Vətənin qeyrət bayraqları...

Kövrək ömrün səhifələri...

Gənclərimizin üçrəngli bayrağımıza olan sevgisini, sevincini, ehtiramını, qürur hissini görəndə fərəhdən ürəyim köksümə sığmır. Vətənin keşiyində dayanan, ana yurdu yağı düşmənlərdən qoruyan, Vətən uğrunda şəhid olan, qazi olan, Vətənin hər qarış torpağından ötrü canından keçməyə hazır olan igid oğullarımızın hər biri mənim nəzərimdə Vətənin qeyrət bayraqlarıdır. İkinci Vətən müharibəsinin veteranı Həsənxan Həsənli də belə qeyrətli, vətənpərvər oğullarımızdan biridir. Onunla bir təsadüf nəticəsində tanış olduq. O, öz xalqına, millətinə, dövlətinə və el – obasına layiqli övlad kimi böyümüşdür. Onun Vətənə olan tükənməz sevgisi ilə bağlı sözünü – söhbətini dinlədim, qalib ölkənin vətəndaşı olmaqla bağlı nikbin ümidlərinin şahidi oldum.

... O, zülmət gecələrdə, dumanlı havalarda cəbhədə gedən şiddətli döyüşlərin içindən keçib. Həmin ölüm – qalım savaşlarının içindən keçəndə, ordumuz torpaqlarımızı işğaldan azad edib irəlilədikcə əmin olub ki, düşmən igid əsgərlərimizin qarşısında acizdir. Həsənxan döyüş səngərlərində qorxu hissini də yaşayıb, qürur hissini də... Ona görə də deyir:

- Mən qanlı – qadalı günlərdə qorxunun gözünün içinə baxa bildim. Hər an, hər dəqiqə ölə bilərdim, amma... Mən bu gün şəhid analarının göz yaşlarını gördükdə özümün şəhid olmamağımdan üşəndim, özüm – özümdən utandım...

Həsənxan Həsənli 1994 – cü il, noyabrın 19 - da Sabirabad rayonunun Çöl beşdəli kəndində dünyaya göz açıb. Babası Həsənxan kişinin şərəfinə atası ona bu adı verib. Adı Həsənxan olsa da, hamı onu Həsən kim tanıyır. Hələ körpə yaşlarından ailə vəziyyətinin çətinliyini görə - görə böyüyüb. 2001 – ci ildə Sabirabad rayonunun Surxay kəndində birinci sinfə gedib. Hələ orta məktəb şagirdi olduğu günlərdən Həsənxanın arzularının maraqlı səhifələri yazılmağa başlayıb. Vətəninin çiyni paqonlu oğlu olmaq, ürəyində hüquq mühafizə orqanlarında xidmət etmək arzusu hələ kiçik yaşlarından baş qaldırıb. Taleyinin qapısını ülvi arzuları ilə açmaq üçün, arzularına çatmaq üçün gecəsini gündüzünə qataraq oxuyub. Arzuya çatmaq üçün zəhmətə qatlaşmaq uğurun açarıdır deyirlər. Ailədə və məktəbdə şəraitin çətin olmasına baxmayaraq, arzu yollarında inamla addımlayıb, ümidini üzməyib.

Sabirabad rayonunun Moranlı kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra Bakı Dövlət Universitetinin hüquq fakültəsinə qəbul olunmaq istəyib. Qəbul zamanı 587 bal toplayıb. Ödənişlidə oxumaq şansı yox idi. Hüquq fakültəsinin ödənişsizinə balı çatmadığına görə, tarix fakültəsinin ödənişsizinə qəbul olunub. Universitetə qəbul olunduğu ilk günləri belə xatırlayı:

- Hüquq fakültəsinə qəbul ola bilmədiyimə görə bir neçə ay dərslərə həvəssiz gedib gəlirdim. Amma sonralar özümdə həvəs yaratdım. Düşündüm ki, hansı ixtisasa yiyələnməyimdən, harada işləməyimdən asılı olmayaraq, Vətənimə şərəflə, vicdanla qulluq etməliyəm. Dərslərimi yaxşı oxumaq üçün özümdə güc, qüvvə tapdım, zərbəçi stipendiyası ilə oxumağa qadir oldum. Bu, mənim üçün hava, su kimi lazım idi. Çünki çoxuşaqlı ailədə böyümüşdüm, ailəmizdə güzaranımızın çətinliyi müəyyən problemlər yaradırdı, maddi sıxıntılar məni incidirdi. Bu baxımdan aldığım tələbə təqaüdü də mənim üçün maddi kömək idi. O zaman texniki Universitetin yataqxanasında qalırdım. Mən yataqxanada yaşayarkən həyatı daha dərindən dərk etməyə başladım. Kollektivlə davranmağı, bir qabdan yemək yeməyi öyrəndim, dostluğu öyrəndim, yoldaşlığı, sirdaşlığı öyrəndim. Necə deyim, əzildiyim, sındığım vaxtlar da oldu, amma həyatın çətin yollarında yeriməyi öyrəndim, bərkidim. İkinci kursdan dərsdən kənar vaxtlarımda maddi sıxıntılarımı dəf etmək üçün şadlıq evlərində ofsiyant kimi işləməyə başladım. Ailəmizdə vəziyyət çox çətin idi. Pal – paltarımı özüm pul qazanıb almaq məcburiyyətində idim. Ona görə də çox vaxt günorta dərsdən çıxıb şadlıq evlərinə gedirdim. Dördüncü kursa kimi bir çox şadlıq evlərində işlədim.

Bax, bu mənada Həsənxan həyatın dibindən gəlib, həyatın hər cür çətinliklərini görüb.

Həsənxan universiteti 2016 – cı ildə bitirmişdir. Universitetdən məzun olduqdan sonra hərbi xidmətə gedib. Hərbdə artileriya üzrə qrad (Bm – 21 döyüş maşını) komandiri vəzifəsində xidmət etmişdir. Hərbdən tərxis olunduqdan sonra, 2017 – 2019 – cu illərdə Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin Biznesin təşkili və idarə edilməsi (insan resurslarının idarə olunması) ixtisası üzrə magistr dərəcəsi almışdır.

Universiteti bitirdikdən sonra Qanunvericilik və məntiq fənni üzrə müəllimlərin işə qəbulu və dövlət qulluğuna qəbul üzrə hazırlıq müəllimi işləmişdir. Sonra isə dövlət qulluğu üzrə imtahan verib və Şirvan şəhər təhsil şöbəsində aparıcı məsləhətçi vəzifəsinə işə qəbul olunmuşdur. Bu da özünü təhsildə sınamaq istəyindən irəli gəlmişdir. İmtahanlardan, müsahibələrdən uğurla keçib gəlib. İşlədiyi sahədə maaş çox az olsa da, işindən zövq alır.

Vətən müharibəsinin başlanması ilə əlaqədar, 2020 - ci il sentyabrın 29 – da qismən səfərbərlik üzrə könüllü kimi Cəbrayıl, Zəngilan, Qubadlı və Laçın rayonlarının kəndlərinin azad edilməsi uğrunda gedən qanlı döyüşlədə iştirak edib. Azərbaycan Respublikası ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarında iştirak edərək hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyinə görə, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı ilə "Qubadlının və Zəngilanın azad edilməsinə görə” medalları ilə təltif olunub.

Hal – hazırda Şirvan şəhər Təhsil şöbəsində kadr məsələləri üzrə aparıcı məsləhətçi olmaqla, kiçik dövlət qulluqçusu ixtisas dərəcəsi ilə fəaliyyətini davam etdirir. Ötən hərbdən keçib gəldiyi yola nəzər salanda hələ də döyüş səhnələri gözünün önündən getmir. Deyir:

- Səngərdə gördüyüm bir müdhiş səhnə gözlərim önündən getmir. Artileriya üzrə xidmət edirdik. Canlı erməni görmürdük. Amma bir gün Qubadlıda Balasoltanlı kəndində dağda postda olarkən ərazini müşahidə etməyə çıxmışdıq. Hava qaralırdı, erməni səngəri ilə gedəndə ilk dəfə kütləvi şəkildə erməni əsgərlərinin meyitlərini gördüm. Bizim artileriyanın sərrast atəşləri nəticəsində düşmən mövqeləri darmadağın olmuşdu. İlk dəfə idi ki, həyatımda tikə - tikə olmuş insan meyitləri görüb dəhşətə gəlmişdim. O gün heç mənim yadımdan çıxmır. Bir anlıq, düşmən də olsa, içimdə erməni meyitlərinə qarşı mərhəmət hissim məni rahat buraxmadı... İnsanıq, axı! Azərbaycanlıyıq, axı! Amma Xocalı soyqırımını gözlərim önünə gətirəndə düşmənə qarşı içimdəki nifrət hissim bir qədər də artdı...

... Mən müharibəyə könüllü getmişdim. Baxmayaraq, dövlət qulluğunda çalışırdım, dövlət məmuru idim. Amma Vətənin dar günündə Vətənin keşiyində dayanmağı özümə borc bildim. Döyüşə gedərkən artileriyada xidmət etdiyimi gizlətdim ki, məni motoatıcı briqadaya göndərsinlər. Çünki daha qaynar döyüş nöqtələrində olmaq istəyirdim, daha böyük şücaət göstərmək, şəhid olmaq istəyirdim. Amma qismət olmadı... Kamandirlər hərbi biletimdə artileriya ixtisaslı olduğumu gördülər və məni D44 top heyətinə baş tuşlayıcı təyin etdilər. Artileriya arxadan zərbə endirir, amma motoatıcı briqadalar üzbəüz döyüşdə iştirak edirdilər, əlbəyaxa döyüşdə iştirak edirdilər... Mən də düşmənlə canlı döyüşdə iştirak etmək istəyirdim. Cəbhəyə gedərkən ailəmlə halallaşmışdım. Geri sağ qayıtmağı heç vaxt ağlımdan keçirtmirdim. Amma şəhidlik elə uca bir zirvədir ki, mənə qismət olmadı...

Həsənxanın qısa və kövrək ömür kitabının səhifələrini vərəqləyərkən, mənalı və məzmunlu həyat yaşayan dəyərli bir gəncimizin varlığına sevindim. Həm də ona görə sevindim ki, nümunəvi bir ailədə böyüyüb. Zəhmətkeş bir kişinin övladıdır. Ömür – gün yoldaşı rəhmətə gedəndən sonra Abbas kişi dörd oğluna və bir qızına həm ata, həm də ana olub. Min bir əziyyətlə böyütdüyü övladlarının hamısının ali təhsil alması yolunda min bir əziyyətə qatlaşıb, torpağa can verib, əkib becərib, öz halal zəhməti ilə övladlarını böyüdüb, boya – başa çatdırıb. Qibtə ediləsidir, deyilmi?! Əsl vətənpərvər oğullar belə ailələrdən çıxır, Həsənxan Həsənli kimi

Həzi Həsənli

Hürriyyət.- 2021.- 28 dekabr.- S.13.