəkə bilmirsən

Çək mənim şəklimi.

Qəmin şəkli mənim şəklim,

Mənim şəklim qəmin şəkli.

Elə çək,

Qəm mənim içimdə olsun,

Mən qəmin içində.

Qəm zildə olsun,

Mən bəmin içində.

Zil yerisin bəmə doğru,

Bəm yerisin zilə doğru.

Çək, elə belə də çək!

Onsuz da bü dünya

Hörümçək toru…

Dustaq

Daş hasar,

Tikanlı məftil arxasında

Dustaq gördüm.

Nə ölü kimi ölü gördüm,

Nə sağ kimi sağ gördüm…

Yeganə arzusu

Ordan çölə çıxmaq -

Övlad yanında olmaq,

Dost əlini sıxmaq.

Onu da edə bilmir.

Hasar kəsib yolunu,

Heç yana gedə bilmir.

Baxdım ona,

Bir də özümə.

Sarılıq qondu üzümə…

Nə oslun, imkanım böyükdür?!

Ayaqlarım mənə yükdür.

Qarabağa yetə bilmirəm,

Təbrizə gedə bilmirəm.

Gələ bilmirəm,

Görə bilmirəm

Qan qardaşımın üzünü,

Keçmək olmur

Həsrət körpüsünü.

İstədiyimi edə bilmirəm…

Nə xeyri,

Ölməmişəm, sağam?!

Demək, mən də, qardaşım,

Bu cür, belə dustağam.

***

Əlimə tikan batacaqmış,

Ovcum qaşındı…

Bəxtim kimi adamlar da

Düz gəlmədi mənimlə,

Ürəyim aşındı.

Ağır zəhmətə qatlaşıb

Tər axıtdım,

Sandılar göz yaşımdı.

Başlarına daş düşdü,

Dedilər başdaşındı…

***

Bir qız

Sevdiyi oğlana

Dedi bir gün:

- Sevmirəm səni daha,

Sənə olan sevgim ölüb.

Oğlan soruşmadı

Niyə, nə üçün?!

Axı nə baş verib,

Nə olub?

Qız oğlana

Yalan deyirdi ancaq.

Özü ölmüşdü

Sevgisindən qabaq…

Səni öz günümə saldım

Qadınlar şan-şöhrət sevən olurlar,

Səni şan-şöhrətə çatdırmamışam.

Qadınlar var-dövlət sevən olurlar,

Səni var-dövlətə çatdırmamışam.

Şan-şöhrət, var-dövlət

məndən aşağı,

Şah-şöhrət, var-dövlət

nəyinə gərək?

Şah-şöhrət, var-dövlət

səndən aşağı,

Şah-şöhrət, var-dövlət

nəyimə gərək?!

Asanmı şan-şöhrət sahibi olmaq?!

Bunun öz bettası, öz qamması var…

Yox, mənlik deyildir

var-dövlət yığmaq,

Hardasa onun da yüz amması var.

Bu işdə özümü yağ-bal eləyib

Vaxt-bivaxt kiməsə içirməliydim.

Düşüb min sifətə, girib min cildə

Əyilib, alçalıb, kiçilməliydim…

Qadınlar şan-şöhrət sevən olurlar,

Səni şan-şöhrətə çatdırmamışam.

Qadınlar var-dövlət sevən olurlar,

Səni var-dövlətə çatdırmamışam.

Şan-şöhrət əvəzi sən məni sevdin,

Var-dövlət əvəzi sən məni sevdin.

Çünki təbiətən özün sadəsən,

Odur ki, hələ də mənim gözümdə

Qadınlar içində qeyri-adisən.

Sevgi işığında keçib ömrümüz,

Olduq hər ikimiz taledən razı.

Ömür sürənlər var səksən, doxsan, yüz,

Sevgi işığına həsrət, tamarzı.

Sığınıb, qısılıb əqidəmə mən

Beləcə "kölgədə" qaldım, əzizim.

O işlər əlimdən gəlmədiyindən

Səni öz günümə saldım, əzizim.

Verməz

İnsan eşqin kölgəsidir,

İnsan sevda ölkəsidir.

Yaratdığı hər canlıya

Allah belə pay verməz.

Ağlın cilası sevgidir,

İnsanda Tanrı dərkidir.

Haqdan gələn bir vergidir,

Oddan keçirər, çiy verməz.

Gecələr - aşiq fəryadı,

Gündüzlər - arzu, muradı.

Məhəbbət dərin dəryadı,

Hər sevənə o, boy verməz.

Hafiz Əli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2009.- 4 sentyabr.- S.6.