Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz!

20 Yanvarın salnaməmizə qara hərflərlə yazılan qəhrəmanlıq tarixi olduğunu yaşından asılı olmayaraq hər kəs dərk edir. Hər il bu tarix tək Azərbaycanda deyil, dünyanın bir çox ölkələrində milli hüzn kimi qeyd olunur. Həmin gün dilimizə şəhidlik sözünü şücaətləri ilə yazdıran, milli azadlıq yolunda canlarından keçən 133 soydaşımızla bağlı xatirələr yad olunur.

...24 il bundan əvvəl rus imperiyası xalqların milli oyanış istəyini susdurmaq üçün Alma-Atada, Vilnüsdə, Tbilisidə sınaqdan keçirdiyi “qanlı, qadalı təcrübəni” Bakıda da tətbiq etdi. Qaniçən ermənilərdən, peşəkar döyüşçülərdən təşkil olunmuş “qızıl ordu” zirehli hərbi maşınlarını, tanklarını imperiyanın əsarətindən qurtarmaq üçün haqq səsini ucaldan dinc əhalinin üstünə yeritdi. Heç bir xəbərdarlıq edilmədən insanlara qarşı vəhşiliklər törədən “xilaskarlar” sovetlər birliyinin rəzil rəhbəri Qorbaçovun, onun komandasında təmsil olunan Yazovun, Bakatinin birgə hazırladıqları planlar əsasında Bakıda qanlı qırğınlar törətdilər. İnsanların azadlıq, istiqlaliyyət, müstəqillik səslərini güllələrin dili ilə susdurmağa çalışdılar. Amma unutdular ki, zalımın zülmü olsa da, haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır. Canlı sipər çəkməklə tankların qarşısını kəsən, düşmənə meydan oxuyan oğullarımız ölümləri ilə imperiyanın gücsüzlüyünü göstərdilər.

Bu zülmə qarşı ilk etirazını bildirən, o zaman Moskvada yaşayan xalqımızın müdrik oğlu, Vətənini, xalqını canından artıq sevən Heydər Əliyev təhdid və təzyiqlərdən çəkinməyərək Azərbaycanın Rusiyadakı səfirliyinə gedərək 20 Yanvar qırğınlarını ölkəmizin suverenliyinə qarşı törədilmiş zorakılıq, təcavüzkarlıq adlandırdı. Ulu öndər faciə ilə bağlı Azərbaycan xalqına teleqram göndərərək insanları belə ağır məqamlarda birliyə, həmrəyliyə çağırdı.

Azərbaycana ordu yeridilməsinə bilavasitə imkan yaradan Vəzirov və onun ətrafına toplaşmış Kremlin sadiq qulları təhlükənin, qırğınların törədə biləcəyi faciənin acı nəticələrini bildikləri halda belə düşünməyərək dinc insanların ölümünə səbəb oldular.

Yanvarın 19-da Sədərəkdə ilk qurbanlarını- kiçik yaşlı qardaşları şəhid verən Azərbaycan sonra daha böyük qırğınlara məruz qaldı. Bakının sübh sükutunu pozan tankların və güllərin səsindən hələ də nələrin baş verdiyini dərk etməyən insanlar inana bilmirdilər ki, illərdən bəri özlərinə “ böyük qardaş” hesab edib, hər əmrlərinə müntəzir olduqları imperiya qaniçənləri belə qırğınlar törədə bilər.

Amma imperiyanı, dağılmaqda olan sovetləri qoruyub saxlamaq istəyən, sələfləri Pyotrun “parçala, hökm et” vəsiyyətinə sadiq qalanlar üçün SSRİ-nin “ qardaşlıq ailəsi”ndə zorla saxlanılan xalqların azadılq, müstəqillik çağırışları kabus kimi qorxulu idi. Xüsusilə təbii sərvətləri ilə zəngin olan Azərbaycanı itirmək imperiyanın şah damarının kəsilməsi idi. Buna görə də nəyin bahasına olursa olsun Bakıdan yüksələn azadlıq səslərini susdurmaq əmri verilmişdi.

24 il bundan əvvəl törədilən qırğınlar məhz bu məqsədlə həyata keçirilsə də Azərbaycan xalqını güllələrin səsi ilə inamından dönməyə cəhd edən, diz çökdürməyə çalışanlar niyyətlərinə çata bilmədilər. Unutdular ki, üstünə tanklar yeritdikləri, bu qəhrəman oğullar heç vaxt düşmənə arxa çevirməmiş, sıralarını, səflərini pozmamışlar. 20 Yanvar qırğınlarında Vətən yolunda qurban gedən şəhidlərimiz ölümləri ilə cəlladlarına qəhrəmanlıq dərsi öyrətdilər. Əbədiyyətə qovuşmaqla ölməzliyin zirvəsinə qalxaraq Azərbaycan xalqının qəhrəmanlıq tarixinə yeni səhifələr yazdılar.

Bu gün həmin tarixi anları bütünlükdə Azərbaycan xalqı üçün müqəddəs olan Şəhidlər xiyabanında sıralanan məzar daşları yaşadır. Bakının ən yüksək, müqəddəs məkanında uyuyan qəhrəmanlarımız daşlaşmış şəkillərinin dili ilə onları ziyarət edən soydaşlarımıza, qonaqlara “biz varıq, olacağıq, həmişə qalacağıq” deyirlər.

Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz. Tanrı bütün şəhidlərimizə rəhmət etsin.

Xuraman İsmayılqızı

İki sahil.- 2014.- 18 yanvar.- S.9.