Tarın siminə toxunanda

hər şeyi unuduram

Müsahibimiz Xalq artisti, ustad tarzən, professor Ağasəlim Abdullayevdir

- Ağasəlim müəllim, söhbətimizə başlamazdan öncə qeyd etdiniz ki, dərsdən gəlirsiniz. Deyəsən vaxtınızın çoxunu tələbələrinizlə keçirirsiniz?

- Vaxtın necə keçdiyini bilmirəm. Səhər saat 9-dan axşama qədər dərsdə oluram. Amma yorulmuram. Pedaqoq kimi fəaliyyət göstərmək mənim üçün qürur vericidir. Çox savadlı, istedadlı gənclərimiz var. Onlarla məşğul olmaq həm də böyük zövqdür. Muğam dərsi aparıram. Tar səhərdən-axşama qədər əlimdə olur. Təsəvvür edin ki, hər tələbə ilə 40-45 dəqiqə məşğul oluram. Bu həm də tara olan sevgidir. Tarın siminə toxunanda hər şeyi unuduram.

- Bəs tələbələrinə bu qədər can yandıran müəllim onlardan razıdırmı?

- İnanın ki, bu gün tara həvəs göstərən gənclərimizin sayı hədsiz çoxdur. Milli Konservatoriyada üzərində çox işləyən tələbələrim var. Azərbaycanı xarici ölkələrdə, beynəlxalq müsabiqələrdə təmsil edən ifaçıların əksəriyyəti mənim tələbələrimdir. Məsələn, respublikanın Əməkdar artisti Sahib Paşazadə, Elçin Həşimov s. Eyni zamanda, hazırda tələbələrim Konservatoriyada mənimlə çiyin-çiyinə çalışırlar, pedaqoji fəaliyyətlə məşğuldurlar. Bir müəllim kimi, mənim ən böyük uğurlarımdan biri də budur.

- İllərdir Azərbaycan mədəniyyətinə xidmət edirsiniz. Eyni zamanda 20 məqalə, 3 kitab müəllifisiniz...

- Bəli. Ümumiyyətlə, ali məktəbdə pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olan hər bir insanın məqalələri olmalıdır. Bu əsərlər musiqimizin təbliğinə böyük kömək edir. Eyni zamanda, sırf muğam dərsləri və tar üçün metodik vəsaitlərimiz, ixtisas fənləri üzrə proqramlarımız var. Amma sırf elmi məqalələr yazmaq professor kimi borcumuzdur. Həmin məqalələr musiqinin bütün sahələrinə aid olur, jurnallarda dərc olunur, maraqlananlar alıb oxuyurlar.

- Tarı bu qədər çox sevirsiniz. Qeyd etdiniz ki, günün əksər vaxtları bu musiqi aləti əlinizdə olur. Necə oldu ki, tarın ecazkar siminə toxunmağa qərar verdiniz?

- Uşaqlıqdan bütün musiqi alətləri içərisində mənə ən yaxını tar olub. Maraqlı məqam o idi ki, həyatda mən bu aləti görməmişdim. O vaxt yeganə televiziya kanalı Azərbaycan Dövlət Televiziyası idi. Hər evdə televizor olmazdı. İlk dəfə bizim evə televizor alınanda mənim 7 yaşım var idi. Təsəvvür edin ki, ona qədər bizim uşaqlığımız necə keçib. İnstrumental ifaçıları ekranda görürdüm, yalnız tar məni sanki sehrləyirdi. Yaxşı əl qabiliyyətim var idi. Ağacdan və elektrik naqillərindən özüm üçün tar düzəldirdim. Evdə gördülər ki, böyük həvəsim var. Mənə ən böyük dəstəyi anam göstərdi. Elə ilk tarı da o aldı mənə. Sonra musiqi məktəbinə getdim, daha sonra təhsilimi ali məktəbdə davam etdirdim. Və bu gün burdayam. Heç bilmirəm bu qədər vaxt necə gəlib keçdi.

- Qonağımız olan xanəndələr deyirlər ki, bir çox gənclər sənəti tam dərk etməmiş toylara qaçırlar, təhsili yarımçıq saxlayırlar. Sizin sahədə təhsil alan gənclərdən də belələri varmı?

- O problem hər birimizin yaralı yeridir. Gənclərin çoxu təhsilə başlayır, amma yarımçıq saxlayır. Çünki məşhurlaşmaq indi çox asandır. Efirə çıxmaq, toya getmək əvvəlki dövlərlərlə müqayisədə xeyli asanlaşıb. Ona görə bəzən gəncləri də qınamıram. Onlar buna həm də qazanc mənbəyi kimi baxırlar. Amma gənclər dərk etməlidirlər ki, təhsil önəmlidir. İstedadı üzə çıxarmaq üçün təhsil vacibdir.

- Bu günə qədər hansı məşhurlarla işləmisiniz?

- Gərək sual verərdiniz ki, kimlərlə işləməmisiniz (gülür). Azərbaycan səhnəsində elə bir məşhur xanəndə yoxdur ki, onunla işləməyim. O vaxt hətta tez-tez xarici ölkələrdə olurduq. Elə Azərbaycanda da tez-tez konsertlərə çıxırdıq. Hamısının adını sadalasam vaxt çatmaz yəqin.

- Sizin üçün xaricdən müşayiət etmək daha çətindir, yoxsa solo ifa?

- Hər birinin özünəməxsus qaydaları və çətinlikləri var. Müşayiət etmək də çətindir. Çünki nə qədər xanəndələrlə işləyirsən, hərəsinin özünəməxsus səs tembri olur. Onlarla ayaqlaşmalısan. Solo ifada isə yalnız tar və sənsən. Hər ikisi olduqca maraqlı, eyni zamanda məsuliyyətlidir.

- Deyirlər müşayiətdə solist göz qabağında olur, onu müşayiət edən arxa planda qalır...

- Məncə, yaxşı ifa edən sənətkar istər solo ifada, istərsə də müşayiət edəndə fərqlənməyi bacarır. Bu, artıq sübut olunmuş bir şeydir. Dəfələrlə şahidi olmuşuq ki, ansamblda hansısa alətdə müşayiət edən ifaçı digərlərindən fərqlənir. İstedad hər yerdə özünü göstərir.

- Son illər dövlət tərəfindən muğamın inkişafına böyük diqqət və qayğı var. Bir Xalq artisti kimi bunu necə qiymətləndirirsiz?

-Əlbəttə ki, yüksək qiymətləndirirəm. Hansı sənətkarı xoşbəxt etməz ki, bu dəyər. Dövlətimizin, xüsusilə Azərbaycanın birinci xanımı, Heydər Əliyev Fondunun prezidenti Mehriban xanım Əliyevanın əməyi nəticəsində bu gün nəinki tar, eyni zamanda Azərbaycanın bir neçə qədim musiqi aləti UNESCO-nun qeyri-maddi mədəni irs siyahısına daxil edilib. Bu, Azərbaycan üçün böyük bir uğurdur. Əsas odur ki, bizlər bu qayğını üzərimizdə hiss edirik.

Müsahibəmiz Ağasəlim müəllimin ifasında “Rast” (Dilkeş) muğamı ilə yekunlaşır.

Şəmsiyyə Əliqızı,

Şəfiqə Dadaşova

İki sahil.- 2016.- 8 oktyabr.- S.19.