Qara daşlar göyərəcək!
Xalq
şairi Musa Yaqubun “Bu dünyanın qara daşı göyərməz”
şeiri yazılanda ermənilik hələ qılafından
üzə çıxmağa cəsarət eləmirdi, Azərbaycana
qarşı ərazi iddiasında olduğunu gizlədirdi. Bu iddiada olduğunu
Mixail Qorbaçovun ada sərgüzəştindən
sonra bildirdi. O vaxtacan Səməd Vurğunun, sonralar Nəbi Xəzrinin, Bilayət Rüstəmzadənin
timsalında Azərbaycana
rəğbəti olan
Rəsul Həmzətovu
(Rəsul Həmzətovları!)
da öz iddialarının gerçəkləşməsinə
vasitə elədi. Necə deyərlər, “quru o palçıq divara yapışa bilməzdi”...
Musa Yaqubun
bu şeiri çoxumuzun yaddaşındadı.
Sovet dönəmində
yazılmış bu şeir təəssübkeşliyin,
təəssüfün, təəssübkeşliyin
mübarizləşməsinə çağırışın ifadəsidi. Sevə-sevə oxuduğum, sevə-sevə
yaşatdığım, oxuya-oxuya
düşündüyüm, düşünə-düşünə oxuduğum bu şeiri səngərdə,
əsgərlərin əhatəsində
bir mətləb üçün ən etibarlı bədii (poetik) istinad bilib xatırladım, “qara daş” ifadəsini işğala tən bilib xatırladım, yaşadığım
duyğuların biçimində
də əsgərlərə
xatırlatdım..
Gülüstan və Türkmənçay
müqavilələrinin Azərbaycan
dövlətçiliyinə son qoyduğunu düşünənlər tarixin
aldanışına uymuşdular.
Unutmuşdular ki, “Gec edər, güc edər”, unutmuşdular ki, tarixin hansı dönəmindəsə “Haqq
nazilər, üzülməz”.
Unutmuşdular ki, “mayəsi nur, qayəsi nur olan Azərbaycanın hər daşından alov dilli ox
ola bilər” (M.Araz). Oldu da.
Azərbaycanda milli-azadlıq hərəkatı
rus imperiyasının
ilhaq zəncirini parçaladı. Musa Yaqubun bu şeirində
təəssüflə anılan
qara daşlar 1991-ci ilin noyabrında göyərdi - qara daşları imperiyanın
71 il çəkən
qəsbkarlığına qarşı
xalqın dönməz
mübarizəsi göyərtdi.
Onda uzaqdan-uzağa da olsa demişdim
ki, gözümüz aydın, ustad, bu dünyanın qara daşı göyərdi!..
Bu şeiri
ön xətdə, səngərdə, əsgərlərin
əhatəsində xatırlamışdım,
əsgərələrə xatırlatmışdım, şeirin
mahiyyətinin arzuladığım
səviyyədə dərki
üçün “qara
daş” ifadəsinə
ötəri bir izah da vermişdim.
Onda səngərə
uzun çəkən
bir sükut çökmüşdü. Əsgərlərin
baxışlarının tündləşdiyini
də hiss etmişdim, barmaqlarının
yumruqlaşdığını da. Bunlar mənə
yaxşı tanış
idi - 1990-cı ilin 19 yanvar gecəsinəcən
Meydanda bu məqamın eynisini çox görmüşdüm...
Zabit Nəsimi
Həsənli bəlkə
də bütün əsgərlərin adından
cəsarətlə dilləndi:
-Dediyiniz qara daşların bəzilərinin
qaralma yaşı bizdən, bu əsgərlərdən 7-8 yaş
böyükdü. O daşlar
müharibə səbəbindən
qaralıb. Sizin dediyiniz kimi, dövlət müstəqilliyimizin
bərpası o dövrə
qədər qaralmış
daşları göyərtdi.
Bu daşları biz göyərdəcəyik.
Ali Baş Komandanın əmriylə
döyüşəcəyik, qələbə qazanacağıq,
torpaqlarımızı işğaldan
azad edəcəyik. Bu, qaralmış daşların göyərməsinin
başlanğıcı olacaq.
Zabitin
fikirlərini 20 Yanvar şəhidlərinin ruhuna
Azərbaycan gəncliyinin,
bu sıradan hərbçi gənclərin
andı bilmişdim.
Göyərmiş daşların xeylisi müharibə səbəbindən
yenidən qaraldı. İşğalın rəngindən
rəng almış bu daşları Azərbaycan əsgərinin
vətənsevərliyi, Hərbi
anda, dövlətə,
dövlətçiliyə sədaqəti göyərdəcək.
Gizir
İbrahim Məmmədov
kollec təhsillidi, ixtisası etibarilə müəllimdi. Zamanında müəyyən qədər mütaliəsi
olub, ədəbiyyatımıza,
bu anlamda klassik və çağdaş ədəbiyyatımıza
nabələddi, poeziya
vasitəsilə aşılanan
fikirlərə, xalqımızın
mübarizə tarixinin
poeziyada ifadəsinə
də. Musa Yaqubun bu şeiri
haqqında da düşüncələrini ifadə
etmişdi və zabit Nəsimi
Həsənlinin dediklərinə
münasibət bildirmişdi:
Cənab
leytenantın fikirləri
mənim də düşüncələrimi “tərpətdi”,
əsgərlərin də. Biz qalib əsgər olmaq, komandirin dediyi kimi, o qara daşları göyərtmək istəyirik,
əslində, bu amalla xidmət edirik.
Gizir
bir anlığına
əsgərlərə baxdı.
Nələrisə xatırlayıb
sözünə davam
etdi:
-Belə söhbətlər,
belə mövzular həmişə olmur deyə fikir söyləməyə alışmamışıq.
Ancaq Vətənlə,
dövlətçiliklə, müstəqilliklə bağlı
olan söhbətlər
düşüncələrimizi tərpədir. Bu şeir lap çoxdan
- sovet dönəmində
yazılıb. Şeirə
bələd olanlar onun mahiyyətini gözəl dərk edir. Onu da
dərk edir ki, müstəqilliyimizin bərpası şüirin
dediyi daşları həqiqətən göyərtdi.
Onu deyə bilərəm ki, komandirimizin dedikləri biz əsgərlərin hər birinin vəzifə borcudur. Torpaqlarımızı işğaldan
azad edəcəyik. İstərdik ki, şairlərimiz “Bu dünyanın qara daşları göyərdi”
şeirini yazsınlar.
Azərbaycan əsgərinin
döyüşlə göyərdəcəyi
daşlar bir də heç zaman qaralmayacaq. Biz buna əminik,
ictimaiyyət də əmin olsun.
Bu
mükalimələşmənin mahiyyətini də, deyilən fikirləri də, fikirlərin ifadə etdiyi mətləbləri də
Azərbaycan şeirinin,
ön xətdə xidmət edən əsgərləri qələbə
ruhunun hikməti bildim. Bu qənaəti
əsgərlərə də
bildirdim, dedim ki, insan xalqa,
millətə, dövlətə,
dövlətçiliyə gərəkli məqamlarda
təbiəti, təbiətin
bir hissəsini ya qismən, ya da tamamilə
dəyişməyə qadirdi.
Müddətdən artıq
həqiqi hərbi xidmət hərbi qulluqçusu Vüqar Ağayev dedi ki, bunu
ancaq çox qədim dövlətçilik
tarixinə malik olan xalqın əsgərləri bacarar.
Azərbaycan Ordusunun əsgərləri belə
əsgərlərdi.
Əsgər
Əzim Almazov Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Vəzir
Orucovdan söz açdı, onun mənə də məlum olan qəhrəmanlıqlarından danışdı.
Əsgər
Nurlan Şərifov Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Mübariz
İbrahimovdan, əsgər
Valeh Bayramov Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Çingiz
Qurbanovdan söz açdı.
Zabit
Nəsimi Həsənli
Azərbaycanın Milli
Qəhrəmanı Rasim
İbrahimovun son döyüşünü xatırladaraq
dedi:
-Sonuncu gülləsinin qaldığını hiss
edəndə əsir düşməmək üçün
ətrafda sıxlaşan
düşmənləri də
öldürməyi qərara
almış, əl qumbarasıyla özünü partlatmışdı.
Zabit
ani olaraq nəyisə xatırlayıb
sözünə davam
etmişdi:
-Gərgin
döyüşlərin birində
düşmənlər üstünlüyü
ələ keçirməsinlər
deyə Etibar Hüseynov özünü
düşmən tankının
altına atmışdı...
Deyilənlər bir həqiqətin təsdiqi kimi səslənmişdi: tarix
yaratmağa qadir olan qəhrəmanlar təbiətin bir hissəsini dəyişməyə
də qadirdir; qəhrəman yağış
yağdıra bilmir, yel əsdirə bilmir, yağan yağışı, əsən
yeli gücsüzləşdirməyi
xalqa, Vətənə
sevgisiylə, bu sevgidən güc alan dözümüylə,
qətiyyətiylə bacarır.
Havadarlarının köməyiylə 7 rayonumuzu
işğal edən Ermənistan illərlə
təmas xəttində
müdafiə səddinin
qüdrətindən danışırdı,
bu səddin keçilməzliyini bildirirdi.
Bu səddi də o dövr üçün təbiətin
bir parçası hesab edə bilərik. Azərbaycan əsgəri 2016-cı ilin
aprelində o səddi
beş-on saat müddətiycə çəkən
döyüşlərdə yerlə-yeksan elədi - təbiətin o bir parçası tamamilə
dəyişdi. Bu qüdrətə malik olan əsgər əlbəttə ki, bu dünyanın qara daşlarını da göyərdəcək.
Gizir İbrahim Məmmədovun arzuladığı
kimi, yaxın vatlarda “Bu dünyanın
qara daşları göyərdi!” şeiri yazılacaq!..
Faxralı Rəşid
İki sahil.- 2019.- 25
sentyabr.- S.12