“75
illik ömrümdə bütün qazandıqlarım halal
olub”
Xəyyam Mirzəzadə: “Azərbaycan bəstəkarlıq
məktəbi, mənim zənnimcə, yoxdur. Var rus məktəbinin
Azərbaycan qolu”
Bu gün
Azərbaycanın xalq artisti, bəstəkar Xəyyam Mirzəzadənin
75 yaşı tamam olur. Yubiley ərəfəsində bəstəkar
APA-ya eksklüziv müsahibə verib və özünü
çox yaxşı, gənc kimi hiss etdiyini deyib.
-
Yubileyinizin rəsmi səviyyədə qeyd ediləcəyi xəbərini
eşitmişdik.
- Yubileyim
yoxdur, olmayacaq da... Ümumiyyətlə, yubileydən
xoşlanmıram. Məncə, yubiley kəlməsi yalnız
dahilərə və vəfat edənlərə aiddir. Mənim
ad günümdür. Bu barədə mənim dəqiq və dəyişməz
fikrim var. Sağ olan adama yubiley keçirməzlər. Ad
günü edərlər, o da ailə çərçivəsində.
Ailə üzvləri yığışar, nə isə
bişirib-yeyərlər, danışıb-gülərlər.
Yubiley bir az rəsmiyyətdir. Zala üç-beş nəfərin
yığışdığı yubileylər heç kimə
lazım deyil. Ad günü olan şəxs evində ailəsini
yığıb, iki stəkan düyü töküb plov
bişirsə ondan yaxşıdır. Mən bu fikrimi nazir Əbülfəs
Qarayevə də bildirdim və ondan sadəcə, iki hissəli
kitabımın çapını istədim.
- Sözlərinizdən
belə nəticə çıxarmaq olar ki, Sizə 75
illiyinizi keçirmək təklif olunub və bundan imtina
etmisiniz.
- Mənə
heç kim heç nə təklif eləməyib, eləməyəcək
də...
- Səbəb
nədir?
- O səbəbi
onlardan soruşarsınız... Bunun min səbəbi var.
Atalarımız demiş, qız evində toydur, oğlan evinin
xəbəri yox. Deyirlər böyük insan... Böyük
qarpız olar, insanınsa yaxşısı pisi,
yaşlısı, cavanı olar. Mən eqoist olduğuma
görə düşünürəm ki, məndə pislikdən
çox yaxşılıqlar var. İnsan özü
üçün yaşayır, bu dünyadan gedəndən
sonra isə qoyduğu izlə xatırlanılr,
yaxşılığı-pisliyi,
ağıllılığı-gicliyi sonra bilinir.
- Sizcə
insana sağlığında qiymət verməmək
yaxşıdır?
- Elə
belə də olur. Ona şəkk-şübhəniz
olmamalıdır. İnsan gərək nə
üçün yaşadığını bilsin. İz qoyub getməlidir insan, iz qoymasa, o insan insan
deyil. Heç kim unudulmur, sadəcə,
geci və ya tezi var. Bu da vaxt aparır.
- Bir az da Azərbaycan bəstəkarlıq məktəbinə
nəzər salaq.
- Azərbaycan
bəstəkarlıq məktəbi mənim zənnimcə,
yoxdur. Var rus məktəbinin Azərbaycan qolu.
Çünki bizim tərbiyə olunduğumuz
üslub rus musiqi məktəbinin yoludur. Rus
musiqi məktəbi isə italyan, fransız və alman
musiqisinin təsirindən əmələ gəlib. Məktəb üslubdur, uslub olmayanda məktəb
yarana bilərmi? Siz hansı üsluba deyə
bilərsiniz ki, bu, Azərbaycan məktəbinə aiddir?
Muğam bizim musiqimiz, qanımızdır.
Ancaq üslub deyil. Azərbaycan
musiqi məktəbi yoxdur. Biz rus musiqi məktəbinə
təşəkkür etməliyik ki, bu məktəbin nəticəsində
Azərbaycan musiqisi əmələ gəlib. Buna da səbəb
fikrimcə, birincisi Üzeyir bəy, ikincisi - bunu heç
danmaq olmaz - rusların Azərbaycana gəlməsi,
üçüncüsü isə Qara Qarayevlə Cövdət
Hacıyevin Moskvada təhsil alıb Bakıya qayıtması
olub. Bu üç hala görə Azərbaycan
professional musiqisi yaranıb. Kimsə mənimlə
razı ola və ya narazı qala bilər.
- Deməli,
hələ də Azərbaycan bəstəkarlıq məktəbi
yaranmayıb?
- Yox, hələ
də yaranmayıb. Hələ ona çox
qalıb. Əsas məsələ odur ki,
bizim üslubumuz yoxdur. Fransızlarda,
ruslarda, almanlarda var, ancaq bizdə hələ yoxdur. Səhər yerimizdən qalxaq ki, bəstəkarlıq
məktəbi yaradırıq, bu cür olmaz. Bu, illərlə cəm olan şeylərdir.
- Bəstəkarlıq
məktəbi olmayan ölkədə Bəstəkarlar
İttifaqının fəaliyyəti gərəklidirimi?
-
Maraqlıdır... Mən 52 il Bəstəkarlar
İttifaqının üzvü olmuşam. Həmin illərdə
40 ilə qədər itttfaqın Rəyasət Heyətinin və
SSRİ Bəstəkarlar İttifaqının Təftiş
Komissiyasının üzvü olmuşam, ancaq indi Bəstəkarlar
İttifaqının üzvü deyiləm.
Çıxmışam Bəstəkarlar İttifaqının
üzvlüyündən...
- Bu addımınızdan
xəbərdarıq. Ancaq ittifaqın
üzvlüyünüzdən çıxma səbəbiniz
bizim üçün hələ də qaranlıq qalır.
- Əvvəla, ona görə ki, mən bu ittifaqda olmaq
istəmirəm.
Baxmayaraq ki, ittifaqın təxminən 40 nəfər
üzvü mənim tələbəmdir. İkincisi, ona
görə ki...
- ...Ona
görə ki, ittifaqın sədri Firəngiz Əlizadədir...
- Bu, onu
ora gətirib qoyanların təqsiridir. İnsan
gərək öz işi ilə məşğul olsun. Mən şüşə fabrikinin direktoru olmuram,
çünki mənim şüşə düzəltməkdən
xəbərim yoxdur. İndi mənim bu barədə
danışmağımın da mənası yoxdur,
çünki artıq o qatar getdi. İndi qoy o qatara minənlər bu barədə
danışsınlar. Məndən
başqa bir-iki bəstəkar da üzvlükdən
çıxdı.
- Bəlkə Xəyyam Mirzəzadə sona kimi mübarizə
apara bilməyib?
- Dəliyəm
ki, ağıllı olub özgələrinin fikrini çəkim?
Mənim 70-dən artıq yaşım var, gərək
özümü elə saxlayım ki, heç olmasa bir az da yaşayım. Qoy bunu onlar
fikirləşsin, vəzifə üçün onlar dava edirlər.
Mən 18 il Konservatoriyada kafedra müdiri,
iki il də ittifaqda məsul katib olmuşam. Mənə
başqa şey lazım deyil.
- Yəni
ittifaq üçün heç darıxmırsınız? Bəstəkarlar İttifaqının
binasının qarşısından keçəndə
hansı hissləri keçirsiniz?
- Oradan
keçəndə heç baxıram ki, hansısa hiss
keçirim? Tələbələrim tez-tez bizə
gəlirlər, biz çox yaxşı gecələr
keçiririk, yaxşı söhbətlər edirik. Bizim evdə musiqiyə aid məsələlər həll
olunur, musiqi dinləyirik. Mən əgər
beynimdən bir şeyi sildimsə, çətin bir də ora həmin
şeyi yenidən yazım.
- Yəni Bəstəkarlar İttifaqının sədri
olmaq heç ürəyinizdən keçməyib? Deyirlər, sədr olmaq
arzunuz gerçəkləşmədiyi üçün
narazı qalmısınız.
-
Adlarını da sadalaya bilərəm ki, dəfələrlə
kimlər gəlib deyib “Xəyyam müəllim, bəlkə
siz olasınız?” Mən bu sözlərimi
onlara da demişəm. Nə fikrim olub, nə
istəmişəm, nə də lazım deyil. Bu işi elə qurublar ki, onlar özləri gəlib
o kresloda otursunlar. Onlar kreslo davası edirlər,
mənim davamı eləmirlər ki? Kim
uduzdu? Onlar. Mən
uduzmuşam? Xeyr. Mən
musiqi yazıram, yazacağam da. Ancaq onlar
içlərində alov kimi yanırlar, çünki
bütün günü boş-boş müsahibələr
verirlər, ancaq mən heç nə danışmıram.
Oxuyanda da gülürəm. Mənim
kresloda gözüm olsaydı, 1962-ci ildə ərizə
yazıb ittifaqın katibliyindən çıxmazdım.
Əgər o vəzifədə gözüm olsaydı, 18 il kafedra müdirliyindən imtina etməzdim. Mən Konservatoriyada 1957-ci ildə işə
girmişəm, 2007-ci ildə öz xahişimlə işdən
çıxmışam. Bildirdim ki,
noyabrın 1-dən işə çıxmayacağam və
çıxmadım da. Buna iradə
lazımdır. Guya mən istəmişəm, kreslo
davası etmişəm... Mən də istədim,
başqası da istədi, durduq ikimiz də dava elədik, kreslonun
yarısında mən oturacaqdım, yarısında isə o?
Qoy desinlər. Mən 40-a
yaxın bəstəkarın müəllimi olmuşam.
Aralarında xalq artisti, əməkdar incəsənət xadimi
də var. İsraildə, Suriyada, İraqda, İranda,
Türkiyədə, Avropa ölkələrində, Amerikada,
Orta Asiyada, Dağıstanda tələbələrim var.
İlk dağ yəhudisi - kubaçi bəstəkarı məndən
dərs alıb. Çox
tanınmışları da var, amma bilmirsiniz ki, onlar mənim
tələbələrimdir. Və yaxud
onlar qorxub mənim tələbəm olduqlarını demirlər.
Mən ömrüm boyu kiminsə ayağına
düşüb yalvarıb-yaxarmamışam bəzi
fırıldaqçılar kimi. Ağlamamışam
ki, mənə ad vermədilər, əksinə,
ağlamışam ki, filankəsə ad vermədilər.
Dövlət başçısının mənə
münasibəti yaxşıdır, özünün də, rəhmətlik
Heydər Əliyevin də. Tək mənə
yox, oğlullarıma da. Rəhmətlik Heydər
Əliyevin övladım Pərvinə münasibəti
çox yaxşı idi. Heç zaman
özgənin pulunu yeməmişəm, heç zaman deməmişəm
ki, musiqini yazmağı filankəsə vermisiniz, mənə də
verin. Mən “Yeddi oğul istərəm”ə musiqi
yazandan sonra gəldilər Tofiq Tağızadəyə dedilər
ki, “yeni filmin musiqisini yazmağı bizə ver, biz də yaza
bilirik”. 40-a yaxın filmə, 30-a qədər
tamaşaya musiqi yazmışam. İndi xəstəyəm,
gözüm görmür. Gözümü
əməliyyat etdirib oturub yenə yazacağam. Mən həyatımdan razıyam, neyləyim ki, bəzi
adamların xoşuna gəlmirəm. Bu, məni
narahat etmir.
- Onlara
neyləmisiniz ki?
- Bax, nə
elədiyimi heç kim bilmir, bu sirrdir. Hələ deməyin vaxtı deyil. Vaxt gələcək, bunun da zamanı çatacaq.
Neyləyirəm 75 illiyi, camaatı
yığacaqlar, oturub araq içəcəyik, istəmirəm.
Lazım deyil. Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyi çox böyük pula mənim arxivimi
aldı. Mətbuatdakı
çıxışlarım ayrı alındı,
notlarım, əlyazmalarım isə ayrı. Evimdə qalıb itəcək, ancaq orada
salxanılacaq.
- Məsələ
ondadır ki, Siz bütün bunlara etiraz etmirsiniz.
- Gedib
onların qapısının ağzında içəri daxil
olmaq üçün buraxılış istəməyə mənim
vaxtım yoxdur. Həvəsim də yoxdur,
lazım da bilmirəm. Özümə
cavabdehəm və lazım bildiyimi də edirəm. Bir neçə filmə musiqi yazmağımı istəyiblər,
yazmayacağımı bildirmişəm. Çünki
ya ssenarisi, ya rejissoru xoşuma gəlməyib, ya da pulu qane etməyib.
Son zamanlar da kinolara elələri musiqi yazır ki, adam məətəl qalır. Sonra da filmin
direktoru başına döyə-döyə qalır ki, kimə
nə qədər versin. Çünki çəkən
də, musiqi yazan da təsadüfi adamdır. Bu cür
insanlar az pula yazmağa razı olurlar ki,
bircə yazsınlar. Filmin pulu 10 manatdırsa,
bir abbasıya yazmağa razı olurlar.
- Bu
problemlərin həlli yolları nədir?
- Bilmirəm,
deyə bilmərəm. Çünki mənim
hay-hayım gedib, vay-vayım qalıb. İçim
özümü yandırır, çölüm özgəsini.
Çətin məsələdir, onu mən edə
bilmərəm. Bu işlə məşğul
olanlar var, qoy özləri məşğul olsun.
- Ermənilərin
musiqilərimizi mənimsəməsi ilə bağlı fikirləriniz
necədir?
- Bunun
günahı tarixdədir. Əvvəla, siz
sübut edin ki, bu sizin və yaxud onların musiqisidir. Çox yaxın xalqlar olub, bir xalq o biri xalqın
içində yaşayıb. Bizim
toylarımızda kamança çalan həmişəm erməni
olub. Ancaq indi bizim gözəl kamança
ifaçılarımız var. Ümumiyyətlə, ermənilərin
spesifik bir xüsusiyyəti var. Onların musiqisini dinləyəndə
birdə görürsən türk, bir də görürsən
kürd, ərəb musiqisidir. Onlar harada
yaşayırlarsa, oranın xasiyyətini, hazır
olanını, bişmişini götürürlər. Məsələn, tütək hər yerdə var.
- “Sarı gəlin” bizimdir, yoxsa ermənilərin?
-
Artıq bizimdir, ancaq onlar deyir ki, onlarındır. Səndə sübut var ki, səninkidir? Yoxdur. Neyləyirsən qan
çıxmayan yerdən qan çıxardırsan. Dolma bizimdir, çünki doldurma sözündən əmələ
gəlib. Erməni konyakı deyirlər,
haradan olub onlarınkı? Onlardan qabaq yunanlar
əkiblər, erməni konyakı deyil, yunan konyakıdır.
Deyirlər ki, burada ev tikənlər ermənilər
olub, qətiyyən belə deyil. Bu evləri
ponti yunanları tikib. Ümumiyyətlə,
biz həmişə Dağıstan qəbilələrinin
hamısına ləzgi demişik, bütün xaçpərəstlərə
də erməni. Axı niyə?!
- Bu
yaxınlarda Sizin müəlliflik
hüququnuzun pozulması ilə bağlı məhkəməyə
müraciət etdiyinizi öyrəndik. Hazırda
vəziyyət necədir?
-
Oktyabrın 13-də Ali Məhkəmədə baxılacaq. Güman edirəm ki, mən bu prosesi udacağam.
Rayon və şəhər məhkəməsini
udmuşam, indi də Ali Məhkəmədə məsələyə
baxılacaq. Ömrümdə bu cür
halla rastlaşmamışdım. Bir ildir ki, bu iş
uzanır. Pulumu vermək istəmirlər, ancaq
verəcəklər.
- Səhhətinizdəki
problemlər haqqında da az-çox bilgiliyik.
- Hər
şey əladır, özümü də yaxşı hiss
edirəm. Arzu edirəm ki, pulum çox, canım sağ
olsun...
Kaspi.- 2010.- 6 oktyabr.-
S.11.