Azərbaycanın unudulmaz
“qayınanası”
Nəsibə Zeynalovanın həyat
və yaradıcılığı…
Azərbaycanın görkəmli teatr və kino
aktrisası, Azərbaycan
SSR xalq artisti (1967), Azərbaycan SSR dövlət
mükafatı laureatı
(1974) olan Nəsibə
Cahangir qızı Zeynalova 20 aprel 1916-cı ildə Bakıda doğulub. Atası
Kərbəlayı Cahangir,
Bakıda anadan olub və tanınmış
tacir və eyni zamanda aktyor
idi. Azərbaycan milli realist aktyor
məktəbinin banisi
məhz Cahangir Zeynalov olub. İlk və yeganə övladı olanda arzu edib
ki, qızı onun sənətini davam etdirsin. Ancaq bu arzusunun gerçəkliyini
görmək ataya nəsib olmayıb.
1918-ci ilin mart ayında
erməni daşnakları
Bakıda kütləvi
qırğınlar törədəndə
Cahangir Zeynalov ailəsi ilə İrana yollanıb. Sentyabrda Bakıya
qayıdanda gəmidə
yatalaq xəstəliyinə
tutulan Cahangir Zeynalov qısa müddətdən sonra rəhmətə gedib.
Onda balaca Nəsibənin iki yaşı vardı. Böyüdükdən sonra o, atasının
arzusunu inamla həqiqətə çevirib.
Nəsibə Zeynalova Azərbaycan
realist aktyor məktəbinin
ən layiqli nümayəndələrindən biri kimi formalaşıb
və şöhrətlənib.
Yaradıcılığının mayası gülüş və musiqi ilə yoğrulmuş Nəsibə xanım orta məktəbdən rəqqasəlik etmiş, milli oyun havalarının
mürəkkəb və
lirik incəliklərinə
yiyələnmişdi. 1932-ci ildə Rza Təhmasibin
dram dərnəyinə üzv
olub. 1937-ci ildə Bakıda,
1934-cü ildən mövsümi
(aprel ayından oktyabr ayına kimi) fəaliyyət göstərən səyyar
Kolxoz və Sovxoz Teatrında aktrisa işləməyə
başlayıb. Bu teatr Bakıda truppa toplayır, özünə repertuar qurur, aprel ayından
başlayaraq kənd təsərrüfatının qızğın
çağında rayonlara
gedib tamaşalar oynayırdı.
Bir il burada
aktrisalıq edən Nəsibə xanım 4 aprel 1938-ci il-də yenicə yaranan Azərbaycan Dövlət Musiqili Komediya Teatrının truppasına
birinci dərəcəli
aktrisa götürülüb.
Həmin il
Bakı Teatr Məktəbinə daxil olaraq aktyorluq təhsili alıb.
Təhsil illəri
Aleksandr
Tuqanovdan, Məhərrəm
Haşımovdan, Ağasadıq
Gəraybəylidən dərs
alan Nəsibə
Zeynalova texnikumda oxuyarkən Katarina (“Şıltaq
qızın yumşalması”,
Uilyam Şekspir),
Elvira (“Don Juan”, Jan Batist Molyer),
Yelizaveta (“Mariya Stüart”, Fridrix Şiller) rollarını oynayıb.
Ömrünü Musiqili Komediya Teatrı ilə bağlayan aktrisa sənət ocağının
müəyyən fasilələrlə
truppa, Filarmoniyanın
nəzdində dəstə-ansambl
şəklində fəaliyyət
göstərdiyi illərdə
də kollektivdən ayrılmayıb. Aktrisa Azərbaycan klassik operettalarının tamaşalarında
Gülpəri, Cahan xala, Sənəm (“Ər və arvad”, “Arşın mal alan” və “Məşədi İbad”,
Üzeyir bəy Hacıbəyov), Mələk
xanım və Kələk xanım (“Əlli yaşında cavan”, Zülfüqar bəy Hacıbəyov) kimi xarakterik səhnə obrazlarında
çıxış edib.
Aktrisanın zəngin rollar qalereyasında tərcümə
əsərlərində ifa
etdiyi Kabato və Barbale (“Keto və Kote”,
Vladimir Dolidze. Tərcümə edəni Şəmsi
Bədəlbəyli), Ziraldina
(“İki ağanın
bir nökəri”, Karlo Qaldoni və
musiqi tərtibçisi
Şəmsəddin Fətullayev),
Zivər xanım (“Məhəbbət gülü”,
türkmən dramaturqu
Muxtar Hüseynov və Süleyman Ələsgərov), Alma (“Şirin
arzular”, Tərcümə
edənləri Ə.Süleymanov
və Abdulla Qüdrət),
Qesiya (“Tiflis nəğməsi”,
Levon Cubabiriya və Şota Milorova. Tərcümə edəni Adil
Babayev), Gülbadam (“Qız anası”, (“Sevgilimin anası”), Georgi Xuqayev və A.Ovanov) rollarının xüsusi yeri var.
Oynadığı rollar
Nəsibə Zeynalovanın yaradıcılığının
ən parlaq dövrü isə çağdaş bəstəkarların
müasir mövzusu musiqili komediya əsərlərinin tamaşalarındakı
bir-birindən fərqlənən
komik personajların ifası ilə bağlıdır. Bu baxımdan aktrisa aşağıdakı
rolların əvəzsiz
ifaçısı sayılır:
– Xanpəri (“Dərviş Məstəli şah”, Mirzə Fətəli Axundzadə və musiqi tərtibçisi Şəmsəddin Fətullayev),
– Nargilə (“Gözün aydın”, Məhərrəm
Əlizadə və Fikrət Əmirov),
– Şərəf və Nisə (“Durna”, Süleyman Rüstəm və Səid Rüstəmov),
– Məsmə (“Toy kimindir?”, Məhərrəm Əlizadə və Ağası Məşədibəyov),
– Züleyxa (“Ulduz”, Sabit Rəhman və Süleyman Ələsgərov),
– Tükəz (“Hacı Qara”. Mirzə Fətəli Axundzadənin
əsəri əsasında
Şəmsi Bədəlbəylinin
işləməsi və
bəstəkarlar Vasif
Adıgözəlovla Ramiz
Mustafayev),
– Tərlan (“Ürəkçalanlar”,
Məmməd Səid Ordubadi və Fikrət Əmirov),
– Zemfira (“Kəndimizin mahnısı”, Kərim Kərimov və Zakir Nərimanov),
– Rəxşəndə (“Qızıl
axtaranlar”, Həsən
Seyidbəyli və Tofiq Quliyev),
– Münəvvər (“Bir dəqiqə”, Məhərrəm
Əlizadə və Hacı Xanməmmədov),
– Kəblə Fatma (“Hacı Kərimin Aya səyahəti”, Qulamrza Mahmudu ilə Əbülfəz Hüseyni və Azər Rzayev),
– Şölə xanım, Xeyransa, Matan (“Özümüz bilərik”,
“Sevindik qız axtarır” və “Olmadı elə, oldu belə”, Şıxəli Qurbanov və Süleyman Ələsgərov),
– Mərcan (“Səndən mənə yar olmaz”, Məhərrəm Əlizadə və Əşrəf Abbasov),
– Cəhri xala (“Altı qızın biri Pəri”, Məhərrəm Əlizadə
və Tofiq Bakıxanov ilə Nəriman Məmmədov),
– Əsınət (“Ev bizim, sirr bizim”,
Novruz Gəncəli və Şəfiqə Axundova),
– Cənnət xala (“Qaynana”, Məcid Şamxalov və Zakir Bağırov),
– Gülyanaq (“Haradasan, ay subaylıq?”, Salam Qədirzadə və Süleyman Ələsgərov),
– Fatma xala (“Axırı
yaxşı olar”, Rəfiq Zəka Xəndan və Ramiz Mustafayev),
– Rəxşəndə (“Bir
dəqiqə”, Məhərrəm
Əlizadə və Hacı Xanməmmədov),
– Zeynəb, Cəmilə (“Boşanaq, evlənərik”
və “Nənəmin şahlıq quşu”, Əliağa Kürçaylı
və Vasif Adıgözəlov),
– Cəlbi (“Beş manatlıq gəlin”, Məmməd Səid Ordubadi və Səid Rüstəmov),
– Səltənət (“Dağlar
qoynunda”, Ədil İsgəndərov və
Əşrəf Abbasov),
– Qızbacı (“Hicran”, Sabit Rəhman və Emin Sabitoğlu),
– Nazxanım (“Nazxanım naz eləyir” Məhərrəm Əlizadə
və Nazim Əliverdibəyov),
– Güləndam (“Qonşumuzda
bir oğlan var”, Məhərrəm Əlizadə və Ramiz Mustafayev),
– Fatma (“Həyətim mənim, həyatım mənim”, Cahangir Məmmədov və Tofiq Bakıxanov ilə Nəriman Məmmədov),
– Ballı (“Qızıl
toy”, Ramiz Heydər və Oqtay Kazımov),
– Qəmər (“Nəğməli
Könül”, Xalidə
Hasilova və Emin Sabitoğlu)
Xüsusilə, Cənnət xala, Nargilə, Züleyxa rolları zəngin ifadə vasitələri, yumorun milliliyi, təbii reallığı
ilə səhnəmizin
nadir inciləri sırasında
durur. Azərbaycan televiziyasında onlarla
yumoristik səhnəciklərdə,
teletamaşalarda, intermediyalarda
çıxış etmiş
Nəsibə Zeynalova həmçinin “Azərbaycanfilm”in
çoxlu ekran əsərlərinə çəkilib.
Kino obrazları içərisində
Fatmanisə (“Ögey ana”), Telli (“Böyük dayaq”), Züleyxa (“Ulduz”), Cənnət xala (“Qaynana”), Gülsüm (“Molla Fətəlinin sərgüzəşti”), Əsli
xala (“Bəyin oğurlanması”) rolları
daha canlı və daha şöhrətlidir.
Musiqili teatrımızın inkişafında
böyük xidmətlərinə
görə Nəsibə
xanım 24 may 1960-cı ildə
Azərbaycan Respublikasının
əməkdar artisti,
1967-ci ildə xalq artisti fəxri adına layiq
görülüb.
“Hicran” musiqili komediyasındakı Qızbacı
roluna görə Azərbaycan Dövlət Mükafatı Laureatıdır
(1974).
1974-cü ildə Rauf
Kazımovski onun yaradıcılığı barədə
“Aktrisanın təbəssümü”
televiziya filmi çəkib.
Nəsibə Zeynalovanın obrazları həyatiliyi və real bədii təsvirləri ilə həmişə orijinal görünüb. Aktrisa gözlənilməz,
ancaq mənalı və ifadəli, dadlı və şirəli ifadə vasitələrilə cilvələnən
improvizənin mahir ustası idi.
Rəqs, mahnı (yaxud reçitativ) və hərəkətlərdən eyni
epizodda, hətta eyni məqamda yüksək peşəkarlıqla
istifadə edib. Xalq yumorunun,
“Qaravəlli” oyun tamaşalarının, lətifə
söyləmələrinin estetik oyun-göstərmə
prinsiplərindən həssaslıqla
barınıb.
Tipajlığın bədii dəyərlərinə
tam yiyələnməklə tipik xarakter yaratınağa üstünlük
verib və bu istiqamətdə obrazın məzmun-forma vəhdətini vacib şərt kimi dəyərləndirib.
Obrazın xarakterini hərəkətdə
(yeriş, duruş, oturuş və sairə) koloritli tərzdə verməkdə
muskomediya teatrında Nəsibə xanıma tay aktrisa
olmayıb.
Nəsibə xanım klassik operettalarda obrazın sözlərinə qarşı
çox həssas idi və təhrifə,
yaxud əlavəyə
qətiyyən yol verməzdi. Ancaq librettosu zəif
musiqili komediyalarda ifa etdiyi rolun
sözlərini dəyişər,
dialoqların məntiqini
gücləndirər, vəziyyətə
uyğun deyimlər, cümlələr qurardı.
Bu axtarış tamaşadan-tamaşaya davam
edər, bəzi əlavələr olar, müəyyən ixtisarlar
aparılar, tapıntılar
cilalanardı.
Aktrisa məişət
yumorunu incə ştrixlərlə ictimai-sosial
mahiyyətə yönəldərdi.
Satirik boyaları
müəyyən rollarda
qrotesk səviyyəsinə
qaldırır, boyalardan
gen-bol istifadə edir, ancaq heç
vaxt janrın estetik prinsip və meyarlarını pozmurdu.
Nəsibə Zeynalova 10 mart 2004-cü ildə
Bakıda vəfat edib. Məzarı Fəxri xiyabandadır.
Məmməd MİRZƏLİYEV,
Tarix üzrə fəlsəfə
doktoru
Hürriyyət.- 2021.- 5-7 iyun.-
S.14.