Xalq Artisti: Hərdən kənara çəkilib

estafeti oğluma vermək istəyirəm

Müsahibimiz Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrının solisti, Xalq Artisti, səhnəmizin Leylisi, Şahsənəmi Gülyaz Məmmədovadır

- Gülyaz xanım, gəlin söhbətimizə yanvarın 25-də Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrında nümayiş olunan “Aşıq Qərib” operası ilə başlayaq. Tamaşada baş rolda Şahsənəm obrazını canlandırırdınız. İstərdik ki, təəssüratlarınızı oxucularımızla da bölüşəsiniz?

- Demək olar ki, bu tamaşalar hər ay mütəmadi olaraq Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrında nümayiş olunur. Yanvarın 25-də nümayiş olunan “Aşıq Qərib”” operası çox uğurla keçdi. Bu dəfə tərəf-müqabilim Səbuhi İbayev idi. Səbuhi İbayevlə biz uzun illər tərəf-müqabil olmuşuq. Həmin səhnədə dəfələrlə “Leyli və Məcnun”u” ifa etmişik. Sözügedən əsərdə ilk tərəf-müqabilim respublikanın Xalq Artisti, “Şöhrət” ordenli Mənsum İbrahimov olub. Daha sonra Zahid Quliyev, Baba Mahmudoğlu, İlkin Əhmədov ilə tərəf müqabili olmuşam.

- Tərəf-müqabil sarıdan deyəsən bəxtiniz gətirib?

- Elədir. Hər birinin özünəməxsus ifa tərzləri və özünəməxsus obrazları var.

- Bilirik ki, 1988-1992-ci illərdə konservatoriyanın nəzdindəki musiqi kollecində, 2002-ci ildə Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin solo oxuma (xanəndəlik) fakültəsində təhsil almısınız. Gözəl, şirin səsiniz var, amma musiqi təhsiliniz olmasaydı bugünkü Gülyaz Məmmədova ola bilərdinizmi? Və ya təhsilsiz karyera əldə etmək mümkündürmü?

- Mən hər şeyi şansa bağlayıram. Ümumiyyətlə, insanın alnında nə yazılıbsa o olur. İnsanın nə qədər şirin səsi olsa da , şansı yoxdursa, arzuya çatmaq mümkün olmur. Şansım olmasaydı bəlkə də mən indi hansısa bir evdə 8-9 uşaq anası idim. Hərdən düşünürəm ki, əgər müğənni olmasaydım kim olardım? Bir çox sahələrə marağım olub. İdmançı, rəssam, rəqqasə olmaq istəmişəm. Qısası, mən incəsənət insanıyam. Qismət... Uşaqlıqdan başladım oxumağa və tale məni Bakıya gətirib çıxardı. Allaha şükür ki, hər şey istədiyim kimi oldu. Düzdür, çətinliklərim çox olub. Çünki tələbəlik illərim keçid dövrünə düşüb. Rəşid Behbudov adına Azərbaycan Dövlət Mahnı Teatrında və “İrs”” folklor ansamblında çalışmışam. Sonralar Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrına solist kimi qəbul olundum. O vaxt ən böyük sənətkarlarımız Arif Babayev, Səkinə İsmayılova, Qəndab Quliyeva, Canəli Əkbərov, Baba Mahmudoğlu, vokalistlərdən Şahlar Quliyev, Firudin Mehdiyev və s. musiqi bilicilərimizin müsbət rəyini aldıqdan sonra gənclərə teatrda işləmək üçün şans verilirdi. Mən də dinləmələrdən keçdim, şans üzümə güldü və teatrda fəaliyyətə başladım.

- Hələ professional səhnəyə gəlməmişdən əvvəl, uşaq yaşlarında müğənnilərimizi və ya səhnə əsərlərini seyr edərkən müğənnilər, aktrisalar haqqında nə düşünürdünüz?

- Mən uşaq vaxtı, lap tələbəlik illərində dahi sənətkarlarımızı görəndə onlara əlçatmaz kimi baxırdım. Fikirləşirdim ki, yaxınlaşıb əlimi onlara toxundursam bir ulduz kimi xəyal kimi uçarlar. Çox qəribə bir duyğudur. Dillə ifadə edə bilməyəcəyim qədər qəribə... Mirzə Babayev, Yaqub Məmmədov, Şövkət Ələkbərova, Nəsibə Zeynalova, Eldəniz Zeynalov, Yaşar Nuri, Səyavuş Aslan Allah onlara rəhmət eləsin. Yaşar Nuri ilə “Arşın mal alan”da” tərəf-müqabil olmuşam. Mənə deyiləndə ki, sən Telli obrazını hazırla Yaşar müəllimlə tərəf-müqabil olacaqsan, həyəcandan əsirdim. Əlbəttə, indi o zamanları xatırlayanda məmnunluq hissi keçirirəm. Nə yaxşı ki, mən o duyğuları yaşamışam. Zeynəb Xanlarova səhnəmizdə inqilab etdi. Düzdür, gözəl sənətkarlarımız, xanəndələrimiz çox idi. Amma Zeynəb xanım səhnəyə bir fərqlilik- rahat oxumaq gətirdi. O vaxt Şəkiyə konsertə gəlmişdi. Hamı Zeynəb xanımı görmək istəyirdi. Camaat “Kamaz”lara, tütün maşınlarına, avtobuslara doluşub konsertə getdilər. Biz uşaq olduğumuza anamız konsertə getməyə icazə vermədi. Dedi Zeynəb xanıma televizordan baxarsınız uşaqsınız, stadionda itərsiniz. Konsertdən iki gün sonra Şəkidə müsabiqə var idi. Qardaşım Ataş bizi həmin müsabiqəyə aparmışdı. Biz su içmək istədik. Qardaşım su almaq üçün mağazaya girdi. Biz də küçədə dayanıb qardaşımı gözləyirdik. Bu vaxt gördük ki, iki gözəl xanım biz tərəfə gəlir. Onlardan biri Zeynəb Xanlarova, digəri isə rayonumuzun katibi Sevil xanım idi. Sevil xanım Gülyanaqla məni tədbirlərdən tanıyırdı. Bizi Zeynəb Xanlarovaya göstərib dedi ki, Zeynəb xanım, bu uşaqlar bizim gələcəyimizdir, sizin mahnılarınızı da sevə-sevə oxuyurlar. Zeynəb xanım əyilib Gülyanaqla mənim üzümüzdən öpdü və söylədi ki, gözləyəcəyəm bu uşaqlar böyüsünlər, məşhur olsunlar, onlarla yenidən görüşəcəyəm. Evə gələndən sonra anam bir həftə Gülyanağın üzünü yuduzdura bilmədi. Deyirdi ki, məni Zeynəb xanım öpüb üzümə əl vurmayın. Həmin söhbətdən artıq neçə illər keçmişdi. 1998-ci ildə Zeynəb xanımı “Azərbaycan televiziyasi”nin həyətində gördüm. Böyük sənətkar məni yanına çağırdı. Görüşdük. Mənim Zeynəb xanımın mahnılarını ifa etməyimdən məmnunluğunu dilə gətirdi.

- Demək olarmı ki, müğənni kimi püxtələşməyinizdə Zeynəb xanımın rolu olub?

- Zeynəb xanımı hamımız özümüzə ustad hesab edirik. Çünki tək biz yox, demək olar ki, bütün gənc sənətçilər ustad sənətkarın repertuarına müraciət ediblər.

- Bəstəkar mahnılarının da mahir ifaçısısınız, nəyə görə həyatınızı məhz muğamla bağladınız?

- Bilirsiniz, bizim sənətimiz xanəndəlikdir. Mahnılar, nəğmələr, əsərlər ifa etsək də muğamın yeri bir başqadır. Biz muğamlarımızla, nəğmələrimizlə dünyanın hər yerində konsertlər vermişik, bayrağımızı dalğalandırmışıq. Dünyanın hər bir bucağını öz nəğmələri ilə gəzən iki böyük sənətkarımız olub - Zeynəb Xanlarova və Rəşid Behbudov. Zeynəb xanım da Rəşid müəllim də hansı ölkəyə getsəydilər həmin xalqın mahnısını ifa edirdilər. Biz də çalışırıq ki, bu ənənələrə sadiq qalaq. Gülyanaqla Osetiyaya getdik asetin mahnısı, Fransada fransız mahnısı oxuduq. Qastrollarda həmişə respublikamızı layiqincə təmsil etməyə çalışırıq. Qoy Azərbaycanın səsi dünyanın hər yerindən gəlsin.

- Gülyaz xanım, çox gülərüz insansınız. Sizdən insana pozitiv enerji gəlir. Sirr deyilsə, bu enerjini nədən və ya kimdən alırsınız?

- (Gülür) Mənim təbiətim, xarakterim belədir. Gülməyi sevirəm. Çox macəralı həyat yaşayıram. Konsertə, ya teatra gedəndə mütləq başıma gülməli bir hadisə gəlməlidir. Ümumiyyətlə, gülüb-danışmağı, insanlarla xoş ünsiyyət saxlamağı sevirəm. Təbii ki, mənim də problemlərim var. Ancaq bədbinliyə qapılmağı, küsülü qalmağı, qalmaqalı sevmirəm. Hər işdə sakitlik axtarıram.

- Dahilərdən biri deyib ki, uğur gedilən yoldur, çatdığın məkan deyil. Sizin aləminizdə uğur nə deməkdir?

- Arzu necə arzunu əvəz edirsə, sanki uğurlar da uğuru təqib edir. Biz həmişə səhnəyə çıxanda gözəl ifa etməyi düşünürük. Bilirsiniz bizim üçün ən böyük uğur nədir? Tamaşaçı alqışı. Özümə də, sənət dostlarıma da bolluca uğur qazanmağı arzulayıram.

- Əgər sizi hansısa müğənni ilə müqayisə edirlərsə, bunu kompliment olaraq qəbul edirsiniz, yoxsa acığınıza gəlir?

- Məsələn, Rübabə xanımın oxuduğu bir əsərdirsə, təbii ki təzə-təzə onun kimi oxumağa çalışırsan. Lakin sonralar artıq hər bir ifaçının ifa tərzi formalaşır. Tələbələrimiz də bu gün bizə bənzəməyə çalışırlar. Amma bir azdan onların hərəsinin öz üslubu olacaq.

- Hesab edirsinizmi ki, bu gün illər əvvəlki arzularınızın böyük bir qismini həyata keçirmisiniz?

- İllər əvvəl tütün sahələrində tütün becərirdik. Şitillərin dibini belləyirdik. Bütün sahəni gözdən keçirirdim. Başımı yuxarı qaldırırdım və başlayırdım nəğmə oxumağa. Arzulayırdım ki, görəsən mən də müğənni ola biləcəyəmmi? Bir də görürdük uzaqdan toz-tozanaq qopara-qopara bir araba gəlir. Gəlib çatırdı qardaşım əl edirdi ki, Gülü gəl Şəkiyə konsertə çağırırlar. Gedirdik konsertdə oxuyurduq, yenə qayıdırdıq öz köhnə həyatımıza. Amma arzum musiqi təhsili almaq, xanəndə olmaq idi. Ona görə deyə bilərəm ki, arzularımın çoxu həyata keçib.

-Təbii ki, insanın uğurlarında onun ailəsinin də rolu danılmazdır. Elə buna görə bir qədər də ailədən, özünüzdən danışaq...

- Əvvəl Allaha, sonra valideynlərimə, nənəmə minnətdaram ki, mənə və bacıma bu qədər dəstək oldular. Dayılarım bizim müğənni olmağımıza qarşı çıxırdılar. Deyirdilər qız uşağı oxumaz. Amma anam-atam bizə dayaq oldu. Yaxşı işə bizim ailədə həmişə münasibət məqbul olub. Heç nəyə qısqanclıqla yanaşmayıblar.

- Qeyd etdiniz ki, valideynləriniz sizi həmişə dəstəkləyiblər. Bəs siz özünüz necə valideynsiniz? Övladınıza sərbəstlik verirsiniz, yoxsa mühafizəkarsınız?

- Oğlum əvvəl tamamilə başqa bir sahəyə getmək istəyirdi. Sonra fikrini dəyişdi. Övladıma tamamilə azadlıq vermişəm. Ustadımız Kamil müəllim məsləhət gördü ki, uşağı tar sinfinə yazdır, qoy incəsənətə meyillənsin. Doğrudan da peşman olmadım. Bir də gözümüzü açdıq ki, tar çala-çala oxuyur. Oğlumun səsindən razıyam. İstəyərəm dəstək olum, qabağa getsin. Hətta bəzən düşünürəm ki, özüm artıq çəkilim kənara. estafeti verim övladıma. Eyni zamanda, tələbələrimə də övladım kimi əlimdən gələn köməyi etməyə çalışıram.

- Xüsusilə Şərq aləmində qadınlar özlərini ailə həyatında təsdiqləməyə üstünlük verirlər, yəni arxa-dayaq kimi kişidən istifadə edirlər. Özünütəsdiqin çıxış yolunu siz nədə görürdünüz?

- Mənə Allah səs verib. İşləyirəm, çalışıram tələbatlarımı, ehtiyacımı özüm ödəyirəm. Bilirsiniz, səhnə geyimi, mahnıları lentə aldırmaq və s. hamısı puldur. Bir qadın olaraq özüm maddi ehtiyaclarımı ödəyə bilirəm. Mənim kişi dəstəyinə ehtiyacım yoxdur.

- İnsanda hansı cəhət olmalıdır ki, o, bu həyatda güclü dayana bilsin?

- Səbr. Həyatda hər şeyi yaxşı düşünmək lazımdır. Heç nəyə tez qərar vermək olmaz.

- Sizcə, əsl qadın necə olmalıdır? Kimə əsl qadın-ana demək olar?

- Əsl qadın ailəsinə bağlı olmalıdır. Aza qane olmağı çoxunu paylaşmağı bacarmalıdır. Əsl qadın özünü sevməlidir. Özünü sevən insan ətrafındakıları da sevməyi bacarır. Əsl ana o kəsdir ki, övladına gözəl tərbiyə verməyi bacarıb.

- Son olaraq qarşıdakı planlarınız haqqında məlumat verərdiniz

- Qarşıdakı günlərdə Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrında “Leyli və Məcnun””, “Arşın mal alan”” tamaşaları yenidən səhnəyə qoyulacaq. Tamaşaçılarımızın hər birini teatrımıza dəvət edirik.

- Gülyaz xanım, sizə öz təşəkkürümüzü bildiririk, bol-bol sənət uğurları, yeni mahnılar və anşlaqla keçən konsertlər arzulayırıq.

- Çox sag olun.

Şəmsiyyə Əliqızı,

Günel Eyyubova

İki sahil.- 2017.- 4 fevral.- S.12.