“Xanım rəssam: “Eybəcər
qadınlar daha maraqlıdır”
Kulis.az rəssam Könül Kəngərli
ilə müsahibəni təqdim edir...
- Könül xanım, Bəhruz Kəngərli
ilə hansı qohumluq bağlarınız var?
- Bizim ailədə
rəssam yoxdur. Amma bu, genetik keçib mənə.
Biz uzaq qohumuq. Mən tamam başqa sahəni bitirmişəm,
xalçaçılığı. Amma rəssamlıqla
çoxdandır məşğul oluram.
- Sizin rəsmlərdə
Bəhruz Kəngərlinin mənzərələrinin izləri
var.
- Mənim
texnikam Bəhruz Kəngərlinin texnikasına yaxındır.
Amma bilərəkdən yox, yəni baxıb bəhrələnməmişəm.
Ona görə inanıram ki, bu, genetik kodlarla
keçib.
- Onun nəslindən kimsə qalıb?
- Bəhruz Kəngərlinin övladı olmayıb. Onun eşitmə,
nitq qüsuru olub. Gənc yaşlarında
vəfat edib. Haradasa 200-ə yaxın əsəri
qalıb.
- Portretlərinizdəki insanlar
çox kədərli, faciəvi təsvir olunub. Bu, nədən qaynaqlanır?
- Ola
bilsin çox humanist, yardımı sevən insanam. Mənə daha çox yoxsulluqda yaşayan insanlar,
onların çəkdiyi əziyyətlər təsir edir.
Və münasibətimi kətan üzərində
büruzə verirəm. Məsələn,
oturub hansısa kafedə yemək yeyəndə, bəzən
axıradək yeyə bilmirəm, doyuram. Düşünürəm
ki, məsələn Afrikada aclıqdır. Mən artıq doyduğum üçün yeməyə
baxmaq istəmirəm, amma bunun həsrətində olan adamlar
var. Bunlar mənə təsir edəndə işləyirəm.
Bəlkə ondan qaynaqlanır.
- Bu
gün müasir dünyanın ən böyük problemlərindən
biri istehlakçılıqdır.
- Bu, məni
çox narahat edir. Dəbdəbəli
görünsəm də əslində dəbdəbədən
uzaq adamam. İnsanlar mən
tanıdıqca fikrini dəyişir. Ola
bilsin, kənardan qlamur görünə bilərəm. Amma qlamurluğu sevmirəm. “Gəzmək
üçün hansı ölkəni istəyirsən?”
soruşsaydınız, İranın kəndlərini deyərdim.
Yaxud Afrikanın yoxsulluqdan əziyyət çəkən
ölkələrini... Avropa Bakı kimidir.
Sadəcə insanlar, danışıq fərqlidir.
Eyni texnologiya, eyni binalar demək olar ki... Amma
dediyim ölkələrdə tam fərqli insanlar
yaşayır. Bu, mənə daha
maraqlıdır.
- Ümumiyyətlə, marka, brend aludəçiliyiniz
varmı?
- Qətiyyən.
Brend qiyafətlərim var. Ona görə yox ki,
brenddir. Sadəcə xoşuma gəlib.
Hardasa ucuz, xoşuma gələn paltar görsəm
onu da alaram. Heç bir
utancaqlığım, sıxıntım yoxdur buna görə.
Brend geyməyən insanlara aşağıdan
yuxarı baxanları qəbul eləmirəm.
- İşləriniz içində qadın portretləri
xüsusi yer tutur. Niyə qadın sizə daha
maraqlıdır? Yeri gəlmişkən, müsahiblərinizdən
birində demişdiz ki, kişi bədəni
məni cəlb eləmir...
- Dediyiniz
müsahibənin başlığı xoşuma gəlməmişdi.
Biədəb idi. Orda soruşmuşdular ki,
qadın yoxsa, kişi bədəni? Əslində hər ikisi gözəldir.
Mikelancelo kişi bədənini dünyada
ali hesab eləyirdi. Çünki onun yaratdığı kişi obrazı ideal idi. O qadın bədəni
çəkə bilmirdi demək olar ki. İki
variant var. Birinci odur ki, gey olub qadın bədəninin incəliklərini
duya bilməyib. Digər variant o ola
bilər ki, o, doğrudan da kişi bədəni ideal
sayırdı. Mənə görə gözəl qadın bədəni
ən ali incəsənət əsəridir.
Bunu belə başlıqla vermişdilər ki, kişi
bədəni məni cəlb eləmir. Mənə
yazmağa başladılar ki, oriyentasiyanı dəyişmisən?
Deyirəm, yox hər şey normaldır. Sadəcə başlıq belədir. Siz elə fikirləşmirsiz ki, qadın bədəni
daha gözəldir?
- Əksinə, sizinlə tamamilə razıyam. Sadəcə,
başqa bir məsələdə ilişib qaldım. Məsələn,
ispan rejissoru Almodovar da geydir, amma onun qədər qadın təbiətini
hiss rejissor tapmaq çətindir...
-
Homoseksual olsa da içində qadınlıq, qadın
hormonları daha çoxdur yəqin. Normal bir kişi
qadın bədənini daha yaxşı hiss edə bilməz, nəinki
gey. Ola bilsin o, daha yaxşı hiss edir, göstərir.
Gözəl olmayan qadın bədəni də var. Gözəl
olan kişi bədəni
də. Məsələn, kişinin kürək
hissəsi, ayağının əzələlərini çəkmək
maraqlıdır. Amma qadın bədənində incəlik
var. Sanki allah qadını nazla yaradıb. Mən belə düşünürəm.
- Sizin
gözəllik kriteriyalarınız nədir? Məsələn,
intibah dövründə bu, dolu qadınlar idi. Yaxud gözəl
olan maraqsız qadınlar da var.
- Vizual cəhətdən
yanaşdıqda, natura kimi götürsək mənim
üçün üzdəki ifadə əsasdır. Əgər
hiperrealist əsər çəkirəmsə, onda istəyərəm
ki, xarici görünüşü maksimum ideal qadın və
ya kişi olsun. Amma mən
impressionist rəssamam və mənim üçün əsas
insanın üzündəki mimikalardır. Nə qədər çirkin olsa, o qədər
xoşuma gələcək. Gözəl qadınların
oxşar nöqtələri çoxdur: baxışlar,
danışıq tərzi, iri dodaqlar. Yəni
gözəl qadınlarda bir standartlıq var. Eybəcərlər
isə standart olmur. Hər eybəcər
inanın özünün tipajı olur, onlar daha çox
individualdırlar. Sırf rəssam kimi
yanaşanda belə düşünürəm.
- Naturaçılarla necə işləyirsiz?
-
Naturaçılar əsasən sifariş edirlər. Yəni özlərini çılpaq çəkdirmək
istəyən xanımlar olur. Naturadan
işləməyi sevirəm. Amma bir mənzərə
çəkəndə çox vaxt beynimi yoruram. O
gördüyünüz mənzərədən (divara söykənmiş
tablonu göstərir) heç yerdə yoxdur. Özümdən
çəkmişəm. Mənzərəni
təsəvvür edirsən, sonra baxırsan ki, nəsə
boşluq var. Çox düşünürsən. Elə olur ki, pozursan rəsmi. Naturada isə hər
şeyi yerində qoyub allah.
- Naturadan çəkəndə,
olduğu kimi çəkirsiz ya, traktovka verirsiz?
-
Baxır qarşındakı insana. Onun
ötürdüyü enerjiyə. Bir dəfə
ingilis dili kursunda olanda bir qızın üz cizgilərini
çox sevdim. Onu tam oxşar şəklini
çəkdim. Elə insan da var ki, onu tam
tuta bilmirəm. Gördüyüm kimi, hiss
etdiyim kimi çəkirəm. Elə insan
da var tam olduğu kimi çəkirəm.
- Əsərlərinizi
satırsızmı?
- Rəssamlıq
mənim həm gəlir yerimdir, həm sənətim. Yaxşı ki, rəssam olmuşam.
- Bizim alıcıların tələbatı
nəyədir: mənzərəyəmi, portretəmi?
- Təbii
ki, insanlar öz portretini çəkdirməyə
üstünlük verir. Bilmirəm niyə?
Amma bizdə belədir. Portret
çəkdirmək olar. Mən portreti o adama çəkdirərəm
ki, məni gördüyü, hiss etdiyi kimi çəkəcək.
Onda bu, mənə maraqlı olar. Amma bizim insanlar deyir ki, məni olduğum kimi çək.
Əgər olduğun kimi istəyirsənsə,
o zaman foto çəkdir. İstərdim
ki, məni abstrakt əsərdə təsvir eləsinlər.
Mənim rəsmimi Rəhim Haşımov çəkmişdi.
Modilyani üslubunda. Orda tam mən
deyiləm. Amma hiss olunur ki, məni çəkib. İfadəmi tutub. Bu, mənim
ürəyimcədir. İnsanlar portretini sifariş
versin, amma desin ki, sən məni necə görürsən elə
çək. Dəqiq çəkməyimi istəyirsənsə,
onda fotoaparatı götürüb selfi elə.
- Bəzi
əsərlərinizdə ekspressionizmin təsiri hiss olunur. Bir
kişi portretiniz var, Munkun “Haray”ını
xatırlatdı.
- Hə,
“Qışqırıq” əsərini deyirsiz. O, ekspressionizmə
daha yaxındır. Amma o mənə yaxın
texnika deyil. Sadəcə praktika elədim.
Bu işi sərgilərdə çox istəyiblər.
Narkomaniya ilə bağlı sərgilərdə
məsələn. Sadəcə o
qışqırıq mənə gəldi. Bəlkə də özüm elə
qışqıra bilmirdim. Ona görə
çəkdim. İki –üç əvvəl işləmişəm, onda
çalışırdım ki, başqa üslublarda işləyim,
bəlkə ürəyimə daha çox yatdı. Amma gördüm ki, öz üslubumda işləyəndə
daha çox zövq alıram.
- Üslubunuz konkret nədir?
- Sırf
impressionizm deyil. İmpressionistlər
açıq təbiətdə, açıq naturadan çəkirdilər.
Onlar qara rəngdən
istifadə eləmirlər. Amma mən
impressionizmin qolunu-qıçını qırıb öz
üslubumu yaratdım. Ona daha çox
yaxındır sadəcə.
- Məsələn,
peşəkar bunu necə adlandırardı?
- Elə
bil cərəyan olsaydı, indi sizə deyərdim onu. Ümumiyyətlə,
yaradıcılığımda daha çox mənzərəyə
və portretə üstünlük verirəm. Amma gələcəkdə çoxfiqurlu kompozisiyalar
işləməyi planlaşdırıram.
- Elə
bil əsəriniz olub ki, çox sevsəniz də satmısız...
-
Çox təəssüf ki, olub. İsa Məsihin
portreti idi. Yaxşı qiymət təklif
elədilər, satdım.
- Bir neçə gün əvvəl
danışanda dediniz ki, emalatxananız yoxdur. Ümumiyyətlə,
rəssamların əsas problemləri nədir?
-
Emalatxanam vardı. Sentyabra təhvil verdim. Kirayə
götürmüşdüm, razılaşa bilmədik. Özüm təhvil verdim. Çətindir
emalatxanasız. İndi evdə özümə
şərait qurmuşam. Balkonda işləyirəm.
Emalatxananın olması daha yaxşıdır,
daha rahat işləyirsən. Rəssamların
əsas problem emalatxanadır. İndi sərgi
eləmək problem deyil. Amma mən edə
bilmirəm. İşlər əlimdə
qalmır, çünki gəlirim burdandır. Bir də bizdə sənət əsərlərinin
yaxşısını seçə bilmirlər. Bizim insanlar standart mənzərə sevirlər.
Mən işimi qoysam üç ay qalar
qalereyada. Normal işi on faiz dərk edə
bilir. Əksər insanlar ənənəvi,
realist üslubda, aydın çəkilən rəsmlərə
üstünlük verir. Ona görə də
onlar alınır. Məcbursan, o üslubda
işləyəsən ki, pul qazanasan. Öz üslubunda
işləyəndə sərgilərdə alınır, amma
çox az.
- Qadın rəssamların hansı
problemləri var?
- Ərə gedəndən sonra olur. Mən ailəli
deyiləm. Bilmirəm gedim, getməyim.
Adam fikirləşir ki, getsəm, ailə,
uşaq qayğıları ilə məşğul olacaqsan,
çəkmək kənarda qalacaq. Kişiyə
daha asandır. Qadın gərək elə
bir insanla rastlaşsın ki, ya o da rəssam olsun, ya da səni
çox başa düşsün, dəstək olsun.
-
Yadıma gəlir ki, bir dəfə Facebook səhifənizdə
çılpaq qadın rəsmi paylaşmışdız. Sizi qınayanlar oldu.
- Dediyim kimi bizim insanlar sənətə münasibətdə Avropadan nəinki geridir, hətta qat-qat aşağıdır. Dərk edənlər on faizdir. Çəkdiyim çılpaq rəsmləri paylaşa bilmirəm. Çılpaq rəsm paylaşanda qohum-əqrəba deyir ki, utanmırsan? Bir dəfə Facebookda sadəcə qadın silueti vermişdim. Orda açıq heç nə yoxdur. Bir qız yazmışdı ki, çox yaxşı rəssamsız. Amma ayıb olsun, mən istərdim yaxşı bir işlə məşğul olasan. Adam baxır ki, bu, nə düşüncə tərzidir?
- Küçədə
maraqlı adam görəndə, rəsmini çəkməyi
təklif eləmisiz?
- Xaricdə
bunu demək olar. Bakıda çətindir.
Bir dəfə Bakıda smit satan kişi
gördüm. Çəkməyi o qədər istədim ki. Amma
bildim ki, desəm, gəlib dayanmayacaq. Bizdə
insanlar çox aqressivdir. Başında
papaq, qolunda səbət, smitlər, üz quruluşu çox
xoşuma gəldi. Dedim, dayı, rəssamam, olar sizin
şəklinizi çəkim? Dedi, 100 manat ver sonra.
- Xaricdə yaşamaq fikriniz var?
- İtaliyada universitetə qəbul olunmuşdum. Çox
şeylər qabağımı kəsdi. Qərarımı
dəyişdim.
- Hansı rəssamları sevirsiz?
- Anri
Matiss, Mone, Mane bir tərəfə, Mikayıl Abdullayev səviyyəsinə
çatmağı çox istərdim. Mənim
üçün dünyanın ən yaxşı rəssamı
Mikayıl Abdullayevdir, o, mənim kumirimdir.
- Monika Beluççiyə
çox oxşayırsız. Sizə
bunu deyəndə qıcıqlanırsız?
- Yox,
qıcıqlanmıram. Monika Beluççi
gözəl qadındır. Sevdiyim
qadındır. Saçım qara olanda daha
çox oxşadırdılar. Mən
özümü o qədər gözəl qadın hesab eləmirəm.
Monika aktrisa kimi sıfırdır. Mən belə
düşünürəm. Çünki
oynaya bilmir, çatdıra bilmir. Üzündə
emosiya yoxdur. Ağlayanda, güləndə
hiss olunmur. Aktrisa emosiyalarından istifadə
eləməlidir ki, qarşısındakını inandıra
bilsin.
Sevda Sultanova
Ekspress.-2014.-16 dekabr.-S.15.