Müxalifətçilik
missiyası və Azərbaycanın milli maraqları
Əli Kərimli Azərbaycana
Suriyanın “inqilab təcrübə”sini idxal etmək istəyir,
Azərbaycan hakimiyyəti isə dünyaya “ASAN xidmət”
inqilabının təcrübəsini yayır
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin
ictimai-siyasi məsələlər üzrə köməkçisi,
professor Əli Həsənov facebook səhifəsində
“Müxalifətçilik missiyası və Azərbaycanın
milli maraqları” sərlövhəli məqaləsini yerləşdirib.
AZƏRTAC mövzuya ictimai marağı nəzərə alaraq
məqaləni təqdim edir.
1988-ci ildən bəri Azərbaycanın aktiv
siyasi həyatındayam. 1993-cü ildən isə Prezident
komandasında vətəndaş cəmiyyəti təsisatları
- QHT-lər, KİV-lər və siyasi partiyalarla əlaqələrlə
birbaşa məşğul oluram. Məsuliyyətlə
söyləyə bilərəm ki, bütün fəaliyyətim
dövründə həm dövlətimizin qurucusu ümummilli
lider Heydər Əliyev, həm də onun siyasi varisi Prezident
İlham Əliyev siyasi plüralizmi və çoxpartiyalı
sistemi Azərbaycanın demokratik inkişafının təməl
prinsipi kimi görüblər, ölkədə
vətəndaş cəmiyyətinin mühüm seqmenti olaraq
həm ictimai, həm də siyasi opponentlik mexanizmlərinin
işlək və çevik olmasına
çalışıblar, çoxrəngli ideoloji-siyasi
palitranın mövcudluğunu arzu ediblər. Çünki cəmiyyətdəki
fərqli kəsimlərin, o cümlədən müxalifətin də cari proseslərə, gələcəyə
hesablanmış konsepsiyalara baxış və rəylərini
bilmək, alternativ ideyaları dəyərləndirmək və
yeri gələndə, ən azı ehtiyat variant olaraq nəzərdə
saxlamaq təkcə rasional idarəçilik baxımından
deyil, həmçinin hakimiyyətdə olan komandanın istənilən siyasi rəqabətə daim hazırlıq
formasında qalması üçün vacib şərtdir.Hakim
komandanın məsul üzvlərindən biri olaraq məhz bu
yanaşmanı əsas götürməklə ötən illər
ərzində ölkənin siyasi səhnəsində yer alan,
yer almaq istəyən, siyasi proseslərə istər
açıq, istərsə də dolayı şəkildə
təsir göstərməyə cəhd edən
çeşidli qrupların, ayrı-ayrı şəxslərin
fəaliyyətini müşahidə və təhlil etmək
imkanım olub. Qənaətlərimi qısa və ən
ümumi şəkildə belə ifadə edə bilərəm:
əks düşərgənin ümumi tablosunda konstruktiv
qüvvələr də yer alıb, destruktiv qüvvələr
də; bir zamanlar özlərini “milli demokrat” adlandıran, amma
sonradan Avropa Liberal Demokrat İttifaqına qatılmaq naminə
dəyərlərini dəyişən sağçılar da
var, özlərinə gah şimalda, gah da cənubda himayədar
axtaran solçular da; dünyəvi konstitusion quruluşu əsl
dövlətçilik istehkamı olaraq qorumağa hazır
olan sekulyarlar da məlumdur, bu quruluşu istiqlalımız
qarışıq öpdükləri əlin fitvasına təslim
etməyə hazır olan klerikallar da. Sosial
bazasını, ictimai dəstəyini Azərbaycan xalqı
arasında axtaran və siyasi perspektivini milli iradəyə
bağlayan qüvvələrin də şahidi olmuşuq,
bütün iddialarını xarici paytaxtlardakı qaranlıq
kulislərdə qəbul ediləcək hansısa qərarların
öhdəsinə buraxanları da. Lakin Azərbaycanın
müstəqil bir dövlət kimi öz əzələlərini
möhkəmləndirməsi, ehtiyac yarananda, müstəqilliyimizi
istəməyən qüvvələrə nümayiş etdirməsi,
regional gücə, beynəlxalq arenada söz sahibinə
çevrilməsi baxımından yetərincə təlatümlü
keçən ötən illərdən
hasil etdiyim bir qənaət də budur ki, milli mənafelərə,
ümumi və strateji maraqlara çox asanlıqla arxa
çevirərək dövlətə və dövlətçiliyə
qarşı opponentlik edən əsas siyasi qruplardan biri Əli
Kərimli və onun çevrəsindəki şəxslərdir.
Bu maddi maraq qrupu ta komsomolçu
keçmişlərindən üzü bəri daim “maliyyəni
verən musiqini də sifariş edər” devizi ilə hərəkət
edərək, əvvəlcə mənsub olduqları siyasi
partiyanın param-parça vəziyyətə düşməsi
üçün heç nədən, hətta liderlərinə
xəyanət etməkdən də çəkinməyiblər,
sonra isə qazandıqları “təcrübəni” Azərbaycan
dövlətinə, xalqına, milli maraqlarımıza
qarşı istifadə etməyə başlayıblar.
Hazırda bu qrup milli dəyər, məfkurə və müqəddaratımıza
zidd olan ritorikaları ilə Azərbaycanda böyük vüsətlə
gerçəkləşən və son zamanlar daha da intensivləşən
islahatlara hər addımbaşı kölgə salmaq yolunu
tutublar.
Sirr deyil ki, Prezident İlham
Əliyev həyata keçirdiyi bir çox islahatların nəticəsi
kimi son aylarda büdcəmizin artan imkanlarını sosial
problemlərin həllinə yönəltdikdən, iqtisadi
liberallaşmanı sürətləndirdikdən, siyasi
plüralizmin genişlənməsi və bütövlükdə
ölkəmizdə insan kapitalının sürətli
inkişafına xidmət edən çoxsaylı qərarlar qəbul
etdikdən sonra məlum xarici anti-Azərbaycan qüvvələr
daha da fəallaşıblar. Bu qüvvələr xaricdəki
anti-Azərbaycan şəbəkəsi və ölkəmizin
daxilindəki “beşinci kolonu”, bir çox digər
uzantılarını, o cümlədən Əli Kərimlini
və onun qrupunu fəallaşdıraraq işə qoşublar.
Əli Kərimlinin xaricdə mənzil
tapan internet resurslarından birinə müsahibə verərkən
Prezident İlham Əliyevin liderliyi ilə Azərbaycan hakimiyyətinin
həyata keçirdiyi effektli siyasəti öz merkantil
maraqları çərçivəsində şərh etməyə
çalışması da həmin şəbəkənin fəaliyyətinin
bir təzahürüdür. Bəri
başdan qeyd edim ki, Əli Kərimlinin müsahibədə səsləndirdiyi
fikirlərin hamısı əsassız, reallıqdan uzaq, onun
daxili aləminin inikası olmaqla, dövlətə və xalqa
son dərəcə yad münasibətinin, ikrahla
yanaşmasının ifadəsidir. İrəli
sürdüyü və heç bir arqumentə tab gətirməyəcək
iddialarının əsasında dayanan motiv də
aydındır. O, hər vəchlə hakimiyyət və onun həyata
keçirdiyi siyasət barədə cəmiyyətdə
formalaşmış müsbət rəyi qaralamağa
çalışır.
Görünən reallıq odur
ki, istər daxili siyasətdə, istərsə də diplomatik
müstəvidə İlham Əliyev hakimiyyətinin
qazandığı hər bir uğur Əli Kərimli və
bu tipli insanların siyasi iflasını dərinləşdirir,
onları cəmiyyətin dinamikasından geridə qoyur,
ictimaiyyətin diqqət mərkəzindən
uzaqlaşdırır. Belə olan halda isə,
onlar özlərini nəinki hakimiyyət uğrunda mübarizənin
real subyekti kimi təqdim edə bilmirlər, hətta əbədi
müxalifət titulunu da itirmək təhlükəsi ilə
üzləşərək xaricdən ötürülən
maliyyələrdən məhrum olacaqlarını real təhlükə
kimi gözlərinin qarşısına alırlar. Odur ki, yürüdülən siyasəti sağlam
müxalifətçilik zehniyyəti ilə təhlil etmək,
əgər varsa, onun nöqsanlarını göstərmək,
mümkün çətinliklərə diqqət çəkmək
və bu yolla müəyyən düzəlişlərə
nail olmağa deyil, həmin siyasətin gerçəkləşməsi
üçün zəruri olan resurs və alətləri
sıradan çıxarmağa, müsbət indikatorları zərbə
altına salmağa çalışırlar. Qara
niyyətlərinə ağ yalanlarla heç cür bəraət
qazandıra bilmədikləri hallarda isə, iddia etməyə
başlayırlar ki, guya, Azərbaycan hakimiyyətinin son qərarları
və addımları yanvarın 19-da müxalifətin
keçirdiyi etiraz aksiyasının nəticəsidir.
Axı ölçüsü,
tutumu hər kəsə bəlli olan bir meydanda
üç-beş min adamın iştirak etdiyi mitinq
tribunasından hansı dəyərli və təzə fikir səsləndi,
yeni proqram açıqlandı, hansı fərqli yol xəritəsi
elan edildi ki, Azərbaycan hakimiyyəti onlara xüsusi diqqət
yetirməli oldu? Doğrudanmı, bu adamlar
sadə riyazi hesablamalar apara, bütün güclərini ortaya
qoyub “Məhsul” stadionuna yığdıqları bir neçə
min adamın Azərbaycanda elektoratın son dərəcə
cüzi, sıfıra yaxın bir hissəsini təşkil etdiyini,
tərəfdarlarının hətta ölkədə
mövcud olan seçki məntəqələrinin
sayından da az olduğunu görə bilmirlər? Onlar
görməsə də, Azərbaycan cəmiyyəti hər
şeyi yaxşı görür! Azərbaycan cəmiyyəti
yaxşı görür ki, 25 ildən artıq bir müddətdə
müxalifət düşərgəsində ərsəyə
gətirilən “birlik formatları”nın hər biri
mövsümi xarakter daşıyıb, fəslin
başında “bu dəfə gəlirik” deyə bir-birinə
ümid və təsəlli verənlər axırda
yabalaşmaya çıxıblar.
Azərbaycan cəmiyyətinin və
onun önəmli bir kəsimi olan gəncliyin nəzərindən
yayınmır ki, əvvəllər müxalif düşərgədə
yaranan birlik formatlarının avanqard qüvvəsini
keçmiş hakimiyyətin “bəlkə də qaytardılar”
ümidi ilə yaşayan nümayəndələri təşkil
edir. İndi heç keçmiş hakimiyyət nümayəndələri
də haçansa tutduqları postlara yenidən qovuşmaq
üçün Əli Kərimlinin liderliyini qəbul etmir,
onu öz revanş arzularının ifadəçisi kimi
görmürlər. Bu təqdirdə yeni nəsil niyə
öz karyera imkanlarını AXCP-nin sıralarında puç
etməlidir?
Ümummili lider Heydər Əliyevin yenidən
hakimiyyətə gəlişinin ilk ilində orta məktəbin
birinci sinfinə gedən şagirdlər hazırda yeni təhsil
sistemi üzrə magistr dərəcəsi əldə ediblər.
Onların bir qismi akademik elmi fəaliyyətlə məşğul
olmaq üçün təhsilini davam etdirir, xeyli hissəsi isə
dövlət qurumlarında, özəl müəsissə və
şirkətlərdə çalışırlar. Onlar bilirlər
ki, həm mövcud dövlət idarəçilik sistemi, həm
də özəl sektor Azərbaycanda məhz ümummilli lider
Heydər Əliyevin, onun siyasi kursunun davamçısı
Prezident İlham Əliyevin hakimiyyəti sayəsində bərqərar
olub. Azərbaycan gəncliyinin məhz bunun fərqində
olmasının nəticəsidir ki, Əli Kərimlinin sədrlik
etdiyi təşkilatda son bir neçə ildə ali məktəbdən
məzun olmuş, dövlət qurumlarını heç demirəm,
özəl sektorda uğur qazanmış, vətəndaş cəmiyyəti
qurumlarında, mətbuatda öz intellekti və
istedadı ilə önə çıxmış gənclər
yox səviyyəsindədir. Belə bir ölü təşkilat
və həmin təşkilatın sədri ictimai-siyasi proseslərə
hansı müsbət dinamika gətirə bilər ki?
İndi ən ucqar kəndlərimizdə
böyüyən gənclər dövlətin himayəsi sayəsində
aparıcı xarici universitetlərdə təhsilin müxtəlif
pillələri üzrə yaxşı perspektiv vəd edən,
dünyanın gələcəyini müəyyən edəcək
ixtisaslara yiyələnməkdədirlər. Əlbəttə,
deyilə bilər ki, AXC hakimiyyəti illərində də
xaricə təhsil almağa göndərilənlər olub. Amma o göndərişin coğrafiyası təkcə
bir ölkə ilə yekunlaşırdı, tələbələr
həmin ölkənin ümidinə buraxılırdı və
gənclər zərurət duyulan peşə və ixtisaslara
deyil, AXC hakimiyyətinin ideoloji beyinyuma, azərbaycanlıları
“yenindən formatlama” siyasətinə uyğun olaraq əsasən
filologiya, tarix, sosial elmlər kimi sahələrə
yönləndirilmişdilər. AXC və YAP
iqtidarlarının fərqi də bundadır: bizim partiya vətəndaşı
dövlət və ya daha pisi, hansısa ideologiya
üçün vasitə, xammal olaraq görmür.
Ümummilli liderimizdən bizə miras qalan ən mühüm
tövsiyə budur - dövlət vətəndaş
üçündür. Biz gəncləri,
cənab Prezidentin ifadə etdiyi kimi, Azərbaycanın gələcəyi
olaraq görürük, onların öz milli dəyərlərimizi,
milli ruhumuzu qoruyaraq ən çağdaş elmlərə,
çağdaş ixtisas və peşələrə yiyələnməsinə
çalışırıq... Bəli
İlham Əliyev dövlətin vəsaiti ilə hansısa
şübhəli ideologiyalara xidmət edən, antimilli ruh
daşıyıcısı olan yeni nəsil yetişdirməklə
məşğul olmur, O, öz milli mənsubiyyəti və
doğma Azərbaycanı ilə fəxr edən gəncliyin
formalaşması üçün çalışır.
Bütün bunların nəticəsidir
ki, Əli Kərimli xalqımızın xüsusi həssaslıq
nümayiş etdirdiyi 20 Yanvar günündə Şəhidlər
Xiyabanına ziyarətə gələn, ümumiyyətlə,
onun mövcudluğu ilə maraqlanmayan kütlənin
qarşısına keçib, öz ətrafında izdiham
görüntüsü yaratmağa
çalışırdı. Lakin bu cür illüziyalar
yaratmaq istəyi son nəticədə elə öz əleyhinə
işlədi və cəmi bir neçə gün sonra Məmmədəmin
Rəsulzadənin heykəlinin ziyarətinə on minlərin
önündə gedəcəyini bəyan etdiyi halda,
Novxanıya 120 nəfərlə daxil oldu. Bu isə onun
“liderliyini” dırnaq arasına saldı, ciddiyyətdən nə
qədər uzaq olduğunu hər kəsə agah etdi. Bu
adamların siyasət anlayışı da qeyri-ciddidir,
dedi-qodusu da öz səviyyələrindən o tərəfə
getmir.
Əli Kərimli müsahibəsində sual edir
ki, “hakimiyyətdə olduğu dövrdə İlham Əliyev
Azərbaycan xalqı və dövləti üçün nə
edib”? Bu suala mən cavab verəcəyəm və həm də
Əli Kərimli və ətrafı kimi subyektiv mülahizələrlə
ictimai rəyi manipulyasiya etmək üçün deyil, real
faktlarla danışaçağam.
Müasir dünyada zaman və şərtlər
sürətlə dəyişir, Azərbaycan hakimiyyəti məhz
dövrün çağırışları, müasirliyin
parametrləri, tərəqqinin cazibəsi ilə hərəkət
edir. Bugünkü Azərbaycan sosial-iqtisadi
baxımdan tam yenilənib. Ötən 15 ildə Azərbaycanın
həm paytaxtı, həm də bölgələrimiz
müasirləşib, məmləkətimizin dörd bir
yanında istehsal və xidmət obyektləri yaradılıb,
milyonlarla insan işlə təmin edilib...
2005-ci ilin parlament seçkilərində
teledebatlarda çıxış edən o vaxtkı müxalif
namizədlərdən biri Azərbaycanın həqiqətən
də kiçik olan dövlət büdcəsini Baltikyanı
ölkələrdən birinin büdcəsi ilə müqayisə
edib hakimiyyətə gələcəyi təqdirdə,
büdcəni 5 milyard manata qədər
artıracağını vəd verirdi. İlham Əliyev, əlbəttə
belə bir vəd vermədi, amma növbəti seçkilərə
opponentlərinin xəyal etdiyi büdcə göstəricisindən
bir neçə dəfə çox büdcə ortaya qoydu.
Çünki, o, populist vədlər siyasətçisi deyil,
real əməl və amal sahibi idi. Formalizm, populizm,
qeyri-real vədlər, cari, situativ hədəflər naminə
dövlətin enerjisinin sərf edilməsi, ancaq gündəlik
siyasi tələblər haqqında düşünmək
İlham Əliyev idarəçiliyinə yad bir xüsusiyyətdir.
Prezidentin özünün də TASS informasiya agentliyinə
verdiyi müsahibədə qeyd etdiyi kimi, o, həmişə
populizmdən, populist ritorikadan uzaq olub. Azərbaycan iqtidarı
çalışıb ki, özünü xüsusi olaraq
nümayiş etdirmədən ölkənin uğurlu
inkişafı üçün lazım olan addımları
atsın.
Prezident İlham Əliyevin 2003-cü ildə
qarşıya qoyduğu hədəflərdən biri
regionların inkişafını təmin etmək, əyalətlə
paytaxt arasında sosial-iqtisadi və mədəni fərqləri
azaltmaq idi. Baxın, keçən 15 ildə Azərbaycan
regionları, sözün əsl mənasında, inkişaf
edib, bölgələrdə müasir infrastruktur
yaradılıb. Şəhərlərimizdə müasir mədəniyyət
və gənclər mərkəzləri, məktəblər,
muzey və parklar, 45 Olimpiya İdman Kompleksi, həm yerli,
həm də xarici turistlərin axışdığı
istirahət guşələri istifadəyə verilib. Bütün ölkə boyu daimi işıq, qaz, su
problemi həll edilib, kommunal xidmət sahəsində
narahatlıq doğuran bütün məsələlər əsasən
aradan qaldırılıb.Statistikaya nəzər yetirək: son
15 ildə Azərbaycan iqtisadiyyatı dünya miqyasında
rekord templərlə inkişaf edib, ümumi daxili məhsul
3,3 dəfə, sənaye istehsalı 2,6 dəfə,
ixracımız 4,7 dəfə artıb. Ölkənin valyuta
ehtiyatları 24 dəfə çoxalıb və bu gün 45
milyard dollar təşkil edir. Azərbaycana təxminən 250
milyard dollar sərmayə qoyulub və onun yarısı xarici
investisiyadır. Ölkədə 2 milyon yeni iş yeri
yaradılıb, işsizlik və yoxsulluq həddi 50 faizdən
5 faizə düşüb, əhalinin sayı 1,6 milyon
artıb. Bu dövr ərzində maaşlar 7, pensiyalar 9 dəfə
yüksəlib. Biznes mühitinin
yaxşılaşdırılması ilə bağlı məqsədyönlü
siyasət həyata keçirilib, təkcə güzəştli
şərtlərlə sahibkarlara verilən kreditlərin məbləği
2 milyard manatı ötüb.
Dərin sosial-iqtisadi
islahatların həyata keçirilməsi, yolların ən
müasir standartlara uyğun yenidən qurulması, 6 hava
limanının tikintisi, Oğuzdan Bakıya içməli su
çəkilişi və ölkə üzrə sistemli şəkildə
su probleminin həlli, 31 yeni elektrik stansiyasının tikintisi və
2500 meqavatlıq yeni güc yaradılması,
sənaye zonaları, aqroparklar, meliorasiya tədbirləri, kənd
təsərrüfatının canlanması və sürətli
inkişafı, sənaye zonalarının işə
başlaması, Azərbaycanın 3 peykinin orbitə
çıxarılması və onun kosmik dövlətə
çevrilməsi, transmilli enerji və nəqliyyat layihələrinin
reallaşması – Bakı-Tbilisi-Ceyhan neft,
Bakı-Tbilisi-Ərzurum qaz layihələrinin işə
düşməsi, 4 seqmentdən ibarəd Cənub Qaz Dəhlizi
layihəsinin faktiki reallaşması, Şimal-Cənub, Şərq-Qərb
nəqliyyat dəhlizləri üzrə mühüm işlərinə
görülməsi, Azərbaycanın beynəlxalq nəqliyyyat-tranzit
xabına çevrilməsi və bu çərçivədə
Bakı-Tbilisi-Qars dəmir yolunun işə düşməsi...
Bu siyahını kifayət qədər uzatmaq da
olar. Əminəm ki, Əli Kərimli də bütün bu
reallıqları görür, lakin İlham Əliyev hakimiyyətinin
uğurlarını etiraf etmək üçün
özündə cəsarət və güc tapa bilmir.Əli Kərimlinin
hakimiyyətdə olduğu illərdən fərqli
olaraq, bu gün şagirdlər çantaları ilə
yanaşı özləri ilə məktəbə odun
daşımırlar. Çünki son 15 ildə Azərbaycanda
3200 yeni məktəb tikilib və ya əsaslı şəkildə
təmir olunub. Vətəndaşlarımız həmin illərdəki
kimi soyuq, işıqsız, təchizatsız tibb müəssisələrindən
evlərinə daha ağır xəstəliklər taparaq
qayıtmırlar. Ona görə ki, 640 tibb müəssisəsi
tikilib və ya yenidən qurulub, vətəndaşlarımız
pulsuz müayinə imkanlarından bəhrələnirlər. Bu gün Əli Kərimli hansı bölgəyə
üz tutsa, avtomobili hamar şoselərdə şütüyəcək,
hakimiyyətdə olduğu zamanlarda elementar təmizliyə
malik dövlət qonaq evi belə tapmırdısa, indi 4-5
ulduzlu otellər arasında seçim etməli olacaq. Əgər
həmin otellərin hovuzundan başını çıxarmağa
həvəsi olsa, görəcək ki, kəndlilərimiz tarla
əkir, zəmi biçir, mal-qara saxlayır, toxum, yem, texnika
problemi ilə üzləşəndə dövlətin dəstəyini
alır, məhsuluna alıcı tapmaqda çətinlik
çəkmir. Azərbaycan ailələrinin əksəriyyəti
son 15 ildə iki açar sahibi olublar - şəxsi ev və
avtomobil açarlarə. Əlbəttə, əhalinin sayı
artdıqca, tələbatlar da çoxalır və Azərbaycan
hakimiyyəti öz siyasəti ilə artan tələbatlar
qarşısında əhalinin rifahının gücləndirilməsini
özünün başlıca vəzifəsi hesab edir.
Bunun üçün problemləri də öyrənir,
çıxış yollarını müəyyənləşdirir,
amma heç zaman və birmənalı olaraq xalqa populist vədlər
vermir. Məsələn, Azərbaycan dövləti bilir ki, bu
gün 12 mindən artıq şəhidə 11 min kompensasiya
vermək gücündədir və müvafiq addım
atır. Amma Əli Kərimli əhalinin kredit borcları
üzərində ucuz şou düzəldəndə heç
hesablayıbmı ki, bəhs etdiyi 500 min insanın banklara
ümumilikdə kredit borcu nə qədər edir və
dövlət hazırda bu yükün altına girə bilərmi?
Siyasətçi heç olmasa bir az realist
olmağı bacarmalıdır və şəxsi mənfəəti
naminə cəmiyyəti populist bəyanatlarla
aldatmamalıdır. Ümumən bu rəqəm özü də
mübahisəlidir və mütəxəssislər daha
kiçik saydan bəhs edirlər. Amma bəri
başdan onu da bildirim ki, Azərbaycan dövləti Əli Kərimlisiz
də bu problemi öyrənib təhlil edir və əgər
qarşıdan gələn dövrdə dövlətin maliyyə
durumu buna imkan verəcəksə, kreditlərin məsələsi
də nəzərdən keçiriləcək və
müvafiq qərar qəbul olunacaq. Bir də ki, digər
ölkələrin bu və ya digər addımlarından
nümunə gətirənlər həmin addımların
“seçki rüşvəti” sayıldığını niyə
unudurlar? Axı, biz, deyəsən, demokratiyadan
danışırıq.Bax bütün bunlara görədir ki,
Azərbaycan xalqı 1990-cı ilin əvvəllərində
ölkə ərazisini “qızılla örtməyi” vəd edərək
onu aldadanları da yaxşı xatırlayır, verdiyi hər
vədi bircə-bircə yerinə yetirərək Azərbaycan
tarixinə qızıl hərflərlə
yazılacaq möhtəşəm islahatları inamla davam etdirən
lideri - İlham Əliyevi də görür və dəstəkləyir.Görünür,
elə gəncini, kəndlisini, ziyalını, fəhləni,
şəhər sakinini, ümumilikdə cəmiyyətimizi məmnun
edən, həmin yeniləşən və inkişaf edən Azərbaycandır ki, Əli Kərimlini narahat edir.
İlham Əliyevin hər bir uğuru, onun rəhbərliyi
altında Azərbaycanın günü-gündən güclənməsi,
çiçəklənməsidir ki, Əli Kərimlini stress
vəziyyətinə salır, onun isterik bəyanatlarına,
açıqlamalarına səbəb olur.
Çünki bütün bunlar nəinki onun çox
arzuladığı və gecə yuxuda gördüyü
hakimiyyət kürsüsünə yolunu bağlayır,
ümumiyyətlə, bir siyasətçi kimi
mövcudluğunu sual altına qoyur.
Çox maraqlı situasiyadır:
dövlət başçısı şəhid ailələrinə
kompensasiya ödənilməsi ilə bağlı sərəncam
imzalayır, minimum əmək haqlarını 40 faiz
artırır, tələbələrə təqaüdləri
yüksəldir, qaçqınlara müasir evlər verir, yeni
iş yerləri yaradır, regionları
yenidən qurur və abadlaşdırır, sahibkarlara kredit
verilir, əhalinin aztəminatlı hissəsinin sosial müdafiəsi
üçün ardıcıl təşəbbüslər
göstərir, bir sözlə, sosial müdafiəni dövlət
siyasətinin ən ümdə prioriteti elan edir və əməldə
də bunun belə olduğunu sübut edir, amma nədənsə
Əli Kərimli yenə narazıdır.
Azərbaycan xalqı yaxşı başa
düşür ki, müxalifətin bütün kadr potensialı
ASAN xidmətin bircə filialını idarə etməyə
qadir deyil. Onu da qeyd edim ki, bəli, ASAN xidmət
ictimai xidmət sektorunda bir inqilabdır. Əli Kərimli Azərbaycana
Suriyanın “inqilab təcrübə”sini idxal etmək istəyir,
Azərbaycan hakimiyyəti isə dünyaya ASAN xidmət
inqilabının təcrübəsini yayır. Hakimiyyəti
rüşvət və korrupsiyada ittiham etməyə aludə
olan müxalifətin ölkəmizdə nümunəvi bir təsisatın
yaranmasına qısqanc münasibəti başa
düşüləndir. Axı cəmiyyət
bu günə kimi Əli Kərimlinin təmsil olunduğu
hakimiyyətin dövründə hökm sürən dərəbəylik,
dövləti talanetmə, total korrupsiya və rüşvət
faktlarını unutmayıb. Ən azından Əli Kərimli
vaxtilə öz hakimiyyətləri dövründə baş
verənlər barədəki məlum
çıxışını xatırlasın,
xatırlamırsa çıxışının
stenoqramını bir daha oxusun. Buna görədir ki, Prezident
İlham Əliyev cəmiyyətdə şəffaflığın
təmin edilməsi, korrupsiya, rüşvətxorluq kimi neqativ
hallara qarşı barışmaz mübarizə aparması
Əli Kərimliyə və onun ətrafına sərf etmir. Onlar ittiham hədəflərini itirirlər, sözləri
kəsərdən düşür və daha heç kimi
aldada bilmirlər. Əlləri hər yerdən üzüləndə
isə XXl əsrdə rasist təfəkkürünə pənah
aparır, məsələn, iddia edirlər ki, ərəb
turistlərin Azərbaycana gəlişi
xalqımızı alçaldır. Niyə? 2018-ci ildə Azərbaycana
3 milyona yaxın turist gəlməsi, ümumilikdə 2 milyard
dollardan artıq vəsait xərcləməsinin nəyi pisdir?
Bütün xidmət sektorunun hərəkətə gəlməsi,
əhalinin əlavə gəlir imkanlarının
artmasının nəyi pisdir? Nə qədər Əli Kərimli
və çevrəsinin xoşuna gəlməsə də, əlbəttə
bunda, Formula l yarışlarının, l Avropa
Oyunlarının, İslam Həmrəylik Oyunlarının
böyük rolu olub. Nədənsə, bütün bu beynəlxalq
miqyaslı tədbirlər Əli Kərimlinin və çevrəsinin
xoşuna gəlmir. Niyəsi də məlumdur, çünki
onların işinə, istək və arzularına yaramır. Axı bu feodal zehniyyətə Azərbaycana Avropa
Oyunlarının deyil, “köhnə qitədən” bəlli
çevrələrin inqilab ixracı, Suriyada, Liviyada və s.
ölkələrdə olduğu kimi İslam dünyasından
silahlı radikal dini qrupların gəlişi, Formula l avtomobilləri
əvəzinə isə Bakının küçələrində
tanklar və topların irəliləməsi
daha uyğundur.Hər kəsin yaxşı xatirindədir ki, cənab
İlham Əliyev ilk dəfə Azərbaycan Prezidenti
seçilməzdən əvvəl ölkədə
bütün çadır şəhərciklərinin ləğv
ediləcəyini, qaçqın və məcburi
köçkünlərin fərdi mənzillərlə
təmin olunacağını vəd etmişdi. O
zaman Əli Kərimli və onun keçmiş hakimiyyətdəki
“mehriban düşmənləri” bu vədlərin yerinə
yetirilməsini mümkünsüz sayır, əleyhinə təbliğat
aparır, məcburi köçkünlərə fərdi evlə
təmin olunmalarını hətta xəyallarına belə gətirməməyi
tövsiyyə edirdilər. Heç 19 yanvar mitinqi də
hələ olmamışdı.
Bu sahədə görülən işlərlə
bağlı bəzi rəqəmləri xatırlatmaq istəyirəm.
Prezident İlham Əliyevin verdiyi vədin
müqabilində keçən müddətdə məcburi
köçkünlər üçün bütün infrastrukturla
təmin olunmuş 100-dən artıq müasir qəsəbə
salınıb, 55 min ailə, 300 mindən artıq insan rahat mənzillə
təmin olunub, başqa sözlə, hətta xəyallarında
belə iki daşı bir-birinin üstünə
qoymağı bacarmayan müxalifətçilərin deyingənliyinə
rəğmən, İlham Əliyev xalqa xidmət
amalının misilsiz bir nümunəsini ortaya qoyub. Bu cür
nümunələr çoxdur, həddən artıq
çoxdur, statistikalar uzanmasın deyə, yalnız bir
neçəsini qeyd edirəm:
- 1997-2018-ci illər ərzində dövlət
tərəfindən Qarabağ müharibəsi əlillərinə
və şəhid ailələrinə 6654 mənzil təqdim
edilib. O cümlədən, 2018- ci ildə şəhid ailələrinə
və müharibə əlillərinə 626 mənzil verilib. Bu il isə həmin kateqoriyaya daxil olan vətəndaşlara
azı 800 mənzilin təqdim olunması nəzərdə
tutulur;
- 1997-ci ildən etibarən müharibə əlillərinə
avtomobillər bağışlanması ənənə
halını alıb və bu günə kimi artıq onlara
6144 avtomobil verilib;
- həmçinin, cənab
İlham Əliyevin 2018-ci ildə prezident seçildikdən
sonra verdiyi ilk fərmanda şəhid ailələrinə 11
min manat kompensasiya ödənilməsinin əks olunması (12.
268 şəhidin vərəsələrini əhatə etməklə
ümumilikdə 135 milyon manat vəsait ayrılması nəzərdə
tutulur) faktdır.
Beləliklə, bu qəbildən olan
faktları 19 yanvar mitinqinə bağlamaq üçün
Əli Kərimlinin “zamana səyahət makinası” kəşf
edərək aksiyasını özü ilə birgə
keçmişə aparması da lazımdır. Ancaq heç
bu da Əli Kərimliyə sərf etməz, ona görə ki,
yaxın keçmişə qayıdanda da, cənab İlham
Əliyevi prezident seçildiyi ilk gündən xalqın
arasında görmüş olacaq. Bu gün dünyada elə
ölkə rəhbərləri var ki, ancaq seçkidən-seçkiyə
xalq arasına çıxır və ancaq iri şəhərlərdə,
meqopolislərdə nitq söyləyirlər. Cənab İlham
Əliyev isə cənubdan şimala, qərbdən şərqə
bütün rayonlarımızda dəfələrlə səfərdə
olub, insanların güzəranı ilə maraqlanıb,
problemlərinin həlli ilə bağlı anında
tapşırıqlar verib. Lənkəranda bina çökəndə,
Aranda Kür daşanda, Zaqatalada, Şamaxıda zəlzələ
olanda xalq öz prezidentini onunla çiyin-çiyinə
dayanmış görüb, əlini kürəyində hiss
edib.
Əli Kərimli və onun kimilərinisə
ən məşəqqətli günlərində xalqı və
dövləti düşmən qarşısında taleyin
ümidinə buraxıb aradan çıxmaqları, üzləşdikləri
siyasi iflas qarşısında milləti
aşağılamağa, onun mizan-tərəzisinə lağ
etməyə, tarixi və ictimai şüur səviyyəsini ələ
salmağa çalışmaları bir yana
qalsın, ən sevincli günlərində belə, onunla eyni
ovqatı, eyni emosiyanı paylaşa bilməyiblər.
2016-cı ilin aprel döyüşlərində Azərbaycan əskərinin
şanlı zəfərini aşağılayanlar, bu qələbəyə
kölgə salmaq üçün dəridən-qabıqdan
çıxanlar yenə də Əli Kərimli, yenə
də onun timsalında müqəddəs Azərbaycan
davasından fərar edənlər idi. Fərari xislətinə
malik olanlar, heç şübhəsiz, Azərbaycanın Ali
Baş Komandanının aprel döyüşləri səngiməmiş öz xanımı ilə birgə
cəbhə bölgəsinə səfərini, əsgərlərimizlə
bir səngərdə çiyin-çiyinə
dayanmasını, ordunun şəxsi heyəti ilə bir
süfrədə yemək yeməsini, bir ocaqdan çay
içməsini vətən yanğısı, işğal
edilmiş torpaqlarımızın ən qısa zamanda
mütləq azad ediləcəyi inamı ilə seyr edə
bilməzlər. Azərbaycan hakimiyyətindən
asılı olmayan səbəblər üzündən
dünya bazarında neftin qiymətinin düşməsinə
az qala dəf çalaraq sevinənlər, Silahlı Qüvvələrimizi
iki mülki helikopterə möhtac vəziyyətdə deyil,
beynəlxalq hərbi araşdırmalara görə, ən
müasir cəbbəxanaya malik olmaqla dünyanın 50 ən
güclü hərbi birləşmələri sırasında
görəndə, hətta zahirən də olsa, sevgi və
sevinc libasına bürünə bilmirlər.
Azərbaycan hakimiyyəti yüzlərlə
jurnalisti mənzillə təmin etdi, siyasi
dünyagörüşünə fərq qoymadan yüzlərlə
qələm sahibini kirayələrdən, yataqxanalardan
ayırıb Bakının ən prestijli ərazisində
ev-eşik sahibinə çevirdi. Hətta vaxtilə öz nəzarətində
olan qəzetlərdə çalışan mətbuat nümayəndələrinə
də “Allah xeyir versin” deməyə mənəvi gücü
çatmayan Əli Kərimli iddia edir ki, guya dövlət bu
yolla medianı satın alır. Yaxşı olmazmı ki, AXCP
sədri ev müqabilində hansısa şərt
qoyulub-qoyulmamasını jurnalistlərin özündən
soruşsun, dövlətdən hər cür qayğı
görən mətbuatın səsini dinləsin?! Bəlkə, vaxtilə kirayə qaldıqları evlərin
pulunu ödəyə bilmədikləri halda, qrant layihələrində
adlarının qarşısına yüksək məbləğlər
yazılan, ancaq həmin məbləğin heç
yarısını da Əli Kərimlinin çevrəsindəki
QHT-lərdən ala bilməyən jurnalistlərin
gözünün içinə baxaraq desin bütün
bunları? Avstriya, Danimarka, Fransa və müxalifət fəallarının
qrant aldığı Avropa dövlətlərinin əksəriyyətində
mediaya, qeyri-hökumət təşkilatlarına milyonlarla
yardım verilir. Elə Əli Kərimlinin həvəslə
istinad etdiyi beynəlxalq hüquq-müdafiə təşkilatları
da əsasən ABŞ, Böyük Britaniya, Almaniya və digər
Qərb dövlətlərinin büdcəsindən maliyyələşirlər.
Onlardamı satın alınıb? Satın alınıblarsa,
bu təşkilatlara niyə istinad olunur, niyə onların
iddiaları tirajlanır və hakimiyyətə qarşı təbliğatda
istifadə edilir?
Əlbəttə, Əli Kərimlinin
müsahibəsində səsləndirdiyi iddiaları bir-bir təftiş
edərək, onların hər birinə cavab vermək və
Azərbaycan hakimiyyətinin həyata keçirdiyi siyasətin
uğurlu nəticələrini sadalamaq olar. Ancaq
sözümün sonunda bir məsələyə toxunmaq istəyirəm.
Kütləvi informasiya vasitələrində və
sosial şəbəkələrdə tez-tez belə bir sual səslənir
ki, Azərbaycan müxalifəti niyə belə zəif və
perspektivsizdir? Əslində bunun səbəbkarı nə
Əli Kərimlidir, nə də düşərgənin digər
nümayəndələri. Çünki onlar Prezident İlham
Əliyevin düşünülmüş, prinsipial milli
siyasəti, dövlət başçısının
müasir və qüdrətli Azərbaycan naminə
açdığı yeni üfüqlər, vətəndaş
təşəbbüskarlığına yaratdığı
imkanlar qarşısında aciz vəziyyətdə qalmağa
məhkumdurlar. Müxalifət üçün nə qədər
məyusedici olsa da, deməliyəm: bu pozitiv reallıq hələ
uzun illər Azərbaycan xalqına və dövlətinə
xidmət edəcək. Heç bir qüvvə Azərbaycan
xalqının milli iradəsini sarsıda, bu iradənin ifadəçisi
olan Lideri yolundan döndərə bilməz.
İki
sahil.- 2019.- 19 fevral.- S.8.