Sosial məkanda ana
dilinin saflığının
qorunması: problemlər, perspektivlər
Azərbaycan Respublikasının
Prezidenti cənab İlham Əliyevin 2013-cü il 9 aprel tarixli
Sərəncamı ilə təsdiq edilmiş “Azərbaycan
dilinin qloballaşma şəraitində zamanın tələblərinə
uyğun istifadəsinə və ölkədə
dilçiliyin inkişafına dair Dövlət Proqramı”nda
ana dilimizin dövlət dili kimi inkişafı, ədəbi
dil normalarına əməl olunması üçün ciddi vəzifələr
müəyyənləşdirilib. Bu vəzifələri sadəcə
dilçi alimlər, ziyalılar və yaşca bizdən böyük
olanlar həyata keçirməməlidir. Biz məktəblilərin
də öz öhdəlikləri olmalıdır.
Doğma
ana dilimizin əsas problemlərindən biri də sosial məkanda Azərbaycan
ədəbi dilinin normalarının gözlənilməsi ilə
bağlı məsələlərdir.
Sosial məkanların bəzilərinə diqqət
etdiyimiz zaman ciddi dil pozuntularına yol verildiyinin şahidi
oluruq. Belə
ki, sosial məkanlarda ədəbi dilin norma
pozuntuları müxtəlif səviyyələrdə
özünü göstərir. Bir çox hallarda leksik,
üslubi və qrammatik norma pozuntularına
rast gəlinir. Durğu işarələrini hətta
düzgün, yerində işlətmirlər. Bəzənsə ədəbi
dilimizin təmizliyini pozan sözlər işlədilir. Və
ya sosial şəbəkələrdə sözlərin
qısaldılması, fonetik normanın pozulması halları
da var, yəni
saitlərin ləğvi prosesi gedir. “Salam”
sözünü “slm”, tamam “tm”, “necəsən”i “ncs”, “təşəkkür”ü
“tşk” və s. şəklində
yazıldığını da müşahidə edirik.
İndiki gənclik bunu
müasir yazışma forması kimi qiymətləndirir.
“imojelər, smaliklər” - bu artıq duyğu və
düşüncənin bəlasına çevrilib. İnsanlar piktoqrafik və ya ideoqrafik yazıdan bizim
eradan əvvəl istifadə ediblər. Yəni
fonoqrafik yazı kəşf olunmamışdan əvvəl.
İndi səmimi bir arzu, fikir və ifadə
yerinə tək bir “imoje” ilə münasibət bildirmək
dilimizin söz ehtiyatına, kamil ifadə imkanlarına
qarşı haqsızlıq deyilmi?
İndi qloballaşma dövrü olduğu
üçün terminologiya dilimizə nüfuz edir. Dünyanın
qəbul etdiyi elmi nailiyyətlərlə bağlı olan
terminləri hər bir dil qəbul edir. Və
ya qarşılığını yaratmağa
çalışır. Qloballaşmanın bizə gətirdiyi bütün
terminləri kor-koranə şəkildə qəbul etmək
olmaz. Amma terminologiya ilə bağlı olan sözlərin
dilə daxil olmasına və ya milli sözlərimizdə
qarşılığı olmayan və ya tamamilə ifadə
olunmayan sözlərin heç kim əleyhinə
deyil. Amma bay-bay,
ok, plzz, HBB və s. və i. sözlərdən gündəlik
məişətimizdə istifadə etməyi qloballaşma ilə
əlaqələndirmək nə dərəcədə
ümummilli ehtiyacdır və zərurət tələb edən
məsələdir?
Bu
faktorlar hamısı dilimizin saflığına xələl gətirən
amillərdir və gündəlik yazı vasitəsilə ünsiyyətdə dilimizi korlayan
elementlərdir. Milli sərvətimiz olan dilimizi
ağırlaşdırmamaq, yadlaşdırmamaq, təmizliyini
qorumaq, onu zənginləşdirmək qayğısına
qalmaq hər birimizin vətəndaşlıq borcudur.
Əvvəllər yazarkən, danışarkən ərəbcədən,
farscadan nə qədər çox istifadə etmək
“bacarıq” sayılmışsa, dilimiz də bir o qədər
öz xüsusiyyətlərindən uzaqlaşmış, daha
çox lüğət tərkibi yad, alınma sözlərlə
dolmuşdur. Ana dilimizin bu qədər dəyərli
olmasına baxmayaraq, insanların öncələr Şərq
dillərinə olan meyili indi Qərb dillərinə yönəlməkdədir.
Biz heç də XXI əsrdə xarici dil bilməyin
əleyhinə deyilik. Əksinə, bunu
alqışlayırıq və zamanın ən böyük tələbi
olduğunu təqdir edirik. Bizləri narahat edən milli şüurdan və
qürurdan yoxsul olan və hər keçən gün “xariciləşib”
milli mentalitetimizdən uzaqlaşan bir qrup insanların duyduğu həyəcanı Wauw, Oh
may God, Boje moy; üzrünü pardon, sorry; minnətdarlığını
mersi - deyərək bu kimi hiss və davranış etiketlərini
başqa dillərdə ifadə etmələridir. Yəni öz dilimizdə danışarkən
başqa dillərdən qırıq-qırıq kəlmələr
deməyi “müasirlik” kimi dəyərləndirmələridir.
Əslində isə bu müasirləşmənin
önündə duran ən böyük əngəldir, daha
bariz desək, gerilikdir. Beləliklə, bir çox
hallarda sosial şəbəkələrdə:
- sözlər saitsiz işlənir;
-hər kəs
öz bilik səviyyəsində yazır və buna görə
də ədəbi dil normaları kobud şəkildə
pozulmuş olur;
- sözlər istənilən kimi yazılır,
yəni düzgün yazı qaydalarına əməl olunmur, tələffüz
etdikləri kimi yazıya alınır;
- nitqdə dialekt, şivə, hətta loru,
vulqar, tabu sözlər belə işlədilir;
- sözlər mənalarına görə
düzgün istifadə edilmir;
- cümlədə söz sırası və
sözlərin düzgün əlaqələndirilməsinə
əməl olunmur, təzə dil bilən əcnəbilərin
nitqinə bənzəyir;
- durğu işarələri nəinki
düzgün istifadə edilmir, ümumiyyətlə, istifadədən
düşür və s.
Belə problemlər sosial şəbəkələrdə
paylaşım və ünsiyyət zamanı çox tez-tez
rast gəlinir.
Əlbəttə, bu kimi məsələlər
ətrafında müzakirə zamanı başqa fikirlərə
də rast gəlmək olar. Başqa cür fikir
yürüdənlər və özlərini haqlı
çıxarmaq istəyənlər deyə bilərlər ki:
- əvvəla, sosial şəbəkələr
ana dili öyrənmək üçün yer deyil, bu, sadəcə,
ictimi ümsiyyət məkanıdır. Buna görə də
hər cür sərbəst danışmaq olar və dildən
də istənilən səviyyədə istifadə edilə
bilər;
- ikinci, sosial şəbəkələr sürətli,
çevik və şəxsi ünsiyyət üçün
münasibdir, buna görə də sözlərin qısa, təhrif
edilmiş şəkildə yazılmasını da qəbul
etmək olar. Fikir başa düşüldü, kifayət edər;
- sosial şəbəkələrdə hər
istifadəçi öz bilik səviyyəsi, yazı vərdişlərinə
uyğun iştirak edir, buna görə də ədəbi dil və
onun normalarına uyğun davranmaq üçün münasib
yer deyil. Əsas məsələ hər kəsin öz fikrini
ifadə edə bilməsi və sərbəst
iştirakıdır;
- hətta
bunu da demək olar ki, ədəbi dilin öz normalarında da
sürətli yazı və çevik istifadə zamanı təkrarların
aradan qaldırılması, yığcamlığa əməl
edilməsi məqsədilə mürəkkəb adların
qısaldılmasından, sözlərin (xüsusilə,
xüsusi isimlərin) qısa yazılışından,
yalnız baş hərflərin istifadə edilməsindən və
s. yollardan istifadə edilməklə yazı prosesi həyata
keçirilir. Belə olan surətdə sərbəst
ünsiyyət məkanı olan sosial şəbəkələrdə
belə halların olması niyə dil pozuntusu hesab edilsin ki?!
və s.
Əlbəttə, bu cür fikirlərə ilk
baxışdan haqq qazandırmaq olar və razılaşmaq da
mümkündür. Ancaq!!! Ancaq unutmamaq lazımdır ki:
- sosial şəbəkələr sərbəst
ünsiyyət yeridir, amma hər kəsin istəyinə
uyğun fəaliyyət məkanı deyil;
- sosial şəbəkə ictimai ünsiyyət
yeri olduğu üçün həm də nəzarət
olunan və müəyyən qaydalarla tənzimlənən,
qarşılıqlı hörmətə dayanan ünsiyyət
məkanıdır;
- ictimai nəzakət qaydalarına uyğun olaraq
anlaşılan nitq qurmaq üçün ədəbi dilin
normalarına uyğun yazmaq ən doğrusudur. Çünki hər
istifadəçi bir dialekti, bir şivəni və s. təmsil
edir, bunun üçün qarşılıqlı
anlaşılan ünsiyyət qurmaq zəruridir və
ehtiyacı yalnız nitqin normaları əsasında təmin
etmək mümkündür. Yalnız ədəbi
dil vahid ünsiyyət dilidir və yalnız onunla ümumi
ünsiyyəti təmin etmək, həyata keçirmək
olar. Sözlərin bütöv, tam
yazılması, cümlədə söz sırasının
qorunması, dialekt, şivə, tabu, loru sözlərindən
qaçınmaq, durğu işarələrindən yerində
istifadə müəyyən zaman itkisi hesab edilsə də, məhz
düzgün, dəqiq və ifadəli nitqin ortaya
çıxmasına bilavasitə imkan yaradır. Bu, həm də dövlət dilimizin, bizi təmsil
edən, bizi şöhrətləndirən, ictimaiyyətə,
dünyaya milli kimlik olaraq tanıdan ana dilimizin ehtiramla
qarşılanmasına və onun öyrədilməsinə də
stimul verər. Çünki ana dilimizin öyrədilməsi,
təbliği təkcə sinif otaqlarının, kitabların,
kürsülərin və s. yeri deyil, həm də bizim hər
birimizin vətənimiz üçün edə biləcəyimiz
kiçik, lakin zəruri bir vətəndaşlıq vəzifəsi
olaraq sosial şəbəkələrin yeridir. Vətəndaşlıq
vəzifəsi yalnız vərəqlərdən ibarət
konstitusiya kitabı çərçivəsində deyil, məhz
burda - bu kimi sərbəst fəaliyyət yerlərində daha
çox aktuallaşır və hər bir kəsdən vətəndaşlıq
məsuliyyəti tələb edir. Buna görə də:
- Ana
dilindən doğru istifadə birinci növbədə vətəndaşlıq
vəzifəsi, konstitusion borc və mənəvi məsuliyyətdir;
-
Düzgün nitq qarşı tərəfə hörmətin
və nəzakətin ifadəsidir;
-
Düzgün, dəqiq və ifadəli nitq daha anlaşılan
bir ünsiyyətin təminatçısıdır və s.
Heç də təsadüfi deyilir ki, necə
danışırsansa, necə yazırsansa, mədəni və
əqli cəhətdən də elə osan.
Bu mənada sosial şəbəkələrdən
istifadə zamanı ana dilimizin imkanlarından yerli-yerində,
normalara uyğun istifadə etmək bizim hər birimizin ictimai
nəzakət nümunəmiz, mədəni səviyyə
göstəricimizdir.
Sosial məkanlarda tez yazmaq çevikliyi,
yığcamlığı, fikri bacardıqca tez ötürmək
müasir tələb kimi görünür. Sosial məkanlardakı bu qədər sərbəstlik
dilimizə ağır zərbə vurur. Biz
düşünürük ki, bu problem Azərbaycan dilini lazımi səviyyədə
bilməyən, dil məsələsində naşı, ədəbi
dil normalarına bələd olmayanların problemləridir. Olansa, dilimizə olur. Naşı,
savadsız insanlar dilimizi korlayır. Digər
savadsızlar da, belə başa düşür ki, sosial məkanda
və ya saytda
hansısa söz və ya cümlə bu formada
yazılıbsa, deməli, düzgünü budur. Sosial şəbəkələri və ya şəxsi
profilləri, statusları bir o qədər də ciddiyə
almamaq lazımdır.
Fikrimizcə, indi və gələcəkdə yaranacaq
dilimizin saflığının qorunmasının
qarşısını almaq məqsədilə aparılan
işlər yeniyetmə və gənclərlə indidən
aparılmalıdır. Çünki əl
alışqanlığı, dil vərdişi və göz
yaddaşı “formalaşdıqdan” sonra müdaxilə etmək
çətin olur. Bu problemlərin və ya zərərli
dil vərdişlərinin qarşısı
uşaqlıqdan, ələlxüsus da yeniyetmə və gənclik
dövründən alınmalıdır.
Bəs sosial məkanda Azərbaycan ədəbi dil
normalarının pozulmasının qarşısının
alınması üçün hansı addımlar atıla
bilər? Bunun üçün nə etmək lazımdır?
Bunun üçün bəzi variantlar üzərində
düşünülə bilər. Belə ki: yazı
üslubuna diqqət etmək və təkmilləşdirmək,
bədii əsərlərin dil-üslub xüsusiyyətinə
bələd olmaq və s. Çünki insanların mütaliədən
uzaq olması nitq vərdişlərinin zəifləməsi və
dil normalarının pozulmasına zəmin yaradır. Yəni, ədəbi dil normalarını bilmək,
dilimizin qrammatikasına bələd olmaq öz yerində, dilin
leksik imkanları və normalarına bələd olmaq da
vacibdir. Çünki
problem həqiqətən də ciddidir. Azərbaycan
ədəbi dilinin kobud pozulması halları çoxdursa, həmçinin
qrammatik normaların pozulması halları da baş alıb
gedirsə, biz dilimizin təmizliyini heç nəyə güzəştə
getməməliyik. Azərbaycan ədəbi dil
normalarının pozulmasının qarşısını
almaq, ana dilimizin qorunması və gələcək nəsillərə
saf bir şəkildə ötürülməsi, ədəbi
dilin düzgün tətbiqi, əhali arasında nitq mədəniyyətinin
yüksəldilməsi
bizim əsas məqsədimiz olmalıdır. Bunun üçünsə çox şey lazım
deyil. Hər bir kəs öz normadan kənar,
pozuq yazı nümunəsindən utansa, kifayət edər.
Hər bir istifadəçi aldığı təhsilə rəğmən
göstərdiyi mədəni səviyyəsindən eyib duysa,
təsirli tədbir ola bilər.
Azərbaycan
ədəbi dilinin normaları barədə təkmilləşmə
dərnəkləri fəaliyyəti göstərməsi:
- Sırf
dil qüsurları, ədəbi dil normalarının öyrənilməsi
ilə bağlı seminarların təşkil olunması:
- Məktəblərdə
diskussiya klublarının fəaliyyətini təmin
olunması:
- Bədii
qiraət, dram dərnəklərinin daha da canlanması. Çünki bədii dil həm də bədii qiraət
sayəsində formalaşır. Buna görə də
sinifdənxaric oxu materiallarının əhəmiyyətini təbliğ
etmək;
İfadəli
oxu;
Sürətli
və düzgün yazmaq vərdişləri;
Kompyuter, telefon və digər
vasitələrdə sürətli və düzgün yazmaq;
Ən başlıcası isə dil normalarını
pozanlara qarşı ictimai qınaq formalaşmalıdır.
Bu ümummilli işdə heç kimsə
özünü kənara çəkməməli və ya
özünü öyüb “mən dilimizi bilirəm” deməməlidir. Hamımız
üçün öyrənməli nələrsə var. Nəticə
etibarilə hamımızın məqsədi eyni deyilmi?!; Azərbaycan ədəbi dilini qorumaq,
mühafizə etmək, gələcək nəsillərə
ana dilimizi saf şəkildə çatdırmaq.
Nəticə
olaraq qeyd edək ki, bizim məqsədimiz
dostlarımızı qınamaq
deyil. Sadəcə dil qüsurlarını
aşkarlamaqda və sizə təqdim etməkdə məqsədimiz
yalnız Azərbaycan ədəbi dil normalarının
qorunmasına riayət etməyə borclu
olmağımızı faktlarla sübut etməkdir. Bu,
nöqsanların aradan qaldırılacağına inam yaratmaq
və iş aparmağın gələcəkdə
dilimizin saflığının təmin olunmasına əlverişli
imkanlar yaradacağını bir daha diqqətə
çatdırmaqdır.
Suat Qasımlı,
Suay Qasımlı,
AMEA-nın Naxçıvan Bölməsinin
və
Naxçıvan MR Təhsil
Nazirliyinin “Sabahın tədqiqatçıları”
layihəsinin iştirakçıları, Naxçıvan şəhər
8 ¹li tam orta məktəbin şagirdləri.
Layihənin rəhbəri:
Zülfiyyə
İsmayıl,
dosent
İki sahil.- 2020.-11 mart.- S.12.