Fərizə-İlham dastanı (poema)

Ölüm sevinməsin qoy!.. Ömrünü vermir bada,

El qədrini canından daha əziz bilənlər.

Şirin bir xatirətək qalacaqdır dünyada,

Sevərək yaşayanlar, sevilərək ölənlər...

Səməd Vurğun

Daş-qaşa, sərvətə, vara satmazlar,

Qəlbdə yaşadarlar, amma atmazlar,

Ülvidir, alidir, haram qatmazlar,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Sevib-sevilibdir bəşər övladı,

Ülfət doğma edir dünənki yadı,

Bütün insanların qolu, qanadı,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Könüldən sevənlər xoşbəxt, bəxtiyar,

Hər aşiqin öz istəyi, bəxti var,

Onu anlamayan xar olacaq, xar,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Məcnunu, Leylini yaradan odur,

Əsliyə, Kərəmə, yara dan odur,

Damarda dövr edən, axan qan odur,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Heç kimsə etməsin xəyanət ona,

Həmişə bəsləsin xoş niyyət ona,

Daim sadiq qalıb hər millət ona,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Hər insan övladı onun məhsulu,

Adəm babamızdan başlayıb yolu,

Qədimdən qədimdi, uludan ulu,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

Sevən aşiq düz ilqarın vurğunu,

Vəfanın, ismətin, arın vurğunu,

Təmiz eşqin, sadiq yarın vurğunu,

Hamıya gərəkdir halal məhəbbət.

***

Martın səkkizindən toy gününədək,

Yüz on beş gün ötdü həyəcan dolu.

Hər dəfə həsrətdən dil açdı ürək,

Dağüstü parkaydı görüşün yolu.

Nağıl idi bu gənclərin görüşü,

Baş mövzuydu təmiz sevgi, insanlıq.

Müəmmadı kainatın gərdişi,

Ömrün yazı cavanlıqdı, cavanlıq.

Gələcəkdən söz saldılar yüz kərə,

Ata, ana olmaq qismət deyilmiş.

Zirvələrə ucaldılar yüz kərə,

Xəyal imiş, yox, həqiqət deyilmiş.

Hər ikisi bir-birinə yaraşan,

Qız ağıllı, ləyaqətli, ismətli.

Artıq-əskik danışmazdı heç zaman,

İlham cəsur, mərifətli, qeyrətli.

Fərizə gözəldi, qohumcanlıydı,

Böyüyün-kiçiyin yerini bilən.

Eşqə sadiq idi, istiqanlıydı,

Yaxşılıq olardı əlindən gələn.

Qanacağı, insanlığı, biliyi,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Evdə davranışı, şux gözəlliyi,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Qaynananı ana bilib saymağı,

Mətləbini işarədən duymağı,

Ad verəydik "gəlinlərin qaymağı",

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Qeyb olmuşdu çox ağrısı-acısı,

Daha onun yox ağrısı-acısı,

Göz bəbəyi -İlhamın üç bacısı,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

İlhamına ürəkdən can deməsi,

"Yaşamaram sənsiz bir an" deməsi,

"Ayırmasın bizi dövran" deməsi,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Gülbənizi sevib əzizləməsi,

Elxana "bacınam", "qardaş" deməsi,

Hörmət ilə dindirərdi hər kəsi,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Qaynananın qulluğunda durması,

Hər an "sənə nə lazımdır" sorması,

Uf deyəndə sinəsinə vurması,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Çoban ata çox razıydı, çox ondan,

Bağda ana unutmurdu bircə an,

Qardaşı Vaqif də sevirdi yaman,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Sədaqət də qardaşının arvadı,

Hörmətlə-izzətlə çəkdi bu adı,

Sirr sözünü heç vaxt ondan danmadı,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

Böyüyün sözünü eşitməsi də,

Üzü şəhidliyə yol getməsi də,

İlhamsız özünə qəsd etməsi də,

Möcüzəydi, möcüzəydi, möcüzə.

***

Toya qədər neçə yol,

Görüşdülər, kim bilir.

Onlar haqq dünyasında,

Haqdan bir səda gəlir.

Hər gələndə İlhamın,

Şeiri - töhfəsi olub.

İlahi məhəbbətin,

Qüdrətindən doğulub.

Görüşlərdən on beşi,

Bu gün mənə əyandı.

Eşqin cüt fədaisi,

Göz önündə dayandı.

İlhamın əlində gül,

Qəlbində şeiri gəlib.

Nəğmələri dastana,

Salmağın yeri gəlib.

Onlar Dağüstü parkdan,

Bakını seyr edirlər.

Qulaq asır Fərizə,

Dillənir sabahkı Ər:

Gəl, "Fərizə" adında,

Bu şeirimi dinlə bir.

Onu İlham söyləsin,

Eşidək səninlə bir.

Elə təkcə o qalıb,

Adıma qoşma nədir?

Xəbər tutan deyər ki,

Dəlidir, divanədir.

Sən dünyaya gələn zaman,

Fərəhləndi atan, anan,

Hamı dedi bir ağızdan:

Kədərlənmə, gül, Fərizə.

Şirin arzudan doğuldun,

Gözəl oldun, göyçək oldun,

İllər keçdi yaşa doldun,

Qəlbdən sev, sevil, Fərizə.

Timsalısan ülviyyətin,

Təmiz eşqin, məhəbbətin,

Hasil oldu saf niyyətin,

Qədrini sən bil, Fərizə.

Boy atdıqca gül tək açdın,

Təzə-tərsən ətir saçdın,

Xəyanətdən uzaq qaçdın,

Nə sın, nə əyil, Fərizə.

Sən ki, nəğmə vurğunusan,

Qiblə Səməd Vurğunu san,

Öz eşqinin oduna yan,

Dil açsın könül, Fərizə.

Oyat, səslə duyğuları,

Yaşat, bəslə duyğuları,

Axır tapdın sadiq yarı -

Dərdi qəlbdən sil, Fərizə.

Vacib deyil varın olsun,

Etibarlı yarın olsun,

Müstəqil diyarın olsun,

Yazda açar gül, Fərizə.

İkinci görüş

Səmimi salamlaşıb,

Əl verdilər ürəkdən.

Söz saldılar yenə də,

Çox arzudan, diləkdən.

Ay Fərizə, doğrusu,

Bilmirəm bu nə işdi.

Şeir yazmaq, söz qoşmaq,

Hardan ağlıma düşdü?

Keçən dəfə dediyim,

Şeiri unutmuşam mən.

Nədəndirsə misralar,

Silinib xatirəmdən.

Yəqin bəyənəcəksən,

Bu günkü şeirimi də.

Mənim nəğmələrimə,

Pis deməzsən heç vədə.

Sənin dilindən qopan,

Hər söz mənə əzizdi.

Kəlmən də qəlbin kimi,

Hikmətlidi, təmizdi.

Görüşmürük gör haçandan?

Darıxmışam sənsiz yaman,

Gəl önümdə gülər dayan,

Gözlərinə möhtacam mən

Sözlərinə möhtacam mən.

Yenə dindir, al könlümü,

Kaman kimi çal könlümü,

Sal odlara, sal, könlümü,

Əllərinə möhtacam mən

Tellərinə möhtacam mən.

Sənsiz bağa qonmaz bülbül,

Susar vallah, dinməz bülbül,

Qızılgülü anmaz bülbül,

Gülüşünə möhtacam mən

Gəlişinə möhtacam mən.

Gətirirsən fərəhi sən,

Ürəyimin fərəhisən,

Bu ilqara, eşqə əhsən,

Kəlamına möhtacam mən

Salamına möhtacam mən.

Bu nə sevda, nə hikmətdi?

Qəlbimdə saf məhəbbətdi,

Səni sevmək səadətdi,

Bu ilqara möhtacam mən

Etibara möhtacam mən.

Sən ki, vuran ürəyimsən,

Qol-qanadım, diləyimsən,

Qismətim sən, gərəyim sən,

Saf sevginə möhtacam mən

Sənə, sənə möhtacam mən.

Üçüncü görüş

Gülə-gülə yenə də,

Tez hal-əhval tutdular.

Dərdi-səri, qayğını,

Ordaca unutdular.

Fərizəm, axı günlər,

Niyə belə ləng gedir?

Həsrətin üzür məni,

Xəyalım səninlədir.

Ay İlham, başla görək,

Xəyalın nə söyləyir?

Məhəbbət dastanından,

Daha yeni bir şeir?

Kimin kimdən xəbəri var?

Həsrətinə dözəmmirəm.

Ürəyimin kədəri var,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Vallah yaman kövrəlmişəm,

Mənə inan, kövrəlmişəm,

Halıma yan, kövrəlmişəm,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Qoy dostlarım qonaq gəlsin,

Hər kəs qəlbdən desin, gülsün,

Bəyan edim hamı bilsin,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Ürək-dirək nəyə lazım,

Sənsizlikdən gərək yazım,

Ötsün qışım, gəlsin yazım,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Hər sınağa qatlaşaram,

Sıldırımlı dağ aşaram,

Vüsal nəğməsi qoşaram,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Yaxalayıb hicran məni,

Tərk etməyib bir an məni,

Ha sınayır dövran məni,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Yox, yox, İlham sınan deyil,

Hər atəşdən yanan deyil,

Bunu səndən danan deyil,

Həsrətinə dözəmmirəm.

Dördüncü görüş

İlin gözəl ayıydı,

İlin gözəl günüydü,

Aşiqlərin qəlbində

Nə haray, nə ünüydü.

Görüşüb sıxdı onlar,

Bir-birinin əlini.

İlham diqqətlə süzdü,

Şux ellər gözəlini.

Fərizə, ürəyimə,

Heç bilirsən nə gəlib?

Sözlərimin çələngi,

Bu nəğmə sənə gəlib.

Ümid ilə gözləyirəm,

Baxıb gülə gözləyirəm,

Dönüb külə gözləyirəm,

Barı gəl çıx, ay mələyim.

Qalxır ərşə ahım mənim,

De, nədir günahım mənim,

Ümidim, pənahım mənim,

Barı gəl çıx, ay mələyim.

Eşqə sadiq yarım sənsən,

Yarım özüm, yarım sənsən,

Vüqarım sən, varım sənsən,

Barı gəl çıx, ay mələyim.

Unutma ki, yar gözləyir,

Sənə sözü var, gözləyir,

Qalıb intizar, gözləyir,

Barı gəl çıx, ay mələyim.

Həsrətin qul etdi məni,

Yandırıb kül etdi məni,

Öldürüb-diritldi məni,

Barı gəl çıx, ay mələyim.

Beşinci görüş

Məhəbbət fidanları,

Düşünürdü gör nələr.

Bilmirdilər onları,

Öndə gözləyir nələr?

Göydən enib gəlmişdi,

Bu imam övladları.

Sabah dəvətnaməyə,

Yazılacaq adları.

Gənclər hardan biləydi,

Nə gözləyir onları.

Yaşatmaq mümkün deyil,

Şəhid doğulanları.

Bu görüş də maraqlı,

Yaddaşda qalan oldu.

Oğlan şeirini dedi,

Qızın kefi duruldu:

Qəlbim sevinclə dolub,

Axı, sən gələcəksən.

Gözüm yollarda qalıb,

Axı, sən gələcəksən.

Sözüm dilimdə nəğmə,

Güllər əlimdə nəğmə,

Ayım, ilim də nəğmə,

Axı, sən gələcəksən.

Aşıb-daşır sevincim,

Sən mələyim, sən incim,

Doldurub şərbət içim,

Axı, sən gələcəksən.

Yolunu gözləmişəm,

İndi gələr, demişəm,

Gözləmək olub peşəm,

Axı, sən gələcəksən.

Söylə nə qədər anım,

Həsrətimdir hər anım,

Daha vardır gümanım,

Axı, sən gələcəksən.

Əvvəli,ardı var

Əli VƏKİL

Ekspress.-2015.-16 yanvar.-S.14.