Saf
duyğulu gənc şair
Mən Əlinin
üzünü görməmişəm.
Amma özü haqqında yazdığı
məlumatlardan bilirəm
ki, 1998 – ci ildə Naxçıvan Muxtar Respublikasının Şərur rayonunun Püsyan kəndində doğulub. Püsyan kənd orta məktəbini bitirdikdən
sonra hərbi xidmətə gedib. Hərbi xidmətini başa vurduqadan sonra isə Türkiyədə müvəqqəti
yaşamağa başlayıb.
İstanbulda işləyir
və orada yazıb yaradır. Şeirləri Türkiyənin
ədəbi – bədii
nəşrlərində çap
olunur. Türk dilində “Demlenmiş şiirler”, “Yazı ve sanat ülkesi”,
“Usta şair” adlı almanax və antalogiya kitablarında yer alıb. Eyni zamanda sosial şəbəkələrdə, ədəbiyyat saytlarında
da türkcə şeirləri maraqla qarşılanıb. Şeirləri
ara – sıra Azərbaycan mətbuatında
da işıq üzünə çıxır.
Azərbaycanda bir neçə qəzet, jurnal, almanaxlarda və saytlarda Əlinin şeirləri oxucuların ixtiyarına verilib. Şeirlərini Əli Rüzgar imzası ilə yazır.
Beləcə, özündən əvvəl
sözündən tanımışam
Əlini. Şeirlərində
milli ruh, kövrək lirika hakimdir. Bu da
onun mənəvi təmizliyindən, saflığından
irəli gəlir. Şeirlərini oxuyandan sonra Əlinin bakirə duyğularına
heyran oldum. Bu bakirəliyi şeirlərindəki dilin
saflığından, duyğuların
ilkinliyindən duydum, bəyəndim. Şeirləri
həcmcə çox
kiçik, bitkin və mənaca dərindir. Hiss edirsən ki, Əli Rüzgar bədii fikri ümumiləşdirərək balaca bir şeirdə
təcəssüm etdirə
bilir. Həm də Əlinin şeirləri də özü kimi son dərəcə təbiiliyi ilə seçilir. Əli hələ çox gəncdir, cəmi 22 yaşı var. Hələ qarşıda çox yaradıcılıq
axtarışları gözləyir
onu...
Əlinin şeirləri
özünün bakirə
duyğularından və
səmimi düşüncələrindən
doğulur. Yəni o, öz yaşının şeirini yazır. “ Və...” adlı qısa və lakonik şeirinə fikir verin. O, yazır:
Çiçəklər bir gün solar,
Həsrətini iylərəm.
Sən məni
yad bilərsən,
Mən səni
yad eylərəm...
Bu şeir
daha çox diqqətimi çəkdi.
Burada incə, təbii və dəqiq şair düşüncəsi var.
Çox ürəyəyatan
şeir nümunəsidir.
Və yaxud “Yazılmayan şeir”ində yazır:
Bəlkə də mən sevgi dolu,
Eşq qoxulu ilk baharı,
Bacarmadım içıərsində
Yaşatmağı misraların.
Xəzan
vurdu, qopdu, düşdü,
Yarpaqları sətirlərin.
Yazılanlar kölgəsidir
yazılmayan şeirlərin.
Bu sadə və
aydın fikirlərdə
dərin lirizm var. Onun şeirlərini toplu halında oxumaq istədiyimi bildirdim. Sağ olsun, göndərdi. O şeirləri
oxuduqdan sonra dönüb – dönüb
bir də oxudum. Billur kimi saf şeirləri insanın duyğularına sığal
çəkir. Ruhuna
bir rahatlıq gətirir:
Zaman mənəm, saat mənəm,
Qıldan incə “sırat” mənəm.
Ən müqəddəs həyat
mənəm,
Bacarırsan yaşat məni.
***
Günəşə bax səhərlər,
Doğulub ölüm sənə.
Barmaqlarım tətikdə,
Yetişməz əlim sənə.
Mənə bir də qayıt de,
Qayıdım, gülüm sənə.
Yetər
ki, sən harayla,
Dirilim, gəlim
sənə.
Oyaq qalma gecələr,
Yuxumu bölüm
sənə.
Mənə yetər xəyalın,
Bir də ki, gülümsəmən.
***
Xəzan
vurdu qopub düşdüm,
Budağımdan yarpaq kimi.
Bu ayrılıq sonum oldu,
Ölməzləşdim torpaq kimi.
***
Bəli,
Əli Rüzgar belə kövrək, incə ,
sadə şeirlər
müəllifidir. Onun şeirlərinin
ovsununa düşmək
nağıllar aləminə
düşməyə bənzəyir.
Bu şeirlər insanı çiçəkli,
kəpənəkli çəmənlərə,
nəğmələr aləminə
aparır. Saf, isti, yumşaq bir qəlbdən süzülüb gələn
misralar maqnit kimi oxucunu özünə
çəkir: “Kəpənək”
şeirində oxuyuruq:
“Hələ ömür yarıdır,
Qonum, sonra uçaram”.
Deyirsənsə, kəpənək,
Qon, ovcumu açaram.
Çox
alışma bu ələ,
Yumruğunu dar elər.
Bu əllərdi vaxtilə,
Çərpələnglər qaçıran.
Hiss edirsən ki, Əli şeir yazmağa ötəri hiss
və maraqla yanaşmır. O, kiçik
həcmli şeirlərində
də az
sözlə yeni məna və mətləblərə nail olmağa
çalışır. Bir
çox hallarda buna nail
olur. Onun kiçik həcmli
şeirləri bir – birindən rəngarəngliyi
və zərif fikirləri ilə fərqlənir. Bu xüsusiyyət Əlinin şeirlərindəki forma və
məzmunla deyil, həm də yeni deyim tərzi
və ifadə tərzi ilə də seçilir. Sözlərin və səslərin
düzülüşü və
ahəngdarlığı da qulağa xoş gəlir. Bu da onu deməyə əsas verir ki, Əli qəlbən
də, ruhən də şeirə köklənib öz duyduqlarını və düşündüklərini yazır.
“Ayrılıq” adlı
şeirində oxuyuruq:
Ayazlı
bir qışa bənzər ayrılıq,
Ümidlərin bədənini isitməz.
Göz yaşların yanağında
buzlaşar,
Hayqırarsan, səni heç kəs eşitməz.
Və yaxud:
Quşları sevirəm,
Balıqları da.
Uçmağı bacarmasam,
Üzməyi bilməsəm də.
Səssizliyi sevirəm,
Elə uşaqları da...
Əli özü
də lirik təbiətli oğlandır.Onun
güclü həyat müşahidəsi var. Buna görə
də şeirləri obrazlarının məlahəti,
şirinliyi və həyati detalları ilə diqqəti çəkir. O, sanki təbiətin yaratdıqları
ilə təbiətin
öz dilində danışır. İctimai hadisələri
dərindən dərk
edir və onu şeirə gətirir, yeni mənəvi məna verə bilir. O, bakirə duyğuları ilə oxucunu düşündürə bilir.
Bu da oxucularını gənc şairlə doğmalaşdırır.Şeirləri oxuduqca onun mənəvi
aləminə yaxından
bələd oluruq.
Əli bunlara öz istedadının gücünə nail olur. Bu istedadın duyğu
– düşüncəsinə qiymət vermək, ona hörmətlə yanaşmaq hər birimizdən qədirbilənlik
tələb edir.
Onu qarşıda poeziyanın
enişli – yoxuşlu yolları gözləyir.
Mən də bu mənada
Əlinin gələcəyinə
böyük ümidlə
baxıram. Arzu edirəm
ki, onun sənət eşqi ilə çırpınan
ürəyindəki inam,
ümüid işığı
sönməsin, daha da
alovlansın.
Fərqi
yoxdu, nə olsan da,
Əvvəl – axır yox olursan.
Həyat
eşqi ürəyində,
Bu dünyada sıxılırsan.
Sevinirsən, dərd çəkirsən,
Yaşamaqçün ev
tikirsən.
Qalan ömrə göz dikirsən,
Gedən ömrə dağılırsan.
Qəlb
yorulur yormasan da,
Əcəl gəlir sormasan da.
Bir dağ kimi durmasan
da,
Bir dağ
kimi yıxılırsan.
Əli Rüzgarın
şeirlərindəki müsbət
cəhətlər ümidverici
gənc şairimiz kimi, onun haqqında
bu yazını yazmağıma vəsilə
oldu. Ona yeni – yeni yaradıcılıq
uğurları arzulayıram...
Həzi Həsənli
İki sahil.- 2021.- 12
avqust.- S.14.