"Mənim
taylarım çoxdan xalq artistidir..."
Səyyad Əlizadə:
"Adımın şou-biznesdə hallanmasını istəmirəm"
Populyar müğənni Səyyad Əlizadə uzun illərdir
ki, xalq, bəstəkar, retro mahnıları oxuyur. Bir vaxtlar ona
populyarlıq gətirən "Bəyaz gecələr"
mahnısı dünyanın 30-a yaxın ölkəsində
oxunur. Müğənni hazırda yeni
mahnılar axtarışındadır.
Həmçinin, sənətçi
telekanallardan birində yeni verliş aparacaq. Bunu Səyyad müəllim bizimlə müsahibəsində
dilə gətirdi.
Mən uşaq olanda...
- Səyyad müəllim,
uşaqlıq illəriniz yaddaşınızda necə
qalıb?
- Uşaqlıq illəri
ömrün ən əziz, yaddaqalan illəridi. Elə bil
dünən idi... Mən uşaq olanda, atam ferma
müdiri işləyirdi Füzuli rayonunun "1 May"
kolxozunda. O vaxt hər yay ferma Batabat yaylaqlarına gedirdi,
biz də 3 ay Batabatda yaşayırdıq. Orda necə gözəl
günlər keçirirdik... Yaxşı
yadımdadır, yaylağa gedəndə, Laçın
rayonundan -Minkənddən keçirdik. Sonra
maşınların təkərinin altına daş qoya-qoya
Sarı yoxuşu zorla qalxırdılar. Əyri dağ,
Turş su... Onun üstünə düşərdik
həmişə. Gül-çiçək
düz qurşağa çıxırdı. Ətrindən
adam məst olurdu. Onda mənim
dörd yaşım var idi. O gözəl təbiət
heç vaxt mənim xəyalımdan çıxmır. Bir də görürdün qara bulud aldı hər
yeri, yaxşı yağış yağdı.
Zorbulağı, "Üzən ada"nı
yaxşı xatırlayıram. Bu yaxınlarda
Naxçıvana Əshabi-kəhfə getmişdim. Qurbanımız var idi, orda kəsdirdik. Allah bütün qurbanları qəbul eləsin.
Sonra Şahbuza Qocalar Evinə getdik. O
qurbanlığı ora apardım. Ordan
Zorbulağa getdik, "Üzən ada"ya baxdım.
Oraları bir də ziyarət elədim...
Məktəb illəri də kino
lenti kimi gözümün qabağındadır....
- Yəqin, məktəb illərindəki
ilk məhəbbətiniz də yadınıza
düşdü...
- Mən elə şeylərdə
bir az qapalı olmuşam. Çünki
ailədə bizi qapalı böyüdüblər. Mən 8-ci sinfi qurtarandan sonra kəndimizi
tanımışam. Həyətdən
çıxmağa, harasa getməyə ixtiyarımız yox
idi. Bir dəfə atamdan icazəsiz böyük
qardaşıma, əmim uşaqlarına qoşulub çaya
çimməyə getmişdim. Amma balaca
olduğum üçün çimə bilmirdim, oturmuşdum
çayın qırağında. Atam gəldi,
böyüklərin paltarlarını yığdı,
özü də kəhər atın üstündə
onları lüt-üryan kəndin ortası ilə evə
apardı. Ona görə də kimisə istəmək
çətin idi...
Düzdü, mənə
6-7-ci sinifdə oxuyanda sevgi məktubları yazan qızlar olub.
Füzuli rayonunun Şıxbaba kəndindəki
orta məktəbin 6-cı sinfində oxuyurdum. Mənimlə bir sinifdə oxuyan qız mənə
"sənə sözüm var" adlı məktub
yazmışdı. Məktubu da kitabın
arasına qoyub balaca qardaşına vermişdi. O da
velosipedlə gəlmişdi. Doğurdan da mən
heç nə başa düşmürdüm. Sonra bir dənə də məktub yazdı. Məzmun
belə idi: axı sənə sözüm var, gəl filan yerə.
Mən də onda qızlardan qaçırdım... Axırda üçüncü
məktubu yazdı: "Ay dilbilməz, mən səni sevirəm".
Mən də ağlaya-ağlaya o məktubu anama
göstərdim. Dedim ki, "qız da adama belə
söz yazar. Gedib onu məktəbdə biabır
edəcəyəm". Anam, məndən böyük
bacım dedilər ki, ayıbdı, adam
qızın sirrini heç kimə verməz. Ondan sonra sakitləşdim...
Mən onuncu sinifdə
oxuyanda da heç kimi istəmirdim. Qarşıma
məqsəd qoymuşdum ki, instituta girməliyəm. İnstitutda da mənə əks cinsin nümayəndələrinin
marağı çox idi.
- Bəs musiqiyə maraq sizdə
hardan yarandı?
- Kəndimizin
ortasında böyük bir reproduktor qoymuşdular. Onun səsi hər yerə yayılırdı.
O radioda eşitdiyim mahnıların
qol-qıçasını sındıra-sındıra
oxuyurdum. Onda hələ 4 yaşım var idi.
Birinci sinifdə isə nəğmə müəllimimiz
mənim yaxşı oxumağımı gördü, məktəbimizdə
balaca ansambl var idi, məni tarçalan Yaşar müəllimin
yanına apardı. Yoxladılar,
gördülər ki, hər şey öz yerindədir. İlk dəfə səhnəyə
çıxdım. Dekabrın 30-u idi, Yeni il
və Novruz konserti keçirilirdi. "Yenilməz
batalyon"dan faytonçunun mahnısını oxudum. Zalda 500 tamaşaçı var idi. O qədər
alqışladılar ki, mahnını bir də oxumalı
oldum...
Beləcə, səhnə
həyatım başladı. Məhsul bayramlarında
oxuyurdum...
- Bəs atanız
oxumağınıza nə deyirdi?
- Atamın özünün
oxumağı, gözəl səsi, gözəl musiqi duyumu
vardı. Mən bir az böyüyəndə
də deyirdi ki, "sən səsini gözləsən, bu sənətin
dalınca getsən, görürəm ki, tanınmış
adam ola bilərsən".
- Bəs Metropolitenə
gəlməyiniz necə oldu? Musiqiyə ara
verdinz?
- Yox, musiqidən bir dəqiqə də
aralanmamışam. Mən müğənni
olmağa əlçatmaz bir zirvə kimi baxırdım.
Çünki səhnədə dəyərli sənətkarları
görürdüm. Fikirləşirdim ki, onlara tay ola bilmərəm. 1977-ci ildə
İnşaat Mühəndisləri İnstitutuna daxil oldum.
İnstitutda "Arzu" Xalq Çalğı
Alətləri Ansamblı var idi. Bu ansamblla mən
"Oxu tar", "İstedadlar axtarırıq",
müsabiqələrinin, "SSRİ-Yunan gəncləri"
Festivalının laureatı oldum...
1988-1990-cı illərdə
isə Konservatoriyanın vokal şöbəsində musiqi təhsili
aldım. Mənim ixtisasım isə
körpü-tunel mühəndisi idi. İnstitutu
qurtaranda, məni Kiyev şəhərinə Metrotikinti İdarəsinə
növbə rəisi göndərdilər. Orda bir az işlədim, gördüm ki, musiqisiz
yaşaya bilmirəm. Bakıya qayıtdım.
1984-cü ildən 1994-cü ilə qədər
Metrotikinti İdarəsində işləməyə
başladım. Sonra SSRİ
dağıldı, sənaye, tikinti dayandı. Amma mən
bu müddət ərzində musiqidən heç vaxt
aralanmadım...
""Bəyaz gecələr"
mənim
yaşantılarımdı..."
- "Bəyaz gecələr"
ansamblı necə yarandı?
- Mən təsniflər, xalq
mahnıları oxuyurdum. Baxdım ki, bu yolla istədiyim səviyyəyə
qalxa bilməyəcəyəm, tanınmış bəstəkar
Cabbar Musayevlə iş birliyi qurdum. Yeni
mahnılar üzərində çalışdıq. Şeirləri mən tapırdım, o da bəstələyirdi.
1993-cü ildən bu işə başladıq ansamblla.
Mən həmişə Niyaməddin Musayevin
fanatı olmuşam. Onun mahnılarına,
janrına uyğun, amma yeni yol alındı. 1994-də İstanbulda "Gözlə, gələcəyəm"
albomum çıxdı. Sonra ordan "Bəyaz
gecələr" mahnısı sevildi. Ansamblın
adı əvvəl "Bəyaz gecələr" deyildi.
"Bəyaz gecələr" mahnısı
populyarlaşandan sonra bu adı ansamblımıza verdik.
- Razısınızmı ki,
"Bəyaz gecələr"lə
populyarlaşdınız?
- Mənim albomumdan sonra Cabbar Musayev
bir müğənni ilə iki il bir albomun
üstündə işlədilər. Deyirdi ki,
bu albom böyük bir partlayış olacaq. Amma heç səs də çıxmadı. Mənim albomum isə 4-5 aya hazır oldu və kifayət
qədər sevildi.
"Bəyaz gecələr"
mənim yaşantılarımdır.
Görüşdüm yarımla
bulaq başında,
Ulduzlu gecədə, ay
işığında, - bu, bir başa mənim həyatımdan
götürülüb. Sevdiyim qızla
görüşüm orda əks olunub.
1987-ci ildə "Bəyaz
gecələr"ə qədər "Təbrizim" albomu
buraxmışdıq. "Təbrizim"
müəyyən qədər mənə populyarlıq gətirmişdi.
Amma "Bəyaz gecələr" elə bir səs-səda
doğurdu ki, nəinki Azərbaycanda, dünyanın 30-dan
çox ölkəsində onu oxuyurlar...
- Deyirsiniz ki, sevdiyiniz insanla ailə
qurmusunuz. Bəs, ailə qurmağınız necə
oldu?
- Mən atamı tez itirdim -15
yaşında. Anam çox çətinliklə
təkcə 7 uşaq böyüdüb. Bir gün dedi
ki, "sənin evlənmək vaxtındı". Mən də öz-özümə
düşünürdüm ki, sevməsən nə təhər
evlənmək olar? Nəsə, çox namizədlər
dedilər... Axırı, anam dedi ki, bizim qonşu kənddən
bir ailənin qızı var, Naxçıvanda institutda oxuyur
mühasibat ixtisası üzrə. Mən o
qıza zəng elədim, danışdım. O da ordan
dedi ki, "siz kimsiniz ki, mənə zəng
eləmisiniz?" Bu da mənə çox pis təsir
elədi. Bir naxçıvanlı dostum var
idi. Onu da götürüb
Naxçıvana getdim. Çağırtdırdım o
qızı dedim ki, "səni tanımıram, tanımaq da istəmirəm. Anam deyib,
mən də anamın sözünü yerə
salmamışam. Gəlirsən gəl, gəlmirsən
də gəlmə. Sən kimsən
ki?" Bu qız da başını
salıb aşağı heç dinmir. Dostum dedi ki,
"utanmırsan, nə istəyirsən
camaatın qızından?" Bu qızın
dinməməyi mənim xoşuma gəldi. Başını qaldırıb mənə bir kəlmə
söz demədi. Sonra söhbət əsnasında
gördüm ki, anam düz deyir. Beləcə, sevgi
yarandı...
İndi gənclərə
də deyirəm ki, ata-ananın sözünə baxmaq
lazımdır. Hər-halda, ata-ana
düzgün seçim edir.
- Əsəbi olduğunuzu deyirlər...
- İndi əsəbi
olmayan var? Bax, bu günlərdə çəkilişə
getmişik. Çəkilişdən
çıxanda görürük ki, bizim saz çalanın,
bir də zərb alətlərində çalanın
maşını yoxdu. İkisini də
götürüb aparıblar. Əsəbdən adam dəli olur. Mən çəkilişi
yarımçıq qoyub maşınların dalınca getmişəm...
Belə olmaz axı. Bəs bu adam maşını harda saxlasın? Bu
nüanslara görə deyirəm ki, əsəb hər yerdə
var...
"Ömrümdə
nə içki
içmişəm, nə
siqaret çəkmişəm..."
- "Metropoliten"
mahnınızı "Qanqnam stayl"a sintez etmişdilər.
Bunun axırı necə oldu?
- İndiki bəzi gənclərdə
böyüyə qarşı hörmət-izzət yoxdur.
Mən başa düşmürəm ki, onlar
hansı ailədə, nə cür tərbiyə alırlar.
İnsan başqasının əməyinə nətəhər
o cür yanaşa bilər? Mən
"Metrotikinti"də işləmişəm. O
kollektiv mənə doğmadır. Mahnını
onların 45 illiyinə hədiyyə eləmişəm.
Arada iddia ərizəsi də
hazırlamışdım, məhkəməyə vermək
istəyirdim. Sonra fikirləşdim ki,
lazım deyil. Elə də qaldı.
Ona başa salmağa çalışdım ki, adam yekəbaş olmaz.
- Metrodan istifadə edirsiniz?
- Camaat arasında olmaq xoşuma gəlir.
Amma o diqqət ki var, məni qoymur metrodan istifadə
etməyə. Barmaqla göstərirlər
ki, bu filankəsdir. Ancaq metroda klip çəklişində
-2011-ci ildə olmuşam.
Azərbaycan xalqı
mənim üçün dünyada birinci xalqdı. Hər şeyinə görə. Mən
xalqımı, Vətənimi, dövlətimizi, dövlətçiliyimizi
çox sevirəm. Elə sözdə yox,
əməlimdə də. Hər il
iki dəfə Yeni Azərbaycan Partiyasının Yasamal Rayon Təşkilatının
üzvləri ilə döyüş bölgələrində
əsgərlərimizin qarşısında konsert veririk. Bakıda, başqa rayonlarda da konsert proqramları ilə
çıxış edirik. Bunu
özümə borc bilirəm. Biz də Vətənə
belə xidmət edirik.
- Şou-biznesdəki
qalmaqallara necə baxırsınız?
- Mən şou-biznesdə
adımın hallanmasını istəmirəm. Mən sənət
aləminə can atıram. Bir də, çox
heyfsilənirəm ki, özü bəlli olmayan biri sənət
adamlarını dalaşdırır. Bu
biabırçılıqdır. Buna yol
verməyin. O gün Canəli Əkbərovla Firuzə
İbadovanın öpüşən zaman çəkilən
şəklini sayta qoyublar. Onların ikisi də
Azərbaycanın böyük sənətkarıdı.
Sayta belə bir cümlə yazdım: "Siz xalqın bu
böyük sənətkarlarını məsxərəyə
qoymaqla nə demək istəyirsiniz? Nə var
burda bəyəm?"
Xalqın sənətkarlarını
bəzi adamlar məsxərəyə qoymağa
çalışırlar. Bu da onların mənəviyyatsızlığından
xəbər verir. Amma sənətkar da ona gərək
yol verməsin...
- Siz özünüzü
şou-biznesdə görmürsünüz?
- Şou, biznes
-bunların heç birinin sənətə dəxli yoxdu.
Şou sirkdədi, biznes də bazardı...
Elə müğənni
var ki, gündəmdə qalmaq üçün
şalvarını çıxarıb şəhərdə gəzər.
Buna gedirlər. Bunun sənətə
dəxli yoxdur. Bunlar başqa-başqa
şeylərdi. Nəticədə bizim gənclər
bundan zərbə alırlar. Fikirləşirlər
ki, bu, sənətkardı. Bunu da televiziya
tez-tez verirsə, deməli, qəbulolunandı. Və gənclər başlayır bu yolu getməyə
-cızığından çıxmağa. Mənəviyyatımız üzü pozulmağa
doğru gedir. Xalqın sevgisindən
sui-istifadə edənlər çoxdur. Xalqın
sevgisinə sevgi ilə cavab vermək lazımdır. Mən
dəfələrlə elə iyrənc səhnələr
görmüşəm ki...
Mən hər zaman
musiqidə axtarışdayam. Musiqidə
yeniliklər eləmək istəyirəm. Telekanallarda
gedən üzdəniraq verilişlərə qarşı bir
proyekt hazırlamışam. Bu proyekt
"Sevilən duet" adlanır. Aparıcı
özüm olacağam...
Azərbaycanda gedən
inkişaf, siyasi sabitlik göz önündədir. Bütün ətraf ölkələrə
baxırsan, aləm qarşıb bir-birinə. Oğum Atabəy deyir ki, "ata, nə yaxşı
burda yaşayırıq. Hər yeri
dağıdırlar, adamları öldürürlər, amma
bizdə belə şeylər yoxdur". 10 yaşın
içində olan uşaq bunu uşaqlığı ilə
düşünür...
- Yeri gəlmişkən,
oğlunuzun musiqiçi olmaq fikri varmı?
- Oğlum musiqiyə həvəs
göstərir. Amma mən ona yaxşı təhsil
verirəm. O, riyazi elmlərə çox meyllidir. Mənim mahnılarımı çox bəyənir.
"Bəyaz gecələr"i oxuyur.
Mən bu sənətin
o qədər fanatıyam ki, yayda çəkmədə gəzmişəm,
özümə ayaqqabı almamışam. Belə
vaxtlarım olub... Kirayədə qalırdım.
Bir də görürdün ki, altıaylıq
kirayə pulunu bir musiqi işinə verirdim. Mən musiqini bu qədər sevmişəm. Bu Yaradıcılıq Mərkəzini
yaratmağım böyük işdir. Bura
çəkdiyim xərcə mən indi böyük bir villa
tikdirərdim. Mən burda məşqlərimi edirəm...
- Duet oxumaq fikriniz varmı?
- Mən Könül Kərimova,
Rahidə Baxışova ilə oxumuşam. Mətanət
İsgəndərli, Mənzurə Musayeva və Türkanə
Həsənova ilə bir albom buraxmışıq. Yeni duet üçün axtarışdayam. Səs uyğun gəlməlidir. Amma
proqram hazırdır.
- Hazırda hansısa mahnı
üzərində işləyirsiniz?
- Hazırda müəyyən
mahnılar üzərində işləyirik. Türkiyədən
aranjmançı dəvət etmişik - Birhan Bira. Onunla yeni mahnılar üzərində işləyirik.
- Sizcə, fəxri ad
almağınız gecikmir?
- Vallah mən heç nə
düşünməmişəm. Başımı
aşağı salıb musiqimizə, dövlətimizə
xidmət edirəm. Nə vaxt məsləhət
olacaq, onda da alacağam. Bu xidmətləri
mən özümə borc bilirəm. Amma
o da var ki, mənim taylarım çoxdan xalq artistidir. Müəyyən yerlərdə adamdan soruşurlar
ki, "nə əcəb indiyə qədər fəxri ad
almamısınız?" Əlbəttə,
bu, adama çox pis təsir edir. Amma mənim əlimdə
deyil axı...
2008-ci ildən Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyinə müraciət etmişəm. Mənim
dövlətimizin, xalqımızın qarşısında
alnım açıqdır...
- Səhhətinizdə problem
olduğunu eşitdik...
- Ömrümdə nə içki
içmişəm, nə siqaret çəkmişəm. Pivənin dadını bilmirəm. Allaha şükür, idmanla da məşğul
oluram. Futboldan, güləşdən
birinci dərəcəm var. Hazırda hərdən futbol
oynayıram, gimnastika ilə məşğul oluram.
- Yəqin ki, Dünya
Çempionatını da izləyirsiniz...
- Futblu çox sevirəm. Gecələr yuxusuz qalıram. Çempionat
başlayandan, normal yatdığım olmayıb. Gözəl futbolu seyr eləməyi sevirəm,
xüsusi zövq alıram. Komanda olaraq
Almaniya yığmasının oyun tərzindən xoşum gəlir.
Düşünürəm ki, onlar
çempionluğa layiq komandalardan biridir. Hollandiyadan
da xoşum gəlir. Bir də Meksika
yığmasının qapıçısını bəyənirəm...
Namiq MƏMMƏDLİ
Ekspress.-2014.-
28-30 iyun.- S.20.