"Sənətdə əlimi çörəyə Vaqif İbrahimoğlu çatdırdı"

Hikmət Rəhimov: "Vaqif İbrahimoğlu da ustadı Tofiq Kazımovun ənənəsini davam etdirərək gənclərə yol açır..."

Zaman-zaman Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində nəsildəyişmə prosesi gedib. Bir zamanlar Abbas Mirzə Şərifzadə, Kazım Ziya, Ələsgər Ələkbərov, Həsənağa Turabov, Əlabbas Qədirov kimi nəhəng aktyorların oynadığı səhnədə bu gün istedadlı gənclərə rast gəlirik. Hələlik sayları az olsa da...

Bu gün də onlardan biri ilə -"Lənkəran xanının vəziri" tamaşasında əsas qəhrəmanı- Teymur ağanı canlandıran gənc aktyor Hikmət Rəhimovla söhbətləşəcəyik.

Onu da qeyd edək ki, Hikmət, əslində, Yuğ Teatrının aktyorudur. Və biz ondan müsahibə alanda, Yuğun qurucusu və baş rejissoru Vaqif İbrahimoğlu sağ idi. Müsahibimiz də Vaqif müəllimdən, onun yaxşılıqlarından ağız dolusu danışırdı. İndi isə o, aramızda yoxdur. Biz də bu müsahibə ilə Vaqif İbrahimoğlunu bir daha yad edirik. Əlbəttə ki, o, yaddaşlarda hələ çox yaşayacaq...

- Hikmət, son 15-20 ildə Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində siz yaşda gəncin baş rol oynadığını xatırlamıram. Bu səbəbdən söhbətimizin əvvəlində oxucularımıza özünüz barədə məlumat verməyi xahiş edirəm.

- 1986-cı ildə Bakıda doğulmuşam. 2004-2008-ci illərdə Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində aktyorluq fakültəsində təhsil almışam. 2008-2009-cu illərdə hərbi xidmətdə oldum. 2009-cu ildən etibarən də Dövlət Yuğ Teatrında çalışıram. İlk kurslarda sənət müəllimimiz rəhmətlik Əlabbas Qədirov olub. Əlabbas müəllim dünyasını dəyişəndən sonra kursumuza müxtəlif müəllimlər rəhbərlik etdi. Bununla belə, mən Vaqif İbrahimoğlunun tələbələri ilə də dostluq edirdim. Onlar mənə təklif etdilər ki, "gəl bizim məşqlərimizdə iştirak et". Məni Vaqif müəllimlə tanış etdilər. Tələbə vaxtı Vaqif müəllimin quruluş verdiyi "Lənkəran xanının vəziri" tamaşasında "ərizəçi", "Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini" tamaşasında isə "Cadugər" rolunu oynamışam. Ali məktəbin 4-cü kursunda oxuyarkən Vaqif müəllim mənə Yuğ Teatrında çalışmağı təklif etdi. O dövrdə bir az gənc və çılğın idim, nəsə razılaşmadım. Onda Vaqif müəllim mənə dedi ki, "əsgərlikdən qayıdandan sonra əgər fikrini dəyişsən, gəl, səni işə qəbul edəcəyəm". Əsgərlikdən qayıdandan sonra həqiqətən Vaqif müəllim məni Yuğ Teatrına qəbul etdi. Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində gənc yaşda baş rol oynamaq xoşbəxtliyi də mənə məhz Vaqif İbrahimoğlunun sayəsində nəsib olub. Paulo Koelyonun "Əl-kimyagər" əsərində belə bir cümlə var: "Əgər insan bir şeyi ürəkdən istəyirsə, bütün kainat ona xidmət edir". Təbii ki, bağlı qapıların üzümə açılması Allahın bir lütfüdür. Amma qapını açmaqda mənə Vaqif İbrahimoğlu dəstək verdi. Sözün düzü, Vaqif müəllim "Teymur ağa" rolunu mənə təklif edəndə, buna tərəddüd etdim. Onda Vaqif müəllim dedi ki, "heç nədən çəkinmə, bacaracaqsan". Əslində, mənim bu rolu oynamağımda qeyri-adi heç nə yoxdur. Bu rol kimin qismətinə düşsəydi, o da böyük həvəslə oynayacaqdı. Sadəcə olaraq burada maraqlı olan, siz dediyiniz kimi, 25 yaşlı bir gəncin birdən-birə Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində bugünkü reallıqda baş rol oynamasıdır. Bu tarix mənim həyatıma qızıl hərflərlə həkk olundu. Buna görə də ustadım Vaqif müəllimə minnətdaram. Çünki aktyor sənətinin əlifbasını mənə o öyrədib, bunu danmaq kişilikdən olmaz. Mənim peşəkar teatrda ilk oynadığım Servantesin "Don Kixot" romanı əsasında Vaqif müəllimin hazırladığı "Psix" tamaşası olub. Bu sənətdə olduğum müddətcə qazandığım ruziyə görə ömrüm boyu Vaqif İbrahimoğluya minnətdar olacağam. Bu sənətdə əlimi çörəyə o çatdırdı.

Bizim kursda aktyorluqdan hardasa 100-dək məzun oldu. Amma bu gün teatrda çalışanlar barmaqla sayılacaq qədərdir. Tələbə yoldaşlarımın böyük əksəriyyəti başqa peşələrə üz tutdular. Doğrudur, teatra gedənlərə də kimlərsə vasitəçi oldu. Mənim teatra gəlməyimin əsas səbəbkarı da V.İbrahimoğludur. Necə ki, vaxtilə onun ustadı Tofiq Kazımov gəncləri teatra cəlb edirdi, V.İbrahimoğlu da həmin ənənəni öz üzərinə götürüb davam etdirir.

- Əlabbas müəllimin tələbəsi olarkən yəqin ki, teatrda dərs keçmisiniz, məşqləri müşahidə etmisiniz. O dövrdə bu teatrın səhnəsində oynayacağınız xəyalınıza gəlirdimi, burada özünüzü görürdünüzmü?

- Sözün düzü, belə xəyallarım olmayıb. İndi düşünürəm ki, hər bir aktyora bu teatrda çalışmaq bir sənət xoşbəxtliyidir. Sadəcə, mən real insanam. Mən bilmirdim ki, nə vaxtsa İsrafil İsrafilov kimi bir insan "Azdrama"ya rəhbər təyin ediləcək və istedadlı gənclərə şərait yaradacaq, islahatlar aparacaq. Bu islahatlara bir çoxları qeyri-ciddi münasibət göstərir və bununla barışa bilmir. Dünyanın bütün ölkələrində belə bir tendensiya var ki, bir teatrın aktyoru başqa teatrın səhnəyə qoyduğu tamaşada iştirak edə bilər. Təəssüf ki, Azərbaycanda bu kimi nüasnlara qısqanclıqla yanaşılır. Teatr kimlərinsə ata mülkü deyil ki, başqa teatrın aktyoruna qısqanclıqla yanaşsın. Teatr dövlət müəssisəsidir və bizi dəvət edirlər, gedib çalışırıq. Hər kəs istəsə, gəlib Dövlət Yuğ Teatrının tamaşasında oynaya bilər və bizlərdən heç kəs ona deyə bilməz ki, bura niyə gəlib?

- "Lənkəran xanının vəziri" tamaşası cəmiyyətdə birmənalı qarşılanmadı...

- Heç bir tamaşa hamı tərəfindən birmənalı qəbul edilmir. Hər kəsin öz şəxsi düşüncəsi, öz dünyagörüşü və qavrama çərçivəsi var. Lakin bir məqamı xüsusilə vurğulamaq istəyirəm ki, bu tamaşada nə Axundov, nə də Azərbaycan teatrı təhqir olunmayıb. Bir aktyor kimi mən müşahidə edib belə qənaətə gəldim ki, bizlər yeniliyin tərəfdarı deyilik.

- Necə düşünürsünüz, bu tamaşanı orta məktəb şagirdinə göstərib demək olarmı ki, Azərbaycan teatrının əsası bu tamaşa ilə qoyulub. Oradakı aktyor oyununa şagirdlərin baxması nə dərəcədə yolveriləndir?

- Siz nəzərdə tutduğunuz nüansların bəlkədə 10 qatını uşaqlar bu gün televizorda seyr edirlər. Teatr aktyorun səhnədə boş-boş, səbəbsiz gəzişməsi deyil. Mənə elə gəlir ki, Axundov dramaturgiyasından xəbəri olanlar bilir ki, tamaşada bir qram da Axundovdan kənara çıxılmayıb. Bir çox məqamları Axundov açıq şəkildə yazmasa da, tamaşanın ssenarisi hardasa 4-cü və 5-ci planda bizə bunu təlqin edir. Çünki Axundov özü dindən, milli mentalitetdən uzaq insan olub. İnanmıram ki, bu əsərdə hansısa milli-mənəvi dəyərləri nəzərdə tutub. Axundov ağıllı adam idi və nə yazdığını yaxşı bilirdi. Eləcə də Vaqif İbrahimoğlu gözəl bilir Axundov nə yazıb.

- Sizin "Azdrama"ya dəvət olunub baş rol oynamanız teatrın öz truppasında qısqanclıqla qarşılandı...

- Əvvəla, məlumat üçün bildirim ki, Yuğ Teatrından "Azdrama"ya ikicə aktyor dəvət olunub: biri mənəm, digəri isə gənc aktrisa İlahə Həsənovadır. Bildiyimə görə, Akademik Milli Dram Teatrına bir çox teatrlardan aktyorlar dəvət olunub.

Bir məqama da toxunmaq istəyirəm. Mən eşitmişdim ki, Akademik Milli Dram Teatrında gənc aktyorları sıxışdırırlar. Amma qətiyyən bu kimi nüanslarla rastlaşmadım. "Lənkəran xanının vəziri" tamaşasında xalq artisti Nurəddin Mehdixanlı, əməkdar artist Cəfər Namiq Kamalla tərəf müqabili olmaq mənə fəxr idi.

- Tamaşada sizin oyununuza münasibət necə oldu, təriflədilər, yoxsa tənqid olundunuz?

- Açığı, tamaşa barədə rəsmi bir mütəxəssis rəyinə rast gəlmədim. Vaqif müəllim özü tamaşanın video-yazısına baxandan sonra öz rəyini demədi. Amma tənqid də eşitdim, tərif də. Sözün düzü, İsrafil müəllim dedi ki, "sənin oyunun məni qane etmədi". Məncə, bunu gizlətməyin yeri yoxdur. Əslində, mən bunu normal qəbul edirəm, heç gözləmirdim də ki, boynuma medal asacaqlar. Fikrimcə, düzgün, vaxtında tənqid olunmağımın mənə xeyri var.

- Hazırda Akademik Milli Dram Teatrında hansı tamaşalarda iştirak edirsiniz?

- "Azdrama"da hazırda bir çox tamaşaların məşqləri gedir. Mənim özümə gəldikdə isə türk yazarı Sadıq Şendilin "Qanlı Nigar" tamaşasında "Narçın" rolunda məşq edirəm. Gümrah Ömərin hazırladığı "Qadın məhəbbəti" tamaşasında isə "Məşuq" rolunu oynayıram.

- Hər gənc aktyorun təbii ki, ideal saydığı sənətkar var. Akademik Milli Dram Teatrının səhnəsində kimlərlə tərəf müqabili olmağı arzulamısınız?

- Mənim üçün böyük fəxrdir ki, sənətinə və şəxsiyyətinə böyük hörmət etdiyim, idealım saydığım xalq artisti Fuad Poladova şəxsən özüm dəvətnamə verib, tamaşaya dəvət etdim. O da sağ olsun, tamaşaya baxmaq üçün gəldi. Həmçinin, tamaşadan sonra telefonuma zəng edib, məni təbrik etdi. Bilmirəm, bunu kimlər necə qəbul edər, amma mənim üçün həqiqətən böyük xoşbəxtlik idi. Həyatda ən böyük arzumdur ki, heç olmasa, həm teatrda, həm də kinoda bu böyük sənətkarla bircə dəfə də olsa, eyni səhnəni bölüşəydim.

Bir də Abbas Qəhrəmanovla eyni tamaşada oynamağı çox istəyirəm. O mənim üçün çox maraqlı aktyordur. Mən onu hər hansı dünya şöhrətli aktyordan zəif saymıram. Ümumiyyətlə, aktyorluq həqiqətən də çətin sənət imiş. Biz Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin birinci kursunda oxuyanda, özümüzü "xalq artisti", ikinci kursda "əməkdar artist", 3-cü kursda adi aktyor, 4-cü kursda isə artıq bəzi həqiqətləri gördükcə, düşdükcə, heç nə sayırdıq. Bu, həqiqətən belədir. Yuğ Teatrında əməkdar artist Məmmədsəfa müəllimlə tez-tez tərəf müqabili oluruq. Mən bir çox şeyləri ondan öyrənirəm...

- Hər gənc aktyorun ən birinci arzusu olan "Azdrama" səhnəsində baş rol oynamaq sizə nəsib oldu. İndi bu səhnədə ən çox hansı rolun arzusundasınız?

- Hər bir aktyorun "Hamlet"i oynamaq ən böyük arzusudur. Bu, aktyor üçün böyük prestijdir. Mən də bu rolu arzulayıram, amma hələlik buna özümü hazır saymıram.

- Aktyorların maddi vəziyyəti göz qabağındadır. Belə şəraitdə sonadək dözə biləcəksinizmi? Bu gün subaysınız, birtəhər yola verirsiniz. Gələcəkdə ailə, övlad olacaq...

- Biz tələbə olmazdan əvvəl bilirdik ki, teatrda məvacib nə qədərdir. Sənətdən başqa heç nə düşünməmişik. Dözə bilmərik, sabah fəhləlik edib, daş atıb ailəmizi saxlayarıq...

- Niyə, bu sənətdə tamadalıq da var...

- Mən ona görə əvvəlcədən dedim ki, daş atmaqla...

İLTİFAT

Ekspress.- 2011.- 14-16 may.- S. 19.