Zəmanəmizin "Koroğlu"su

Gənc sənətçi Ramil Qasımovu lap uşaq yaşlarından tanıyıram. Hamı kimi mən də onu Mobil Əhmədovun nəvəsi hesab edirdim. O illərdə "Arşın mal alan" tamaşasının afişasında "Sərvər" rolunun ifaçısı kimi Ramilin adının yazıldığını görəndə düşünmüşdüm ki, bu boyda rolu babasına görə "uşaq-muşağ"a həvalə ediblər.

Lakin onun ifasına tamaşa edəndən sonra gördüm ki, bu uşağın dili də var, dilçəyi də. İllər keçdi bu uşaq böyüyüb "Koroğlu" oldu...

- Ramil Qasımovu bu gün hamı tanısa da, barənizdə bəlkə də oxucularımızın bilmək istədikləri hansısa məqamlar ola bilər. Odur ki, söhbətimizə özünüz barədə məlumat verməyinizlə başlayaq.

- 1984-cü il dekabrın 10-da Bakıda ziyalı ailəsində anadan olmuşam, Mikayıl Müşfiq adına 18 saylı orta məktəbi bitirmişəm. 23 saylı orta təhsilli musiqi məktəbində xor dirijorluğu üzrə də təhsil almışam. Oxumağa uşaq yaşlarımdan başlamışam. Məndə oxumağa həvəsi dahi sənətkarımız Rəşid Behbudovun "Bəxtiyar" filmindəki unudulmaz ifaları yaradıb. İlk dəfə bu filmə 11 yaşımda baxmışam və onun ifasına qulaq asandan sonra sanki mənə bir vergi verildi. Mən yuxuda azanın səsini eşidib ayılırdım və görürdüm ki, bundan 5 dəqiqə sonra azan verilir. Bunu valideynlərimə deyəndə məni yalan danışdığıma güahlandırırdılar. Hətta o vaxtlar valideynlərim mənim bu halımdan bir az narahat oldular. Sonra məni Ramil adlı dostum Dövlət Uşaq Filarmoniyasında Yusif Mirişlinin (xalq artisti Ramiz Mirişlinin oğlu- İ.H.) yanına apardı. Yusif müəllim səsimə qulaq asandan sonra "səndə vokal səs var" dedi və məni mərhum Mobil Əhmədovun yanına göndərdi. Mobil müəllimi görəndə çaşdım, elə bildim ki, Rəşid Behbudovdur. Rəhmətliklər bir-birinə yaman bənzəyirdilər. Mən onun otağına girib soruşdum ki, "Mobil müəllim sizsiniz?". Acıqlı-acıqlı cavab verdi ki, "mənəm, nə lazımdır?". Mən də dedim ki, istəyirəm, səsimə qulaq asasınız. Bu zaman daha da əsəbi formada dedi ki, "Müğənnilik "bezrazmer"-zaddır, hamı oxumaq istəyir". Mən də onun bu sərt cavabından qorxub doluxsundum. Sonra gülə-gülə dedi ki, zarafat edir. Səsimə qulaq asandan sonra çox bəyəndi. Mən evə gəlib deyəndə ki, Mobil Əhmədovun kursuna gedirəm, inanmadılar. Özü də mən o vaxt uşaq olmağıma baxmayaraq bütün bunları təkbaşına edirdim. Mobil müəllimdən öyrəndiklərim sənət həyatımda mənə çoxlu uğurlar gətirdi. 1995-1996-cı illərdə məktəblilər arasında keçirilən "Pöhrə" müsabiqəsinin qalibi oldum. Sonra Ümumrespublika Məktəblilərin Musiqi Müsabiqəsində birinci yerə layiq görüldüm. 1999-cu ildə Moskvada keçirilən Gənc İstedadların Müsabiqəsindən 2-ci yerlə qayıtdım.

1999-cu ildə Mobil müəllim məndən soruşdu ki, Musiqili Komediya Teatrında işləyə bilərsənmi? Mən elə bildim ki, zarafat edir. Çünki orta məktəb şagirdini teatra kim işə götürərdi? Sentyabrın 3-ü idi, mənə dedi ki, səhərdən işə çıxırsan. Rəhmətlik Hacıbaba Bağırov Mobil müəllimə demişdi ki, biz orta məktəb şagirdini işə götürə bilmərik, hələlik qoy xorda oxusun, bura öyrəşsin, sonra aktyor truppasına keçirərik. Mobil müəllim razı olmamışdı, demişdi ki, mən xorda oxumamışam ki, tələbəm xorda oxusun, ya solist götürürsünüz, ya da başqa heç yeri istəmirik. Nə isə, məni solist kimi teatra işə götürdülər, ayda da indiki pulla 8 manat maaş alırdım. İnanın ki, o pulu alanda elə bilirdim ki, milyarderəm. Mən qəzetiniz vasitəsilə Musiqili Komediya Teatrının kolllektivinə öz dərin minnətdarlığımı bildirmək istəyirəm ki, ağzından süd iyi gələn mənim kimi birisini öz sıralarına qəbul etdilər, mənə nəvaziş göstərdilər. Afaq Bəşirqızı, Xanım Qafarova, Nahidə Orucova, Xanlar Muradov, Ramiz Məmmədov, Novruz Qartal, elə rəhmətlik Hacıbaba Bağırovun özü mənə çox qayğı göstərirdi. Mənim bir Musiqili Komediya Teatrının aktyoru kimi yetişməyimdə Mobil müəllimlə yanaşı, bayaq adlarını sadaladığım sənətkarların böyük əziyyətləri var. Mən onların bu əziyyətlərini heç vaxt unutmaram. Əslində 15 yaşlı bir uşağın aparıcı bir teatrın truppasına qəbul edilməsi nəinki respublikamızda, sonradan mən internet vasitəsilə öyrəndim ki, dünya tarixində rast gəlinməyən fakt idi.

- Belə çıxır ki, o vaxtlar "O olmasın, bu olsun"da Sərvər rolunu 15 yaşında oynamısınız?

- Bəli, mən milli opera tarixində 15 yaşında Sərvəri oynayan ilk və hələlik yeganə artistəm.

- Axı, 15 yaşında oğlan uşağının keçid dövrü olduğu üçün onu oxumağa çox qoymurlar. Sizə nə yaxşı bu məsuliyyətli işi etibar etdilər?

- Bəli, doğru buyurdunuz. Ona görə də, mən sənətdə hansı uğurları qazanmışamsa, Allahın böyük lütfü kimi qiymətləndirirəm. O dövrdə mən "O olmasın, bu olsun"dan başqa "Qızıl toy", "Bir saat xəlifəlik", "Hələlik", "Şeytanın yubileyi", "Adamın adamı" tamaşalarında oynadım. Bilirsinizmi, bu rollar ardıcılıqla bir-birini elə əvəz etdi ki, vaxtın gəlib-keçməsindən, ümumiyyətlə, necə böyüməyimdən heç xəbərim olmadı. Bundan başqa, mən həm də Azərbaycan Dövlət Televiziyasının solistiyəm. Həmişə düşünmüşəm ki, milli mədəniyyətimizə xidmət edən bütün işlərdə iştirak etmək mənim borcumdur. Çünki bu işlər hamısı xalqın mədəni rifahının qalxmasına xidmət edir. İstər Musiqili Komediya Teatrında, istər Opera və Balet Teatrında oynadığım tamaşalar, istərsə də Dövlət Televiziyasının efirində oxuduğum mahnıların hamısı bizim milli irsimizdir.

- Gənc sənətçilərin arasında belə vətənpərvər, milli-mənəvi dəyərlərimizin keşiyində dayanan biriinin olması çox sevindirici haldır. Sizin tay-tuşlarınızın böyük əksəriyyəti toydan ötrü öz həmkarları ilə az qala ölüm-dirim savaşına çıxır. Sizin nümunəniz göstərir ki, əsil sənətlə məşğul olan davasız-qalmaqalsız xalq arasında tanınıb onun sevimlisinə çevrilə bilər.

- Mən də belə "xəstə"yəm də... Yaşıdlarım vaxtını diskotekada keçirəndə mən radioda 4 il sərasər musiqişünas kimi veriliş aparmışam. Özü də milli musiqimizə həsr edilən bir veriliş idi. Çünki mən Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin "solo-oxuma" fakültəsini bitirmişəm. Bizim diplomda ixtisasım "opera və kamera musiqisi ifaçısı" və "musiqişünas" kimi göstərilib. Mən radioada bizim korifey sənətkarlarımızdan bəhs edən sənədli verilişlər hazırlayırdım. Verilişə gələn qonaqlarla mən milli kinolarımızın, tamaşalarımızın musiqilərini analiz edirdim. Baxmayaraq ki, şöhrəti 15 yaşında tapmışam, amma həmişə şou-biznesdən, qalmaqaldan uzaq olmuşam. İmanlı dindar kimi başımı aşağı salıb öz halal çörəyimi qazanmışam. Çünki yaradıcı insan qalmaqalla reklam olunmamalıdır. Bir də ki, mənim şəxsi həyatımla, ailəmlə bağlı informasiyaları nə üçün insanlar mətbuatdan oxumalıdırlar? İnsanlar bu barədə nə üçün bilməlidirlər? Mən bunu başa düşmürəm.

- Sən özün istəməsən də, indiki dövrdə adamı qalmaqala çəkib konfliktlər yaradanlar, ona maneçilik edənlər tapılır.

- Mən uşaq olanda bütün problemlərimi ustadım Mobil müəllim həll edirdi. O, qoruyucu mələyim olaraq məni bütün çətinliklərdən uzaq tutub. Məni hamı onun nəvəsi kimi tanıyırdı. Həqiqətən hamı elə bilirdi ki, mən onun doğma nəvəsiyəm. Bayaq siz soruşdunuz ki, keçid dövründə mən operettalarda necə oxumuşam. Bütün bunlar Mobil müəllimin köməyi nəticəsində olub. O keçid dövrümdə mənim yemək-içməyimə, bütün yaşayışıma nəzarət edirdi. Ona görə də, keçid dövründə çətinlik çəkmədim. Bu gün fikirləşirəm ki, bəlkə də o kişi bilirdi ki, mən nə vaxtsa "Koroğlu"nu oynayacağam. Mobil müəllim məni buna yetişdirirmiş, təəssüf ki, görmədi. Mən ondan gördüyüm münasibəti bu gün tələbələrimə göstərirəm.

- Xaricdə təhsil almaqla bağlı planlarınız varmı?

- Mən qiyabi olaraq Gürcüstan Dövlət Konservatoriyasının magistriyəm. Magistraturanı bitirəndən sonra aspirantura təhsilimi İtaliyada almaq fikrim var.

- "Koroğlu" partiyasını ifa etmək hər gənc vokalçı üçün böyük xoşbətxtlik, gələcəyə bir tramplindir. Bununla yanaşı, "Koroğlu"nun özü kimi, onu ifa edənlərin də düşmənlərinin sayı çoxalır. Sizdən əvvəl bir neçə gənc həmkarınız özünü bu partiyada sınasa da, uğursuz alındı...

- Mən heç vaxt imkan vermərəm ki, bir rola görə mənim düşmənlərim əmələ gəsin. Mən düşmənsizliyimlə bütün düşmənçilikləri aradan qaldırıram. Hüseyn Cavidin "Gülbahar" şeirində deyildiyi kimi, mən bütün insanları sevirəm. Mən indiyədək kimsə barədə pis fikir yürütməmişəm. Çünki bir kimsənin sənətini pisləsəm, onu özümə düşmən edəcəyəm. Əgər bu insan yaxşı adamdırsa, öz sənətinə məsuliyyətlə yanaşmalıdır, elə olsa, yaxşı sənətkar olar da. Əgər yaxşı adam deyilsə, onunla münasibət saxlamağa dəyməz. Mən deməzdim ki, məndən əvvəlkilər "Koroğlu"nu ürəksiz, pis ifa ediblər. Şükür Allaha hələ ki, mənim ifalarımı pisləyən olmayıb. Kim pisləsə, mən onun ifasını tərifləməklə qisas alacağam. Bilirsinizmi, sənət adamı əgər özünə qarşı hörmət istəyirsə, həmkarlarına hörmətlə yanaşmalıdır. Təəssüf ki, bu gün sənət əhli arasında bu ənənə zəifləyib. Əslində, mənim düşüncəmə görə, ifaçı cəmiyyətdə danışığı ilə deyil, oxumağı ilə tanınmalı, seçilməli, hörmət sahibi olmalıdır.

O kəslər ki, oxumağı lazımi formada bacarmırlar, danışmağa üstünlük verirlər, özləri hiss etməsələr də, bu onların ziyanınadır.

Hacıxanoğlu İltifat

Ekspress.- 2011.- 5-10 noyabr- S. 18.