Hələ qarşımızda bir ömür durur

İlləri əl-ələ verib gəlmişik

Əlini əlimdən çəkmə, nə olur.

Beş dənə onluğun - sadə misalın...

Əzaba, zəhmətə bölünməyi var.

Vətəndaş ömründən alim ömrünə,

Hesaba gəlməyən qayğılar durar.

Bir ailə ömrünün ötən anları,

Yarı kitabxana, yarı yollarda.

Dünyanın çalışqan tələbəsi sən,

Nigaran qadını mən idim onda.

Soyuğu, istisi uzaq ellərin

Əlimə, üzümə gəlib çatardı.

Bir evin, ocağın əziz tikəsi,

Sən gələn zamana, vaxta qalardı

Biz varlı deyildik, qibtə yeriydik

Dövlətli qonşuya, pullu dostlara,

Bu evdə heç nəyin olmayan vaxtı,

Sevgi bəxş edərdik pay umanlara

Nə deyim, hərdən də küsdüm, incidim

Üzünə gəlmədim, qəlbə yük olar...

Bəzən qayğılara bələnən ömrün

İtmiş ayı, günü bizi haraylar

Bəzən də içimdən asılan giley

Ünvana yetişməz, havada qalar...

Birtəhər yaşadım indiyə qədər,

Sənə bundan sonra ehtiyacım var.

Sən bildin, mən bildim, bir də dörd divar

Olub-olmayanı kimsə bilmədi.

Yarıya böldüyün papirosların

Kül yeri, köz yeri ürəyimdədi.

Neyləyim, izahı yoxdu bu sirrin

Haqq yazan, bəxt yazan sevgi payımsan

Bəzən, uşaqların ən əköyünü,

Ən əziz, ən sözə baxmayanısan

Durmusan ƏLLİNİN astanasında,

Hələ qarşımızda bir ömür durur.

İlləri əl-ələ verib gəlmişik

Əlimdən əlini çəkmə nə olur.

Sona Vəliyeva

Kaspi. -2010. – 10 mart. – S.13.