Xocavənd abidələri:
tarixi və xüsusiyyətləri
Xocavənd
rayonunun ərazisi Azərbaycan tarixinin
başlanğıcının formalaşdığı
bölgələrdən biridir. Ölkənin dünya əhəmiyyətli
arxeoloji abidələrindən
Azıx və Tağlar mağaraları burada yerləşir.
1968-ci ildə Azıx
mağarasından qədim
insana məxsus çənə sümüyü
tapılıb. Bu tapıntı dünya üzrə insanın meydana gəlməsini əks etdirən şəcərədə
mühüm yer tutur. Azıx arxeoloji tapıntıları
əsasında Quruçay
arxeoloji mədəniyyəti
müəyyən edilib.
Bu fikirləri
AZƏRTAC-a açıqlamasında tarix elmləri doktoru, professor Kərim Şükürov
deyib. O bildirib
ki, bölgənin siyasi tarixi Albaniya
dövlətinin (e.ə.
IV-e.VII əsrləri)
meydana gəlməsindən
başlayır. Bu
bölgə Azərbaycan
tarixinin unikal səhifələrini özündə
yaşadır. Bu səhifələr bölgənin
tarix və mədəniyyət abidələrində
əyani şəkildə
əks olunur. Burada rəsmi şəkildə bütün
kateqoriyalaradan olan (dünya, ölkə və yerli əhəmiyyətli)
yüzə yaxın tarixi abidə qeydə alınıb, əslində isə onların sayı daha çoxdur. Həmin abidələrin növlər üzrə təsnifatından aydın
olur ki, onların sırasında məbədlər, məscidlər,
qalalar əsas yer tutur. Xocavənd
abidələrinin xronologiyası
Azərbaycanın tarixi
memarlığının özünəməxsus
xüsusiyyətlərini müəyyən
etməyə imkan verir.
Xocavənd bölgəsinin
ölkə əhəmiyyətli
otuzadək tarix-memarlıq
abidələrindən nisbətən
qədimi III əsrə
aid olan qaladır. Bu qala rayonun Tağaverd
kəndində yerləşir.
Albaniyada xristianlığın
qəbulu ərazidə
memarlığın yeni
istiqamətinin inkişafına
təkan verir. Azərbaycanın alban xristianlıq abidələrinin
xeyli hissəsi Xocavənd bölgəsindədir:
“Albaniyada xristianlığın
qəbulunun ilk dövrlərindən etibarən
burada alban kilsə və monastırlarının nadir
kompleksi meydana gəlib. Onların içərisində
IV əsrə aid Amaras monastırı
xüsusi yer tutur. 1238-ci ildə
Gəncəsər monastırı
tikilənədək o əsas
xristian mərkəzələrindən
biri olub”.
Ərəb xilafətinin hakimiyyəti
dövründə (VII-IX əsrlər)
Qarabağın dağlıq
hissəsində, o cümlədən
Xocavənd bölgəsində
xristianlığın qalması
ilə yeni məbədlərin tikintisi
davam etdirilib. 675-ci ildə Tağaverd kəndində, 701-ci ildə
isə Qatsi kəndində yeni alban məbədləri tikilib. Təxminən həmin dövrlərdə
Ktiş qalasının
da adı çəkilir.
Bölgədə xristian
əhali ilə birgə, müsəlmanlığı
qəbul edən sakinlər tərəfindən
də islam
dini abidələri və müqəddəs yerləri meydana gəlməyə başlayır.
Ərəb xilafətinin dağılmasından
sonra Azərbaycanda müstəqil müsəlman
dövlətləri yaranır. Qarabağ, həmçinin
onun dağlıq hissəsi bu və sonrakı Azərbaycan dövlətlərinin
(Şirvanşahlar, Sacilər,
Salarilər, Şəddadilər,
Atabəylər və
s.) tərkibinə daxil
olur. Bununla eyni zamanda, Qarabağın dağlıq
hissəsində alban knyazlıqları bərpa
edilir. Bu siyasi hadisələr tikinti-memarlıq işlərinə
də təsir göstərir. Həmin
dövrdə Xocavəndin
ərazisində yeni alban məbədləri, o
cümlədən Tuğ
kəndində (1000-ci il) Qırımızı
məbəd tikilib. Məbəd tikintiləri XI-XII əsrlərdə
davam edib. Traxtik (1094), Sakuri (1131), Məmmədzar (1147), Hadrut
(1170) və digər yaşayış məskənlərindəki
məbədlər də
bunu sübut edir.
XII əsrin sonlarından
Xaçın knyazlığı
yüksəlməyə başlayır. Xaçın knyazı Həsən Cəlalın dövründə
Xaçın çayının
sol sahilində alban memarlığının incilərindən
olan Gəncəsər
monastırı (1216-1238) tikilir.
Alban katolikos-patriarxlığı
buraya köçür.
Bu dövrdə Xaçın knyazlığının
tərkibinə daxil olan Xocavənd ərazisində də tikinti-memarlıq işi davam etdirilir. Güney Çartar (1236), Mestağlar (1241), Qatsi
(1270) və digər kəndlərdə də məbədlər tikilir. Həmçinin Rzaqulu bəy
türbəsi (Düdükçü
kəndi) XIII əsrə
aiddir. Azərbaycan
Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu
və Səfəvilər
dövründə də
bölgədə tikinti-memarlıq
işi inkişaf edir.
“Xocavəndin tarix
və mədəniyyət
abidələri ermənilər
tərəfindən ağır
təcavüzə məruz
qalıb. Ermənilər bölgənin alban
xristian abidələrinin
etnik mənsubiyyətini
dəyişdirməyə, onları
erməniləşdirməyə cəhd ediblər. Buna baxmayaraq, tarixi
mənbələr və
memarlıq xüsusiyyətləri
onların məhz alban maddi irsi
olduğunu təsdiq edir. Bölgənin islam tarixi abidələri isə məqsədyönlü şəkildə
dağıdılıb”, – deyə
tarixçi alim Kərim Şükürov
qeyd edib.
İki sahil.-
2020.- 5 noyabr.- S.16.