Təbiətin məhəbbəti

Bu gün Xəzər qolboyundur səma ilə.

Üfüq itib sanki özü bilə-bilə.

İki aşiq qovuşmağı düşub dilə,

Qoy daima çöhrələri xoş rəng ola,

Hökm eləyən ahəstə bir ahəng ola.

Parıl-parıl don biçibdir günəş ona,

Yatıb səma qucağında nazlı sona.

Ləpələrə nə yel dəyə, nə quş qona,

Dəniz-səma məhəbbətin seyrə dalaq,

Bu ayrılmaz aşiqlərdən ibrət alaq.

Bu gün coşmur, Xəzri yatıb ipə-sapa,

Abşerondan kəhər atın çapa-çapa,

Bəlkə o da bir eşq uma, sevda tapa,

Sakit əsib,yarpaqlarla pıçıldasa,

Təbiətin məhəbbəti aşa-daşa.

Bu sevgidən Bakıya da bir pay düşüb,

Harasa qış, bura isti bir yay düşüb,

İnsanlara dəniz adlı haray düşub,

Çevriliblər min məbəbbət, eşq dilinə,

Səpələnib göy Xəzərin sahilinə...

Mahcamal

Həftə içi.- 2010.- 2-4/2-8 oktyabr.- S. 7.