Onu kim unudar...
Əziz və unudulmaz Müşfiq Səfiyevin xatirəsinə
Bu yazını Müşfiq müəllimin qırx mərasimi üçün yazmaq istəmədim. İtirdikdən sonra hər gün andığım, mənalı baxışları, yumşaq təbəssümlü çöhrəsi gözümün önündən çəkilməyən əziz dostum və qardaşımı sadəcə hüzn günü münasibəti ilə anmaq, yada salmaq içimi göynədirdi.
Onun barəsində keçmiş zamanda yazmaq çətindir, ürəyim gəlmir, aciz qalırım. İndi də bu sətirləri yazarkən, onun siması canlanır, sanki, onun həlim, azacıq eyhamlı səsini eşidirəm...
Amansız itkiyə, dözülməz acıya, qəfil gedişə necə sarsılmayasan?!.
Bu itki, onun ağrısı-acısı hələ çox içimizi yandırıb-yaxacaq, ürəyimizi sızladacaq. Bu ölümə hələ də özümü nə inandıra bilir, nə də barışa bilirəm. Nə qara çərşənbə günü - fevralın 25-də acı xəbəri eşidib şoka düşdükdə, nə də Xocalı faciəsinin ildönümü günündə onu son mənzilə yola salanda buna inana bildim. Ağlım kəsdirmir, ürəyim üzülür, göz gördüyünə inanmırdı - onu necə torpağa tapşırmaq olar?!.
DAĞ kimi insandı - arxamız idi, QIZIL kimi insandı - gözəl, nəcib, kövrək qəlbli...
İtirdik, hamımızı qəfil tərk etdi... Səfiyevlər ocağına dağ çəkdi, onu qardaşdan da əziz sayan dostlarını, yaxınlarını, məsləkdaşlarını gözüyaşlı qoyub getdi...
Elə insanlar, yaxınlar və tanıdıqların olur ki, onların dünyasını dəyişməsi səni müəyyən müddətə kədərə, matəmə salır. Amma Müşfiq müəllimin bizləri vaxtsız tərk etməsi amansız, sarsıdıcı oldu. Ürək parçalayan müsibət oldu. Azərbaycan miqyasında tanınmış ziyalılarımızdan olan Müşfiq Səfiyevin bu fani dünyaya gözlərini yumması yalnız Səfiyevlər ailəsini, əzizlərini, doğmalarını, yaxınlarını deyil, çoxlarını yandırıb-yaxdı, ürəkləri yaraladı...
Ağrımız hələ də istidir, amma çətin ki, soyusun. Elə bir insanı itirdik ki, onun yarası keçməz, unudulmaz, ürəkdə qaysaq bağlar...
Ağlarsa analar ağlar,
Gerisi yalan ağlar...
Kim Göyərçin ananı ovundura bilər, ana ürəyi sevimli oğlunun itkisinə necə dözsün?
Sevimli şairimiz Əli Vəkil - Göyçə
nisgili, ağrısı
içində qovrulan
ağsaqqal ziyalımız
bu faciəyə, Müşfiq kimi oğlun itkisinə necə tab gətirsin? Min bir məhrumiyyətlərlə,
çətinliklərlə özünə ad-san qazanan,
Vətən üçün
üç oğul böyüdən şair bu ağrı ilə necə yaşasın?!.
Yeganə təsəllimiz odur
ki, Müşfiq müəllim xatirələrimizdə
özünü yaşada
biləcək, yaddaşımıza
iz qoyacaq bir şəxsiyyət idi. Əli müəllim Vətən
üçün vətənpərvər,
millətsevər, xeyirxah,
alicənab, təmiz qəlbli, vəfalı bir oğlu yetişdirmişdi...
50 yaşı
fevralın 11-də tamam
olmuşdu. Artıq onu
itirməyimizin 50-ci günü
yaxınlaşır. Bu
günlərin o tayında
Müşfiq müəllim
vardı. Bu günlər
nə qədər sürətlə keçdi...
"Ekspress"
qəzetinin arxivində
Müşfiq müəllimin
öz əli yazdığı tərcümeyi-halını
tapdım. Onu təqdim etmək istəyirəm: "Mən
Səfiyev Müşfiq
Əli oğlu 1965-ci il fevralın
11-də İrəvan şəhərində
ziyalı ailəsində
anadan olmuşam.
1971-ci ildə İrəvan
şəhər M.F.Axundov
adına orta məktəbin 1-ci sinifinə daxil olunmuşam. Valideynlərimin İrəvandan Bakıya
köçməsi ilə
əlaqədar 1972-ci ildə
Bakı şəhər
39 saylı orta məktəbinin 2-ci sinfinə
daxil olmuş və 1981-ci ildə həmin orta məktəbi fərqlənmə
diplomu ilə bitirmişəm.
1981-ci ildə Azərbaycan Dövlət Neft Akademiyasının neft-mexanika
fakültəsinə qəbul
olunmuş və 1986-cı
ildə həmin fakültəni bitirmişəm.
1986-1989-cu illərdə
Səttərxan adına Maşınqayırma
zavodunda sex ustası, daha sonra ekspert
sahəsinin rəisi vəzifəsində çalışmışam.
1989-1995-ci illərdə Azərbaycanda və Rusiyada biznes fəaliyyəti ilə məşğul olmuşam.
1995-ci ildən indiyədək
"Ekspress" qəzetinin
və "Ekspress-Servis"
mətbəəsinin təsisçisiyəm.
Evliyəm. İki oğlum
var..."
Ailəsinə, ata-anasına, qardaşlarına,
yaxınlarına və
dostlarına böyük
dəyər verən insandı. Bu dəyərlər onun üçün önəmli
idi, onlar üçün həyatını
qurban verməyə hazır idi.
Gözəl bir ailə başçısı olan
Müşfiq müəllim
canı-gözü kimi
sevdiyi iki oğlunu xalqımızın
yüksək mənəviyyatına,
adət-ənənələrinə, tarixinə, dilinə sevgi və ehtiramla
yanaşan övladlar kimi yetişdirirdi.
Zira Müşfiq Səfiyevin
özü də Əli müəllimin ailəsində belə yetişmişdi. Əmək
fəaliyyətinə sex ustası
kimi başlayaraq nəhayətdə, ölkə
miqyasında tanınan
bir ziyalı şəxs və iş adamı olmuşdu. O, milli-mənəvi
dəyərləri biznes
maraqlarından üstün
tutan iş adamlarımızdan idi. Milli ruhlu, vətənpərvər
olan kəs başqa cür ola da bilməzdi...
Müşfiq Əli oğlu
Səfiyev "Ekspress"in
təsisçisi, indisə
əbədi qurucusu kimi yalnız və sadəcə rəhbər deyildi, doğma və yaxın bir insandı - dostumuz idi, qardaşımız idi, himayədarımız
idi.
Əfsuslar olsun ki,
"Ekspress" 20 yaşında
öz Müşfiq müəllimini itirdi.
O, səmimi idi, təmənnasızdı, qəzet
sahibi kimi yalnız və yalnız milli dəyərləri, dövlətçilik
maraqlarını üstün
tutan himayəçimiz
idi. Redaksiyamızda hamımıza həyan
olur, dərdlərimizi
eşidir, problemlərimizi
həll edirdi. Biz çətin anlarda
belə nə maddi, nə mənəvi sıxıntılar
yaşadıq.
Redaksiyamızın bütün əməkdaşlarının
sevincində və kədərində, xeyir-şərində
yaxından iştirak edərdi. Bütünlükdə yalnız biz deyil,
çox sayda media təmsilçisi də Müşfiq müəllimdən
nə umdusa, heç biri rədd cavabı eşitmədi. Jurnalistlər ona hörmət və izzətlə yanaşardılar. Müxtəlif tədbirlərdə baş
redaktorlar öncə məndən Müşfiq
müəllimi soruşardılar.
Ona qarşı xüsusi sevgi və ehtiramları
vardı, dəfələrlə
onunla xarici səfərlərdə yol
yoldaşı olmuşdular.
Müşfiq müəllim sözünə
sadiq, sözü düz bir adamdı.
Əliaçıq, səxavətli və
bacardığından da
artıq xeyirxahlıq
edən bir şəxsiyyətdi. Bu onun həyat prinsipi idi. Belə nurlu, işıqlı insanlar az-az rast gəlinir. Müşfiq
müəllim mənən
və ruhən əvəzolunmazdı. Belə
dəyərli insanların
yeri doldurulmur...
Çox saf, çox
nəcib, şəffaf,
ürəyi təmiz və səmimi idi, müxtəlif tədbirlərdə, məclislərdə
olmağı sevərdi
və bu zaman öz söz-söhbəti
ilə həmişə
seçilərdi. Nikbindi, zarafatcıldı,
qanı qara olanda belə heç büruzə verməzdi. İnsanlara sevinc bəxş
etmək, onları sevindirmək istərdi.
Mən onun üzündə
həmişə təbəssüm
gördüm. Hətta çox
zamanlar qəzetlə bağlı iradları olanda nöqsanlarımızı
yumşaq dillə ifadə edir, yüngül eyhamla kifayətlənirdi. Mən heç
zaman onun səsini ucaltdığını
görmədim, ondan məzəmmət eşitmədim.
Bu onun
yüksək mənəviyyat,
mədəniyyət sahibi
olmasından irəli gəlirdi.
Həyəcan yaratmağa deyil,
problemləri həll etməyə çalışardı.
Bununla yanaşı,
iş həyatında
prinsipial adamdı, ədalətsizliyi, başdansovdu
işi sevməzdi, bu zaman sərtləşə
bilirdi. Lakin bu sərtlik
uzun sürməzdi, çünki Müşfiq
müəllim xasiyyətcə
çox mülayim idi.
Tez-tez zəngləşərdik, vaxtaşırı həftə
sonlarında bir yerdə olardıq. Bəzən harasa səfərdən Bakıya qayıdanda "gəl görüşək",
- deyə telefon açardı. İşdən, olandan-keçəndən danışardıq.
Bəzən hansısa mövzuda
polemika düşərdi.
Müşfiq müəllim geniş
dünyagörüşü sahibi idi. Çox bilgili, intellektual səviyyəsi yüksək
idi. Ölkə həyatından tutmuş,
beynəlxalq hadisələrə,
biznes dünyasında
baş verənlərədək
hər şeydən xəbərdar olurdu və ən əsası, öz mövqeyi, baxışı
vardı. İdmandan da
danışardıq, elmdən,
ədəbiyyatdan da.
Şair ailəsində dünyaya göz açdığı
üçün sənətə,
sənət adamlarına
xüsusi maraq və sevgisi vardı.
Yüksək bədii zövqü
vardı. Təsadüfi
deyil ki, Yazıçılar Birliyinin
"Natəvan" klubunda
tanınmış şairimiz
Əli Vəkilin 75 illik yubileyi qeyd edilərkən atasının yaradıcılığı
ilə bağlı maraqlı çıxış
etmişdi...
O mənim üçün çox əziz idi, qardaş idi. Şəxsən həyatımın ən çətin məqamlarında Müşfiq
müəllim mənə
həmişə dayaq
olub. Xeyir işdə və
şərdə tək
buraxmazdı. İndiyədək
şəxsi həyatımda
və işimdə
nail olduqlarıma görə
özümü Müşfiq
müəllimə borclu
sayıram. Bəlkə də doğma
qardaşları üçün
etmədiyi yaxşılıqları
bu sətirlərin müəllifi üçün
edib. Ona minnətdarlığım sonsuzdur!
Sən Müşfiqin yanında,
qalginən
sənə qurban,
İstəsən
bu canımı,
alginən
sənə qurban...
Mikayıl Müşfiqin "Sənə
qurban" şeirini və bu şeirə
yazılmış mahnını
çox sevirdi.
Bu misralar bizə indi daha çox
onu xatırladacaq...
Müşfiq müəllimi, bu
gözəl insanı
unutmaq mümkün deyil, imkansızdır.
Uca mənəviyyata sahib dostum
və qardaşımın
xatirəsi, şübhəsiz
ki, yalnız bəndənizin deyil, çoxlarının, olduqca
çox insanın ruhuna işləyib və qəlbindədir.
Və orada əbədi olaraq yaşayacaqdır.
Allah sənə
qəni-qəni rəhmət
eləsin, torpağın
bol olsun, Müşfiq müəllim!
Qəzənfər
Həmidoğlu
Ekspress.-2015.- 11-13 aprel- S.12.