Ömrünün 19-cu payızında şəhid olan Elvin Babayev
44 günlük Böyük Vətən müharibəsi bizə
qələbə sevinci
yaşatdı, xalq bu müddətdə öz qəhrəmanlarını
bir daha tanıdı. Neçə-neçə
igid Vətən övladı ərazi bütövlüyümüz, milli
kimliyimiz uğrunda qazi oldu, şəhidliyə
ucaldı...
Elə haqqında
bəhs edəcəyimiz
Elvin Babayev də belə qəhrəmanlarımızdan
biridir. O, 28 fevral
2001-ci ildə, Gəncə
şəhərində anadan
olub. Özündən kiçik bi qardaşı
var. Daha sonra ailə Bakıya köçür. Elvin orta məktəbi bitirdikdən sonra hərbi xidmətə yollanır. Təxris edilməsinə cəmi
3 ay vaxt qalmışdı.
Lakin onu qarşıda şərəfli bir missiya gözləyirdi.
2 oktyabr 2020-ci il, əsgər Elvin Babayev Suqovuşan istiqamətində gedən
döyüşlərdə qəhrəmancasına şəhid
olur...
Hafta.az şəhidimiz Elvin Babayevin
qardaşı Emil Babayev
ilə həmsöhbət
oldu. Həmin müsahibəni sizə
təqdim edirik.
-Emil, əvvəlcə
ailənizi bir qədər yaxından tanıyaq. Özünüz və qardaşınız
haqqında nə deyə bilərsiz?
-Ailədə 5 nəfər
olmuşuq. Anam, nənəm, xalam
mən və qardaşım. Uşaqlıqan valideynlərimiz ayrılıb,
anamız bizi çətinliklə böyüdüb,
bu günlərə qədər gətirib çıxarıb. Özü yeməyib
bizi yedirib. Hər ehtiyacımızı tək
başına təmin
edib. Qardaşımın şəhid olmasında,
onun belə bir övlad kimi yetişməsində ən böyük dəstəkçisi anamızdır.
Elvin çox mehriban, qayğıkeş
bir insan idi. Hələ hərbi xidmətdə
olanda komandirləri
"başına and içirdi".
Getdiyi hər yerdə özünə hörmət
qazanmağı bacarırdı.
Heç
bir pis vərdişi
olmayıb, idmanla məşğul olmağı
sevirdi.
-Elvin müharibədən öncə
yəqin ki sizə bu haqda
nə isə deyirdi...
-Müharibə 4 gün olardı ki başlamışdı, zəng
etdik. Mənə dedi ki, evdəkilərdən
muğayat ol, artıq evin kişisi sənsən... Elə bu bizim onunla
sonuncu danışığımız
oldu. Oktyabr ayının 2-si şəhidlik xəbəri
gəldi. Anama isə
o nigaran qalmasın deyə ön cəbhədə olduğunu
bildirmirdi. Elə hey deyirdi
ki, narahat olma biz arxadayıq.
-Qardaşınızın keçdiyi
döyüş yolu haqqında nələri bilirsiz?
-Yaxın dostu Cavidan Ağayev ilə birlikdə döyüşüb, eyni
anda da şəhid
olublar. Bildiyimizə görə, Suqovuşan
istiqamətində gedən
döyüşlərdə iştirak ediblərmiş.
Komandiri ilə danışdım,
onun sözlərinə
görə, Elvin ancaq
istəyirmiş ki,
biz atəş açaq.
Dostları ilə tez-tez
zarafatlaşarmış, deyərmiş
ki, "nə oldu elə bir-iki
atəş açan kimi yorulursuz".
Şəhid olmamışdan bir
gün öncə əsgər yoldaşına
deyibmiş ki, "Sən evin tək,
övladısan, özünü
qoru, sığınacaqdan
çox çıxma,
nə lazım olsa(mərmi, silah-sursat daşımaq) mən özüm edəcəm, sənə bir şey olsa anana
kim baxar, mənim isə qardaşım var". Belə mərd, igid oğlan idi mənim qardaşım.
-Gələcək haqqında
nələri planlayırdı,
arzuları nə idi?
-Həmişə deyirdi ki, xidmətimi bitirib gələcəm, ailə quracam, işləyib ailəmə,
sizə baxacam. Ən böyük arzusu hərbiçi olmaq idi. Hələ məktəb vaxtı
Nəsimi rayonunda bütün hərbi təlimlərə özü
komandirlik edərdi.
-Qardaşınız böyük
şücaət göstərib,
nə hisslər keçirirsiz?
-Mən onunla fəxr edirəm. İnanın hiss etdiyim bu qüruru heç bir cümlə ilə izah edə bilməyəcəm.
Onun yüksəldiyi zirvə hər insana nəsib olmur. Döyüş yoldaşları
deyir ki, o qədər
əsgərdən qəlpə
Elvinə tuş gəldi. Allah onu
seçdi, bu zirvəyə onu layiq gördü. Qardaşım elə bir insan idi
ki, ondan ürəyini istə, çıxarıb verərdi...
Elvinlə qürur duyuram,
amma, onsuz yaşamaq da çox çətindir.
Bilirəm ki, yeri gözəldir.
Şəhidin Anası Kəmalə xanım ilə də azda olsa
danışa bildik. O övladı
haqqında titrəyən
səsi ilə bu cümlələri dedi.
"Balam çox
mehriban və vətənpərvər övlad
idi. Onunla fəxr edirəm.
Oğlum
Vətəni uğrunda
sevinə-sevinə döyüşürdü".
-Oğlum özündən
muğayat ol. Ana qurban, sən
mənim nəfəsimsən,
sənə bir şey olsa mən
nə edərəm?
-Ana mən canavar kimi oğlanam, ermənidən qorxacam?
Elə bu söhbət ana ilə oğulun sonuncu danışığı olur. Özündən sonra
anasını kiçik qardaşına əmanət
edən 19 yaşlı şəhidimiz əbədiyyətə
qovuşur. Bu gün çox
şadıq ki, Elvin və
onun timsalında digər bütün
şəhidlərimizin qanı yerdə qalmadı.
Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda
döyüşənlər, şəhid olanlar,
yaralananlar daim qəhrəmanlar
kimi anılacaq. Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət
etsin.
Banu
Həftə içi.- 2020.- 24
dekabr.- S.10.