Deputat
Unudulmaz yazıçımız İsmayıl Şıxlı müşahidə etmədiyini, görmədiyini... yazmazdı. Və özünəməxsus mövzusuna etibar eləyirdi. Günün birində ədibin «Deputat» adlı bir hekayəsi çıxdı. Oxuyandan sonra düzü, fikirləşdim də, içərimdən güldüm də. Ağlayacaqdım, qəhrəman deputat zəhmətkeş bir qız olduğu üçün kinayəmi ona bağışladım... - Ay yazıq qız, - pıçıldadım öz-özümə, sənin ərə gedən yaşındır, əlin qabar-qabardı, hələ bir xalq səni deputat kimi Bakıya, Milli Məclisə göndərib Sovet əyyamında. Sən də utancaq bir sağıcı, nəyin var geyinmisən, düzəlmisən yola. İclasın gedişində yatmaq eyib deyil, elə hökumət idi ki. Nikbinliklə demisən ki, lap dissertasiya da müdafiə eləyəcəm! Arzunu Sovet hökuməti ğözündə qoydu, yıxıldı. Yaxşı ki, kişi zoqqultusunu görmək niyyətin Katibinin Büro iclasında qalın qaşları əyilirdi gözünün üstünə...
Eşitdiyimə görə Məclisdən gedən kimi ərə getmisən, hətta ali təhsil vücudunda qalmadı... başqa arzun bu yaxın illərdə olub: Uşaqlarından birini deputat görmək istəmisən və rayonun icra başçısının qəbuluna əlüstü düşmüsən, məqsədini ərz eləmisən. Orta boylu, nazik siqaret həvəsli, daima əli cibində, yox ey, başqasının cibində olan bu adam kinayə ilə gülüb: - Anam-bacım, - deyib. - Ağlın o vaxta getməsin, onda deputat havayıydı. - Siqaretə bir qullab vurub, tüstü yuvarlana-yuvarlana özünü yetirib sənə. Sən də bərk-bərk asqırmısan. Bir çimdik ağzından qopan nəsə bir maye düz Başçının qonub alnına. Və beləliklə, hesabı bərabərləşdirmisən.
Eks deputat, - müsahibin şərhə əl atıb: - O əyyamdan bir şeyin qalıb məgər? - soruşub.
- Yox, olan-qalanlar da banklarda oldu havayı. - Anam-bacım, bakılılar demişkən, havayı deputat seçmirlər!
- Cənab başçı, - dillənmisən.- Kredit vasitəsilə bu məsələ mümkün deyil?
- Anam-bacım, - Başçı güclə özünü saxlayır, yaşlı arvaddır, pisdir-yaxşıdır eks deputatdır: -Kredit ödəməz qəti! - Siqaretə kədərli qullab ilişdirdi və ağ tüstü bu dəfə özünün gözünə doluşdu, asqırdı, burnundan özünü havaya yetirən nəsə bir maye düz eks deputatın alnına yapışdı. Arvada elə gəldi milçəkdi, dərhal əliylə ilişdirdi.
- Bıy, cənab
başçı! Sənin!
Bıy...
- Krediti bakılılar demişkən
havayı verirlər? Qırxın
altmışına. - Əlini telefon dəstəyinə apardı.
- Sərf eləyirsə
bu dəqiqə zəng vurum bankın sədrinə, öz kadromdur.
Eks deputat yaxşı arvaddı, həlimdi, amma o vaxtdan xeyli dəyişmişdir. Ali təhsil sarıdan nigaran qalmışdı, nisgili onu bir
qədər acizləşdirmişdi.
İnsafən, qapılar onun
üzünə hər
yerdə açılırdı.
Rayona beş-altı aydı göndərilən Başçı
dərhal onu qəbul etmişdi və ilk söhbət tutmuşdu.
- Anam-bacım, - Başçı katibəsi
gətirdiyi çaydan
bir stəkanını
onun qarşısına
qoydu, «sağ olla» Başçıya tərəf
əlini uzatdı, məxsusi stəkanı stolun sol küncündə
yerləşdirdi. Kağız-kuğuz,
qəzet-jurnallar neçə
gündü tərpənməz
qalmışdı: - Fikrə
getdin! Yüz fikir bir borcu ödəmir. Atalar deyib bunları. Görürsən, əlim
hələ telefondadı,
çəkməmişəm! Görürəm, yaxşı veteransan,
cavanlığın da
elə iclasda-zadda, deputatlıqda-filanda sovuşub.
Heyif, gözəlliyin də sovuşub.
Eks deputatı tər aldı, ürəyində keçirtdi:
«Bu nə danışır?
Anası yerində arvada nə
deyir? Allah ətini töksün!» - Nə fikirləşdin? - Başçının səsindən
diksindi. - Bax, qulağın da məndə olsun, cibin də. Mən açıq danışanam.
Nə olsun bu böyüklükdə
rayonun ağalığını
mənə tapşırıblar,
bir-iki il
cibimizi fırladıb,
uçacam özgə
rayona. Bağışla, anam-bacım, özəlləşdirəcəyəm
bölgəni. İstəyirəm hər şeyi açım eks deputata. - Siqareti sönmüşdü, külqabıya
basdı! Eks deputata elə
gəldi at milçəyini
tapdadı barmağı
ilə. Haradan yadına
düşdü bu lənətə gəlmiş
milçək. Əslində adı «gögeyin»dir. İnəkləri sağanda
yığırdı boğaza,
bezdirirdi. Bir dəfə raykomun Birinci katibi fermaya gəlmişdi, iş başına.
Hal-əhvalını xəbər
aldı, dedi ki, şikayətin nədir? Özünü saxlaya bilmədi:
- Yoldaş katib, - hirslə əlini sağdığı
inəyə uzatdı,
- Bu böyüklükdə texnika var, deyirsiz
elm tərəqqi eləyib,
bəs niyə bu gögeyinlərin tumunu kəsmirsiniz? Onları qırsan, süd sağımı planını ikiqat yerinə yetirərəm! Allahın işinə bax, gögeyin inəkdən necə qan sorurdusa,
quyruğunu havada yellətdi, düz yapışdı katibin qırxılmış sifətinə.
Oradan qopan quyruq bu
dəfə yapışdı
öz dümbülünə,
gögeyini necə tutdusa düşdü yerə. Dərhal onu tapdaladı
ki, həyasız olur belə milçəklər, qayıdar
yoldaş Katibin sifətinə qonar.
- Anam-bacım, nə fikrə gedirsən? - Başçının
yumşaq sözü onu xəyalından ayırdı, necə ki, gögeyini inəyin quyruğu dümbündən eləcə
qoparmışdı. Anam-bacım. - Başçı çayından
bir qurtum hortdatdı. - Keçən
çağırış mənim özümü deputat seçmişdilər.
- Əlini sinəsinə
apardı, telefon dəstəyinin canı indi qurtardı. - Orta sırada idi yerim. Solumda şair
idi, sağımda
artist. Şair elə sözlərlə
əlləşirdi, qabağındakı
dəftərçəsinə yazırdı-pozurdu. Artist deyəsən «Hamlet»ə hazırlaşırdı, hey pıçıldayırdı
ki, ölüm ya olum. Rəhmətliyin oğlu, hara ölürsən, elə gərək bu boyda zalda
bir deputat qalmasın, qoysana bu beş
ili dümələnək.
Eks deputat cənab Başçıya qulaq asırdı, amma bir şeyi anlamırdı,
o vaxtlar insafən, nə danışsalar yazılı idi, cümləsi-sözü yerində
olurdu. Bir dəfə də
özümə söz
vermişdilər, beş-altı
cümləni oxudum, alqış altında başım fırlandı.
Özümü ələ alıb
yerimi tapdım.
- Anam-bacım, məni təsəvvür
edin. Mən də başladım
yatmağa. Televiziyada təkrar
göstərəndə o ki
var güldüm.
- Başçı siqareti
qutudan çıxarıb
yandırdı, üzünü
pəncərəyə tərəf
çevirib tüstünü
tolazladı. - O biri gün yerimi dəyişdim. Sağımda nazir idi, solumda rektor. Nəhəng
nazirliyin balacaboylu naziri hey alacaqlarını
dodaqaltı hesablayırdı,
yaddaşına arxayın
olmurdu, iri gömgöy blaknotuna nəsə yazırdı.
Böyük bir Universitetin
rektoru özündən
asılı olmayaraq imtahan semestrinin vaxtını hesablayırdı.
Arabir dekanların adını çəkirdi. Bir kərə hirslənmişdi:
- Əclaf, sənin yerin döyül o vəzifə, köhnə
bazara təzə nırx qoyacaqsan? – Pıçıltısını eşitdim.
Mən də semestr ərəfəsində çiyin
yoldaşımdan soruşdum
ki, o «nırxşünas»la
haqq-hesabı çürütdün? Güldü,
vallah, yaxşı kişiydi, yekə deputatdı, cavab verdi ki,
seçkidə qutuda qoydum...
Eks deputatı yuxu basırdı, bazar-dükana
baş çəkməliydi. Qalxmağa abırı
yol vermirdi. Bir də deputat məsələsini yekunlaşdırmamışdı.
Uşaq ayağını bir başmaqdan çıxarmır
ki, ana, bütün dannılarım
düşür xalq elçisi olmağıma.
Camaatı da, bu rayonu da yaxşı
tanıyıram. Halal çörəyimizlə
böyümüşəm, haram tikəyə əl uzatmamışam.
Anam, sən də vaxtilə deputat seçilmisən. “Neynim,
balamdır, nə olar: kolxozçu-fəhlə
balası da Milli Məclisdə otursun”. Cənab Başçı danışan imiş, qorxmaz imiş. Gördüklərini danışır.
- Anam-bacım, - Zəngi basdı, katibəsinin ağ
girdə sifəti göründü, qabarıq
sinəsi kabinetə azca girdi. “Canı yanmış nə gözəl imiş”. - Ürəyindən
keçirdi eks deputat.
- Çayları
təzələ.
Mən də duşmüşdüm
acığa, lap gedib oturdum sağ yarusda. Bağışla da,
anam-bacım, lap cavandım
da, əyləşdim
iki qadın deputatın ortasında. Sağımdakı heç yerdə
işləmirdi, siyasi
partiyalardan birinin liderlərindən idi, solumdakı müxalifətçiydi.
Sağımdakı necə ərə
getməyindən, ailə
səadətindən, boynumun
arxasından soldakının
qulağına ötürürdü.
Soldakı da başını
boynumun arxasından uzadıb astadan deyirdi ki, nə
iqtidar, nə müxalifət, düşmüşük
ortalığa, danışırıq
də. Oğluma yaxşı şərait
yaradıb iqtidar, sağ olsun, daha mənə nə lazımdır?
Amma buna qədər əzablı-vuruşlu yol
keçmişəm. Xoşbəxtliyi elə-belə adama bağışlamırlar.
- Başçı
əlini telefonun dəstəyinə atdı.
- Son sözünü gözləyirəm,
bəxtindən bankda pul pis deyil,
kredit problem deyil.
Eks deputatın kürəyi sancdı, hiss
etdirməmək üçün
Başçıya bir
sual verdi
ki, təkrar niyə seçilmədiniz?
Kefdə olmusunuz cənab Başçı!
- Yorulur adam orada. Bax bu boyda
rayon, azadlıq, camaatın
taleyi əlimdə.
- Siqaret közərən
əlini havaya qaldırdı. - Daha nə gərəkdir insana, şəxsən mənə?! Su bir
yerdə çox qalanda, o məsələ.
- Susdu və siqaretə bir qullab vurdu?
Eks deputat sözünün ardını
gözləmədi:
- İylənir,
cənab Başçı. Və ayağa qalxdı, köhnə qara əl sumkasını qırışmış, cadar
əlinə aldı, nəzakətlə: - Bu sayaq
deputat bizlik deyil, cənab Başçı. Səmimi söhbətinizə
görə təşəkkürümü
bildirirəm. O telefonun
dəstəyini buraxın.
Və eks deputat keçmişin
ədası ilə qapıya sarı çevrildi.
Allahverdi Eminov
Hürriyyət.-
2019.- 27-29 iyul.- S.11.