"Heç
nəyə həvəsim qalmadı..."
Səfurə İbrahimova: "Elə
günlər olur ki, heç kimin üzünə baxmaq istəmirəm"
Çoxdandı görünməyən, səsi-sorağı gəlməyən böyük sənətkarlarımızdan biri də xalq artisti Səfurə İbrahimovadır. Sevimli aktrisamız uzun müddətdir mətbuatdan, televiziyadan da uzaq durur. Amma buna tutarlı səbəb göstərmir. Bu üzdən də onun, sadəcə, küsdüyünü düşünmək olar. Niyəsini, nədənini isə ancaq özü bilir...
Nəhayət, "milli.az"a müsahibə verən Səfurə xanım üstüörtülü də olsa, bəzi məqamlara aydınlıq gətirib.
- Səfurə xanım, özünüzü necə hiss edirsiz?
- Birmənalı "əla" və yaxud "pis" desəm, olmaz. O baxır, əhval-ruhiyyəyə. Elə gün olur, özümü yaxşı hiss edirəm, o gün mənim üçün, əlbəttə ki, yaxşı olur, gözəl olur. Hara baxıramsa, bir gözəllik görürəm, işıq görürəm, sevinc axtarıb tapıram. Amma elə günlər olur ki, qapını açıb, heç kimin üzünə belə baxmaq istəmirəm. Elə qapının arxasından "nə lazımdır" soruşuram. Yəni, o dərəcədə birdən-birə əhvalım xarab olur. İnsanam da... Yaxşı da oluram, pis də...
- Uzun müddətdir efirdən, mətbuatdan uzaqsız?
- Çoxdur, bəlkə də...
- Axırıncı dəfə nə vaxt müsahibə vermisiz?
- İki il olar.
Bəlkə də çox... Axırıncı dəfə bir
qız gəlmişdi.
Şəkillərimlə bərabər, maraqlı
bir müsahibə hazırladı. Çox yaxşı
yazmışdı.
- Bəs səbəb? Teatrdan uzaqlaşmaq bir yana, hər
kəsdən, hətta
mətbuatdan belə uzaq durursunuz...
- Səbəb deyəndə ki, mən əsas bir şeyi səbəb
göstərmək istəmirəm.
Siz yaxşı bilirsiz ki, mən teatra
oxuya-oxuya dəvət
olundum. O kollektivdə
yetişdim. O kollektivə
elə doğmalaşmışdım
ki, elə bilirdim, bunların hər biri ailəmin
üzvüdür. Birdən-birə fasiləsiz, bir-birinin ardınca dünyalarını
dəyişdilər. Bu
mənə həddindən
artıq pis təsir etdi. Heç nəyə həvəsim qalmadı. Hansı tərəfə fırlandım -görmürəm,
yoxdurlar. Filankəs
yox, filankəs yox... Hansı ki, onlar mənim anamı, nənəmi oynayıblar.
Mən Hökumə xanımla oynamışam. Çox ciddi
xanım idi. Sözü belə rolda otuzdururdu. Fatma Qədri bir
tamaşada anamı, bir tamaşada nənəmi oynayırdı.
Qrimi o mənə öyrətdi... Mən gördüm ki,
ətrafım boşdur.
Kimlə oynayacaqdım
ki?..
Axı bir-birimizi səhnədə
o hisslərə çağırıb,
coşdururduq. Bilirdik ki,
tamaşanın hansı
yerində bir-birimizə
necə stimul verə bilərik, rolları tamamlayıb, uyğunlaşa bilirdik.
- Sonuncu oynadığınız rol
hansı olmuşdu?
- 2005-ci ilin sentyabrında teatr mövsümü açılırdı.
"Hökmdar və qızı" tamaşasında hökmdarın
arvadı rolunu oynadım və səhəri işdən çıxdım. Buraxmaq istəmirdilər
məni. Amma mən qəti qərara gəldimsə, fikrimdən döndərə
bilməzlər, gərək
onu edəm!
- Bəs sonuncu filminiz hansı olub?
- Səhv etmirəmsə, 1990-cı illərin
əvvəlləri olardı.
Hamlet Xanızadə ilə "Şəhərin
yay günləri"
fimində çəkildim.
- Nəzərə
alsaq ki, 1990-cı ilin fevralında Hamlet Xanızadə vəfat edib, deməli, film təxminən 1-2 il əvvəl çəkilmiş olardı...
- 1988-1989-cu illər
olardı. Bilirsiz, mən Hamletlə radioda 2 veriliş aparırdım: "Molla Nəsrəddin" və
"Sözün düzü".
Axırıncı dəfə ölməmişdən
10-15 gün qabaq görüşdük. Qaçaraq radioya
gəldi. Gözləri sapsarı, çox qorxunc, yorğun sifəti var idi. Dedim, "Hamlet, haradan gəlirsən?"
Dedi: "Axşam filmi səsləndirmişəm,
tamaşa oynamışam,
filmi "ukladka" eləmişik..." Mən
də dedim ki, "deməli, iki gündür yatmırsan?! Sən bir güzgüdə
özünə baxmısan?
Bilirsənmi nə haldasan?
Get dincəl!" Uşaq kimi
danladım onu. Cavabında dedi ki, "bilirsən ki, mən
teatrla yaşayıram.
Olmur axı bu cür işləri
əldən buraxım..."
Mən də ona "sən özünə baxmalısan. Yoxsa bu qədər rolları, özü də baş rolları kim
oynayacaq" dedim.
- Gənclərlə
filmə çəkilərsiz?
Bunu həm də təklif kimi qəbul edə bilərsiniz. Ssenarimizi
bəyənsəniz əgər...
- Mənə bir ssenari veriblər.
Amma çox zəifdir. Bir obraz xoşuma gəlir, amma ssenari, yenə deyirəm, çox zəifdir.
- Xalq artisti yox, xalqın
artisti olaraq gənclərlə teatrda,
kinoda bircə cümlə ilə yenidən tamaşaçı
qarşısına çıxmaq
istəməzdinizmi? Yəni, bu
qədərmi incimisiz
hər kəsdən və ya hər
şeydən?
- (Gülür)
Mən qabaqcadan söz verməyi xoşlamıram. Söz verdimsə,
gərək onu edəm.
- Artıq səhnəmizdə sözünü
demiş sənətkarlar
çox azdır. Gənclik hələ onların yerini ala bilmir. Axı, yeni gələn nəslin sizin kimi sənətkarın
məsləhətlərinə ehtiyacı var...
- Ola bilməz ki, bizim səhnəmiz
boş qalsın. Yeni nəsil gəlir. Onlar bizim yerimizi tutacaqlar. İstedadlı gələcəyimiz var, buna inanıram.
- Sizin sənətlə, demək
olar ki, uşaqlıqdan maraqlanmışam.
Şəxsən inanmağım
gəlmirdi ki, sizi görə bilərəm, amma hal-hazırda üzbəüz
dayanıb sizdən müsahibə alıram...
- Niyə? Demişdilər ki, "ölüb"
o aktrisa? Bilirsiz, o qızlar
mənim haqqımda olan məqalənin başlığında yazmışdılar
ki, "Dəfələrlə
öz ölüm xəbərini eşidən
aktrisanın deməyə
sözü var!"
Daha sonra isə mənimlə olan söhbətlərini yazmışdılar.
- Mənə hətta o qədər demişdilər ki, "getmə, səni qəbul etməyəcək..."
- Onu düz deyirlər. Həqiqət var. Gəlirlər, qapını döyürlər. Açmıram. Çox vaxt cavab da vermirəm. Hətta ötən il Moskvadan gəlmişdilər. Açmadım. Bilirsiz, min cür insan var. Fırıldaqçılar var. Ona görə açmıram...
Ekspress.-2014.- 6 noyabr.- S.23.