Güclü kişi

Hekayə

Pul yaxşı qulluqçudur, lakin pis ağadır

Frensis Bekon

...Pərt olduğu üzündən bəlli idi. Gözlərini Rəhimdən yayındırmağa çalışırdı.

-Bala , nə olub sənə? Kefsizsən?

-Yox, Rəhim bəy, gecə bir az gec yatmışam, yəqin ondandır.

Rəhim şəhvət yağan gözlərini ona zilləyib bic-bic gülümsədi.

-Hər şey yaxşı olacaq. Bir az işlə sənə yaxşı bir mənzil tutarıq. Elə Gülşən də ordan narazıdır. İkiniz bir mənzildə yaşayarsınız. Pulunu özüm verəcəm. Mən istəmirəm ki, mənim mələk kimi gözəl,incə, zərif işçim narahat şəraitdə yaşasın.

-Yox-yox, Rəhim bəy, narahat olmayın. Maaşım kirayə mənzil tutmağa da, xərclərimə də yetər.

-Nə danışırsan, balam. Belə bir çiçəyin toz içində qalmasını qəbul edə bilmərəm, - deyib əlini onun çılpaq qoluna sürtdü. Bu təmasdan canına bir üşütmə düşdü Röyanın...

Artıq o Rəhimin əsirinə çevrilmişdi. Rəhim onu dərsə getməyə də qoymurdu. Qrup nümayəndəsi zəng edib qayıblarının çox olmasından dolayı universitetdən qovula biləcəyini söyləmişdi. Bunu eşidən Rəhim hamısını asıb-kəsmiş, Röyanın mobil telefonunu və nömrəsini də dəyişdirmişdi. Rəhim qızı işlə elə yükləyirdi ki, proqramları və iş üslubunu yenicə mənimsəyən qızın dərsə getmək imkanı olmurdu. Bəzən o, iş vaxtından əlavə də işləyirdi. Günlər sürətlə ötürdü. Artıq Röyanı universitetdən xaric etmişdilər. Çarəsiz qızcığazın ağlamaqdan gözləri şişib qan çanağına dönmüşdü . Heç nəyə marağı qalmamışdı. Onun ümidləri yarıda qırılmışdı. İnamı ölmüşdü. Rəhimə güvənmişdi, lakin əbəs imiş. Rəhim öz dünyasında idi. Nə qədər bu vəziyyətdə gözləri yol çəkə-çəkə qaldığını bilmədi. Onu xəyal dünyasından Rəhimin amiranə səsi ayırdı.

-Eşitmirsən?! Bu nədi? Niyə ağlayırsan?

İlk dəfə idi ki Rəhimə cavab vermirdi və hətta hər zaman qorxub-çəkindiyi bu yekəpər adamdan qorxmurdu. Rəhim heyrət içində ona baxırdı. Səsi gələndə ayaq üstə dayanan, qorxudan baxışlarını ondan yayındıran bu zərif qız indi ona cavab vermirdi. Əlbəttə bu Rəhimin xoşuna gəlmirdi. Yaxınlaşıb qızın gözəl və zərif biləyindən tutaraq dedi

-Kimin qarşısında olduğunu unutma! Sənə sual verdim, zəhmət çək, cavab ver!

Düz Rəhimin gözlərinin içinə baxaraq, “sayəndə universitetdən qovuldum” - dedi.

Rəhim ilan kimi fısıldaya-fısıldaya telefonu götürüb əsəbi halda düymələri döyəcləyə-döyəcləyə kimisə yığdı. Sonra danışa-danışa kabinetindəki istirahət otağına keçdi. Təxminən yarım saat sonra otaqdan çıxıb Röyanın başı üstündə dayandı.

-Məni o lüt müəllimlərlə və tələbə gədələrlə səhv salma. Mən güclü kişiyəm, əlim hər yerə çatır. Sayəmdə universitetə bərpa olundun. Əmri ləğv etdilər. Bundan sonra danışığına fikir ver!

Əslində Röyanın belə çılğın və aqressiv olması onun ehtirasını daha da artırırdı. Rəhim ələ keçməməyə çalışan qadınları əldə edəndə daha çox zövq alırdı. O, Röyaya bir neçə dəfə üstüörtülü eyham vurmuş qarşılığını sərt almışdı. Bu gün isə həm qızın ona qarşı dik dayanmasından, həm də bərpa olunduğunu eşidəndən sonra az qala onu qucaqlayacağından zövq almışdı. O, çox təcrübəli adam idi. Röyanın ürəyində ona bə qədər minnətdar olduğunu və özünü Rəhimə borclu saydığını hiss edirdi. Belə bir vəziyyət onun qələbəsi idi. Ov yavaş-yavaş tələyə düşürdü. Rəhim mahir ovçu olduğu üçün bərədə əsla tələsmirdi. Amma hər gecikən gün onun içindəki heyvani şəhvaniliyi daha da artırırdı. Röya bir-iki dəfə Rəhim istəmədən belə ona çay gətirmişdi. Rəhim istirahət otağından günortadan sonra çıxdı.

Mobil telefon ara vermədən çağırırdı. Rəhimdən günlük tapşırıqları alan Röya onun qarşısında ürək edib telefona baxa bilmirdi. Rəhim hiyləgərcəsinə üzünə ciddi və narazı bir ifadə verib qıza nə isə diktə edirdi. Nəhayət qaşlarını bir az da yuxarı çəkib ağızucu, - ya bu telefonu səssizə al, ya da cavab ver! -deyib öz kabinetinə keçdi. Telefonu götürüb kimin zəng etdiyinə baxmaq istəyirdi ki, bu dəm də iş telefonu çağırdı. Alo dəyən kimi xəttin o biri başından tanış səs eşitdi. Gülşən idi. Dayanmadan, birnəfəsə danışırdı.

-Ay qız, sən dəlisən! Camaat Rəhim bəy kimi bir adam axtarır, sən isə kişinin xətrinə dəymisən. Elə güclü, imkanlı adamların öz kaprizləri olur. Sənə dərsə getmə deyir, getmə də. O cür mədəni, tərbiyəli, dünyagörmüş, sənə hər zaman balam dəyən bir adama qarşı bu nə ədəbsizlikdir. İnan, Rəhim bəy səni çox istəyir, yoxsa həmin dəqiqə qovardı.

-Gülşən, özüm də pis olmuşam. Az qalırdım ucaqlayam onu, amma bilirsən də olmaz.

-Ay dəli, niyə olmasın. Qızlar o kişidən ötrü ölür e. Hər cür cildə girib qarşısında cürbəcür poza verirlər. Sən görmürsən ki Rəhim bəy səndən başqa heç kimə diqqət ayırmır. Ağılsız adamsan. Özü də ailəsindən boşanıb. Bəlkə elə sənin qismətindir, ay dəli. Mənə bax, Ayaz Rəhim bəylə söhbət edəcək. Görüşəcəyik. Özünü ağıllı apar.

İçəridə qızların söhbətini dinləyən Rəhim isə ürəyində Gülşənə əhsən deyirdi. Yenə də axşama qədər kabinetindən çıxmadı. İş yekunlaşmaq üzrə idi. Bu gün həftə sonu, sabah da istirahət günü olduğunu və işləməyəcəklərini nəzərə alaraq əlindəki işi yekunlaşdırmaq istəyirdi. Artıq ofisin işçiləri getmişdilər. Onun başı işə elə qarışmışdı ki səssizcə içəri girən Gülşənlə Ayazı görməmişdi. Sonuncu cümləni bitirib başını yuxarı qaldıranda onları gördü. Ayaz sakitcə salam verib Rəhimin kabinetinə girdi. Gülşən isə onunla görüşüb divanda əyləşdi. Zəngin həyat təcrübəsi olan Gülşən şirin sözlər ilə Röyanın qəlbini duyğulandırmışdı. O, Rəhimdəki fiziki gücdən və enerjidən danışdıqca Röyanın gözləri önünə bir neçə ay əvvəl kirayə yaşadıqları mənzilin dəhlizində yarıçılpaq sevişən Ayazla Gülşənin silueti canlanırdı. Sonra isə siluetlər dəyişilir Gülşənin yerində o, Ayazın yerində isə Rəhim olurdu və bu an qız qeyri-ixtiyari diksinərək qımışırdı. Onlar uzun-uzadı söhbət etdilər. Təxminən 30-40 dəqiqə sonra Ayazla Rəhim də otaqdan çıxdılar və onlar birlikdə ofisin binasını tərk etdilər.

...Kokteyl yenə də Röyanın dilini açmış, hərəkətlərini sərbəstləşdirmişdi. Gülşən və Ayazın canfəşanlığından sonra Rəhim Röya ilə “barışmış" və bundan sonra qızın kefi açılmış, üzü gülməyə başlamışdı. Onlar məşhur dənizkənarı restoran bağlanana qədər əyləndilər. Gözəl bir yay gecəsi idi. Göy üzü tərtəmiz, parlaq və minlərlə kilometr uzaqda par-par parıldayaraq bərq vuran ulduzlarla dolu idi. Elə bil ulduzları əl ilə kəhkəşana düzmüşdülər. Süd kimi ay işığı altında səssizcə dörd kölgə hərəkət edirdi. Sükutu Ayaz pozdu.

- Daha gecdir, gedək!

-Yox canım, hara gedirsiniz? Unutmusan Ayaz? Mənim burada böyük evim var, bu gecə hamı bizdə qalacaq. Rəhim bu sözləri elə dedi ki kimsə etiraz edə bilmədi. Röya belə dəm-dərgahlı evi yalnız o zamanların məşhur Braziliya seriallarında görmüşdü. Rəhim soyuducudan növbənöv bahalı xarici içkilər, buz, çərəz çıxarıb stolun üstünə düzdü. Hamı kimi Röya da içirdi. Nə olduğunu bilməsə də içirdi. Xeyli söhbət etdilər. Rəhim gələcək planlarından, Ayaz isə yaxınlarda Rusiyada təşkil olunacaq sərgisindən danışır, qızlar isə sakitcə qulaq asırdılar. Ayaz Rəhimlə Röyanı ən əziz dostlar olaraq sərgiyə dəvət edirdi. Gecə yarı idi. Ayaz mənalı şəkildə Gülşənə baxdı. Qız onun nə demək istədiyini anlayan kimi otaqdan çıxdı. Röya ilə Rəhim tək qaldılar. Rəhim divanda küncdə əyləşmiş Röyaya daha yaxın oturdu. Röya dalbadal Rəhimin təkidi ilə özü də bilmədən az-az içdiyi şampan şərabından əməlli-başlı dəmlənmişdi. Çılpaq ayaqlarını bir-birinin üstünə aşırıb oturmuşdu. Bu vəziyyətdə o, olduqca füsunkar görünürdü. Rəhimin içində ehtiras atəşi qalanmışdı. Arabir Röya içki gətirmək üçün qalxıb onun qarşısında dayanmış Rəhimin odlu baxışlarından hürksə də özünü toparlaya bilmirdi. İçki onun bütün hərəkətlərini və müqavimətini kilidləmişdi. Rəhimin əlləri onun ayaqlarını tumarlayır dodaqları isə dodaqlarını, boynunu və sinəsini yandırırdı. Röya heç bir müqavimət göstərə bilmirdi. İlk başda azacıq dartınsa da sonradan içkinin təsirindən və təmasdan məst olaraq Rəhimə qısılmışdı.

O gecə Rəhimin və “köməkçilərinin" toruna düşən Röya səhər açılanda hər şeyi anlasa da artıq gec idi. Rəhim altdan-altdan gecə sahibləndiyi bu gözəlliyə tamaşa edirdi. Güzgüdə göz-gözə gəldilər. İki fərqli baxış toqquşdu. Aldadılmış, namusu ləkəkənmiş sadəlövh bir qızın kinli baxışları ilə daima aldatmağa meyl edən, əylənməyi sevən, istədiyinə əldə etmək üçün hər cür rola girən birinin gözlərindəki özündənrazılıq toqquşmuşdu.

-Sən nə alçaq adamsan. Adın Rəhim olsa da özün rəhimsiz adamsan. Məni içki ilə tora saldın. Heçmi insafın yoxdur? Heçmi vicdanın sızıldamır?

-Eee, mənə əxlaq və vicdandan moizə oxuma. Nə vicdan, nə əxlaq?! Mən güclü kişiyəm. İstədiyimi edə bilirəm. Hələ ki mənimsən, dadını çıxaraq, sonra ərə də gedərsən. Narahat olma dedim axı güclü adamam, hər şeyi yoluna qoyacam.

-Sən əsl alçaq adamsan! Unutma Rəhim, mən sənin məşuqən olub, sonradan da namuslu bir adamın evinə bakirə qız kimi gedə bilmərəm. Əgər məni kimsə belə qəbul edərsə başqa, etməzsə ömrümün sonuna kimi tənha yaşayaram. Öz xoşbəxtliyini başqalarının bədbəxtliyi üzərində qurmaq olmaz. Mənim vicdanım buna yol verməz. Tfu sənə. Nakişi!

2015 -ci ilin dekabr böhranından sonra işlər yeni-yeni canlanmağa başlayırdı. Maşını təmirdə olduğu üçün taksi sifariş etmişdi. Aramsız yağış yağırdı. Pəncərənin önündə dayanıb məhəccəri döyəcləyən yağış damlalarına baxırdı. Yağış bağçadakı bütün çiçəklərin tozunu yuyub təmizləmişdi. Pəncərəni açıb təmiz havanı qoxuladı. Havadan torpaq ətri gəlirdi. Telefonu çağırırdı. Pəncərəni bağlayıb telefonu götürdü. Nömrə ona tanış gəlirdi. Taksiçi idi. Öz-özünə, bu nömrə və səs mənə yaman tanış gəldi, kim olar? - deyib yaz pencəyini əyninə keçirib qapıdan çıxdı. Tünd göy rəngli “Mercedes" maşın onu gözləyirdi. 55-60 yaşlarında gözləri çuxura düşmüş, arıq, lakin iri sümüklü bir kişi ona “xanım taksi sifariş etmişdiniz?” -deyəndə tükləri biz-biz oldu. Qapını açıb əyləşdi və birdən

-Rəhim, Allahın ədaləti böyükdür, deyilmi?

Kişi mat qalmışdı. Olduqca gözəl olan bu qadın onu hardan tanıyırdı?

-Tanımadın, ay güclü kişi? Sən güclü deyilsən, səni güclü edən cibindəki və bank hesablarındakı yaşıl əskinasların üzərindəki o kişilər idi. Pul kimindirsə güclü odur, amma mən səndən daha güclüyəm. Səndən sonra mərd, ləyaqətli, ailəcanlı bir kişi ilə tanış oldum. O, səndən fərqli olaraq mənə əsl dəyər verdi, təhsil verdi, işlə təmin etdi. Tədricən bir-birimizə isinişdik, sonra isə sevdik, sevildik. Ailəsini itirmişdi. İki azyaşlı qız övladı ilə çətin durumda qalmışdı. Mən onun övladlarına analıq etdim, böyütdüm. Bu il böyük qızım, qızı demirəm çünki onları öz övladım bilirəm, universiteti qurtarır. Ali təhsilli həkimdir. Mən xoşbəxtəm sən isə əməllərin bəlasını çəkən müflis, bədbəxt və tüfeyli. Sənin kimilərini güclü edən qiymətli kağızlardır. O kağızlar olmadan sizlər bir heçsiniz. Qabaqda maşını saxla və rədd ol! Bir daha qarşıma çıxma, gücsüz kişi!

Fərid Muradzadə

Hürriyyət.- 2021.- 2 noyabr.- S.15.